ขจรทศทิศ

ลำดับตอนที่ #5 : คนกล้า-กล้าคน 2

ของรัก – ของหวง

          ของรักของหวงใครก็มีด้วยกันทั้งนั้น แต่มหาบุรุษทั้งหลายย่อมไม่รู้จักคำว่าของรักของหวงเพราะ ท่านย่อมเสียสละได้ทุกอย่าง

            เมื่อความเห็นแก่ตัวไม่มี ความหวงแหนก็ย่อมไม่มี จุดมุ่งหมายสูงสุดของวีรบุรุษ มิใช่เพื่อครอบครองโลก ท่านให้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อเกื้อกูล เพื่อยังประโยชน์ และเสียสละเพื่อมวลชนมิใช่เพื่อครอบครองผลประโยชน์ชื่อเสียง

            ความวิจิตรนั้นน่าดู แต่ไม่น่าอยู่ด้วย

            ข้าวไม่ต้องใส่จานทองก็กินอิ่ม

            เมื่อทำบาป ใจเราจะสัมผัสความชั่ว          

            เมื่อทำบุญ ใจเราจะสัมผัสความดี

            เมื่อบาปยังไม่ให้ผลคนทำบาปย่อมรู้สึกเพลิดเพลิน เมื่อบาปให้ผลก็มักจะสายเกินไป แต่อย่าหมดกำลังใจที่จะเลิกละความชั่ว อย่าท้อใจที่จะสร้างความดี ความเงียบเป็นบ่อเกิดอันยิ่งใหญ่แห่งความเข้มแข็ง

            ถ้าเราวัดความสำเร็จของเราจากคำสรรเสริญ หรือคำวิจารณ์แล้ว เราจะกระวนกระวายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเลย

เรื่องธรรมดาๆ

            ขี้เกียจแล้วยังฟุ่มเฟือย                 ย่อมยากจน

            ขยันและประหยัด                       ย่อมร่ำรวย

            ความอิจฉา                                เป็นอุปสรรคต่อมิตรภาพ

            ความระแวง                               เป็นอุปสรรคของความรัก

            ดังนั้น รู้เหตุผลจะไม่อับจน รู้กาละจะไม่ถูกตำหนิ รู้ประหยัดจะไม่ขัดสน มีความซื่อสัตย์จริงใจ จะได้รับความรักมากมาย จนไม่รู้ว่าจะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน

ความแตกต่างระหว่าง คนธรรมดา กับ คนไม่ธรรมดา

          ปุถุชน  มองสิ่งทั้งปวงในขอบเขตที่ตัวเองอยากให้เป็น

            พระอริยะ       มองสิ่งทั้งปวงตามที่มันเป็นจริงๆ

            ดังนั้น ถ้าอยากเปลี่ยนคนโรรมให้ไม่ธรรมดาก็เพียง

-          อย่าจำกัดการเติบโตของปัญญาไว้ด้วย ทิฐิ

-          อย่าปิดบังปัญญาด้วย ความคิดเห็นเข้าข้างตนเอง

-          อย่าบิดเบือนปัญญาด้วย การลำเอียงใดๆ

มหาบุรุษทั้งหลายผู้มีปัญญามาก จึงมองโลกด้วยจิตที่เปี่ยมความกรุณา เมื่อจิตมีเมตตาก็จะรู้จักคิดแทนผู้อื่น จึงไม่ตัดสินใครตามความเห็นของตน ความสุขสงบมาจากการอโหสิและอภัยเท่านั้น อย่าใช้วิธี ฆ่า เพื่อ ระงับการฆ่า

ทางที่ล้ำเลิศ

            คนที่มีชีวิตอยู่อย่างมั่นใจ คือคนที่มีชีวิตทีล้ำเลิศ เพราะว่า

๑.     มีฐานมั่นคง (กาย)

๒.     มีคุณธรรม (ใจ)

