คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF]Special My close frind. End.
Special Close Friend
Kacha # Part
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาอย่างเม่อลอย ทีวีที่ถูกเปิดทิ้งไว้โดยที่ผมไม่ได้ใส่ใจที่จะฟังมันเลย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการ์ตูนโปรดของผมก็ตาม หลังจากที่ผมได้รับรู้เรื่องของเต๋าที่เต๋าออกไปวันนี้แล้ว มันรู้สึกจุกไปหมด มันเจ็บจริงๆนะ ถ้าผมลองที่จะฟังในสิ่งที่เค้าจะแก้ตัว แล้วเค้าสามารถอธิบายเหตุผลได้ผมก็จะให้โอกาสเค้า แต่ถ้าเค้ายังเลือกที่จะปิดบังอยู่ผมก็คิดว่า เรื่องนี้มันควรต้อง ‘จบ’
หมับ!
ไม่นานนักคนที่ผมกำลังคิดอยู่ก็กลับมาพร้อมกับกอดผมมาจากข้างหลัง แล้วขโมยหอมแก้มผมไปข้างหนึ่ง
“หอมจังเลย เต๋าคิดถึงชาจะแย่ขนาดห่างกันไม่ถึงวันนะเนี้ย”
“...”
“เอ่อ..ชาคงทำอาหารไว้แล้วใช่ม้า งั้นเราไปกินกันดีกว่าเนอะ”
“...”
“หรือว่า...จะเข้าห้องดี งั้นเต๋าอุ้มนะ”
“พอเถอะเต๋า!!!! เต๋าไปไหนมาบอกชาได้มั๊ย ไหนบอกจะไม่มีความลับต่อกันไง”
“เอ่อ...อ๋อพอดีเต๋าไปกินข้าวกับพวกเฟรมมาน่ะ”
“เหรอเต๋า แล้วคนที่เต๋าคุยโทรศัทพ์ด้วยเมื่อเช้าล่ะ”
“อ่อแค่เพื่อนน่ะชา ไม่ต้องห่วงหรอกไม่มีอะไรทั้งนั้น”
เจ็บจัง ทำไมไม่เคยเจ็บขนาดนี้มาก่อนนะ เต๋าจะไปกินข้าวกับเฟรมได้ไงในเมื่อ เฟรมเป็นคนที่โทรมาบอกผมเอง พอทีเถอะผมไม่อยากจะไว้ใจเต๋าต่อไปแล้ว ในเมื่อครั้งแรกยังโกหกกันขนาดนี้ครั้งหน้าคงแอบไปคบกันแน่ๆ
“ชา!! ชาร้องไห้ทำไม” ให้ตายเถอะผมไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าผู้ชายคนนี้เลย
“พอเถอะเต๋า เต๋าอย่าโกหกชาเลยนะ เต๋าจะไปกินข้าวกับเฟรมได้ไงในเมื่อเฟรมเป็นคนโทรมาบอกว่า”
“บอกว่า?”
“ช่างมันเถอะ ฮึก ชาว่าเราจบกันแค่นี้เถอะนะ”
“ชา! อย่าไปไหนนะ ฟังเต๋าก่อน” พอผมเตรียมตัวจะเดินออกจากบ้านไปเต๋าก็วิ่งมากอดผมไว้อีก
“ชาบอกเต๋ามาซิว่ามันคือเรื่องอะไร เต๋างงไปหมดแล้ว”
“เต๋าเลิกโกหกชาเถอะนะ ถ้าเต๋าไปกินข้าวกับเฟรมจริงๆทำไมเมื่อเช้าเต๋าไม่ยอมบอกชามาล่ะ ทำไมถึงให้ชาไปไม่ได้ ชารู้ว่าเต๋าไม่ได้ไปกับเฟรมแต่เต๋าไปกับจอยใช่มั๊ย เต๋าตอบชามาซิ”
“...”
“เห็นมั๊ยแค่นี้เต๋ายังตอบชาไม่ได้เลย งั้นเต๋าก็ปล่อยชาไปเถอะนะ” ผมแกะมือของเต๋าออกแล้ววิ่งหนีออกมาจากบ้าน ฝนก็ตกลงมาอย่างแรง ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เห็นน้ำตาที่มันไหลออกมามากมายเหลือเกิน
End# Kacha Part
Tao # Part
นี่มันเรื่องอะไรกัน ชาเป็นอะไรไปชาต้องเข้าใจอะไรผิดไปแน่นอนตอนนี้ชาก็วิ่งหนีออกไปแล้วฝนก็ตกหนัก พอผมกำลังจะวิ่งตามออกไปเสียงโทรศัทพ์ที่คชาทิ้งไว้ก็ดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมาดูจึงรีบกดรับเพราะมันเป็นเบอร์ของคนที่พวกผมคุ้นเคย
“ฮัลโหล ไอ่แฟรม”
“อ้าวมึงเองเหรอเต๋า มึงทำงี้ได้ไงว่ะ”
“กูไปทำอะไรวะ กูงงไปหมดแล้วนะเว้ย”
“เต๋ากูเห็นนะเว้ยว่ามึงไปเลือกแหวนกับผู้หญิงอ่ะ มึงรู้มั๊ยว่าคชามันจะรู้สึกยังไงห๊า!!!!”
