คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 ....ลิงไร้ที่นอน???...
ตอนที่ 5 ....ลิงไร้ที่นอน???...
“ถ้างั้นฉันขอเอาเจ้าบ้านี่กลับไปก่อนล่ะ.. (- -)” โอมาการิตามมาลากคอศพคู่หูกลับห้องตัวเอง...แล้วก็.. “อ่อ...เบียวโดอินต้องขอโทษด้วยที่ไอ้บ้าดันไปทำเรื่องบ้าๆกับนายด้วย” เป็นอีกคนที่รู้เรื่องลุงเบียวเป็นผู้หญิง..นี่แค่วันแรกรู้กันไปกี่คนแล้วล่ะลุงเบียว (=__=;;
“ไม่เป็นไร..ฉันมันคนใจกว้างอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ฉันให้อภัยได้ (- -” ทำเป็นยืนเก๊กทำขรึม
‘แหลกันชัดๆเลย (= =;;;’ 3 หนุ่มคิดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายเพราะก่อนโอมาการิจะมาคุณผู้หญิงตรงหน้าโวยวายจะกระชากไส้ไอ้บ้าตรงนู่นอยู่เลย....อะไรมันจะเปลี่ยนหน้าเร็วขนาดนั้น
“อา...งั้นเหรอ? ถ้าเกิดว่าเจ้าบ้านี่ไปรบกวนอะไรนายอีกก็บอกฉันได้ทุกเมื่อเลยนะ” พูดทิ้งท้ายเอาไว้แล้วเดินจากไป..
“...ให้ตายสิ..เป็นไอ้บ้าที่กวนประสาทที่สุดในโลกเลยมันน่าจับทำเป็นลูกชิ้นไปขายข้างทางจริงๆเลย (= =*” ยืนเท้าเอวบ่นอีกตามเคย...ไหนเมื่อกี้ยังบอกว่าให้อภัยไง ลุงเบียว (= =;;
‘แล้วไอ้ที่เธอพูดเมื่อกี้ล่ะ? ..มันหายไปไหนแล้ว (- -;;’
“ให้ตายสิ...ก็เพราะนายเป็นแบบนี้ไงฉันถึงทำใจชอบนายไม่ลงสักที” ถอนหายใจอย่างเอือมๆ กับนิสัยเสียๆที่ไม่เคยแก้หายของอีกฝ่าย
“หนวกหูเฟ้ย!... ฉันก็ไม่ได้คิดให้นายมาชอบฉันเหมือนกันนั้นแหละ” คู่นี้ดูจะชอบหาเรื่องกันตลอดเลยแหะ.. อยู่ว่างๆไม่เป็นรึไงนะ (- -
“เอาน่าๆ พวกนาย 2 คนอย่าเพิ่งประกาศสงครามกันเลยนะ ^^;;” อิริเอะต้องเข้ามาห้ามทัพเอาไว้ก่อนจะมีสงครามเกิดขึ้นในห้องจริงๆ
“ชิ!!!” ต่างคนก็สะบัดหน้าใส่กัน.. ไม่ได้ตีกันสักวันพวกนายจะนอนไม่หลับรึไงห่ะ (-*-
“...แล้วเรื่องที่นอนจะเอายังไงดีล่ะครับ” โทคุงาวะช่วยมาเปลี่ยนบรรยากาศได้ทันทีเวลาพอดี..
“อา...เรื่องนั้นน่ะก็มีเตียงข้างบนที่ว่างอยู่เบียวโดอินนายขึ้นไปนอนบนนั้นก็แล้วกันนะ” ชี้ไปยังเตียงที่ว่างอยู่ “แต่ถ้านายขี้เกียจขึ้นไปจะนอนกับพวกเราคนใดคนหนึ่งก็ได้นะ ^^” พูดด้วยความหวังดีไม่มีเจตนาอะไรแอบแฝงอยู่เลยแม้แต่น้อย
“ขอปฏิเสธ.. (- -) แล้วทำไมฉันต้องนอนข้างบนด้วยล่ะแล้วไอ้ข้างล่างนี่ใครนอน” เอาแต่ใจอยากจะนอนข้างล่างมากกว่า..
