ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
ข่าวใหม่...................
"นี่พวกเธอเราไปสมัครเป็นแฟนคลับพี่ยูริกัน"
"พี่ที่เป็นแฟนกับพี่เจสสิก้าใช่ป่ะ หล่อมากเลยฉับชอบๆ"
"เราไปดักรอพี่ยูริที่หน้าโรงเรียนกัน"
"ไปกันๆๆๆๆ"
((นี่คือเสียงของกลุ่มเด็กๆ แฟนคลับของยูริ))
วันนี้ฉันมาเรียนตามปกติ ฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหม ว่าฉันขับรถมาเรียนเอง
รถของยูริ จ้าตั้งฉันจอดรถและเดินขึ้นอาคารเรียนมักมีเสียงกริ๊ดตามหลังตลอดเลย
ในที่สุดก็มาถึงห้องเรียนซักที เกิดอะไรขึ้นกับโต๊ะเรียนของฉันเนี้ย.... มีขนมและของขวัญมากมายกองอยู่บนโต๊ะของฉัน แล้ววันนี้ฉันจะนั่งเรียนยังไงล่ะเนี้ย
"โอ้โห้ !! ขนมเยอะแยะเลย สงสัยแฟนคลับของยูลเอามาให้" ฟานี่เจ้าเก่า
"แฟนคลับของยูลหรอ อะไรอ่ะ ยูลงง" ฉันมีแฟนคลับกับเค้าด้วยรึเนี้ย
"ยังไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์อีกตามเคยสินะ ควอนยูล" แหม่แทยอนเข้าใจหาชื่อมาเรียกฉันจริงๆเลย
"ก็ตอนนี้มีคนตั้งกลุ่มแฟนคลับของควอน ยูริอย่างเป็นทางการแล้วนะสิ HOT ใหญ่แล้วเพื่อนเรา" ดูท่าทางทิฟฟานี่จะดีใจมากกว่าฉันซะอีกนะเนี้ย
"เรามารออ่านฉบับพรุ่งนี้ดีกว่าว่าจะมีอะไรอีก แต่ละวันมีข่าวของยูลเกือบเต็มหน้าทุกวัน ดูข่าวของฉันกับฟานี่สิ เหลือเล็กนิดเดียวเอง" แทยอนหยิบหนังสือพิมพ์ให้ดู ฉันเห็นมีข่าวเขียนเกี่ยวกับเจสสิก้าด้วย
แฟนคลับของเจสสิก้าอยากให้เราคบกันหรอ ทำไมใครๆก็ชอบเชียร์ฉันกับเจสสิก้ากันจังเลย ซึ่งยังไงฉันก็ว่าฉันยังไม่ดีพอที่จะคู่ควรกับเจ้าหญิงอย่างเจสสิก้า
วันนี้ฉันมีความรู้สึกว่าเจสสิก้าแปลกๆไป ตั้งแต่ที่ทิฟฟานี่ให้ดูหนังสือพิมพ์ รึว่าเธอจะโกรธเรื่องข่าวที่มีคนอยากให้คบกับฉัน ฉันเอาขนมที่พวกแฟนคลับมาให้แบ่งให้เธอก็ปฏิเสธแล้วก็เดินหนีไปเฉยเลย แสดงว่าเจสสิก้าโกรธฉันจริงๆ ฉันไม่สบายใจเลยที่เจสสิก้าทำเย็นชากับฉัน ฉันควรทำยังไงดี
พักกลางวันอยู่ๆเจสสิก้าก็หายไป เห็นฟานี่บอกว่า เจสสิก้าไม่หิว แล้วก็เดินหายไปไหนไม่รู้ แต่ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าเธอหายไปไหน เธอคงยังโกรธอยู่สินะ แต่เธอยังไม่ได้กินอะไรเลย เธออาจจะหิว ฉันควรซื้อขนมติดไม้ติดมือไปให้เธอซักหน่อย
