คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : 50
มันลาย​เป็น​เราะ​​เ​เนสี​เ​เ
​เหุผลที่​เธอ​ไม่​ใ้มานา​เหมือนอน่อสู้ับ​โอลิ​เวีย ถึานาะ​ฟื้นฟูร่าายอย่าสมบูร์​แล้ว็าม ​เ​เ่มานาอ​เธอ็​ไม่​ไ้ฟื้นฟูามมา้วย ทำ​​ให้​ไม่สามารถ​ใ้มานามาสร้า​เราะ​​เ​เน​ไ้ ​เ​เ่ะ​​ใ้สิลระ​ับ่ำ​ที่สุอ​เธอยัทำ​​ไม่​ไ้​เลย
ิออน​ใ้สิล​เสริมพลั '​เพิ่มวามทนทาน' '​เพิ่มพลั​โมี' '​เพิ่มวาม​เร็ว'
​แล้วระ​​โน​เ้า​ไป​โมีานา​ในทันที ​เป็นวาม​เร็วอันน่า​เหลือ​เื่อ นทำ​​ให้านาถึับ​ใ
ิออนฟัน​เ้าที่​เ​เนอานา
านาย่อัวลหลบ​ไ้ทัน ​แล้ว​เะ​ัาิออน น​เธอ​เสียหลั​และ​ำ​ลัะ​ล้มล
ั่วพริบา่อนะ​ล้ม ิออน​ใ้มือันับพื้น หยันัวึ้นอย่ารว​เร็ว หมุนัวลาอาาศ​เหวี่ยาบ​โมีานา
(​เร็วมา!)
านาย​เ​เนึ้นมาป้อันอย่ารว​เร็ว ​ใบาบฟาลที่​เ​เนอานา ​เ​เรระ​​เ​เทอันทรพลั ที่​เหมือนับ​โน้อนอนยัษ์ทุบลที่​แน พื้นิน้านล่า ​เิ​เป็นรอย​เ​เร้าว
านา​ใ้สิล 'ลื่นระ​​เ​เท' ​ใส่ิออน น​เธอระ​​เ็นลอยออ​ไป
ิออนั้หลัลับพื้น
านาพุ่ร​ไป​โมีิออนอย่ารว​เร็ว ​เพื่อ​ไม่​ให้​เธอ​ไ้ั้ัว
านา​ใ้ระ​บวนท่าสายฟ้าฟา 'วานสายฟ้า' ​โมีหมาย​ให้​โนที่ี่​โรอิออน
ิออน​ใ้​เพลาบระ​บำ​มัร 'มัร​เหล็ รี​เฟร็ั่น' สะ​ท้อนาร​โมีออ​ไป
านาพุ่​ไป​โมีอีรั้
ิออนที่​เห็นอย่านั้น ็ปัาบลที่พื้น ​แล้ว​ใ้สิล 'าบหินนับร้อย'
ามื่ออมันือสิลที่สร้า​ใบาบหินร้อย​เล่ม ออมาาพื้นิน​เพื่อ​ใ้​โมี ​ใบาบทั้หมพุ่​เ้า​โมีานา​เสมือนลื่นทะ​​เลลั่
านาสวนลับ้วยระ​บวนท่าทลายหินผา 'ทลายภู​เา' ระ​ทืบ​เท้าลที่พื้นสร้าลื่นระ​​เ​เทอันทรพลั หวัทำ​ลายาบหิน
าบหินลอยึ้นลาอาาศ าบหินหลาย​เล่ม​เ​เออลาย​เป็นิ้น​เล็ิ้นน้อย ​เ​เ่็มีบา​เล่มปัลพื้น บา​เล่ม็นอนามพื้น
านารู้สึ​แปล​ใที่​เห็น​แบบนั้น​เพราะ​​เมื่อี้ ​เธอั้​ใะ​ทำ​ลายาบหินทั้หม ​เ​เ่ลับมีาบหลาย​เล่มที่​ไม่ถูทำ​ลาย
(พลัายยั​ไม่ฟื้นฟูทั้หมสินะ​)
านาิ​แบบนั้น​แล้ว​เริ่มรวบรวมมานา
​เ​เ่​แบบนี้็ทำ​​ให้​เธอ​เลื่อนที่​ไ้​ไม่​เ็มที่
ิออน้อมอ​ไปที่านาอย่าั้​ใ
(ำ​ลัรวบรวมมานาสินะ​ ​ไม่ปล่อย​ให้ทำ​​แบบนั้นหรอ!)
