รวมพลคน Zero

ลำดับตอนที่ #6 : Curse of Zero

Curse of Zero

                เด็กหนุ่มผู้ที่เกิดมาพร้อมคำสาปที่ไม่อาจะหลีกเลี่ยง เมื่อพ่อของเขาเป็นมนุษย์ที่ไร้ซึ่งความสามารถในการใช้เวทย์มนต์แต่กับแม่ผู้เป็นจอมเวทย์ที่มีพรสวรรค์ นางแข็งแกร่งแต่ก็ตายลงเพราะลูกในท้องของนางนั้นเป็นเด็กที่ผิดปกติ เกิดมาไร้ซึ่งเวทย์มนต์แต่ร่างกายต้องการพลังเวทย์เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตเป็นจำนวนมาก นางถูกลูกของตนสูบพลังไปจนวันที่นางคลอดนางไม่มีพลังพอที่จะยื้อชีวิตให้นางรอดจากคืนนั้นไปได้...   เด็กที่กำเนิดมาถูกขานนามว่า เซโร่ หลังจากผู้เป็นแม่ตายลงฝ่ายพ่อรู้สึกผิดอย่างมากเขาคิดว่าตัวเขาเองที่เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นและได้ส่งลูกของตนให้ปู่ดูแลก่อนที่จะไปฆ่าตัวตายที่หลุมศพของภรรยา...

                เด็กหนุ่มเติบโตขึ้นโดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าในร่างกายของเขามีเวทย์มนต์ไหลเวียนอยู่จำนวนมากแม้นั่นจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาไม่มีแม่และพ่อ เซโร่รู้จากปู่เพียงว่าแม่เขายังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งส่วนพ่อนั้นได้ตายเพราะความอ่อนแอของตัวเอง นั่นทำให้เซโร่รู้สึกว่าพ่อของเขาไม่คู่ควร...