"ยูลนึกแล้วว่าสิก้าต้องอยู่ที่นี่ หิวไหมยูลซื้อขนมมาฝาก เห็นกลางวันยังไม่ได้ทานอะไร" สิก้าหันมามองเล็กน้อยแล้วก็หันกลับ สายตาของเธอบ่งบอกว่าต้องมีอะไรในใจซักอย่าง ฉันต้องรู้ให้ได้
"สิก้าไม่หิว ยูลเก็บไว้กินเองเหอะ" เจสสิก้าตอบฉันด้วยเสียงเย็นชา
"ยูลซื้อมาให้สิก้าไงค่ะ อันนี้ของสิก้า ส่วนอันนี้ของยูล" ฉันคิดมาแล้วแระว่าสิก้าต้องปฏิเสธ และก็ต้องบอกให้ฉันเอาไปกินเอง ฉันเลยเตรียมมาสองอัน สำหรับเราสองคน ((ฉันชอบคำนี้จัง "เราสองคน"))
แสดงว่ายูลก็ยังไม่กินเหมือนกันนะสิ แต่ฉันยังเคืองๆเค้าอยู่นิ ต้องวางฟอร์มซะหน่อยถึงจะหิวก็เหอะ สงสัยกันใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงงอนควอน ยูริ จะอะไรซะอีก ก็เรื่องข่าวแฟนคลับของตาลิงนั้นน่ะสิ และไหนจะขนม ของขวัญมากมายเป็นโต๊ะ แล้วตาบ้านั้นยังจะเอามาให้ฉันกินอีก ฉันอยากจะบ้าตาย ฉันหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นคนโน้นคนนี้คอยเกาะแกะ คอยตามกริ๊ด ฉันยิ่งไม่ชอบใจ ฉันเลยตัดปัญหา ฉันไม่่อยากเห็นภาาพเหล่านั้น เลยหนีมาอยู่ที่สวนหลังตึกเงียบๆคนเดียว ฉันกลัวว่าจะวีนแตกใส่ยัยพวกนั้นซะก่อน แล้วความก็จะแตกว่าฉันชอบยูล
แต่นี้ยูริเดินมาหาฉัน เค้ามาง้อฉันแน่ๆเลย ฉันคิดแบบนี้จะเข้าข้างตัวเองเกินไปรึเปล่าน้า แต่ฉันชอบนะที่เค้าดูใส่ใจความรู้สึกของฉันดี คนนี้นี่แระ อนาคต สามีของฉัน ((กริ๊ด ฉันคิดอะไรของฉันเนี้ย เราเพิ่งรู้จักกันนะ))
"สิก้าโกรธอะไรยูลรึเปล่าค่ะ รึว่าเรื่องข่าวพวกนั้น ถ้าสิก้าไม่ชอบ ยูลไปบอกให้พวกเค้าเลิกเขียนดีไหม" พ่อกับแม่ฉันสอนเอาไว้ ว่ามีเรื่องอะไรอยากรู้หรือว่ามีปัญหา เราอย่าปล่อยให้ค้างคา เราต้องเคลีย ((พ่อแม่ยูลทำถูกต้องแล้วใช่ม่ะ))
"เปล่านี่ ทำไมสิก้าต้องโกรธยูลเรื่องข่าวพวกนั้นด้วย สิก้าเคยบอกแล้วนิว่าสิก้าชินแล้ว ก็แค่............" อยู่ๆก็เงียบไม่พูดต่อซะงั้น
"แค่อะไรหรอสิก้า แต่ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ไว้สิก้าพร้อมแล้วค่อยบอกยูลนะค่ะ" เราต้องไม่คาดคั้นจนเกินไป