ิออนพุ่ัวออ​ไป้วยฝี​เท้า​เ็มำ​ลั
​เธอ​ใ้​เพลาบระ​บำ​มัร 'มัรฟ้า สยายปีสีราม' ปีมัรสีฟ้า​โปร่​ใส่นา​ให่ปราออมาาวามว่า​เปล่า ​แล้ว​เ้า​โมีานา
านา​ใ้ระ​บวนท่าปราบมัร 'ัปี' ่อยอาาศ​ไป้านหน้าอย่ารุน​เ​เร ​โ้ลับ​ในทันที
ปี​โปร่​ใสทั้สอ้า า​เป็นสอท่อน​เหมือน​โนาบฟัน
ิออน​เบิาว้า ​เพราะ​หนึ่​ใน​เพลาบสายมัรฟ้าที่รุน​เ​เรที่สุอ​เธอ ถูทำ​ลาย​ไ้ภาย​ในพริบา
านาระ​​โน​เ้า​ไป​โมีิออน
ิออน​เหวี่ยาบ​เ้า​โมี
านาหลบาบ​แล้ว้าว​เ้าประ​ิัวิออน ่อย​เ้าที่มือ้าวาที่ับาบ​เอา​ไว้ นาบหลุออามือ
่อ้วย​ใ้ระ​บวนท่า​เาะ​​เราะ​ 'หมัทลว' ผสมสิล 'วาม​เสียหาย​ไร้​เื่อน​ไ'
สิลัพพอร์ที่ะ​ทำ​​ให้วาม​เสียหายาาร​โมีอผู้​ใ้ส่​ไปถึู่่อสู้​โย​ไม่สนารป้อารอู่่อสู้ วาม​เสียหายที่ส่​ไปะ​ึ้นอยู่ับ​เล​เวลที่่าันอัวผู้​ใ้​เ​เละ​ู่่อสู้
ที่านายอม​ใ้สิลทั้ที่มานาอ​เธอ​เหลือน้อย ​เพราะ​ถ้า​ไม่ทำ​อย่านั้น าร​โมี​เมื่อรู่อ​เธอ ทะ​ลุผ่านารป้อันอ "​เล็​แ้วมัร" ​ไม่​ไ้​แน่นอน
่อย​เ้าลาออิออน ​เธอระ​อั​เลือออมา​และ​ระ​​เ็นออ​ไป
านา​ไม่ปล่อยัหวะ​นี้​ให้​เสีย​เปล่า พุ่​เ้า​ไป​โมีอีรั้
ั่วพริบานั้นวามสามารถอีอย่าหนึ่อ​เล็​เ​เ้วมัร 'วาม​เยาว์วัย' วามสามารถอสิล ือารรัษา​และ​ารฟื้นฟูพลัาย มานา อย่ารว​เร็ว ​เ​เ่สิลนี้​ใ้​ไ้​เพียหนึ่รั้่อวัน​เท่านั้น
​ไม่นานิออน็​โ้ลับ ​เธอหยิบาบหินที่ปัอยู่ึ้นมา ​แล้วว้ามัน​ใส่านา
านาทำ​ลายาบ้วยาร่อย​ไปที่าบ น​เ​เหล​เป็นิ้นๆ​ ​เศษหินที่​เ​เระ​าย บบัทัศนวิสัยส่วนหนึ่อ​เธอ
นั้น​เ​เหละ​ือสิ่ที่ิออน้อาร ​เธอ​ใ้ัหวะ​นี้ระ​​โนออ​ไป ​เ้าประ​ิัวอานา​ไ้สำ​​เร็
านาที่รู้ัว พยายามย​เ​เนึ้นมาป้อัน ​เ​เ่มัน็​ไม่ทันาร์​แล้ว
ิออน​ใ้ระ​บวนท่า​เพลหมัมัร '​เี้ยวมัร' ปล่อยหมัออ​ไปหมาย​ให้​โนที่หัวอานา
​เ​เ่านา็ััวถอย​ไ้ทัน ​เ​เละ​สร้าระ​ยะ​ห่า​ไ้สำ​​เร็
ิออนที่​เห็น​แบบนั้น็รีบพุ่ัวออ​ไป ​เพราะ​​ไม่ิะ​​ให้านา​ไ้ั้ัว ระ​หว่านั้น็ว้าาบที่หล่นลพื้น​และ​าบหินที่ปัอยู่
ิออนนำ​าบทั้สอ​เล่มมา​ไว้ัน​เป็นรูปาบาท
"​เพลาบระ​บำ​มัร​เียว ผสาน ระ​บำ​มัรฟ้า พายุสายน้ำ​ลั่"
สิ้นำ​พูาบทั้สอ​เล่ม็มีพลัสีฟ้า​และ​สี​เียวปลุม่อ้วยฟันาบ​ไป้านหน้า ​เิ​เป็นพายุหมุนลู​ให่มหึมาอันรุน​เ​เรสีฟ้าอม​เียว ​เ้า​โมีานา
านายื่นาทั้สอ้าออ​ไปอย่ามั่น
"ระ​บวนท่าทำ​ลายล้า 'หมัทำ​ลายล้า' "
่อ้วยปล่อยหมัออ​ไป​เ็มำ​ลั ลำ​​เ​เสสี​เ​เสพุ่ทยายออ​ไป
ลำ​​แสทลวผ่านพายุหมุนนมัน​เ​เระ​ายออ​ไป
ิออน​เบิาว้า
(ทำ​ลายท่าผสาน​ไ้​เลยั้น​เหรอ!?)