“นั่นมันที่นอนของฉันเอง.. ถ้านายอยากนอนข้างล่างมากนักก็ไปนอนพื้นซะ” ช่างเป็นคำพูดที่โหดร้ายจริงๆเลยนะค่ะ (- -;; โอนิซัง
“เรื่องบ้าอะไรเล่า..! ยังไงซะแกก็ต้องย้ายไปนอนข้างบนซะสิ!!” รายนี้ก็ไม่ยอมร้องจะนอนข้างล่างอย่างเดียว...ก็ลุงเบียวถนัดแต่นอนข้างล่างนี่นาจะให้นอนข้างบนได้ยังไงกันล่ะ?????? (- -
“ย้ายให้โง่น่ะสิ..! นี่มันห้องของพวกฉันหัดเกรงใจเจ้าของห้องน่ะเป็นบ้างรึเปล่าห่ะ!!”
“ไม่เป็นเว้ย! แขกมาห้องน่ะหัดทำดีกับแขกหน่อยไม่ได้รึไงฟ่ะ!?”
“ทำดีน่ะเป็นแต่เฉพาะกับแขกที่ทำตัวดีเท่านั้น...แขกนิสัยไม่ดีแบบนายน่ะไม่จำเป็นต้องทำดีด้วยหรอก...”
“คิดว่า คนอย่างฉันอยากจะทำดีกับนายรึไงฟ่ะ! แค่คิดฉันก็แทบอยากอ้วกแล้ว!!!!!” ยืนเถียงปานจะฆ่ากันให้ตายตรงนี้เดี๋ยวนี้เลย (- -;
“ถ้างั้น....นายจะมานอนเตียงเดียวกับฉันมั้ย?” อิริเอะชวนให้มานอนด้วยกันแต่ว่า...
ชิ้ง!!! (* *) โอนิกับโทคุงาวะรีบส่งเลเซอร์บีม??? หาอิริเอะทันที... อีกคนก็เหมือนกำลังบอกว่า ‘อย่าไปตามใจอีกฝ่าย’ อีกคนก็ประมาณว่า ‘นั่นของเล่นของฉัน..ห้ามแย่ง!!’
“เอ่อ.....ลืมที่ฉันพูดไปก็ได้นะ (^^;;;:” ถอยออกไปห่างก่อนที่ภัยมันจะมาถึงตัว
“ยังไงซะฉันก็จะนอนเตียงข้างล่างไม่มีทางเปลี่ยนได้อยู่แล้ว...!!” ทั้งเอาแต่ใจเผด็จการหัวดื้อหัวรั้นไม่มีใครเกินและไม่มีใครอยากต่อกรด้วยยกเว้น....คนนี้...
“แต่ว่าพวกเราก็ไม่อยากจะย้ายที่นอนหรอกนะ.. ถ้าเธออยากจะนอนข้างล่างก็มีแต่ทางเลือกเดียวคือ นอนกับฉันหรือไม่ก็โอนิซัง แต่ถ้าเธอไม่อยากล่ะก็ต้องจำใจขึ้นไปนอนข้างบนอย่างเดียวเท่านั้น” ในเมื่อสู้ด้วยอารมณ์ไม่ได้ก็ต้องใช้เหตุผล???เข้าช่วยแต่ไม่รู้ว่าใช้ได้ในระดับไหน...
“อือ......” ลิงเริ่มคิดหนักแล้ว... “ฉันยอมนอนข้างบนก็ได้..!! ไม่อยากจะร่วมนอนเตียงเดียวกับพวกนายหรอก..” พูดเสร็จแล้วไปปีนขึ้นไปขึ้นจองที่บนเตียงโดยไม่ทันระวังตอนขึ้นมาว่าหนุ่มๆจะแอบเห็นขาเนียนๆของตัวเองเลย....