๓.     บรรลุจุดหมายของชีวิต (คนเหนือคน)

การสร้างฐานะให้มั่นคงได้ ต้องอาศัยปัญญา รักษาสัจจะรู้จักแบ่งปัน และรู้จักสงบใจ มีคุณธรรมเป็นหลักประกันของชีวิตของจิตใจ ด้วยกำลังปัญญา กำลังความเพียร กำลังสุจริต และกำลังการช่วยเหลือ ด้วยหลักการ รู้งานดี ทำหน้าที่ไม่บกพร่อง มือสะอาดไม่ขาดมนุษยสัมพันธ์

ด้วยกายและใจที่มีคุณภาพเช่นนี้ ประโยชน์ปัจจุบัน ประโยชน์เบื้องหน้าจะสร้างสุขได้ทั้งกายและใจ ซึ่งแน่นอนว่าประโยชน์สูงสุดย่อมเกิดแน่นอน

ยอดคน

มันผิดก็ให้รู้ มันถูกจึงค่อยทำ ต้องหมั่นฝึกฝนอบรมตนเอง ทำเอง – รู้เอง – ได้เอง เพราะว่า..ใครทำ ใครได้

ความรู้               คือ ผลพวงของการสั่งสมประสบการณ์

ความสามารถ     คือ ผลลัพธ์จากการพากเพียร

การตกระกำลำบากเป็นมหาลัยชั้นสูงในการฝึกยอดคน ความสำเร็จของเขาไม่ได้อาศัยพรสวรรค์ใดๆ เพียงแต่เอาเวลาที่คนอื่นนั่งดูทีวี มานั่งทำงานเท่านั้นเอง

ความสำเร็จของผู้นำ ขึ้นอยู่กับ หัว ตา หู ปาก เขี้ยว มือ เท้า และกำลัง ทั้งของตัวเองและผู้อื่น ต้องเข้มแข็งเมื่อถึงเวลาจะต้องใช้อำนาจ

ถ้าให้อภัยผู้แพ้ไม่ได้ ก็ยังชนะตัวเองไม่ได้

ความดีของเรา ต้องให้ผู้อื่นพูดจึงจะมีค่า

ไม่มีใครอ่อนแอหรือแพ้ตลอด หัวใจคนล้ม แกร่งได้ด้วยความแค้น จึงไม่ควรที่จะทำตัวเป็นหินลับมีดให้แก่ใคร เกิดเป็นคนไม่ควรยอมแพ้อะไรง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างายิ่ง การยอมแพ้ตัวเอง บาครั้งการต่อสู้ก็ต้องใช้เวลา ใช้ปัญญาให้มากกว่าการใช้กำลัง สิ่งที่มีมากยิ่งมีค่าน้อย

อย่าทำตัวให้เบียดเบียนใคร แต่เมื่อถูกใครเบียดเบียน ก็ต้องสู้กันจนถึงที่สุด

การที่คน ๒ คน มีความเห็นไม่เหมือนกัน ไม่ได้หมายความว่าคนหนึ่งผิด คนหนึ่งถูก เพราะว่าอาจจะผิดทั้ง ๒ คน หรือ ถูกทั้ง ๒ คนก็ได้

บางครั้งคนเราแค่ได้พยายามก็พอแล้ว ถ้าทำสำเร็จก็เท่ากับเอาชนะตัวเองได้ ชัยชนะที่แท้จริง เราอาจเป็นคนสุดท้ายก็ได้....แต่ไม่ใช่ผู้แพ้

เรามักตัดสินใจผู้อื่นผิดๆ อยู่เสมอ ทำอย่างไรจึงจะมองทะลุหน้ากากของมนุษย์ได้ แต่อย่างไรก็ตามจงยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเขาเถิด การดำเนินชีวิตที่เรียบง่ายและมีความสุข เพียงแต่...

ลืม      ในสิ่งที่ควร      ลืม

จำ      ในสิ่งที่ควร      จำ