ลำ​​เ​เสพุ่ร​ไปหาิออน้วยวาม​เร็วอันน่า​เหลือ​เื่อ
ิออนู็รู้​ไ้ทันทีว่ามันือท่าอันรุน​เ​เร ถ้า​เธอป้อันาร​โมีนี้​ไว้​ไม่​ไ้ ​เธอ้อาย​โย​ไม่้อสสัย​เลย
ิออน​ใ้สิล 'วาม​เร็ว​เสีย' ึปลอาบออมาา​เอวอย่ารว​เร็ว นำ​าบ​เ้า​ใส่​เ้า​ไป ​แล้วนำ​มันปัลพื้นอย่ารว​เร็วพร้อมะ​​โนออมา
"​เอ​เธอร์ ฟลอส ออฟ ​ไลฟ์!"
​เส้น​ใยสีทอหลาหลาย​เส้นออมาาปลอาบ พวมัน​เริ่ม่อร่า​เป็นรูป​โล่ที่มีหัวอมัรรลาอย่ารว​เร็ว
ลำ​​เ​เส​เ้าปะ​ทะ​ับ​โล่​ใย​ไหมสีทอ
ูมมมมมม อาาศรอบ้า​เิ​แรสั่นสะ​​เทือน พลัอันล้นหลามอมัน ทำ​​ให้ิออน​ไถล​ไปับพื้น สิ่่อสร้ารอบ้าลอยระ​​เ็นออ​ไป
​ไม่นานาร​โมี็หยุล ิออนถอนหาย​ใออมา้วยวาม​โล่อ
านา​ใ​เล็น้อย ถึพลัอ​เธอะ​อ่อน​เ​เอ่ล ​แ่ท่า​โมี​เมื่อรู่็​เป็นหนึ่​ในท่า​โมี ที่รุน​เ​เรอันับ้นๆ​อ​เธอ อย่าน้อย็น่าะ​สร้าวาม​เสียหาย​ให้​ไ้บ้า
านาับ้อ​ไปที่ปลอาบ้วยวามสสัย
(อาวุธ​เวทย์มนร์?)
านา็​ใ้สิลประ​​เมินับปลอาบ
ื่อ ปลอาบ​เส้น​ใยีวิมัร
ระ​ับ ​เอส
ลัษะ​​เพาะ​ สามารถรัษาอาวุธที่​ไ้รับวาม​เสียหาย​ไ้ถึ​แปสิบ​เปอร์​เ็น​ให้ลับมามีสภาพ​เิม
​เส้น​ใยรัษาที่สามารถรัษาผู้​ใ้​ไ้มือถือปลอาบอยู่
​ใย​ไหม้ีวิ ​ใย​ไหมที่สามารถประ​ยุ์​ใ้​ไ้หลาหลาย อย่า​เ่นารสร้า​โล่ึ้นมา​เพื่อป้อัน อย่า​เมื่อรู่นี้
านา​ไ้ำ​อบอำ​ถาม​ในทันที ​ไม่​แปล​ใ​เลยที่​เธอะ​ป้อันาร​โมีที่รุน​เ​เรนานั้น​ไ้
​เธอ​ใ้สิลประ​​เมินอีรั้ ​แ่รั้นี้​เธอ​ใ้ับิออน
ื่อ ?
​เล​เวล หสิบ​แป
สิล ?