ฉ่า.... (=///////////////=) ขาวโคตรๆเลยเฟ้ย!! ต้องรีบหันหน้าแดงๆหนีกันระนาวเลย
“อะ เอ่อ......ผมขอตัวไปซ้อมต่อนะครับ” เดินหนีเนียนออกไปซ้อมทันทีเลย
“ก็เลิกไปตั้งนานแล้วทำไมยังจะไปซ้อมอีกล่ะ...” โผล่ออกมานิดนึงแล้เอ่ยถามกับเจ้าของที่เหลืออีก 2 คน..
“หึ!... หมอนั่นไม่ได้ชอบอู้เหมือนนายสักหน่อยที่พอว่างเมื่อไรก็ไปหาเรื่องฟาดปากคนอื่นน่ะ” โอนิเริ่มจะหาเรื่องฟาดปากกับเบียวโดอินอีกแล้วสินะ (- -
“ขอโทษด้วยแล้วกันยะ...ที่ฉันมันนิสัยไม่ดี (-*-)” พูดน้ำเสียงประชดประชันแล้วกลับไปนอนซบหมอนต่อทันที...แอบไปร้องไห้รึเปล่าอ่ะ? ลุงเบียว
“โอนิคุง...นายยังขาดความละเอียดอ่อนอยู่นะ” อิริเอะหันมาพูดขณะกำลังเช็ดคราบเลือดบนแซกโซโฟนให้กลับมาสะอาดเอี่ยมเหมือนใหม่อีกครั้ง
“อะไรของนายน่ะอิริเอะ? จู่ๆมาพูดแบบนี้กับฉันทำไมเนี่ย?” ทำหน้างุนงง.. ทำไมถึงเป็นผู้ชายที่..ซื่อบื่อ (เสียงอ่อน) แบบนี้ล่ะค่ะโอนิซัง
“ก็ถ้านายมองเบียวโดอินในฐานะผู้ชายแล้วเรื่องแค่นี้หมอนั่นคงไม่สนใจหรอกแต่ในทางกลับกันนะ.. สำหรับผู้หญิงแล้วน่ะ.. พวกเธอมักจะเอาสิ่งที่เราพูดเก็บมาคิดตลอดแล้วที่สำคัญนะเหมือนจะไม่มีอะไร...แต่พวกเธอน่ะบอบบางแล้วก็อ่อนแอกว่าที่เราคิดไว้เยอะนะ...ฉันไม่ได้ขอร้องแต่นายควรจะมองเบียวโดอินในแบบผู้หญิงดูซะบ้างนะ.....”
“หา...ผู้หญิงเหรอ?” ยืนงงเต๊กกับคำพูดของอิริเอะ (- -;; เรื่องแบบนี้มันก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปสินะค่ะ
“ถูกต้อง...!! นายน่ะหัดอ่อนโยนกับผู้หญิงสิ!!” ยังจะโผล่ออกมาแจมกับเขาอีกนะ นี่ไม่ใช่เรื่องของลุงเบียวสักกะหน่อยนะเออ (- -;;
“นายน่ะหุบปากแล้วนอนไปเลยไป๊!!! =[]=”
ในเวลาต่อมา...
“....บอบบางและอ่อนแองั้นเหรอ” ตกกลางคืนถึงเวลานอนโอนิก็ยังนอนคิดถึงเรื่องที่อิริเอะพูดซึ่งมันดันคล้ายๆกับที่เขาได้ทำโทคุงาวะได้ตอนที่เจอกันหน้าห้องอาบน้ำเลย..
‘ถึงอาจจะทำเหมือนไม่สนเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ในลึกๆแล้วเขาเองก็รู้สึกแย่กับเรื่องนี้มากจนไม่สามารถระบายกับใครได้...เพราะงั้นผมก็เลยต้องดูแลเขาในฐานะผู้หญิงคนนึงเพื่อให้เขาลืมเรื่องแย่ๆพวกนี้ไปซะเท่าที่ผมจะทำได้....’ นี่คือคำพูดดีๆ? จากโทคุงาวะคุง (^w^)
“ผู้หญิงเหรอ....เบียวโดอินเนี่ยนะ” นอนคิดไปเพลินๆจนไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่า มีบางอย่างมานอนบนเตียงของเขา..
