คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4อย่าเป็นอะไรไปนะ!!!
"โอ้ย!!!นี่พวกแกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"
ฉันตะโกนแหกปากด่าเจ้าพวกคนที่จับฉันมา ตั้งแต่ที่ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองห้อยต่องแต่งเป็นหมูน้อยผู้น่าสงสารอยู่แบบนี้TOT
"ฮะๆๆแม่สาวน้อยของไอซีโร่อยู่เฉยๆดีกว่านะถ้าไม่อยากเจ็บตัว^^"
เสียงของชายวัยกลางคนอายุประมาณ 35 พูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาบีบที่คางฉัน
"โอ้ย!!ฉันเจ็บนะ"
คางของฉันระบมไปหมดแล้วT-Tฮือๆๆ รู้สึกเหมือนคางจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลย น้ำตาของฉันเริ่มไหลลงมาเป็นทางแม้ว่าฉันจะพยายามไม่ให้มันไหลก็ตาม อาการเจ็บปวดระบบไปทั่วทั้งตัว
ใครก็ได้มาช่วยฉันที...ฉันเจ็บฮือๆๆๆ
จนในที่สุดฉันก็ต้องปล่อยน้ำตาให้มันไหลลงมาเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด
"ฮะๆอะไรกันๆร้องไห้ซะแล้วหรอ ถ้าไอซีโร่มาเห็นตอนนี้จะเป็นยังไงหนอ ฮ่า!!"
"ขออนุญาตครับ แก๊งมังกรดำมาแล้วครับหัวหน้า"
ลูกน้องภายในแก๊งมังกรขาววิ่งเข้ามาบอกหัวหน้าแก๊งของมัน
"ฮึๆๆ ได้เวลาสนุกแล้วสิ"
หัวหน้าแก๊งมังกรขาวพูดขึ้นพร้อมกับปล่อยมือออกจากคางของฉันแล้วเดินออกไป
โอ้ย!เจ็บเป็นบ้าเลย ฉันต้องหาทางออกไปจากที่นี้ให้ได้ ทำไงดีๆ=^=
อ๋อนึกออกแล้ว!
ในขณะที่ทั้งสองแก๊งกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ฉันก็ใช้ความพยายามที่จะแกะเชือดออกโดยใช้วิธีต่างๆมากมาย จนในที่สุดก็แกะออก
ตุ้บ
ตัวของฉันร่วงตกลงมาอยู่บนพื้นจากนั้นฉันก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก
สถานะการข้างนอกตอนนี้ทุกคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่สายตาของฉันก็ดันไปสะดุดเข้าตาอีตาคนที่ฉันพามาทำแผลที่บ้าน
แต่เอ๊ะ!!ทำไมอีตาหัวหน้าแก๊งมังกรขาวอะไรนั่นไม่เข้าไปสู้ด้วยอ่ะ หรือมันจะใช้วิธีสกปรก!!O[]O
ฉันพยามยามสังเกตดีๆจนกระทั้งพวกแก๊งมังกรดำ(มั้ง=^=)เริ่มจัดการพวกแก๊งมังกรขาวจนเกือบหมด
"ฮ่าๆเก่งมากๆ ฝีมือไม่ตกเลยนะซีโร่^^"
"แกเอาตัวผู้หญิงคนนั้นไปไว้ไหน!!!"
"ฮ่าๆๆใจเย็น ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ฉันจะให้แก...ก็ต่อเมื่อฉันจัดการแกเรียบร้อยแล้ว!!!"
หัวหน้าแก๊งมังกรขาวพูดพร้อมกับยกกระบอกปืนขึ้นแล้วชี้ไปทางซีโร่
"เฮ้ย!นี่มันขี้โกงนี่หว่า"
เสียงของไอโด้ประทวงขึ้น
"แกต้องการอะไรของแก!!"
"ฮ่าๆๆต้องการชีวิตแกไง ไอซีโร่!!!"
หัวหน้าแก๊งมังกรขาวพูดพร้อมกับเหนี่ยวไกรปืนไปทางซีโร่ก่อนที่จะยิง
ปัง!!!
"ไม่นะ!!!!"
ไม่รู้ว่าฉันเอาความกล้ามาจากไหน ฉันวิ่งถลาออกไปแบบนั้น แล้วหลับตาปี๋พร้อมที่จะรับความเจ็บปวดที่ต้องเจอ
"เฮ้ย!!!ยัยตัวแสบ!!"
"บ้า เอ้ย!!!"
ตุ๊บ
ลูกกระสุนฝังเข้าที่หน้าอกของฉัน ฉันทรุดตัวลงนอนกับพื้น ความเจ็บปวดทำให้ร่างกายของฉันชาไปหมดไม่มีแม้แต่แรงที่จะหันหน้าไปมองคนรอบกายเลยด้วยซ้ำ ซีโร่วิ่งมาประคองฉันเอาไว้
"ขอโทษนะ...ซีโร่..."
ฉันกล่าวขอโทษซีโร่ไปเพราะอะไรก็ไม่รู้ น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาอีกรอบเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับมันแสนสาหัสเหลือเกินจนฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะได้มีชีวิตต่อหรือป่าว...
แต่เมื่อฉันมองไปที่สายตาของซีโร่ สายตาตอนนี้เต็มไปด้วยความเป็นห่วง...หรือว่าฉันคิดไปเองกันนะ...
"อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะยัยบ้า!!!"
สิ้นเสียงของซีโร่...ภาพก็เริ่มเลือนลางลงแล้วฉันก็ปิดตาลง...อย่างเชื่องช้า..
ความคิดเห็น