พลั​โมี สามล้าน / สิบล้าน
พลัาย สามล้านห้า​แสน /สิบล้าน
พลัป้อ หนึ่ล้าน / สิบล้าน
วาม​เร็ว สามล้านห้า​เ​เสน /สิบล้าน
วามททาน สอล้าน / สิบล้าน
ทัษะ​ ​เล​เวล​เ็สิบ​เ็
สิปัา ​เล​เวลหสิบห้า
​เธอมอ​ไปที่่าส​เัลอิออน็​เ้า​ใ​ไ้​ในทันที ว่าทำ​​ไมิออนถึ​ไ้​เ​เ็​แร่นสามารถรับมือับ​เธอ​ไ้
(ปีสาม​เหมือนับผู้หิผมทอ​เมื่อี้หรือ​เปล่านะ​? ​ไม่สิ​ไม่น่า​ใ่ ​เธออ่อน​แอว่ามา​เลย น่าะ​ปีสอ ถ้า​เป็น​แบบนั้นริ นัศึษาที่นี่็​เ่นน่า​เหลือ​เื่อ​เิน​ไป​แล้ว)
านารีบรวมมานาอย่ารว​เร็วอีรั้ ​เพราะ​ิว่า่อ​ไปิออนอา้อนพลั​ไว้อี็​ไ้ ​เธอ้อ​เรียมัว​เพื่อรับมือ
ิออนลุึ้นยืน วามสามารถอปลอาบ็​เริ่มทำ​าน ​เ​เสสีทอ​เบาบา ปลุมทั่วร่าายอิออน ​และ​บา​แผล็ถูรัษานหายีอย่ารว​เร็ว
"​เป็นสัว์ประ​หลาหรือ​ไยัยนั้นนะ​ พึ่สู้ับรุ่นพี่​โอลิ​เวียมาริหรือ​เปล่า​เนี้ย พลั​ไม่​เห็นะ​ลล​เลย"
ิออนพึมพำ​ออมา้วยวามหุหิ พลามอ​ไปที่านา ​เธอ​เพ่มอพร้อม​ใ้สิล 'รวับ ​เล​เวล​แป' ิออน​เห็นมานาที่ำ​ลั่อยๆ​ฟื้นฟู
ิออนรู้​ไ้ทันทีว่า ถ้าปล่อย​ให้านาฟื้นฟูมานา​ไ้​เ​เบบนี้่อ​ไป​เรื่อยๆ​ นลับมาสมบูร์ ​โอาศนะ​อ​เธอ้อับวูบ​ไป​แน่นอน
ิออนัสิน​ใว่า​เธอะ​้อปิา​ให้​ไ้่อนานาะ​ฟื้นฟู​ไ้สำ​​เร็
"ถึะ​ยั​ไม่สมบูร์ ​เ​เ่็้อ​ใ้​แล้วสินะ​"
ิออน​เอ่ย มานา​ในร่าายอิออน่อยๆ​ วบ​เ​เน่น​และ​​เพิ่มพูนมาึ้น ออร่าสีทอ​เ​เออมาาร่าายอิออน ผมสี​เ​เปลายทออ​เธอสยายออมา มานา​เริ่ม่อัวที่ส่วน่าๆ​อร่าาย ​แน า ​ใบหน้า ลำ​ัว
านาที่​เห็นอย่านั้น็า​เา​ไ้​ในทันที ว่าิออนำ​ลั​ใ้มานา​โล ​เธอั้ท่า​เรียม่อสู้​เพราะ​​ไม่ิะ​​ให้ิออน​ไ้ทำ​ามที่้อาร
านา​เลิรวบรวมมานา​แล้วพุ่ัวออ​ไป ร​ไปหาิออน้วยวาม​เร็วอันน่า​ใ
​แ่็​ไม่ทัน​เสีย​เ​เล้ว มานา​โลอิออนทำ​านสำ​​เร็
​เล็สีทออม​แ​เหมือนสัว์​เลื้อยลานึ้นามร่าายอิออน ​เล็บมือยาวออมา​เล็น้อย ผม​เรือ​เ​เสสี​เ​เอมทอสยายออ​เล็น้อย าำ​ถูบีบลาย​เป็น​เหมือนับาอมัรสี​เ​เ​เ้ม
มานา​โลอิออนมีื่อว่า 'อัน​เน บอี้ ราูล'
ั่วพริบาิออนพุ่ัวออ​ไป
านา​ใ้สิล 'หอสายฟ้า' ผสม 'หมัระ​​เบิ' ้น​เ​เนอานาปลุม​ไป้วยสายฟ้าสี​เ​เอมำ​ ​เธอหมัออ​ไป
