คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความใกล้ชิด
ตอนที่ 5 ความใกล้ชิด
หลังจากทั้งสองกลับมาจากตึก SM แล้ว
“เฮ้ย ยูลแกว่าฉันจะผ่านการออดิชั่นมั้ยว่ะ”
“เฮ้ย ไม่ผ่านหรอกคนอย่างแก เห็นไปกี่ที่กี่ที่ก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย แกทำใจไว้หน่อยน่ะไอ้แท”
“จริงสิน่ะ ฉันก็ไปมาตั้งหลายที่แล้ว แต่ก็ไม่เคยผ่านสักที่เลย”
คนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเหมือนหมาเหงา ได้ยินที่เพื่อนพูดยิ่งทำไห้หน้าของเธอที่เหมือนหมาเหงาในตอนนี้ ทั้งหมาหงอยหมาจ๋อย รวมกันในหน้าเดียว ใบหน้าของเธอตอนนี้เหมือนคนที่โดนทิ้งให้อยู่คนเดียวบนโลกยังไงยังงัน ยูริที่เห็นเพื่อนรักในตอนนี้ทำหน้าเหงา ตบปากตัวเองเบาๆ เพราะเผลอพูดเรื่องไม่น่าพูดออกมา
“พูดอะไรออก ไปนี้ไอ้ยูลเอ้ย ฉัน...... ละ ล้อเล่นน่ะไอ้แท อย่าคิดมากเลย ฉันมันก็ปากหมาอย่างนี้แหละ ฉันว่าที่นี้เขาต้องเห็นความสามารถของแกแน่แท ที่อื่นมันตาไม่ถึงโว้ย”
“ไอ้ยูลแกไม่ต้องพูดปลอบใจฉันหรอก มันก็จริงเหมือนที่แกพูด ฉันน่าจะเชื่อพ่อบ้าง ฉันหน้าจะหยุดตั้งแต่ผิดหวังครั้งที่แล้ว แต่ฉันก็ยังดื้อ ฉันนี้มันดื้อด้านจริงๆ”
“เอ่อน่า ไม่เป็นไหร่หรอกโว้ยแท ถ้าที่นี้ไม่ผ่าน ก็ไปที่อื่นสิ แกอย่าพึ่งหมดหวังสินี้มันความฝันของแกน่ะโว้ยแท”
“เอา เถอะแทยังไงแกก็ยังมีฉันอยู่”
“ขอบใจน่ะยูลที่คอยปลอบฉัน แต่ฉันคิดว่าถ้าที่นี้ยังเป็นเหมือนเดิม ฉันขอหยุดมันไว้ดีกว่าว่ะ ฉันเหนื่อย”
ยูริอืมมือไปตบที่บ่าของแทยอนเบาๆ เพื่อเป็นการปลอมใจแทยอนเพื่อให้เพื่อนคลายความเหน็ดเหนื่อย
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
(ฮัลโหล พี่ลิง)
(ว่าไง ไอ้เหม่ง มีธุระอะไร)
(มีแน่ล่ะพี่ พี่ลืมไปแล้วรึไง ว่าวันนี้พี่มีประชุมเตรียมตัวการคัดตัวนักกีฬาอ่ะ พี่รีบๆมาหน่อยน่ะ ป้าฮโยบ่นจนหูฉันชาไปข้างแล้วเนี๊ย)
(เอ๋!!!!!!!!!! จริงด้วยสิ ลืมไปเลยน่ะเนี๊ย เอ่องันแกทนฟังไปก่อนล่ะกันฉันจะรีบไปขอบใจมากน้องรักที่โทรมาบอกพี่)
“แทฉันต้องไปประชุมเรื่องคัดตัวว่ะ ขอตัวก่อนน่ะ แล้วเจอกัน”
“อืม แล้วเจอกัน”
“ฉันไปก่อนกัน อย่าไปคิดมากเหมือนปามล์มี่เลย” (ยังมาปล่อยมุขอีกน่ะ)
Taeyeon………..