ตุบ!?..
“หือ...? ฮะ เฮ้ย!?...มาได้ไงเนี่ย!?” ทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่เขากำลังนึกถึงอยู่มานอนซุกบนเตียงเขาหน้าตาเฉย “ไม่ต้องแกล้งหลับเลยนะ..เตียงนายมันอยู่ข้างบน” เขย่าปลุกให้ตื่นแต่อีกฝ่ายดูจะหลับลึกเอามากๆเลย
“ให้ตายสิ..หาเรื่องลำบากให้ฉันอีกแล้ว” ลุกขึ้นนั่งเตรียมจะขนย้ายลิงออกจากเตียงแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อกำลังจะช้อนร่างอีกฝ่ายขึ้น... ‘เบาชะมัดเลย...?? แถมยังดูตัวเล็กบอบบางด้วย’ จ้องมองร่างบางตรงหน้า...ถูกอย่างที่อิริเอะพูดเอาไว้ร่างบางในตอนนี้ดูบอบบางและอ่อนแอมากจนโอนิคิดว่า ถ้าเขาลองจับแขนแรงๆคงจะแหลกค้างมือเขาแน่นอน...
“อือ......ก็แค่คืนนี้คืนเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” หยุดความคิดที่จะย้ายแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมให้ความอบอุ่นแก่ร่างบางแถมโอนิเองก็ยอมนอนหันหลังแบ่งพื้นที่ให้นอนเพิ่มอีก..
“งืม....” ส่วนรายนี้ก็ค่อยๆเขยิบเข้าหาไออุ่นจนสุดท้ายก็มาซุกแผ่นหลังกว้างๆของโอนิ
ดึ๋ง!..
“หน่ะ หน้าอก..มัน!! O//////O” สงสัยจะเบียดชิดกันมากไปหน่อย (- -; หน้าอกของเบียวโดอินเลยไปชนเข้ากันหลังของโอนิ....อือ...ทำแบบนี้เดี๋ยวขาที่ 3 ของโอนิลุุกขึ้นมาเฮลั่นเอาหรอก เจอแบบนี้มันก็ทำได้แต่ยุบหนอพองหนออย่างเดียวเท่านั้นแหละ.. (= =;; โชคดีนะจ๊ะ โอนิซัง.
....พอเวลาผ่านไปสัก 2-3 ชั่วโมง...
ตุบ!....? เสียงนี้ดังขึ้นอีกแล้วแต่ว่าคราวนี้มันดันเป็นที่เตียงของโทคุงาวะที่อยู่ตรงข้ามกับเตียงของโอนิแทน..
“หือ....” สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาก็เห็นเบียวโดอินกำลังนอนหลับปุ๋ยข้างๆโทคุงาวะอยู่เลย “เบียวโดอิน..? สงสัยว่าจะไปเข้าห้องน้ำมาแล้วง่วงจนจำเตียงตัวเองไม่ได้แน่เลย..” สันนิษฐานตามนั้นแล้วเอาค่อยๆดึงร่างบางเอามาไว้ในอ้อมแขนมอบความอบอุ่นให้อีกฝ่าย... รายนี้ดูจะว่าง่าย??กว่าโอนิเยอะเลยล่ะค่ะ..
“อะ อือ...” ครางไม่พอใจพลางเอามือปัดผมที่มาปรกหน้าอย่างรำคาญ..โทคุงาวะที่เห็นแบบนั้นก็นึกขำเลยหยิบยางรัดผมมารัดจุกให้จะได้นอนสบายไม่มีอะไรมากวนอีก...