“นี่ก็แสดงว่าคชารู้ว่ามึงไม่ได้ไปกินข้าวกับกู?”
“เออ!!!! มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่ามึงกับผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกัน เฮ้ยไอ่เต๋าอย่าเงียบซิโว้ย เฮ้ย!!มึงอย่าเพิ่งวาง”
เสียงไอ่เฟรมเงียบไปหลังจากที่ผมกดวางสายมันแล้วก็เปิดดูข้อความใหม่ที่คชาเพิ่งได้รับจากไอ่เฟรม
‘ชามึงใจเย็นๆ ก่อนนะเว้ยมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิด’
พอเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ผมถึงกับช็อคมันเป็นรูปที่ผมกำลังเลือกแหวนกับอยู่กับจอย ชิบหายแล้ว!!
ผมตัดสินใจขับรถออกไปตามหาคชา คชาเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว จอยเป็นเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่เด็กที่ไม่ได้เจอกันนานแล้วคชาเลยไม่รู้จักมาก่อน บังเอิญได้เจอกันอีกจอยเป็นเจ้าของร้านขายแหวนเพชร ผมเลยนัดจอยเพื่อที่ให้เลือกแหวนช่วย อีกอย่างนิ้วของจอยกับคชาก็มีขนาดเท่ากันอีกผมเลยให้จอยลองสวมดู
ใช่แล้วล่ะครับ ผมซื้อให้คชาก็เพราะว่าวันนี้มันเป็นวันพิเศษสำหรับพวกเราสองคน เป็นวันที่ ‘ครบรอบหนึ่งปีที่เราคบกัน’ ผมจะลืมได้ไงในเมื่อผมเคยบอกว่า ‘ผมจะไม่มีวันปล่อยมือคชาไปเด็ดขาด’
พอผมขับรถมาได้ซักพักผมก็เห็นคนๆนึงกำลังเดินอยู่ท่ามกลางสายฝน ใช่แล้วไม่ผิดแน่เค้าคือคชาแน่นอน ผมจอดรถแล้วรีบวิ่งลงไปหาคชาทันที
พอวิ่งมาจนถึงร่างของอีกคนผมเลยรีบกอดไว้ เมื่อคชาพยายามที่จะวิ่งหนีผมไป
“ชาฟังเต๋าก่อนนะ”
“พอเถอะเต๋า ฮึก ชาเจ็บมากแล้วนะเต๋าปล่อย ฮึก ฮือ ชาเถอะ ฮือ”
“ไม่ เต๋าจะไม่มีวันปล่อยชาไปเด็ดขาด ขอร้องล่ะฟังเต๋าก่อนจะได้มั๊ย นะชานะ”
พูดเสร็จผมก็อุ้มคชาขึ้นเพื่อที่จะพาไปขึ้นรถ คชาถึงกับอึ้งไปซักพักแต่สุดท้ายก็ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผมอยู่ดี
“ปล่อยชาลงเดี๋ยวนี้นะเต๋า จะพาชาไปไหน ชาไม่ไปไหนทั้งนั้นอ่ะ”
“ไปคุยกันที่บ้าน จะคุยกันที่นี่ได้ไงฝนตกหนักขนาดนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก”
“ปล่อยนะเต๋า ปล่อย ปล่อยซิโว้ย!!!!!”