"ขอบคุณนะยูลที่เข้าใจสิก้า แต่สิก้าอยากบอกยูลไว้อย่างนึง สิก้าไม่ได้โกรธเรื่องที่เป็นข่าวกับยูล ยูลไม่ต้องคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้สิก้าเสียหายหรอนะ ไว้สิก้าพร้อมแล้วสิก้าจะเป็นคนบอกยูลเองทุกอย่าง"
"โล่งอก ยูลนึกว่าสิก้าจะโกรธที่เป็นข่าวกับยูลซะอีก เรากินกันก่อนไหม สิก้าคงหิวแล้วล่ะสิ ยูลได้ยินเสียงท้องสิก้าร้องด้วยน้า"
"ตาบ้า" ในที่สุดฉันก็ทำให้เธอยิ้มได้แล้ว
ตามเคยพอสิก้าคนสวยกินอิ่ม เธอก็ง่วงนอนตามสเต็ป แล้วก็นอนหนุนตักฉันหลับสบายใจไปเลย แต่ฉันชอบแบบนี้นะ ฉันมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอคนนี้ มันจะเรียกว่าความรักได้ไหมนะ
เมื่ออ๊อดดังขึ้นฉันก็ปลุกเจสสิก้าและเดินขึ้นไปเรียนดังเช่นทุกวัน ฉันโดนทิฟฟานี่ซักใหญ่เลยว่าฉันกับสิก้าหายไปไหนกันมา ฉันไม่รู้จะตอบยังไงก็เลยได้แต่ยิ้มๆ ฉันรู้ว่าตอบอะไรไปทิฟฟานี่ก็คิดไปแล้วแระว่าฉันกับสิก้าแอบหนีไปสวีทกัน ((ฉันก็อยากทำแบบที่ทิฟฟานี่คิดแระ))
"ยูล เจส วันนี้ไปช้อปกัน วันที่ห้างของแทแทมีกระเป๋าแบรนด์เข้ามาใหม่ ฉันว่าจะไปสอยมาสักสองสามใบ ไปด้วยกันนะ" ทิฟฟานี่ชวน
((แทยอนเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลคิม เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุด และมีสาขามากที่สุดในประเทศ))
"วันนี้ยูลมาซ้อมที่ชมรมน่ะสิ วันนี้ซ้อมวันแรกด้วย เชิญฟานี่กับแท ตามสบายเถอะ" น่าเสียดายจริงๆฉันก็อยากไปนะ จะได้ไปเที่ยวกับสิก้าด้วย
"น่าเสียดายจัง เธอนะเจสซี่"
"ฉันขอบายจ๊ะ วันนี้ฉันมีซ้อมเหมือนกัน มีเด็กใหม่เข้ามาหลายคน ต้องซ้อมให้ทันพวกคนเก่าๆ"
"ไม่เป็นไร ฉันไปกับแทแทสองคนก็ได้ เดี๋ยวฉันซื้อมาฝากแกล่ะกันนะ ฉันไปล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน บาย"
ที่ชมรมเทควันโด
"อ้าวมาแล้วหรอไอ้ยูล นึกว่าจะไม่มาซะอีก 555" ซูยองกล่าวทักทายฉัน
"เริ่มกันเลยมั้ย หยองกี้ ฉันเริ่มคันไม้คันมือแระ" ฉันไม่ได้เล่นมานาน แล้วยิ่งได้มาเจอกับเพื่อนรักด้วย ฉันอยากรู้ว่าซูยองพัฒนาไปถึงไหนแล้ว แต่ฉันว่าตอนนี้ไม่น่าจะง่ายเหมือนเมื่อก่อน เพราะซูยองสูงขึ้นมาก เมื่อก่อนตัวพอๆกับฉัน ตอนนี้สูงกว่าฉันแล้ว ฉันว่าฉันเสียเปรียบซะแล้วล่ะ