ฉันเดินมาเรื่อยๆ จนถึงที่แห่งหนึ่ง ที่ที่ฉันมักจะมาเป็นประจำเมื่อมีเรื่องที่ทำให้เหนื่อยใจ มันเป็นที่ที่ทำให้ฉัน รู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อได้มามองสายน้ำที่ไหลไปเรื่อยๆ มันเหมือนความเหนื่อยของฉันมันจะไหลไปกับน้ำยังไงยังงั้น ที่แม่น้ำฮันนี้ทำให้ฉันหายเหนื่อยได้ดี ถึงมันจะมีผู้คนมากมายที่มา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความสงบที่มีอยู่หายไปเลย แต่ดูเหมือนวันนี้จะมีเรื่องแปลกๆ ผู้คนที่มากมาย ทั้งป้ายไฟ ทั้งเสียงกรี๊ด และมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังมุงดูอะไรอยู่ ดูเหมือนที่นี้วันจะมีรายการมาถ่ายทำสิน่ะ ทำให้บรรยากาศที่เคยเงียบสงบหายไป ฉันกำลังจะเดินออกไปจากที่ที่มีผู้คนอยู่มากมายเพื่อจะไปมุมเงียบๆ แต่ก็เหมือนมีเสียงหนึ่งเรียกฉันอยู่จากข้างหลัง ที่ที่มีผู้คนมากมายนั้น
“คุณ!!!!!............ คับคุณคนนั้น”
“.................”
ฉันหันไปทางที่มีคนเรียกฉันก่อนจะเอามือชี้ที่ตัวเอง
“ฉันหรอ???”
“ครับ เชิญทางนี้เลยครับคุณคือผู้โชคดีครับได้เล่นเกม”
“ไม่ค่ะ ฉันไม่ว่างค่ะมีธุระต้องไปค่ะ”
ฉันที่ตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ปฏิเสธพิธีกรของรายการ ไปในทันที ฉันที่กำลังเดินหันหลังให้กับการถ่ายทำเพื่อไปหลับมุมเหงาก็มีมือหนึ่งมาจับที่ข้อมือฉันไว้
“นี้ เธอจะไปไหนยัยดื้อ”
เสียงที่แสนคุ้นนี้ทำให้ฉันต้องหันกลับไป
“ทิฟฟานี่”
“ใช่ ฉันเอง คิม แทยอน เธอจะเล่นหรือว่าจะเล่น”
“เอ๊.............”
คำถามที่มีสองตัวเลือกทำไมมันถึงดูเหมือนไม่ใช่คำถามแต่มันเป้นเหมือนการบังคับกันมากกว่า
“ตกลง เธอเล่นค่ะ PD”
“Ok ครับงั้นเราเตรียมตัวกันเลย”
“>O<”
ฉันที่ยืนอึ่งกับคำถามตัวเลือกของคนตรงหน้า ยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไรเธอก็ตอบตกลงแทนฉันไปแล้ว นั้นยิ่งทำให้ฉันอ้าปากกว้างกว่าเดิมเข้าไปอีก ฉันต้องหลุดออกจากอาการตกใจ มาตกใจอีกครั้ง เมื่อมือเรียนที่จับข้อมือฉันอยู่ดึงฉันให้ไปตามเธอ
“มานั้งตรงนี้ก่อนสิ”
“อืม”
“เธอมาทำไมที่นี้ล่ะ”
“มา อืม มา มา มาทำธุระน่ะ”
“โกหกไม่เนียนเลยน่ะ มาทำธุระเนี๊ย แอ๊ะ!!!!! แต่เธอเคยบอกฉันว่าเธอมักจะมาที่นี้ตอนไม่สบายใจนิ เธอเป็นอะไรหรอ ”
“เปล่าหรอก แค่ไม่มีอะไรทำก็เลยเดินมาเรื่อยๆก็เท่านั้นแหละ”
............ดูสีหน้าเหมือนหมาเหงาขนาดนั้นจะให้ฉันเชื่อเธอหรอว่าไม่มีอะไร ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาล2น่ะจะได้ไม่รู้อะไรขนาดนั้นคิมแทยอน..............
