คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : DonGuardII: จงจับตามองแฮบินอส เฮอร์กินส์ [PART3/3]
DonGuardII: ับามอแฮบินอส เฮอร์ินส์ [PART3/3]
“ป้ายทะเบียน LMB9033”วอร์ทพยายามสบสิอารม์แล้วึป้อนหมายเลลบนหน้าอสามมิิ่อนที่ัวอัษรประหลาๆะปราึ้นมา “ไม่พบเอในาน้อมูล?”
“พวเาไม่ไ้อยู่ในอบเห้าร้อยเมร”ริฟิ้นบอพลาหัพวมาลัยเลี้ยวรถลับ เาปรายสายามอรถยน์อเ้าหน้าที่รีเีย “ามพวเาไป”
“ามพวมันไปน่ะหรือ?”
“เ้าหน้าที่รีเียน่าะมีวาม่ำอในารสะรอยามริโทเฟ่นมาพอสมวร อย่าให้พวมันรู้็พอว่าพวเราอยู่ที่นี่”
ริฟิ้นเหยียยิ้มบาๆหยิบแว่นาสีำมาสวมแล้วึับารถยน์ันสีน้ำาลไปห่าๆ ส่วนวอร์ท โพนแทน็ไ้แ่เพียบ่นในใเามอูภาพอแฮบินอส เฮอร์ินส์ึ่นเอถ่ายไ้
“ถ้าหารั้นี้พลา เรา้อส่มอสิลมา่วยอีแรเสียแล้ว”
“ันไม่อยาให้านพลาอี”วอร์ทบอ้วยิใร้อนรน
ายหนุ่มับรถามเ้าหน้าที่ำรวไปห่าๆ วอร์ทอยเปิระรถและใ้ล้อสอารวหาเป้าหมาย “รถสีบลอน์ใ่ไหม?”
“ใ่ รถีานสีบลอน์”
“อะไรือรถีาน?”โพนแทนหันใบหน้าถาม้วยวามสสัย
“รถยน์สี่ที่นั่ยัไล่ะรับุโพนแทนที่เารพ”
“ันะไปรู้ไ้ยัไ”เาบ่นออมาอียาวพรื ส่วนริฟิ้น้อยัไหล่อบ
วอร์ท โพนแทนเห็นรถันัล่าวหายลับาไปาถนนบริเวสามแย “ทำไมเ้าหน้าที่ไม่เลื่อนไหว? รถาัวร์นั่นไม่ไ้อยู่ในอบเสายาอเ้าหน้าที่ใ่ไหม?”
“ใ่ เ็ะล่อนสอนนั้นรู้แล้วว่าผู้ที่สะรอยามพวเาไม่ไ้มีแ่นลุ่มเียว บาทีพวเาอาะรู้แล้ว้วยว่าพวเราือผู้่วยเหลืออุาย”ริฟิ้นบอพลาเปลี่ยนันเร่มอูุสีแปราึ้นมาอีรั้บนแผนที่ “เาเลี้ยวลับเ้าไปในอยเนฟเ”
ายหนุ่มเลี้ยวออมาบนเส้นทาอีฟาผ่านมุมึไปสอ่ว็พบว่ารถาัวร์สีบลอน์ “ับามอพวเาให้ีๆ ัน้อเร่วามเร็วามเาแล้วล่ะ!”
วอร์ท โพนแทนอยมอ้ามึสัเูรถเป้าหมายึ่อยู่อีฟาหนึ่ ทันทีที่ริโทเฟ่นอรอสัาไฟเียว ริฟิ้น็รีบับเลื่อนผ่านไปหนึ่อยแล้วึหยุรอเป้าหมายบริเวริมอบถนน ทว่าริรู้ัวทัน เาึรีบเลี้ยวหนีไปยัฟาร้าม
“ให้ายเถอะ”ริฟิ้นอุทานพลาหัวเราะเบาๆ “เาลาเหมือนุาย”
“มันไม่สนุ”
ริฟิ้นเหลือบสายามอรถสีน้ำาลอเ้าหน้าที่ำรวึ่เลื่อนมาอ้าหน้า้าๆ “ใ่ มันไม่สนุ ... เาล่อให้เราิับั”เ้าหน้าที่สอนมอูายหนุ่ม้วยระอมอหลั่อนะสนทนาัน้วยเรื่อบาอย่า
“เาำนายไ้หรือเปล่า?”วอร์ท โพนแทนแอบำเลือสายาประหลาใอเ้าหน้าที่
“นั่นิ่ๆไว้ ... เาำป้ายทะเบียนรถพวเราไ้”ไม่ทันาำ เ้าหน้าที่ำรวนหนึ่็เปิประูรถเินมาเาะระสั่ให้นาพันบี ริฟิ้นเปิระ
“อย่าเปินะริฟิ้น”โพนแทนมุบมิบปาออำสั่ ทั้สอนั่ัวรสายามอออไปนอระรถภายใ้แว่นสีำและุสูทสีำสนิทอันเป็นลัษะารแ่ัวที่เหล่าเ้าหน้าที่ำลัับามอหานร้ายอยู่
“สวัสีรับ”
“รับ”สำเนียแปร่อริฟิ้นทำให้รอยยิ้มออีฝ่ายูเื่อนล
“ุำลัะไปไหน?”