ร้องไปก็ไม่ได้ผลหรอกผมเปิดประตูออกแล้ววางคชาเข้าไปนั่งในด้านข้างคนขับ
“อย่าคิดหนีนะชา งั้นคืนนี้เจอหนักแน่อย่าหาว่าเต๋าไม่เตือนนะ” ผมขู่คชาแล้วก็รีบปิดประตู แล้วรีบวิ่งไปด้านคนขับ เพื่อขับรถกลับไปที่บ้าน
ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยพอเปิดประตูออกมาก็เจอกับคชาที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ ก็แน่ละเปียกกันทั้งคู่ผมเลยไล่คชามาอาบน้ำก่อน ส่วนผมอาบทีหลัง ผมยืนมองคชาที่กำลังนั่งเม่อลอยขอบตาบวมซ้ำ คงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก นี่ผมมันแย่มากเลยใช่มั๊ยที่ทำให้คชาร้องไห้อ่ะ
ผมไปนั่งลงข้างคชาแล้วดึงคชาให้เอนมาซบที่ไหล่ของผม
“มีอะไรก็พูดมาเร็วๆ เลยเต๋า ชาจะได้ไปนอน อ่อแล้วคืนนี้เต๋ากลับบ้านไปเถอะชาอยากอยู่คนดัยว”
“ชาฟังเต๋าอธิบายนะ โอเคเต๋ายอมรับผิดเต๋าโกหกชา เต๋าไม่ได้ไปกับเฟรมแต่เต๋าไปกับ จอย แต่มันไม่มีอะไรเลยนะ จริงๆนะเชื่อเต๋านะชา” พูดจบผมก็ดันคชาออกมาเพื่อที่จะให้หันมามองหน้ากันแต่คชากลับหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ส่วนรูปที่ชาเห็นน่ะ มันไม่ใช่อย่างที่ชาคิดนะ”
“ถ้าไม่ใช่อย่าที่ชาคิดแล้วมันเป็นยังไงล่ะ เต๋าจะให้ชาคิดยังไง!!!! วันนี้เป็นวันอะไรเต๋าเคยจำได้รึป่าว!!!!” คชาร้องไห้ออกมาอีกครั้งหลังจากที่ระบายสิ่งที่คิดอยู่ออกมา
ผมไม่พูดอะไรแต่ลุกออกไปนอกห้อง แล้วเดินไปหยิบกล่องเล็กๆกล่องนึง แล้วเดินกลับเข้ามาพร้อมกับคุกเข่าลงที่ตรงหน้าคชาและเปิดกล่องออก
“ก็มันเป็นของๆคชาไง จอยน่ะเค้าเป็นเพื่อนเต๋าที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว พอมาเจอกันอีกทีเค้าเป็นเจ้าของร้านขายแหวนเลยให้จอยช่วยเลือกน่ะ ส่วนวันนี้น่ะเป็นวันที่ครบรอบหนึ่งปีที่เราคบกันทำไมเต๋าจะจำไม่ได้ เต๋าจดจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเราทั้งนั้นแหละ ไว้ใจเต๋านะชา เราจะไว้ใจกันนะ”
คชาอึ้งไปและมีน้ำตาไหลออกมาใบหน้าแดงกล่ำแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ดีใจอย่างมาก ผมจับมือข้างซ้ายของคชาขึ้นมาแล้วสวมแหวนเข้าที่นิ้วข้างซ้ายของคชา แล้วดึงคชาเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว เรากอดกันนานมากในที่สุดก็ผละออกจากกัน
“เต๋าอย่าทิ้งชาไปไหนนะ อยู่กับชาตลอดไปนะ”
“อยู่แล้ว แฟนน่ารักขนาดนี้ใครปล่อยไปก็โง่แล้ว”
“บ้า!!” ผมรีบประกบปากเข้าไปช่วงชิงลมหายใจของคชาทันที ครั้งแรกเหมือนคชาจะตกใจนิดๆแต่ก็ยอมให้ลุกล้ำเข้าไปได้ ลิ้นของเรายอกล้อกันอยู่ภายในโพรงปาก ฉกชิงความหวานภายในช่องปากของคนตรงหน้าอย่างดูดดื่ม ทั้งห้องมีแต่เสียงอื้ออึงเต็มไปหมด ไม่มีใครยอมใครลิ้นเล็กยังยอกล้อกับผมไปมา ผมไล่ลิ้นไปตามริมฝีปากของคนตรงหน้าแต่ก็ต้องผละออกมาเมื่อดูเหมือนกับว่าคชาจะหายใจไม่ทัน
“อื้อ..เต๋าขอบคุณนะ ^^”
“ก็เต๋ารักชานี่เน๊อะ”
“ชาก็รักเต๋านะครับ” พอพูดจบคชาก็ก้มลงมาจุ๊บปากผมอย่างรวดเร็ว
“ชาทำเงี้ยไม่ได้นอนแน่!!”
“เฮ้ยเต๋าจะทำอะไร!!”
“คืนนี้เต๋าขอนะครับชา”
“-////////-“
End # Tao Part
กด>>>>>>>http://www.niyay.com/story/story.php?story_id=67172
The end.
Say Hi !!
จบแล้วเฮ้!!!! สำหรับใครที่ชอบกุ๊กกิ๊กก็ไม่ต้องกดลิงค์นะคะ แต่ถ้าอยากอ่านก็....กด -.,- ฉากแรกในชีวิตกว่าจะแต่งได้บิดตัวจะเป็นเกรียว 5555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ จ๊วฟๆๆๆ
ความคิดเห็น