[Fic BTS] Wicked Boys....แค่ใจร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : Wicked Boys... แค่ใจร้าย : ตอนที่5 [แม่มด]

ตอนที่ 5 : แม่มด













 

"พี่จองกุก หลับอยู่รึป่าวคะ? ลงไปกินข้าวเย็นได้แล้วน้าาาา~"  เสียงนาอึนตะโกนเรียกผมจากข้างนอกห้องก่อนที่ผมจะเด้งตัวจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องออกไปก็เห็นนาอึนยืนยิ้มหวานส่งมาให้ผมอยู่ ผมยิ้มกลับไปให้นาอึนพร้อมกับขยี้ผมน้องสาวเล่นจนนาอึนทำหน้ามุ่ยแล้วเดินจูงมือผมไปยังห้องกินข้าว

"หึ" ผมชำเลืองมองสมาชิกใหม่ของบ้านที่กำลังส่งยิ้มมาให้ผมด้วยสายตาเหยียดๆ ก่อนจะลากเก้าอี้แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคนที่ผมเกลียดมากที่สุดในตอนนี้






ปาร์ค จีมิน..






"จะว่าไปน้าก็มาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจองกุกกับหนูนาอึนชอบกินอะไร นี่! น้าทำอาหารเก่งนะ อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึป่าวจ๊ะ?" แม่ของจีมินพูดขึ้นพร้อมกับมองมาทางผมกับนาอึน





"ทำไมถึงเรียกแทนตัวเองว่าน้าอยู่อีกล่ะ เป็นภรรยาของผมก็ต้องเป็นแม่ของเด็กๆสิ" เสียงคนเป็นพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดขึ้น






"คือ ฉันก็ยังไม่ค่อยชินน่ะค่ะ ฉันเองก็คุ้นเคยกับการเป็นน้าของหนูนาอึนกับจองกุกมาตั้งแต่เด็กๆ อยู่ๆต้องมารับหน้าที่เป็นแม่แบบนี้ ฉันกลัวว่าจะทำหน้าที่แทนคริสตัลได้ไม่ดีแล้วเด็กๆจะเกลียดฉันเอาน่ะค่ะ" 






'หึ! มึงอยู่เฉยๆกูก็เกลียดมึงแล้วล่ะ...'  ผมคิดในใจก่อนจะแสยะยิ้มออกมาแล้วตักอาหารใส่จานแบบไม่สนใจ






"แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะมาแทนที่แม่ของเด็กๆเลยนะคะ ฉันรู้ดีว่ายังไงแม่เลี้ยงก็คงไม่ดีเท่าแม่แท้ๆของพวกเค้าหรอกค่ะ" ยุนอาลดเสียงอย่างน้อยใจก่อนที่พ่อของผมจะกุมมือของยุนอาไว้แล้วส่งยิ้มให้บางๆ






"ไม่จริงหรอก นาอึน หนูรักแม่ยุนอาใช่มั้ย?" คนเป็นพ่อหันมาถามลูกสาวที่นั่งข้างๆจนคนถูกถามมองไปที่พ่อของตัวเองด้วยสายตาประหม่า





"คะค่ะ" 





"นั่นไงเห็นมั้ย เด็กๆก็รักคุณนี่นาา แล้วจะคิดมากทำไม นาอึนของเราเป็นเด็กดีเสมอแหละ" 





"จริงหรอจ๊ะหนูนาอึน? น้าก็รักหนูนะ คิดซะว่าน้าเป็นแม่ของหนูอีกคนนะจ๊ะ"





"ค่ะ"





"ป้าครับ ผมอิ่มแล้ว ยังไงเดี๋ยวเอานมร้อนขึ้นไปให้ผมด้วยนะครับ" ผมลุกขึ้นยืนสุดความสูงก่อนจะเอ่ยสั่งแม่บ้านที่ยืนอยู่ใกล้ๆแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างไม่สนใจคนในครอบครัวเลย






"ดูเหมือนจองกุกจะไม่ค่อยชอบฉันเลยนะคะ"






"ไม่ต้องไปสนใจหรอก ไอ้เด็กบ้านั่นน่ะ ไร้มารยาท ไม่รู้ไปเอาสันดารต่ำๆแบบนี้มาจากไหน"






"เด็กผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ คุณขึ้นไปพักผ่อนเถอะนะคะ เดี๋ยวฉันจะช่วยแม่บ้านเก็บของแล้วจะเดินตามขึ้นไป" ยุนอาเอ่ยบอกก่อนที่ฮันเกิงจะพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับแล้วเดินขึ้นห้องตนไป





"นาอึน! เก็บจานอาหารบนโต๊ะนี้ซะ แล้วไปพบฉันที่ห้องรับแขกด้วย!" น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปพร้อมกับสายตาที่เหมือนกับแม่มดถูกส่งมาที่นาอึน จนคนถูกสั่งเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก 





"แม่"





"หุบปากแกไปซะจีมิน ฉันรำคาญเด็กๆอย่างพวกแกซะเหลือเกิน ไปอาบน้ำแล้วขึ้นนอนซะ!" ยุนอาเอ่ยสั่งพร้อมกับเดินไปยังห้องรับแขก





"นะนาอึน พี่ขอโทษแทน...." ยังไม่ทันที่จีมินจะพูดจบนาอึนก็รีบกวาดจานบนโต๊ะไปเก็บที่อ่างล้างจานอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบเดินไปหาแม่ของผมตามที่ท่านสั่งไว้





"คะคุณน้า"





"ไง! มาแล้วหรอ? ไหนเดินมาใกล้ๆฉันซิ" คนถูกสั่งรีบเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่ยุนอาจะลูบผมบางอย่างเบามือก่อนจะกดข้อมือมากขึ้นเรื่อยๆแล้วจิกไปที่กลุ่มผมนั้นจนนาอึนส่งเีสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ






"โอ๊ยยยย!!!"






"หึ!! ร้องทำไม? สำออยนักนะ"





"คุณน้าปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูเจ็บ.."





"จำใส่สมองไว้ซะ ถ้าแกไม่เรียกฉันว่าแม่แกโดนหนักกว่านี้แน่" ยุนอากระชากผมของนาอึนจนคนถูกทำเซล้มไปกองกับพื้นก่อนจะปาดน้ำตาแล้วรีบวิ่งกลับห้องตัวเองไป


 





"หึ.. เด็กคนไหนที่มันดื้อกับฉันก็ต้องเจอแบบนี้แหละ!"