“แล้ว เมื่อเช้าเธอไปทำอะไรที่ตึกหรอ”
“อืม............”
“เอ่อ เชิญคุณทิฟฟานี่ กับ คุณผู้โชคดีด้านนี้เลยครับ”
แทยอนยังไม่ได้ตอบอะไร พีธีกรก็เรียกเค้าสองที่กำลังสนทนากันอย่างสนิทสนม
“อ้าว ละครับ ท่านผู้ชม ก็มาถึงเกมของเราที่บอกไว้ช่วงแรก สำหรับกติกาของเกมนี้น่ะครับ เราจะจับคู่ กันแข่งขัน โดยเราจะมีขนมป๊อกกี้ให้ทั้งคู่ ให้ทั้งคู่กัดที่ขนมคนละฝั่ง ให้กัดให้กินให้เหลือน้อยที่สุด ใครเหลือน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ส่วนผู้แพ้ก็จะมีบทลงโทษแน่นอนครับ หลังจากที่เล่นเสร็จเราถึงจะบอก”
.............เกมบ้าอะไรนี้ ไม่ให้ฉันจูบกันเลยล่ะทำอย่างนี้ แล้วบทลงโทษจะเป็นยังไงนี้ ยังไงฉันก็จะไม่แพ้เด็ดขาด...........
“นี้ คิม แทยอน เธอห้ามทำให้ฉันแพ้เด็ดขาดน่ะ”
“ไม่รู้หรอกใครใช้ให้คุณไปรากฉันมาล่ะ ฉันไม่อยากจะเล่นเกมนี้ซะหน่อย”
ทั้งคู่ยืนกระซิบกระซาบกันครู่หนึ่งทีมงานก็เดินเอาขนมมาให้ คู่ของทิฟฟานี่และแทยอน ทั้งคู่มองหน้ากันพร่างก้มไปมองที่ขนมที่อยู่ใจมือของทีมงานสลับกันไปมา มือเรียวของแทยอนยื่นไปหยิบขนมจากทีมงาน ก่อนทั้งคู่จะมองหน้ากันและสลับกับมองขนมที่อยู่ในมือของแทยอน
“ทุกคู่ได้ ขนมกันเรียบร้อยแล้วน่ะครับ เรามาถามความรู้สึกของ คุณเจสสิก้ากับซอฮยอนดีกว่าคิดว่าคู่ของตัวเองจะชนะมั้ยครับ”
“แน่นอนค่ะ/เราต้องชนะอยู่แล้ว”
ทั้งเจสสิก้าและซอฮยอนตอบประสานเสียงพร้อมกัน และมองไปฝั่งของทิฟฟานี่กับแทยอนยืนอยู่
“ขอถามความมั่นใจของคุณทิฟฟานี่บ้างคับ”
“ชนะแน่นอนค่ะ 100 ล้าน% >_<”
แต่แทยอนกลับทำหน้าเบ่ เพราะถึงยังไงก็ไม่มีทางชนะแน่นอน และแทยอนก็เอาขนมมาคาบไว้ และหันไปทางทิฟฟานี่ รางบางจึงเอาปากไปคอบที่ขนม ในตอนนี้เองที่ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันเพียงปลายแท่งขนม ทั้งสองเห็นใบหน้าขาวใสซึ่งกันและกันอย่างชัดเจน ดวงตาทั้งสองจ้องมองเข้าไปยังอีกฝ่าย ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ขึ้นสี ใจที่เต้นเร็วกว่าปกติ ความรู้สึกหวิวที่ท้อง
“ทั้งคู่พร้อมแล้วน่ะครับ 3……2……1 เริ่ม”
>/////<
>/////<
“ทั้งคู่เริ่มแล้วครับ”