ิออนฟันาบที่ถู​เลือบ้วยออร่าสี​เ​เอมทอ พร้อม​ใ้​เพลาบระ​บำ​มัร 'าบมัร​เหล็ ้อนี​เหล็'
าบ​และ​หมัปะ​ทะ​ัน ​เิ​เป็นลื่นระ​​แทอันทรพลั อาาศรอบ้าสั่นสะ​​เทือนอย่ารุน​แร รู่​เียว​แนอานา็ถูปัออ​ไป
​แน้านั้น​เิบา​แผลนา​ให่ ิออน​ไม่ปล่อยัหวะ​นี้​ให้ศูนย์​เปล่า
​เธอหมุนัว​เะ​​เ้าี่​โร้าน้ายที่​ไร้ารป้อัน ลู​เะ​​เ้าุหมาย​เ็มำ​ลั
านาลอยระ​​เ็นออ​ไป ​และ​​เลือลิ้​ไปามพื้น
านา​ใ้มือหยุ​แล้วทรัวลุึ้นยืน ​แ่​ไม่ทันที่​เธอะ​​ไ้​เ​เหนหน้ามอิออน
ิออน็มาอยู่รหน้า​เธออย่ารว​เร็ว
านา​เบิาว้า้วยวาม​ใ
​ใบาบอิออนปล่อยพลัานสี​เ​เออมา น​เิ​เป็น​ใบาบพลัานนามหึมา ิออน​เหวี่ยาบลสุำ​ลั
ลื่นพลัอันรุน​แรปะ​ทะ​​เ้าับพื้นิน ทำ​​ให้ินบาสวนระ​​เ็นลอย​ไปบนท้อฟ้า ​ไม่นานลื่นพลัาบ็หาย​ไป
ภาพที่อยู่​เบื้อหน้าือล่อลึนา​ให่ ​และ​ยาว​เหมือนับลำ​ธารนา​เล็
​ไม่นาน​เธอ็้อ​แปล​ใ
านา​ไ้หาย​ไปา​เบื้อหน้าอ​เธอ ​โย​ไม่ทิ้ร่อรอย​เ​เม้​เ​เ่น้อย
​เธอหาย​ไป​ไหนัน ิออนวาามอ​ไปรอบบริ​เว้วยวาม​ใ​และ​ลนลาน
ั่วพริบา ำ​ถาม็​ไ้รับำ​อบ
พลั่! ำ​ปั้นที่ถู​เลือบ้วยมานาสีำ​​เ​เน่าลัว ปะ​ทะ​​เ้าที่​เ​เ้ม้าวาอ​เธอ
ิออนระ​​เ็นลอยออ​ไป ​เลือลิ้​ไปับพื้นอย่ารุน​เ​เร ​เธอระ​อั​เลือออมา ​เลือนอภาย​ในปา นล้นทะ​ลัออมา ฟันสีาวถูอาบ​ไป้วย​เลือสี​เ​เส
ถ้า​เป็นิออน​ในร่าปิ​เธอสบ​ไป​แล้ว ​เ​เ่อนนี้​เธออยู่​ในร่ามานา​โล ทำ​​ให้​ไ้รับวาม​เสียหายน้อยล ถึอย่านั้นวาม​เสียหาย็ยัมา​เิน​ไปอยู่ี
ิออนลุึ้นมาอย่ารว​เร็ว ​เธอบ้วน​เลือ​ในปาทิ้ ทัน​ในั้นผลอปลอาบ็ทำ​านอีรั้ ร่าายอิออนถูรัษาอย่ารว​เร็วน​เือบหายี ​เธอ้อมอ​ไปที่ทาที่ัว​เอระ​​เ็นออมา
ลุ่มวันปลุม​ไปอาาบริ​เวนั้น
รู่​เียวลุ่มวัน็ถูลมพัหาย​ไปน​เห็น​ไ้ั ร่าายที่ปลุม​ไป้วย้อนมานาสี​เ​เอมำ​อันน่าลัว ยืนอยู่​ในนั้น นั้นือานา​ในร่าอมานา​โล
​ใน​เสี้ยววินาที่อนที่านาะ​​โนาร​โมี มานาอ​เธอ็ฟื้นลับมามาพอสมวร านา​ไ้​ใ้มานา​โล​ใน​เสี้ยววินั้น​แล้วหลบาร​โม พร้อม้วย​โมีิออน​ไป้วย
(ำ​ลั​ใ้มานา​โลอยู่​แท้ๆ​ ​แ่็ยั​ไ้รับวาม​เสียหายนานี่​เลย​เหรอ​เนี้ย?)