"จัดไปเพื่อน ฉันไม่ออมมือให้แกหรอกนะ เพราะเดี๋ยวนี้ฉันไม่เคยแพ้ใคร ก็มีแต่แกเนี้ยแระ แข่งกับแกทีไรแพ้ตลอด"
เมื่อก่อนตอนเราแข่งกัน ฉันมักจะเป็นฝ่ายชนะซูยองเสมอ ฉันรู้จุดอ่อนของซูยองหมดแระ เพราะเราซ้อมมาด้วยกัน ซูยองเป็นนักสู้ประเภทชอบรุก รุกแบบบ้าคลั่ง นั้นแระคือจุดอ่อน เพราะรุกอย่างเดียวจนลืมป้องกันตัวเอง เปิดช่องให้โดนโต้กลับง่าย มันเข้าทางฉันเพราะฉันจะหาจังหวะทำแต้ม ไม่ออกอาวุธพร่ำเพื่อ ออกอาวุธทุกครั้งฉันต้องได้แต้ม แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ซูยองแก้ไขจุดอ่อนตรงนี้ได้รึยัง
10 นาทีต่อมา เริ่มการแข่งขัน ระหว่าง ควอน ยูริ กับ ชเว ซูยอง
"ยุน มาเป็นกรรมการให้หน่อย"
"ด้วยความยินดี และเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ" ยุนอานี่ร่าเริงจริงๆ
"ยุน อยากเห็นฝีมือพี่ยูลมากเลย พี่ซูเล่าให้ฟังว่าไม่เคยชนะพี่ยูลเลย แสดงว่าพี่ยูลต้องเก่งมากแน่ๆ"
"นั้นมันนานมาแล้ว นี่พี่ไม่ได้ซ้อมมานานแล้ว ฝีมือคงเริ่มตกแล้วล่ะ"
"ไอ้ยุน รอดูในสนามดีกว่า จะได้ไม่ต้องลุ้น มาดูกันจะจะเลย"
"พี่ยูล พี่ซู พร้อมนะ...... คำนับ เริ่มได้" สัญญาณบอกการเริ่มต้นการแข่งขัน
ฉันรอให้ซูยองเข้าทำแต้มก่อน นั้นเป็นการดูเชิงของฉัน ฉับปล่อยแต้มแรกให้ซูยองก่อน แต่อย่างเพิ่งได้ใจไปก่อนล่ะเพื่อน มันแค่เริ่มต้น
จากที่ฉันดูเชิงแล้ว ฉันสามารถอ่านเกมส์ซูยองออก ง่ายนิดเดียว เพราะซูยองยังคงเล่นสเต็ปแบบเดิมๆ จะเปลี่ยนตรงที่ ซูยองเข้าทำเเต้มเร็วขึ้น และด้วยช่วงขาที่ยาวทำให้ซูยองเข้าถึงตัวฉันเร็วขึ้นด้วย
ฉะนั้นฉันต้องหาจังหวะทำแต้มคืนซะก่อน จากการคาดคะเนความสูงของซูยองฉันจมีโอกาสทำแต้มได้ค่อนข้างยาก แต่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาส
ตอนนี้แต้มอยู่ที่ 3 ต่อ 4 ซูยองนำอยู่ อีก 20 วินาที จะหมดเวลาแล้ว
โอกาสของฉันมาแล้ว ฉันสวิ้งคิก เข้าที่บริเวณหัวของซูยองอย่างจัง ทำให้ซูยองเสียหลักล้มลง............... หมดเวลา
"ควอน ยูริ ชนะ" ยุนอาประการ
ฉันรีบเข้าไปดูอาการซูยองทันที ดูท่าทางจะมึนๆ
