คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เริ่มต้นใหม่ อีกครั้ง
Liam's Part
"กรี๊ด! ไนออล!" เสียงใสกรีดร้องดังขึ้นกลางห้องก่อนที่เสียงหัวเราะของชายผมบลอนด์จะดังขึ้น
"เล่นไรอีกหล่ะ?" ผมถามทั้งๆที่ผมน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ ใบหน้ากลมของเฌอแตมเปื้อนวิปครีมของไนออลเป็นจุดๆเต็มไปหมด
"เล่นพิเรนทร์จริงตัวน้อย" เซนเดินเข้าไปหาไนออลก่อนจะลูบผมบลอนด์ๆของไนออล แล้วดึงข้อมือของเฌอแตมให้ลุกยืนขึ้น
"ไปไหนเซน?"
"เธออยากพอกหน้าด้วยวิปครีมรึไง?" เซนถามอย่างติดตลกก่อนจะพาเฌอแตมเดินตรงไปที่ห้องน้ำ ผมมองหน้าเฌอแตมที่ได้แต่ยิ้มแหยๆตามปกติของเธอ แต่ชายผมลอนที่นั่งข้างๆผมบีบข้อมือของผมแน่นก่อนจะเอ่ยขอโทษแล้วปล่อยมือของเขาออกไปจากมือของผม
"เลียม... " แฮร์รี่เอ่ยชื่อผมก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัว
"ห้ะ?"
"นายว่า... ฉันจะปล่อยเฌอแตมไปดีมั้ย?" ผมเงียบไปกับคำถามของแฮร์รี่ ซึ่งมันทำให้ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้รู้สึกไปเองว่าเซนกับเฌอแตม... "นายคงไม่เข้าใจคำถามของฉันหล่ะสินะ"
"ไม่แฮร์รี่ ชั้นเข้าใจ"
"อย่างที่ถามไปแหละ เอ้อ... ช่างมันเถอะนะ" แฮร์รี่พูดก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำที่เซนและเฌอแตมเพิ่งเข้าไป
"ถ้ามันหนัก... วางบ้างก็ได้นะ"
Chertam's Part
"โห! หน้าใสขึ้นกว่าเดิมอีก สูตรพอกหน้าใหม่เลยนะเนี่ย" เซนล้อฉันหลังจากเขาจัดการล้างวิปครีมบนหน้าออกหมดแล้ว
"นี่! จะล้อชั้นทำไม!?" ฉันตะคอกเซนก่อนจะรัวตีที่แขนของเขา
"แตม... วิปครีมยังไม่หมดเลย" ฉันชักมือกลับก่อนจะยื่นหน้าให้เซน
"อ๊ะ!" ฉันส่งเสียงตกใจทันทีเมื่อเซนไม่ได้ล้างวิปครีมออกแต่กลับเขยิบหน้าเข้ามาใกล้แล้วใช้ลิ้นตวัดรอบริมฝีปากของฉัน "มันเปื้อนที่ปากน่ะ" เซนพูดด้วยท่าทางทะเล้นก่อนจะเช็ดมือด้วยผ้าขนหนูที่อยู่ภายในห้องน้ำแล้วเดินออกไป
Harry's Part
ทั้งภาพในห้องน้ำที่ผมเห็นเมื่อกี้ กับสัญชาตญาณความเป็นเพื่อนทำให้ผมรู้ว่ามันมีอะไรบางอย่าง
"ฮัลโหล?" เสียงทุ้มของปลายสายเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเขารับโทรศัพท์
ผมทำใจนานกว่าสามชั่วโมงเพื่อโทรหาเขา
"เซน... "
"ว่าไงแฮซ?"
"นาย... ชั้นไม่ได้ฟุ้งซ่านไปเองใช่มั้ยที่คิดว่านายกับแตม เฮ้อ!... ชั้นแค่อยากจะถามว่านายกับแตมมีอะไรกันรึเปล่่า?" ปลายสายเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"เอ่อ... ชั้นก็แค่... "
"ไม่เป็นไรเซน ชั้นคงฟุ้งซ่านไปเองจริงๆ" ผมพูดก่อนจะกดตัดสายแต่ก็มีเสียงแทรกขึ้นมา
"ชั้นรักแตม!"
"ห่ะ... ห้ะ?" เสียงผมดูสั่นไปในทันทีกับสิ่งที่ผมได้ยิน
"อย่างที่ได้ยินแหละ"
"กระจ่างแล้ว" ผมพูดพลางตัดสายของเซน
ผมว่าตอนแรกผมไม่ได้คิดสักหน่อยว่าผมจะมีความรักที่จริงจังกับใครเพราะผมยังอยากสนุกกับชีวิตวัยรุ่น แต่ทำไมมันรู้สึกแปลบที่อกยังไงไม่รู้แฮะ
หลังจากวันนั้นมาผมกับเซนแทบไม่ได้คุยกันเลย ผมไม่ได้ตั้งใจจะเมินนะ แต่ผมแค่ยังทำใจไม่ได้ก็แค่นั้น...