“หึๆ ทำแบบนี้ก็ดูน่ารักเชียว..” พูดแล้วก็หยิบมือถือออกมาถ่ายรูปเบียวโดอินตอนนอนสักรูปนึงเผื่อจะเอามาเป็นภาพหน้าจอด้วยเลย ^^) โทคุจังเป็นคนพูดนะ.. #เหรอออออออ (= =;
“อะ อือ....” จู่ๆ มือบางก็กุมเสื้อของโทคุงาวะแน่นเหมือนกับว่าตัวเองกำลังนอนฝันร้ายอยู่เลย
“ชู่วๆ ไม่เป็นไร...ฉันอยู่นี่แล้ว” ตบอก?? เบียวโดอินเบาๆให้รู้สึกผ่อนคลายแล้วนอนหลับสนิทอีกครั้ง...
“ฟี้....” พอตั้งหลักได้แล้วก็ซุกเข้ามาโทคุงาวะต่อทันที...พอๆกับตอนของโอนิซังเลยนะ ลุงเบียว (=__=;;;
“นอนซะนะ...” ดึงผ้าห่มให้สูงขึ้นอีกนิดนึงพลางเอามือลูบหัวเบาๆ “คงจะเครียดมากเลยสินะ...” เอ่ยออกมาแล้วกระชับกอด?จมเข้าสู่นินทราตามกันไป...
เช้าวันรุ่งขึ้น...
“.......พวกนาย 2 คนไปทำอะไรมาทำไมตาคล้ำเป็นหมีแพนด้าเชียว” ตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันก็เห็นสภาพอดหลับอดนอนของสหายสนิททั้ง 2
“...อา...ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” นี่นอนไม่หลับเพราะโดนกันชนหน้า???กระแทกหลัง
“ไม่เป็นไรครับ..” ส่วนนี่นอนไม่พอเพราะลิงสาวเอาแต่ดิ้นไม่ยอมนอนอยู่เฉยๆ
“โอ๊ะ....อรุณสวัสดิ์...หือ..? ทำไมหน้าตาพวกนายถึงตลกแบบนี้ล่ะฟะ” เบียวโดอินเดินเข้ามาทักในปากก็กำลังแปรงฟันอยู่เลย....ว่าแต่ว่า.. นี่มันห้องอาบน้ำผู้ชายไม่ใช่เหรอลุง!! =[]= แล้วเข้าไปในนั้นได้ยังไงกันอ่ะ...
“เงียบไปเลยนายน่ะ....แล้วนี่เข้ามาทำซากอะไรไม่ทราบห่ะ ฉันบอกให้เข้าไปอาบในห้องน้ำโค้ชไม่ใช่เหรอ.. (- -;;;” มาถึงไม่ทันไรก็โดนไล่ซะแล้ว...
“ก็มันไกลนิ...ฉันขี้เกียจเดินไป (= =;”
“ทนๆ มันไปหน่อยไม่ได้รึไง!?”
“เอาน่าๆ มันยังมีห้องอาบน้ำแยกอยู่นะ เดี๋ยวค่อยไปอาบตอนที่ไม่มีคนล่ะกัน ^^)” อิริเอะพูดด้วยหน้าตาสดใสชื่นมืนมากเลยนะค่ะ (- -;;
“ชิ....เอาตามนั้นก็ได้ (= =;” ยืนรอให้อิริเอะเดินจากไปก่อนแล้วค่อยกระซิบถามเบียวโดอินถึงเรื่องเมื่อคืน.. “นี่นายน่ะ...ทำไมถึงไม่ได้ขึ้นไปนอนกับเจ้าอิริเอะล่ะ???”
“เอ๋..? จะให้นอนได้ไงก็เมื่อคืนหมอนั่นมันนอนกอดแซกโซโฟนไว้ไม่มีที่ให้แทรกเลย (= =;” พูดด้วยน้ำเสียงเสียดายนิดๆ...ถ้างั้นก็แสดงว่าเมื่อคืน....ลุงเบียวจงใจแกล้งหนุ่มๆสินะสินะสินะสินะ =[]=!!!
ความคิดเห็น