“ทำธุระรับ”
“ผมอูใบับี่”
นาพันบีนิ่เียบ สีหน้าอวอร์ท โพนแทนแลูหุหิเป็นอย่ายิ่ เาอยาะยับปืนยิแสหน้าผู้ที่ัวาารทำานอเาให้สาแ่ใ
“อูใบับี่หน่อยรับ”
ริฟิ้นไม่มีทาเลือ เาหันไปยิ้มให้แ่ำรว่อนะเลื่อนัวเปิล่อหยิบปืนออมา่อนะวัลำล้อเล็ใส่ใบหน้าอเ้าหน้าที่ในทันทีนั้น “ผมใหุ้ไม่ไ้”ะที่ริฟิ้นำลัะเหนี่ยวไปืน เ้าหน้าที่อีน็ระโออมาารถพร้อมะโนลั่นระาปืนเล็ใส่รถ
บันี้ไม่มีเวลาิอี! ริฟิ้นออแรเ้าหน้าที่ใล้หน้า่าเพียหมัเียวว่ำลบนพื้นถนน ่อนะรีบเหยียบันเร่ถอยรถนนับแท็ี่้านหลััโรมให่ เาหัพวมาลัยเลี้ยวออาอบถนนะที่เ้าหน้าที่รีบวิ่ลับเ้าไปในรถยน์เพื่อามไล่ล่าพวเา!
“มันไม่วระเป็นแบบนี้!”โพนแทนระเบ็เสียหันไปมอูท้ายรถะเลื่อนปืนระับในมือ
ริฟิ้นับรถแทบะทะยานึ้นฟ้าทันทีที่มันระโ้ามเนินถนนสู เสียเรื่อยน์ัสนั่นเ่นเียวับผู้ิามเบื้อหลั
“ันะโมีพวมัน”โพนแทนทนไม่ไหวอีแล้ว
“อย่า!”
ปั!ปั!
ปั!ปั!ปั!
รถยน์อเ้าหน้าที่เสียหลัไปเล็น้อย่อนะสวนระสุนอบโ้ลับมา
เพล้!
“ให้ายเถอะโพนแทน! นายทำให้เรื่อมันยุ่ยา!”
“อย่าไรเสียเรา็ำลัเป็นฝ่ายถูามล่า!”
ปั!ปั!ปั!
ริฟิ้นับรถส่ายไปส่ายมา ้าหน้าเป็นสัาไฟแทว่าเาไม่สนใอีแล้ว ายหนุ่มเปลี่ยนเียร์เหยียบันเร่นมิภาพเบื้อหน้าผ่านไปอย่ารวเร็วนแทบะมอไม่เห็นรถบรรทุันให่ำลัเลื่อนที่วาถนน
“อีนิเียวเท่านั้น!”สายาอริฟิ้นยัแน่วแน่ เาับพวมาลัยแน่นะที่โพนแทนเลื่อนัวิอบเบาะหลั ไ้ยินเสียปืนิ่อันอีสอนั
ในวินาทีนั้น นับรถบรรทุ็มอเห็นรถิ่เลื่อนที่ัหน้าไป เาึเบรอย่าะทันหันเป็นผลให้รถอเ้าหน้าที่ึ่ามมาสอันนเ้าอย่าั
โรม!
ระหน้ารถและเอีย
บรึ้ม! บรึ้ม!
เพียรู่เียวแรระเบิ็ทำให้ไฟลุโน ผู้นบนท้อถนน่าส่เสียรีร้อ้วยวามหวาลัว
อุบัิเหุเิึ้นรวเร็วมาในะที่ริฟิ้นยัเหยียบันเร่นมิเพื่อหลบหนีออไปสู่ถนนสายหลัให้เร็วที่สุ
“เ็นั่นแสบะมั!”วอร์ท โพนแทนโมโห เาถอนหายใเมื่อพบว่าพวเาพ้นาาริามาเ้าหน้าที่ำรว
“เราลาสายาาเาอีแล้ว”ริฟิ้นูัวอัษรสีแหายไปาหน้าอ “นายบาเ็บหรือเปล่า?”
วอร์ทส่ายหน้าพร้อมถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน “เราะทำอย่าไรัน่อ?”
“ปล่อยพวเาไป่อน”
“ปล่อย?”
“เรามีเวลาเ็บ้อมูลอแฮบินอสอีสัพัริไหม?”
“แฮบินอสะพัในรีเียนานแ่ไหน?”
“ันาว่าประมาสอเือน ภายในสอสามวันนี้เราะ้อับามอูเา พยายามเ็บรายละเอีย พฤิรรม สัเนิสัยใออแฮบินอสเพราะเาเป็นเพียบุลเียวในอนนี้ที่สามารถเ้าถึริโทเฟ่นไ้่ายที่สุ”
วอร์ท โพนแทนฟัพลาหันไปมอระหลัรถึ่และเอียรั้นแล้วึหยิบโทรศัพท์มือถือออมาหมายเลโทรศัพท์ “ัน้อแ้เรื่อนี้ใหุ้ายทราบ เา่วยเหลือานอเราไ้บ้า”
ความคิดเห็น