คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - A.cake ( chan x baek ) # 1.5
A .CAKE (ケーキ)
1.5
อะไรเป็นสิ่ที่ทำให้นๆนึสามารถรัอีนไ้..
ถ้าถามผม.. ผม็ไม่รู้เหมือนัน
อาะเป็นรอยยิ้ม..
อาะเป็นนิสัย..
อาะเป็น..
. Kai's part
"แบฮยอนนนนน~" เสียเอือมๆาเพื่อนสนิทอย่ายอูทำให้หน้าอนที่ถูเรียมู่ล
"ยอูอ่า~ ็แบฮยอนอบินอ่า"
"แ่แบฮยอนแพ้เ้นะ!" ยอูทำสีหน้าริัไม่สนใำอออ้อนอเพื่อน
"่า ยออ่า~ แบบอว่าแบไม่ไ้แพ้ไ~นะ~~"
เสียทะเลาะอเพื่อนสนิททีู่ยัไ็เหมือนเ็อแอยาไ้อเล่นทำให้เพื่อนร่วมโ๊ะอย่าผมเผลอหัวเราะออมา
"ฮ่าๆ ทะเลาะันน่ารัสัส" เสียแวาไทำให้สอนที่ำลัทะเลาะันหันมามอ้อนใส่
...เอาแล้วไ ไม่น่าเลย
"เอาี้ วันนี้ห้ามไปินเ้ เี๋ยวพาไปวันอื่น ให้เว้นระยะหน่อย" ผมเสนอวามิแ่แบฮยอนลับทำหน้าไม่พอใสุๆ
"ไม่เอา แบะินเ้( - 3-)" ..เี่ยแบ อย่าทำหน้าแบบนั้นนน~
"แบฮยอนอ่า เี๋ยว่อยไปินนะ ยอสัา^^" เพื่อนยอยื่นนิ้ว้อยเป็นเิ พร้อมทั้ยิ้มปารูปหัวใให้แบมัน
"ไม่เอา แบะไปินเ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!" แบเริ่มแสท่าทีเอาแ่ใมาึ้นเรื่อยๆ นผมเริ่มทนไม่ไหว
"แบ ที่ไม่ให้ไปเพราะเป็นห่วรู้มั้ย" ...เี่ย เมิพูอะไรออไปปปปปปปป!!
แบมันทำหน้าื่นๆเหมือนไม่เื่อหูัวเอ ผมเลยพูแทรออไปว่า
"..ุหมายถึยอมัน ใ่ๆ ที่ยอมันห้ามเพราะห่วไวะ" ผมพูแล้วบบ่าแบมันเบาๆ ...เี่ยเือบหลุ!
"็ไ้ ั้นเย็นนี้ไปเล่นเมส์บ้านเราละัน ถือว่าเพื่อให้เพื่อนสบายใัรั้นึ"แบฮยอนพูบยอู็ระโเ้าไปอ ทิ้ให้นอย่าผมหันไปยิ้มเป็นนบ้าับเสา
...ะไ้ไปบ้านแบฮยอน
...ะไ้ไปบ้านแบฮยอน
แบหันมายิ้มาหยีให้ผม ่อนที่ผมะเป็นฝ่ายที่หลบาไป่อน
..แม่ม น่ารัแบบนี้แล้วผมะไม่รัมันไ้ไวะ!
บ้านแบฮยอนเป็นบ้านหลัเล็ๆที่อาศัยอยู่แบบรอบรัวเี่ยว แ่รอบๆ้วยแปลอไม้ที่ใรผ่านไปผ่านมา็สัเเห็นและสัมผัสไ้ถึวามสใสและอบอุ่นอบ้านหลันี้
...ถ้าผมไ้เป็นลูเยะอบอุ่นว่านี้แน่นอน หึหึ ุแมุ่พ่อบยอนรอผมมาสู่อ่อนนะรับบ
ผมึ้นไปนั่รอที่ห้อนอนอแบฮยอน โยที่ยอูและเ้าอบ้านอย่าแบฮยอนเินลไปเรียมอว่าที่ห้อรัวั้นล่า
ัวนั้น็หอม..
ัวนี้็หอม..
โอยยยยย อินนนี้อยาะวาุ๊าในห้อนี้ไปฟัให้หม!
พวมันไ้อยู่ในห้อนอนอแบฮยอนลอ!
ลิ่นหอมๆอแบมันฟุ้ิเหมือนับน้อเน่าที่มันให้ผมมาแทนารไปินเ้เป็นเพื่อน .///.
ถึะอบฟัุ๊ามัน แ่ผม็ปิเสธไม่ไ้ว่านที่ผมอยาฟัมาที่สุ็ือมัน
..เี่ยย! มโนสัส!
ว่าแ่ ทำไมลไปันนานั..
ผมัสินใเินลบันไ เผื่อว่าผมะไ้่วยมันทำอะไรไ้บ้า
แ่ผมลับ้อไ้ยินสิ่ที่ผมไม่อยาะไ้ยิน...
"แบอบานยอลหรอ? เราเอรูปานยอลในมือถือแบ" เสียยอูที่ถามึ้นทำให้าอผมพลันหยุาาร้าวลบันไ
...แบอบเ้าร้านเ้
...แ่แบไม่ไ้อบ
..แบไม่ไ้อบานยอล
..แบไม่ไ้อบานยอล
..แบไม่ไ้อบานยอล
"อื้อ เราอบานยอล"
ร่าทั้ร่าาเหมือนับโนบอย่ารุนแร ผมอไม่ไ้ที่ะเอามือมาุมเอาไว้้วยัน
ผมภาวนาให้ภาพรหน้าไม่เป็นวามริ เป็นแ่ฝันร้ายที่ผมื่นึ้นมา็ะาหายไป
ิอย่านั้นแล้วทำไม.. น้ำาผมลับหยุไหลไม่ไ้
วามรัอผมที่มีเพื่อนสนิทอผมะ้อบลแล้วินะ...
ลา่อนวามรัที่ผมมีให้่อบยอนแบฮยอน...
TALK
+หลัาหายไปนาน็มา่อานแบเรื่อนี้ัที (ถึอนนี้มันะไม่านแบ็เถอะ) 5555
+ฟิั่นฮะ ลัวรีเอร์หายหม (ปิ็แทบไม่มี โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ)
+สั้นไปหน่อยแ่ริในะ ือ(?) 5555
+อบุทุนที่เ้ามาอ่าน แล้วเม้นมาๆนะะ ุ๊บุ เยิ้บบ
+่วยอยู่ิามันหน่อยนะะ ไรเอร์ะพยายามมาลให้อีอนภายในเือนนี้นะะ <3
ความคิดเห็น