"นี่แฮซเซน วันนี้เวรพวกนายไปซื้อของกินนะ" เลียมเอ่ยเตือนผม โธ่เอ้ย!... ตารางเวรซื้ออาหารพวกนี้ผมเป็นคนคิดเองทั้งนั้น และผมคิดแล้วนะว่ามันไม่น่ามีปัญหา แต่คงไม่ใช่กับครั้งนี้ ผมเหลือบมองเซนที่ลุกขึ้นจากโซฟาสีครีมก่อนจะตรงไปที่ประตู ผมถอนหายใจพลางลุกขึ้นเดินตามเขาไป
"ขับรถไงวะ!!?" ผมสบถขึ้นมาทันทีเมื่อมีรถสีขาวขับตัดหน้าผมไป
"ใจเย็นน่า" ผมสะดุ้งไปทันทีเมื่อคนเบาะข้างๆพูดประโยคแรกกับผม ทั้งๆที่ไม่ได้คุยกันมานานกว่าสามถึงสี่วันแล้ว "ขอโทษนะ" ขอโทษ? ดีนะที่ตอนนี้รถยังติดอยู่ ไม่งั้นผมได้จอดรถข้างทางเพราะสมองของผมตอนนี้แทบไม่เหลือความคิดอะไรอีกแล้ว มันขาวโพลนไปหมด
"ขอโทษอะไรเซน? นายไม่ได้เป็นคนขับรถคันนั้นสักหน่อย" ผมพูดอย่างติดตลก ทั้งๆที่ผมเข้าใจดีว่าเขาต้องการสื่ออะไร
"ทั้งๆที่นายคบกับแตมอยู่... "
"พอเถอะ!" ผมไม่รอให้เซนพูดจบก็สวนเขาขึ้นมาทันที "นายเป็นเพื่อนชั้นนะ มันอาจจะเจ็บหน่อยถ้าแตมมารู้ว่าชั้นยกเขาให้ใครๆ แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย" เซนขมวดคิ้วใส่ผม ผมเหยียบมิดต่อให้จะ160ก็เถอะ "มันก็แค่เกมอีกอย่าง เราสัญญากันแล้วนี่ว่าจะไม่ให้เรื่องผู้หญิงมาทำให้เราแตกแยก... " ผมกลั้นหายใจให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนจะพูดประโยคนั้นกับเขาไป "นายน่ะมีตัวเลือกตั้งมากมาย แต่ตัวเลือกพวกนั้นของนายไม่ใช่เฌอแตม เอ็กพาซิค... การที่ชั้นจะยกคนที่ชั้นรักให้ใครสักคน ชั้นจะต้องมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำให้คนที่ชั้นรักเสียใจ และไม่ได้เป็นแค่ตัวเลือก เผื่อคบหรือรอใครบางคน และสิ่งที่ชั้นจะพูดต่อไปคือ... เฌอแตมเจ็บมามากเพราะนาย ชั้นหวังว่าต่อไปนายจะไม่ทำให้หล่อนเจ็บอีก" เซนเอื้อมมือมากอดรัดผมอย่างแน่ผมตีแขนเขาทันทีเมื่อผมเกือบจะขับรถชนรถคันอื่น
"กลับรถทีแฮร์รี่!"
"ห้ะ?"
"ไปบ้านแตมกัน" ผมพยักหน้าให้เซนอย่างเบลอๆก่อนจะกลับรถแล้วตรงไปที่บ้านของเฌอแตม
ผมมาส่งเซนที่บ้านของแตมก่อนจะขับรถไปซื้ออาหารเย็นไม่งั้นอีกสามคนได้จับผมกดน้ำแน่... โดยเฉพาะไนออล
เมื่อกี้... ผมทำอะไรลงไปนะ? ผมทำให้คนสองคนได้คบกัน? ผมนี่มันคิวปิดดีๆนี่เอง ผมขำก่อนที่น้ำใสๆจะไหลอาบแก้มหลงมา ให้ตายเถอะ!! จะร้องทำไมเนี่ย!? ผมเข้มแข้ง เป็นคนเข้มแข็ง เหอะ... ผมทำไม่ได้จริงๆ ผมยังเด็กเกินไปมั้ง ไม่สิ ผมโตแล้ว โตแล้วจริงๆนะ แต่ผมเพิ่งจะมารู้ว่าความรักมันคืออะไรก็เมื่อกี้... ตอนที่ผมปล่อยให้คนที่ผมรักจากไป ผมนี่มันบ้าเนอะ บ้าบ้าบ้า! ทั้งๆที่เจอนางฟ้าอยู่ตรงหน้า และเธอก็เป็นของผม แต่ผมกลับปล่อยให้เธอบินไปหาสิ่งที่เธอต้องการ สิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข... 'เซน มาลิค' ผมนี่มันพระเอกในหนังชัดๆ พระเอกที่จริงจังกับเกมๆนี้มากเกินไป จน... เผลอไปรักตัวละครอีกตัวในเกม
----เริ่มนอกเรื่อง 5555555 คือเราไม่อยากให้มันดูดราม่ามากเกินไปไง ตอนต่อๆไปเริ่มจะน่ารักแล้วน้า---
ความคิดเห็น