ผ่านไปจนอายุ 15 ปีเซโร่ยังคงไม่สามารถใช้เวทย์มนต์ได้ปู่ของเขาได้เพียงแต่สอนศิลปะป้องกันตัวให้กับเขาเพราะปู่เองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ เซโร่ถนัดด้านการต่อสู่มากกว่าการเรียนหนังสือซะอีก การเรียนของโรงเรียนในหมู่บ้านดูจะไม่ทำให้เขาดูมีความรู้ขึ้นมาจากเดิมมากนักแต่ก็ทำให้เขามีเพื่อนที่ดีหลายคนและน้อยคนนักที่จะใช้เวทย์มนต์ได้....หมู่บ้านนี้ไม่มีครูสอนเวทย์มนต์เพราะตระกูลใหญ่ที่ใช้เวทย์มนต์ได้มักจะฆ่าคุณครูของที่นี่ทิ้งและด้วยความได้เปรียบทำให้คนพวกนั้นเอาเปรียบผู้ด้อยกว่า แต่เซโร่ไม่ได้สนใจอะไรกับเรื่องนี้มากเพราะครอบครัวขงเขาไม่ได้ถูกเพ่งเล็งมากนักเพราะไม่ได้มีที่ดินทำกินอะไรและร่างกายของปู่ก็ทำอะไรไม่ได้มากแล้วเหมือนกัน จนมาวันหนึ่งเซโร่มีปัญหาชกต่อยกับลูกของตระกูลจอมเวทย์ในหมู่บ้านที่มาทำกร่างแกล้งเพื่อนผู้หญิงของตน เด็กคนนั้นไม่พอใจเซโร่อย่างแรงที่มาขัดใจของตัวเองทำให้เรื่องนี้รู้ถึงผู้ใหญ่ในตระกูลจอมเวทย์ และขากลับบ้านในวันนั้นเซก็ได้พบกลุ่มจอมเวทย์ไม่กี่คนยืนล้อมกองไฟขนาดใหญ่และอีกทั้งร่างกายของคนแก่ที่นอนกองอยู่กับพื้นก่อนที่เซโร่จะรีบวิ่งเข้าไปหาคนแก่ที่นอนอยู่ และได้รับรู้ว่าปู่ได้จากเขาไปแล้ว... และคนต่อไปก็คงเป็นตัวเขาเอง ชายในผ้าคลุมหันฝ่ามือมาทางเซโร่ก่อนจะเกิดประกายไฟลุกที่เสื้อของเขา เซโร่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ จากไฟนั้นเขาได้เพียงร้องไห้ให้กับปู่ ครอบครัวคนสุดท้ายของเขา ไฟเริ่มลุกลามขึ้นแต่เซโร่กลับไม่รู้สึกร้อนแต่อย่างใด ไฟนั้นลุกแรงขึ้นอีกจากการกระทำของกลุ่มจอมเวทย์อีกหลายคน นั่นทำให้เซโร่ต้องลุกและหันมามองคนที่เป็นปัญหาของเขาในตอนนี้ น้ำตาของเขาหายไปดวงตาว่างเปล่า เหมือนคนสิ้นหวัง ไฟนั้นดับลงด้วยเหตุผลบางอย่าง เหมือนกับว่าถูกดูดเข้าไปในร่างกาย กลุ่มจอมเวทย์เริ่มแปลกใจ เซโร่ก็เช่นกัน แต่เหนือสิ่งอื่นใดสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือการล้างแค้นเซโร่เริ่มประติดประต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นว่าทำไมเขาถึงถูกโจมตีนั่นทำให้เขาเริ่มที่จะบุกเข้าหากลุ่มจอมเวทย์ตรงหน้า ร่างกายเด็ก 15 ปีดูจะแข็งแรงและเร็วมากกว่าที่พวกเขาคิด เซโร่ที่มีไฟลุกขึ้นที่ขาสองข้าง และแขนอีกสองข้าง ฉีกร่างกลุ่มจอมเวทย์อย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว และมันไม่ได้จบเพียงเท่านี้ เซโร่ลอบเข้าบ้านของตรระกูลของเด็กที่มีเรื่องกับเขา ก่อนที่จะสังหารคนทั้งครอบครัวจนบ้านนั้นเต็มไปด้วยเลือดของจอมเวทย์ผู้ทะนงตน แม้ตรรกูลนี้จะใช้เวทย์ได้ทุกคนแต่ด้านการต่อสู้นั้นไม่มีใครเคยใช้มันจริงๆ ทำให้เซโร่ฆ่าคนพวกนี้ได้อย่างไม่อยากเย็นนัก... หลังจากคืนนั้นพ้นผ่านไป เซโร่เด็กหนุ่มอายุ 15ปี หายไปจากหมูบ้านโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน แต่ที่แน่ๆ ทุกคนสงสัยว่าการตายที่เกิดขึ้นมาจากเขา

                4ปีผ่านไป...เซโร่ได้ฝึกใช้พลังที่ตนมีอย่างระมัดระวังและได้รู้อีกอย่างว่าพลังของเขาก็คือวิญญาณของเขาเอง วิญญาณที่ถูกหลอมรวมกับพลังเวทย์มนต์จนกลายมาเป็นตัวเขาในตอนนี้ หากไร้ซึ่งวิญญาณก็ไม่มีพลังเวทย์ หากยังมีพลังเวทย์วิญญาณก็จะยังคงอยู่และการสูญเสียมันคงไม่ใช่เรื่องที่ดี ปัจจุบันเซโร่เดินทางมาในที่แห่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะมีงานให้เขาทำมากกว่าการไปหาของกินตามป่าตามเขา

"เอ่อ.... เทเมซ? ทิว? เอ่อ ทีเมซเซี่ยน? ล่ะมั้ง ช่างเถอะ"

"มีงานให้ข้าทำไหมคร้าบบบ"

การเดินทางของชายหนุ่มเริ่มขึ้นอีกครั้งโดยทีความหลังของเขานั้นไม่ได้จางหายไปมันเป็นเพียงสิ่งที่ผ่านมาและผ่านไป เหมือนสายลม แต่นั่นก็ทำให้เขาได้เรียนรู้ว่าสายลมนั้นให้ความรู้สึกอย่างไร