แทยอนกับทิฟฟานี่ที่ตอนนี้ตกอยู่ในภวังค์ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จนพิธีกรเดินเขาไปสะกิด ทำให้ทั้งคู่หลุดจากภวังค์ ทั้งคู่ที่หลุดจากภวังค์ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองคนกำลังเลื่อนเข้าหากันเรื่อยๆ ใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ จากเดิมที่ริมฝีปากของทั้งห่างกันเพียงปลายแท่งขนม แต่ตอนนี้ริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันแค่ข้อนิ้ว ทั้งคู่ผละออกจากกันโดยอัตโนมัติเพราะเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจร้อนที่รดใบหน้าของอีกฝ่าย ใบหน้าของทั้งคู่ขึ้นสีเล็กน้อย ต่างคนต่างหลบตาไม่มีใครเงยหน้าขึ้นมามองคนตรงหน้าเพราะทั้งคู่ยังคงเขินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“คู่ของคุณทิฟฟานี่เรียบร้อยแล้วน่ะครับ คุณเจสสิก้ากะคุณซอฮยอนก็เช่นกันน่ะครับ ดูเหมือนว่ารอบนี้เราแค่ซ้อมน่ะครับ ไม่เอาน่ะครับแค่ซ้อม ฮ่าๆๆๆๆ “
ทั้ง 4 คนทำหน้าเหว๋อเมื่อพีธีกรบอกว่าการเล่นเกมส์เป็นเพียงการซ้อม
“ทุกคนพร้อมน่ะครับ ทีนี้เราจะเอาจริงแล้ว พร้อมกับเราจะได้รู้ว่าบทลงโทษคืออะไรน่ะครับ”
“พิธีกรบ้าเนี๊ย จะให้จูบกันก่อนหรือไงถึงจะเอาจริง”
ทิฟฟานี่บ่นในลำคอเบาๆและชักสีหน้าไม่พอใจเล้กน้อย
“นี้ ฟานี่ เป็นไรมากป่ะเนี๊ย????????” เจสสิก้าถามเพื่อนสาวด้วยความสังสัย
“นั้นสิค่ะพี่ฟานี่เป็นอะไรรึเปล่า???????” ซอฮยอนถามพี่สาว
“ไม่เป็นอะไรหรอกฉันไม่ค่อยชอบเกมนี้น่ะ แถมยังเล่นกับ......”
“อะไรหรอ???? เป็นอะไรมากป่ะเนี๊ยคุณ ฉันเห็นยื่นบ่นคนเดียวตั้งนานแล้ว” แทยอนเดินเข้ามาข้างหลังทิฟฟานี่ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น เพราะเห็นอาการของทิฟฟานี่ที่ยืนคุยกะตัวเองเหมือนคนบ้า
“อร๊ายยยยย!!!! นี้เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันตกใจหมดเลย”
“นี้คุณ มันอีกนานมั้ยคือฉันมีธุระต้องไปทำต่ออ่ะ”
“รออีกแป๊บสิ เดี๋ยวก็เสร็จแล้วทำไม นัดใครไว้รึไง” ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับทำปากเบ่
“เปล่านิ......ก็.............แค่ไม่อยากให้หัวใจเต้นแรงแบบนี้อ่ะ มันแปลก”
“หะ อะไรน่ะ”
แทยอนที่พูดเบาๆ ในลำคอ ทำให้ทิฟฟานี่ถามกลับด้วยใบหน้างงๆ เพราะได้ยินเพียงแค่เสียงจากลำคอเบาๆ
“ตอนนี้เราจะเริ่มกันใหม่น่ะครับ 3…2…1เริ่ม”