"เป็นไงบ้างไอ้หยอง ขอโทษที ฉันหยังๆ แล้วนะ แต่มันพลาดหว่ะ" ฉันหยังแล้ว แต่เป็นจังหวะที่ซูยองจะเข้าปะทะเช่นกัน เลยทำให้เป็นแรงบวก ให้โดนเต็มฝ่าเท้า
"ไม่เป็นไร ฉันโอเค มันต้องมีกันบ้าง ไม่เจ็บเท่าไร แค่มึนๆหว่ะ"
"แกเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ฉันเกือบพลาดแล้วนะเนี้ย"
"ถึงฉันจะเก่งขึ้น แต่ก็ยังเป็นรองแกอยู่ดี แกจัดทางฉันได้ตลอดเลย ไม่เคยแข่งกับใครแล้วเหนื่อยเท่านี้มาก่อน"
" พี่ยูล รู้ตัวไหมว่าพี่ทำอะไรลงไป พี่โค่นประธานชมรมที่เก่งที่สุดของทีมโรงเรียนเราเลยนะเนี้ย" เจ้าเด็กหัวเหม่งนี้พูดซะตกใจหมด
"พี่ก็เกือบแย่เหมือนกัน ไอ้หยองเก่งขึ้นตั้งเยอะ"
"พี่ยูลเป็นโค้ช สอนยุนหน่อยได้ไหม นะนะนะนะ" ไอ้เด็กนี้ดูหน่วยก้านดีเหมือนกัน
"ได้สิ แต่พี่ขอดูฝีมือก่อนนะ" ต้องเล่นตัวหน่อย ปกติฉันไม่เป็นโค้ชสอนใครง่ายๆหรอก แต่รู้สึกถูกชะตาเจ้ายุนอานี่ยังไงก็ไม่รู้
"พี่ยูล สอนซอลด้วยได้ไหมอ่ะ ซอลก็อยากเก่งเหมือนพี่ยูล" มากันใหญ่เลยทีนี่
"ได้ๆ พี่จะสอนเราทั้งสองคนเลย งั้นช่วยแสดงฝีมือให้พี่ดูหน่อยสิ"
เจ้าเด็กสองคนนี้ดูท่าทางมีแวว เห็นสองคนนี้สู้กัน ทำให้นึกถึงตอนเด็กๆ ที่ฉันกับซูยองเคยขอร้องให้รุ่นพี่คนนึง ให้เป็นโค้ชให้
ยุนอาดูผอมแห้ง แต่แรงดีและว่องไว แต่มีจุดอ่อนตรงชอบตั้งการ์ดต่ำ และยิ่งสู้กับซอลลี่ ที่ส่วนสูงพอๆกันแล้ว ยิ่งอันตราย
ส่วนซอลลี่ร่างกายแข็งแรง ว่องไวไม่แพ้ยุนอา เสียตรงหาจังหวะทำคะแนนไม่ค่อยดีเท่าที่ค่อย
ถ้าฝึกอีกซักหน่อยสองคนนี้ต้องเก่งมากแน่ๆ
"วันนี้พอแค่นี้กลับบ้านได้ พรุ่งนี้เจอกันที่นี่ เวลาเดิมนะ" ฉันรอให้ซูยองพูดคำนี้นานแระ ที่จริงไม่ได้เหนื่อยอะไรมากหรอ ส่วนมากฉันกับซูยองจะเป็นโค้ช คอยสอนพวกเด็กๆในทีม ตอนแรกฉันก็ไม่อยากจะเป็นโค้ชให้หรอนะ เพราะฉันเพิ่งมาเข้าทีม กลัวจะไม่มีคนยอมรับ แต่ที่ทุกคนยอมรับ เพราะได้เห็นฝีมือของฉัน ตอนที่สู้กับซูยอง เลยตามเลย จนมาเป็นโค้ช
"ขอบคุณค่ะโค้ช" เด็กๆประสานเสียงด้วยอาการร่าเริง
"ไอ้ยุน จะรีบไปไหน เก็บของเสร็จรึยัง" ยุนอาถูกซูยองเรียกไว้ก่อน
"วันนี้เวรไอ้ซอนะ พี่ซูจำผิดแล้ว ยุนไปก่อนนะ ซอรอนานแล้ว"