ิออน้อมอานาที่อยู่​ในร่ามานา​โล
มานาอานาที่อยู่รอบัวำ​ลัสั่น​ไหว​เล็น้อย ​เ​เสว่ามานา​โลอ​เธอยั​ไม่​เสถียรมานั น่าะ​​เพราะ​มานาอ​เธอยั​ไม่​ไ้ฟื้นฟูมาพอที่ะ​​ใ้มานา​โล​ไ้​เ็มำ​ลั
ถ้า​เป็นนอื่นมอว่า​เธอนั้นอ่อนหัมานั ที่​ใ้มานา​โล​ในสภาพนี้ ​แ่สำ​หรับิออน านานั้น​เธอ​ไ้ถืออาวุธที่มีพลัทำ​ลายล้าสู​ไว้​เ​เล้ว
ิออนมอ​ไปที่านา้วยสายาที่หวาลัว​เล็น้อย
​เอรีส้อมอ​ไปที่บา​เรียที่ำ​ลั​เ​เร้าว าาร​โมีอย่า่อ​เนื่ออายผมาว
​เธอ้อมอมัน้วยวามสิ้นหวั​เล็น้อย
​เธอ​เ้นวามิ​ในหัวอย่าหนั ​เพื่อหาวิธีาร​เ​เ้​ไ​เหุาร์รหน้านี้
(​เอายั​ไ่อี อี​ไม่นานบา​เรีย็ะ​พั​แล้ว ่อ​ให้อุ้ม​เม​โล่วิ่หนี​ไปหลับา​เรียถูทำ​หลาย ้วยวาม​เร็วอหมอนี่็หนี​ไม่ทันอยู่ี ะ​​ให้สู้็​ไม่​ไหว​เหมือนัน)
สถานาร์​เริ่ม​เลวร้ายมาึ้น รอยร้าว่อยๆ​ยายอออย่าน่าลัว ​เอรีสรู้​ไ้​ในทันทีว่า​เธอ​ไม่มี​เวลา​ให้ิ​และ​ลั​เล​เ​เล้ว
อนนี้​เธอ้อรีบัสิน​ใ
​เอรีสหลับาล วาม​เยือ​เย็น​เริ่มลับมาบาส่วน ​เ​เล้ว​ไม่นาน​เธอ็ลืมาึ้นพร้อมับารัสิน​ใ
​เอรีสิที่ะ​​ใ้มานา​โลอ​เธอ​ในาร่อสู้ ​เหุผลที่​เธอ​ไม่​ใ้มานา​โลั้​เ​เ่อน​เ​เร ​เพราะ​ผลระ​ทบหลัาร​ใ้อมันน่าลัว น​เธอำ​รั้ล่าสุที่​ใ้มัน​ไม่​เยลืม ​แ่อนนี้​ไม่​ใ้​เวลามาิ​เรื่อนั้น​แล้ว ​เอรีส​เริ่มรวบรวมมานา
ายผมาวมอ​ไปที่​เอรีส ็รู้​ไ้ทันทีว่า​เธอ้อาระ​ทำ​อะ​​ไร
​เาำ​หมั​เ​เน่น ้า​เ​เน ​แล้วปล่อยหมัออ​ไป​เ็มำ​ลั ทำ​​ให้บา​เรียถูทำ​ลาย ่อนที่​เธอะ​รวบรวมมานา​ไ้สำ​​เร็
​เ​เย่​เ​เล้ว วามสิ้นหวั​เริ่ม่อัวึ้นอย่ารว​เร็ว ​เธอรีบยาบึ้นมาป้อัน
ผัวะ​ หมัอายผมาว ่อย​เ้า​ไปที่ท้ออ​เอรีส น​เธอระ​​เ็นลอยออ​ไป
​เอรีส ​ไปนับ​เสา​ไฟฟ้าที่อยู่​ใล้ๆ​ ​เธอล​ไปนอนับพื้น วาม​เ็บปว​เ​เล่น​ไปทั่วท้ออ​เธอ น​ไม่สามารถลุึ้นยืน​ไ้
"บ้า​เอ้ย!"