สิ้นเสียงสั่งเริ่มของพิธีกร ทุกอย่างกลับเข้ามาสู่สถานการณ์เช่นเดิม ริมฝีปากบางทั้งสองเริ่มขยับเขาหากันเรื่อย ๆ จนถึงจุดเดิมที่ห่างกันเพียงข้อนิ้ว ลมหายใจร้อนที่รดใบหน้า ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะถอนริมฝีปากออกจากแท่งขนม แต่ไม่ทันที่ทั้งคู่จะเคลื่อนริมฝีปาก แทยอนก็ต้องตกใจจนตาเบิกกว้าง เมื่อริมฝีปากของทิฟฟานี่บดลงที่ริมฝีปากของเธอแบบไม่ทันตั้งตัว เหตุเป็นเพราะตากล้องและเหล่าแฟนคลับที่มาเชียร์ตอนนี้จับอยู่ที่คู่ของเจสสิก้าและซอฮยอน เลยไม่มีใครสนใจพวกเธอตอนนี้เท่าไหร่ ทำให้ตากล้องชนข้างหลังของทิฟฟานี่ ตอนนี้ริมฝีปากของทั้งคู่บดกัน ทิฟฟานี่ที่หลับตาปี๋ลืมตาขึ้นเห็นใบหน้าของคนตรงหน้าและรับรู้ถึงสัมผัสของริมฝีปากที่กำลังถูกบด ดวงตาของทั้งสองประสานทั้งคู่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายจากใจส่งถึงใจ จากใบหน้าของทิฟฟานี่ที่ขึ้นสีเพียงเล็กน้อยตอนนี้ใบหน้าแดงระเรื่อราวกับลูกเชอรี่ แทยอนเองก็ไม่ต่างกัน ใจที่เต็นแรงไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าที่เริ่มร้อนขึ้นมา ทั้งความรู้สึกแปลกหวิวๆที่กลางท้องมันคืออะไรกันน่ะทั้งคู่คิดในใจ หลังจากที่ทั้งสองได้สติก็ถอนริมฝีปากออกจากกันอย่างรวดเร็ว ก่อนทั้งคู่จะหันหลังให้กัน ไม่นานแทยอนที่รู้สึกตัวก่อนก็หันหลังกลับมาและจับที่แขนของทิฟฟานี่เบาๆ เพื่อให้เธอหันกลับมา
“เอ้อ ขอโทษน่ะ”
“ขะ ขอโทษ ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ เป็นเพราะตากล้องต่างหากที่ชนฉันจนไป จะ.........จูบ น่ะ”
“อะ อืม”
“แล้วขนมล่ะ???????”
“ตอนที่คุณ เอ่อ...นั่น....นะ มันก็เหลืออยู่แค่นี้แล้วอ่ะ”
แทยอนยกมือเรียวขึ้นมา แบมือออกก็เหลือเพียงแค่เศษขนมเท่านั้น
“เราต้องแพ้แน่เลยอ่ะ บทลงโทษจะเป็นอะไรเนี๊ย” ทิฟฟานี่เอ่ย
“ขอดูหน่อยน่ะครับ”
พิธีกรหยิบเศษขนมที่อยู่ในมือของแทยอนขึ้นมาดู ก่อนจะหันไปมองหน้าของ ทิฟฟานี่และแทยอน
“บทลงโทษก็คือ เราจะให้ทั้งคู่ ทรงตัวอยู่บนกล่องน่ะฮะโดยที่กล่องจะว่างอยู่บนน้ำแข้ง ให้ทำยังไงก็ได้แต่ต้องทรงตัวอยู่บนนี้ให้ได้ถึง 5 นาที ถ้าตกลงมาไม่เพียงจะ เย็นไปถึงกระดูกแต่ต้องเริ่มทำใหม่จนกว่าจะครบ 5 นาที โอเคน่ะครับ ทั้งคู่ต้องทอดร้องเท้ากะถุงเท้าออกด้วยน่ะครับ ทั้งคู่เริ่มเลยน่ะครับ”