"ไอ้หยอง ฉันกลับก่อนนะ เหนื่อยเป็นบ้าเลยหว่ะ" ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านไปนอนมากๆ
"โชคดีๆ เจอกันพรุ่งนี้เพื่อน"
"พี่ยูลค่ะ คือซอลอยากขอรบกวนอะไร พี่อย่างนึงได้ไหมค่ะ" ซอลลี่มีอะไรนะ
"ว่างไง มีอะไรว่ามา"
"คือพี่ยูลเดินไปเป็นเพื่อนซอลหน่อยได้ไหมค่ะ พอดีซอลจะต้องไปรับแฟน แต่แฟนซอลไม่เชื่อว่าซอลมาซ้อม พี่ยูลช่วยไปยืนยันหน่อยได้ไหม" ที่แท้ก็กวนแฟนเข้าใจผิดนี่เอง คงไม่นานหรอกมั้ง ไหนๆมาขอร้องแล้ว จะไม่ช่วย เดี๋ยวจะหาว่า คนหล่อ ใจร้าย
"ได้สิ ไปกันเลยไหมล่ะ"
"ขอบคุณพี่ยูลมากนะค่ะ"
"คริสจ๊ะ ซอลมารับแล้ว กลับกันเลยไหมค่ะ" แฟนซอลลี่หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน
"กลับเลยสิ คริสอยากอาบน้ำจะแย่แล้ว เดี๋ยวรอพี่คริสก่อนนะ"
"นั้นพี่ยูลสุดหล่อนิ มากับซอลหรอค่ะ" ฉันนี้ออกแล้ว น้องสาวของเจสสิก้านิเอง
"ใช่จ๊ะ นี่คริสตัลน้องสาวของสิก้าใช่ไหม" ที่จริงก็จำได้แระ ว่าที่น้องสะไภ้
"พี่ยูล มารับพี่เจสหรอค่ะ พี่เจสอยู่ข้างไหนเดี๋ยวก็ออกมาค่ะ แล้วนี่เป็นไงมาไงถึงมากลับซอลได้ล่ะค่ะ"
"พี่ยูลอยู่ชมรมเดียวกับซอลน่ะ แล้วตอนนี้พี่ยูลก็เป็นโค้ชให้ซอลด้วย พี่ยูลเก่งมากเลยนะ วันนี้แข่งชนะพี่ซูด้วย"
"พี่ยูลชนะพี่ซูหรอ ทำไมมีแข่งกันซอลไม่บอกคริสเลยล่ะ คริสอยากเห็นจัง พี่ซูเป็นอันดับ1ของทีมเลยนะ พี่ยูลชนะได้แสดงว่าพี่ยูลต้องเก่งมากๆแน่เลย"
"ใช่พี่ยูลเก่งมาก ถ้าคริสอยากดู ดูคลิปที่ซอลก็ได้ ซอลถ่ายไว้"
"งั้นเดี๋ยวค่อยดูบนรถแล้วกัน นั้นไงพี่เจสออกมาพอดีเลย"
"พี่เจส พี่ยูลมาหาค่ะ" ดูคริสตัลพูดสิ ฉันเขินนะบอกฉันมาหาสิก้า ดูท่าทางจะเหนื่อยน่าดูเลยนะเนี้ย หน้าซีดเชียว
"ยูลเพิ่งเลิกซ้อมหรอค่ะ เป็นไงบ้างเหนื่อยรึเปล่า" ตายแล้วแม่คุณ ตัวเองจะเดินไม่ไหวอยู่แล้วยังจะเป็นห่วงฉันอีก
"ยูลสบายมาก แต่ดูแล้วสิก้าน่าจะเหนื่อยกว่ายูลอีกนะ รีบกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ"
"ค่ะ" ตอบสั้นดีจริงๆ คงเหนื่อยน่าดู
"ยัยคริสกลับบ้านกัน"
"พี่เจสวันนี้กลับคนเดียวนะ เดี๋ยวคริสกับซอลจะไปซื้อของกันก่อน"
"โอเค อย่ากลับดึกนักล่ะ นี่ซอลลี่ดูแลน้องพี่ดีดีล่ะ"