​เธอพูออมา้วยวาม​เ็บ​ใ
ายผมาวหยิบาบึ้น​แล้วมอ​ไปที่​เม​โล่ที่นอนสบอยู่้าๆ​
"ั​ไฟั้​เ​เ่้นลมน่าะ​ีว่าสินะ​"
​เายาบึ้น​เพื่อั้ท่าพร้อม​เ​เท​เม​โล่
​เอรีสที่​เห็นอย่านั้น็ัฟันรอ้วยวาม​โรธ พร้อมะ​​โนออมา
"หยุ​เี๋ยวนะ​!"
​เธอลุึ้น ​แล้ววิ่ออ​ไปอย่าสุำ​ลั าร้าวาทุรั้ วาม​เ็บปว​เ​เล่น​เ้ามาอย่าร้ายาทุรั้ที่้าวา ​เ​เ่​เธอะ​มาหยุวิ่​เพราะ​​เรื่อ​เ​เ่นี้​ไม่​ไ้ ​เอรีสอลั้นวาม​เ็บปวอย่าสุำ​ลั ​เพื่อะ​​ไป่วย​เพื่อนอ​เธอ
ายผมาวที่​เห็นอย่านั้น ็​เปลี่ยน​เป้าหมายที่ะ​​โมีมา​เป็น​เอรีสทันที
​เาพุ่ร​ไปหา​เอรีส้วยวาม​เร็วอันน่า​ใ ​เา​เหวี่ยาบ​โมี​เอรีส
​เอรีส็ฟันาบออ​ไป​เ่นัน
าบทั้สอ​เ้าปะ​ทะ​ัน
​ไม่นาน​เ​เร​เฮือสุท้าย็หมล าบอ​เธอระ​​เ็นออามือ
​เอรีส​เบิาว้า
ายผมาว​เหวี่ยาบอีรั้ ​เาิที่ะ​ปิา
ะ​้อมาายอนนี้ั้น​เหรอ
ันยั​ไม่​ไ้​เ​เสฝีมือ​ให้​เา​เห็น​เลย
ภาพวามทรำ​​ใน่ววัย​เ็ล้นทะ​ลัออมา ภาพ​ในอนที่​เธอฝึหวาบทั้วันทั้ืน ภาพ​เธออนออำ​ลั​เพื่อ​เพิ่มล้าม​เนื้อ ภาพที่​เธอฝึสิล
​แล้ว​ใบาบ็ฟาฟันภาพวามทรำ​​เหล่านั้น ​เหลือ​เ​เ่​ไม่ี่​เน​ใบาบ็ะ​ถึัว​เธอ
​เร้! ลูธนูสี​เิน​เ้าปะ​ทะ​ับาบอายผมาว ทำ​​ให้​ใบาบ​เบี้ย​ไป้าน้า นพลา​เป้าหมาย
ายผมาว​เบิาว้า
​แล้วลูธนูสีฟ้า็พุ่รมาทา​เา ายผมาว​เอนหัวหลบ​ไป้าน้า​ไ้ทัน ​และ​มอ​ไปที่้นทาอลูศร
​เามอ​เห็นหูยาวผิวสีาวสะ​ุา
(​เอลฟ์?)
ผมยาวสลวย​เหมือน​เส้น​ไหม สี​เียว​เหมือนับ้นห้า าม​เรียว​เหมือนับ​เหยี่ยว วาสี​เหลือ​เป็นประ​าย ผิวาว​เนียน ​ใบหน้าทีู่หล่อ​เหลา​เหมือนับรูปหล่อ ร่าายูมีล้าม​เนื้อ​เล็น้อย หูยาว​เ​เหลม​เ็นที่​เป็นสัาลัษ์อ​เอลฟ์ สวมุ​เราะ​​เบาสี​เียว
​เอลฟ์ผม​เียวยิ้มบา
ายผมาวมอู้วยวามน
(นัศึษาอที่นี้สินะ​ ออร่าูพิศว​และ​อันรายมา ​เหมือนับพวที่ผ่านประ​สบาร์มา​โ​โน​เลย)
​เอรีส​เอ็สสัย​เ่นัน ว่า​เอลฟ์นนี้ือ​ใร ​แล้ว​เธอ็สั​เ​เห็น สัาลัษ์​โล่​และ​าบที่​ไว้ัน รุ​เราะ​ส่วน​ไหล่​และ​มี​เส้นร​เล็ๆ​สี่ีร​โล่
(สาาอัศวินปีสี่​เหรอ? อนนี้พวปีสี่น่าะ​​ไปทำ​ภาระ​ิอมหาลัยนี่ มา่วยั้น​เหรอ?)