แทยอนและทิฟฟานี่ขึ้นไปยืนบนกล่องที่มีพื้นที่เพียงแค่แผ่นขนมปังอย่างเก่กัง เพราะพื้นที่มันแสนแคบเกินที่คนสองคนจะยืนด้วยกันได้ ทั้งคู่ยืนอยู่มันถึง 2 นาทีก็ต้องร่วงลงมาเพระพื้นที่ที่เล็กและไม่มีที่จะยึดจับทำให้ทั้งคู่ร่วงลงไปในบ่อน้ำแข็ง ทั้งแทยอนและทิฟฟานี่รีบกระโดดขึ้นไปบนกล่องอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนกลับขึ้นมายืนบนกล่องอีกครั้งแต่ครั้งนี้แทยอนที่เริ่มจะไม่ไหวกับการโดนแช่แข็งเท่า เห้นท่าทีของทิฟฟานี่ที่กำลังจะร่วงลงไปเอื้อมมือไปดึงตัวของทิฟฟานี่มากอดไว้แน่น ทำให้ทิฟฟานี่ตกใจไม่น้อย
“อยู่นิ่ง ๆ สิ ไม่เย็นรึไง อยากจะร่วงลงไปหรอ”
แทยอนพูดเพราะคนที่อยู่ในอ้อมกอดกำลังดิ้นเพราะกลัวร่วงลงไปอีก
“กอดฉันเร็วสิคุณเดี๋ยวก็ร่วงลงไปหรอก”
“กะ กอดหรอ บ้าน่า”
.............จะบ้าหรอไง เพิ่งจะจูบกันเมื่อกี้ยังจะมากอดอีก แล้วฉันจะทำไงเนี๊ย แต่ถ้าไม่ทำก็ต้องโดนแช่แข็งแหละก็เริ่มให้ม่ ฮือออออTT............. ทิฟฟานี่คิดในใจ
“กอดสิทิฟฟานี่ เห็นมั้ยจะร่วงลงไปอีกแล้ว”
แทยอนพูดพร่างกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของทิฟฟานี่ที่กำลังจะร่วงลงอีกครั้ง ทิฟฟานี่ที่อยู่ในอ้อมกอดของแทยอนถึงกับใจเต้นแรงเมื่อได้ยินชื่อของตัวเองหลุดออกมาจากปากของแทยอนเพราะเธอไม่เคยเรียกชื่อทิฟฟานี่สักครั้งทีเจอกัน จึงทำให้ทิฟฟานี่กอดตอบแทยอนด้วยความอ่อนโยน กอดที่แสนจะอบอุ่นทำให้ร่างกายและอาการเย็นที่เท้าหายไปโดยสิ้นเชิง ก่อนที่แทยอนจะเป็นคนเอ่ยถามทิฟฟานี่
“หนาวมั้ย???????”
“นิดหน่อยอ่ะ”
นั้นยิ่งทำให้แทยอนกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งกว่าเดิมหน้าของทิฟฟานี่ขึ้นสีแดง จนเห็นได้ชัด ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ทิฟฟานี่............ทำไมเวลา 5 นาทีนี้ไม่ชั่งยาวนานจังเลยน่ะเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของเธอแทยอน.............
แทยอน............ทำไมฉันถึงหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ล่ะทิฟฟานี่ ทำไมฉันถึงลืมเรื่องที่ทุกข์ใจได้ทุกครั้งที่อยู่หรือเห็นหน้าเธอทิฟฟานี่...............
ขอโทษน่ะค่ะที่ช้าไปหน่อย สอบๆๆๆ ทุกอาทิตย์เลย TT และก็เสียใจนิดๆที่ไม่ได้ไปเจอพี่แท บวกกับความคิดถึงอีกมากมาย TT
แกช้ำใจเบาๆ คิดถึงจุง
ความคิดเห็น