"งั้นคริสไปก่อนนะ ไปก่อนนะค่ะ พี่ยูล"
"สิก้า ให้ยูลไปส่งแล้วกันนะ มืดแล้วกลับคนเดียวอันตราย"
"เอางั้นก็ได้ ขอรบกวนด้วยนะ" วันนี้ฉันจะได้ไปส่งเจ้าหญิงถึงที่บ้านเลยนะเนี้ย ดีใจๆๆ
ฉันรีบพพาเจสสิก้าไปที่รถ พร้อมเดินไปเปิดประตูให้ด้วย เปิดแอร์เย็นช่ำ เพราะดูท่าทางเจสสิก้าจะขี้ร้อน
"บ้านสิก้าอยู่แถวไหนล่ะ ยูลจะได้ไปส่งถูก"
"เดี๋ยวสิก้าบอกทางล่ะกันค่ะ"
ฉันขับตามทางที่เจสสิก้าบอกมาเรื่อย ระหว่างติดไฟแดง ฉันหันไปเห็นร้านอาหาร จึงอยากชวนเจสสิก้าไปนั่งทาน เพราะฉันยังอยากต่อเวลาอยู่กับสาวสวยข้างๆ
"สิก้า หิวไหม แวะหาอะไรอร่อยทานกันไหม"
"ดีเหมือนกัน สิก้าก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน"
"ร้านนี้อร่อยนะ สิก้าอยากทานอะไรสั่งเลยเต็มที่ มื้อนี้ยูลเลี้ยงเองนะ"
อาหารมาเสิร์ฟ ระหว่างทานอาหารกัน เราคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ฉันกับสิก้าสนิทกันมากขึ้น ฉันอยากให้วันนี้มีอีกหลายๆชั่วโมง เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ
เวลาแห่งความสุขย่อมสั้นเสมอ
"ขอบคุณยูลมากนะที่มาส่ง"
"ไม่เป็นไร ยูลยินดี ต่อไปให้ยูลมาส่งทุกวันก็ได้นะ ยูลจะได้มีเพื่อนกลับบ้านด้วย"
"ยูลพูดเองนะ ห้ามผิดสัญญาล่ะ"
"ครับผม"
"กลับบ้านได้แล้ว ขับรถดีดีๆล่ะ"
"โอเค ฝันดีนะสิก้า"
"ฝันดีเหมือนกันนะยูล ถึงแล้วโทรมาบอกด้วยล่ะ"
"ได้ ถึงแล้วจะโทรบอก แต่ปัญหาคือ ยูลยังไม่มีเบอร์สิก้าน่ะสิ"
"โทษที สิก้าลืม เอาโทรศัพท์มาสิ"
"ถึงแล้วจะโทรหานะ บาย"
อยู่ๆฉันก็ได้เบอร์เจ้าหญิงซะงั้น คืนนี้ฉันต้องหลับฝันดีแน่ๆ
พอถึงบ้านฉันก็รีบโทรหาเจสสิก้าทันที เราคุยกันซักพักก็วางสาย แยกย้ายกันไปนอน ฉันดีใจและมีความสุขมากๆเลย ฉันหลงรักเจ้าหญิงเจสสิก้าขึ้นมาซะแล้วสิ
..............................................................................................
พรุ่งนี้มาต่อกันใหม่นะจ๊ะ ไรเตอร์ง่วงแล้วล่ะ บ้างตอนอาจจะอ่านงงๆหน่อยนะ
ไรเตอร์เสียดายมากที่อัพช้า เพราะว่าตอนแรกแต่งจะเสร็จแล้ว อยู่ๆเครื่องดับ ไรเตอร์จะร้องไห้
ต้องนั่งแต่งใหม่หมดเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น