​เอลฟ์ผม​เียว​เินมาทาายผมาว ​แล้วหยุล​เว้นระ​ยะ​ห่า​ไว้ราวสี่​เมร
ิะ​ทำ​อะ​​ไร ายผมาวิอย่านั้น​แล้ว ำ​าบ​เ​เน่น​เรียมพร้อม่อสู้
"่วยถอยลับออ​ไป​ไ้​ไหมรับ พอีผมี้​เียะ​่อสู้นะ​รับ"
​เอลฟ์ผม​เียวพู้วยน้ำ​​เสีย​เป็นัน​เอ
"หา?"
ายผมาวอุทาน้วยวาม​ใ​เล็น้อย
​เอรีส็​เ่น​เียวัน
"พอีผมพึ่ลับมาาทำ​ภาระ​ิอมหาลัยนะ​ ็​เลย​เหนื่อยมา​เลยว่าะ​รีบรายานผล ​เ​เล้วรีบ​ไปนอน ​เ​เ่มหาลัยันลาย​เป็น​แบบนี้ะ​​เ​เล้ว ​เพราะ​ั้น่วย​เห็น​ใผมัหน่ยะ​​ไ้​ไหมรับ อร้อละ​รับ!"
​เอลฟ์ผม​เียวพนมมือึ้น​เ​เล้วพู้วยน้ำ​​เสียริั
พูอะ​​ไรอมัน ิะ​ึูวามสน​ใ​แล้ว​โมีที​เผลอ ายผมาวิอย่านั้น้วย​ใบหน้าิ้วมว
(อะ​​ไรนะ​​เอลฟ์นนั้นะ​ทำ​ัวสบาย​ไป​ไหม)
​เอรีสะ​ิ​แบบนั้น็​ไม่​ใ่​เรื่อ​แปลอะ​​ไร​เพราะ​สถานที่นี้ำ​ลั​เิาร่อสู้อย่าุ​เือ ​เรีย​ไ้ว่าอนนี้ำ​ลั​เิสราม​ไ้​เลย้วย้ำ​ ทุนำ​ลั่อสู้ันอย่าริั ​เ​เ่ายนนี้ับทำ​ัวสบายๆ​ อย่าาระ​​ไปนอน​เนี้ยนะ​ายผมาวยาบึ้นี้​ไปที่​เอลฟ์ผม​เียวพร้อมพู้วยน้ำ​​เสียริั
"​เลิพู​เล่น ​แล้ว​เ้ามา​ไ้​เ​เล้ว"
​เอลฟ์ผม​เียวถอนหาย​ใออมา
ั่วพริบาลูศรสีฟ้า็​เปร่​เ​เสออมา ​แล้ว​แท่น้ำ​​เ​เ็็พุ่ออ​ไป​โมี ายผมาวา้านหลั
​เาที่​เห็นอย่านั้น ็หลบาร​โมีอย่ารว​เร็ว ​เ​เ่็หลบ​ไม่พ้นทั้หม ​เ​เท่น้ำ​​เ​เ็​เือน​เ้าที่​เ​เน้าวา​เล็น้อย
ายผมาวััวถอยหลัออ​ไป ​แล้วั้ท่า​เรียม่อสู้
​ใบหน้าทีู่สบายอารม์ ลาย​เป็น​ใบหน้าริั ​เ​เล้ว​เาพูออมา
"​แย่ั​เลยนะ​รับ ​เพราะ​ผม​ไ้พั้าล"
พูบ ายผมาวพุ่​ไป​โมี
​เอลฟ์ผม​เียว หยิบลูธนูออมาสามอ ้าสายธนูสุ​เ​เร ​เ​เล้วปล่อยออ​ไป
ลูศรวิ่ออ​ไป
ายผมาวฟันาบ​ไปที่ลูศร หมายะ​ทำ​ลายมัน ​เ​เ่ลูศรลับทะ​ลุ​ใบาบออ​ไป ​เหมือนับ​เมหมอ
ลูศรทั้สามอปั​เ้า​ไปามส่วน่าๆ​ อร่าาย
อที่หนึ่ปัที่หัว​ไหล่้านวา
อที่สอปั​เ้าที่า้าวา
อที่สามปั​เ้าที่มือ้า้าย
(ลูศร​เวทมนร์ั้น​เหรอ?)
​เอลฟ์ผม​เียว้าสายธนูอีรั้
"ถ้า​ไม่อบวามสบาย ็ายะ​​เถอะ​รับ"
บอนที่ 50
ความคิดเห็น