[fanfic-yuri]แฝด 4 ตระกูลควอน

ลำดับตอนที่ #5 : รูมเมทของสิก้า คือคุณหนูควอนยูริหรือคะ

"คุณหนูสิก้าจะไปไหนขอรับ " อย่าลืมนายชด คนขับรถประจำตระกูล ที่พ่วงตำแหน่งยามหน้าคฤหาสตระกูลควอน

"คุณลุงคะ ช่วยไปส่งหนูที่โรงแรมแถวนี้หน่อยได้ไหมคะ คนที่นี่เค้าไม่ต้อนรับหนูค่ะ " สิก้าครวญกับนายชด พร้อมกับปาดน้ำตาเล็กน้อยให้ดูน่ารัก

"ใจเย็นๆ ก่อนครับคุณหนูสิก้า ไปนอนที่อื่นคนเดียวอันตราย คุณหนูไม่เคยนอนคนเดียวไม่ใช่หรือครับ กระผมได้ยินคุณท่านคุยกันในรถ..."

"ฮือๆ ๆ  ชั้นอยากไปให้พ้นจากที่นี่"

"งั้น เอาอย่างนี้แล้วกันนะครับ ค่อยๆ คิด เอาอย่างนี้ไหมครับ คุณหนูออกไปนั่งรถเล่น ชมวิวในเมืองก่อนให้สบายใจ กลับมาก็ไปนอนกับชินยองก่อนก็ได้ เอาไว่พรุ่งนี้จะไปอยู่ไหนค่อยว่ากันอีกที ป่ะ กระผมจะขับรถให้" ชดเอ๊ยย  ทำไมเป็นคนดีเยี่ยงนี้

"ค่ะคุณลุง ว่าแต่ แวะกินก๋วยเตี่ยวหน้าปากซอยด้วยนะคะ สิก้าหิว ตั้งแต่เย็นแล้ว ยังไม่ได้กินอะไรเลย ยืมเงินคุณลุงด้วยนะคะ พอดีรีบเก็บของออกมา ลืมกระเป๋าตังไว้ในห้องคุณหนูลิงน้อยของคุณลุงน่ะค่ะ" 

""ถ้างั้น...เชิญขึ้นรถเลยขอรับ"



................................


"เจสสิก้าาาา  หายไปไหนของเธอนะ  สิก้าาาาา...." ยูริควบสกูปปี้ไอสีขาวคู่ใจออกไปตามหาเจสสิก้าทั่วหมู่บ้าน ไปหน้าปากซอย 108ชอป สวนสาธารณะ ในถังขยะ ท่อน้ำ เซเว่นหรือก็เข้าไปหาเพราะคิดว่าสิก้าอาจเข้าไปซื้อสเลอปี้กิน  เฮ้อ ฉันเป็นห่วงเธอจัง เธอไปอยู่ไหนของเธอกันนะ

"อ้าวเฮ้ยย น้ำมันหมดหรือเนี่ย โอ๊ยยทำไมมันซวยอย่างนี้วะ ไม่น่าซื้อมาเลยไอ้สกู๊ปปี้เนี่ย เห็นว่ามันเท่หน่อยเดียว กินน้ำมัน -ิบหาย ไอ้เจ้าอิรุก็บอกแล้วว่ามันขึ้นซ้อนยาก ก็ไม่สงสารมัน ดีล่ะ กลับไปจะขายดาวน์แม่งง เปลี่ยนเป็นขับดรีม125ดีกว่าเว้ย" ว่าแล้วควอนยูริ ลูกสาวคนที่3 แห่งตระกูลควอนผู้มั่งคั่งก็เดินจูงสกูปปี้ไอสีขาว กลับบ้างอย่าง......(ขอให้รีดเดอร์เติมคำในช่องว่างเอง)

....................


"คุณหนูสิก้าขอรับกินก๋วยเตี๋ยวอิ่มแล้ว สบายใจขึ้นไหมครับ" ชดถามอย่างนั้นเพราะเห็นเจสสิก้่าสั่งหมี่เหลืองน้ำตกพิเศษไม่งอก2จาน แถมด้วยเกาเหลารวมพิเศษกลับบ้านอีก2ถุงไว้กินตอนดึกๆกับชินยอง

"รู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ ลุงชด" พูดแล้วสิก้าก็เหมือนจะตาปิดเพราะง่วง ก็คนมันกินอิ่มแล้วก็ต้องง่วงเป็นธรรมดาใช่ไหมคะ

"อ๊ะนั่นมันคุณหนูยูรินี่ ออกมาเข็นรถเล่นอะไรดึกๆดื่นๆ น่ากลัวว่าจะขี่รถออกมาตามหาคุณหนูสิก้าแล้วน้ำมันหมดละสิท่า" ชดพูดอย่างรู้ทัน เพราะเค้าเองนั่นล่ะ ที่ลืมเอามอไซด์คุณหนูน้อยไปเติมน้ำมัน

"ช่างเค้าเถอะค่ะ ปล่อยให้เข็นรถกลับบ้านคนเดียวน่ะดีแล้ว" สม อยากปฏิเสธคนสวยๆอย่างชั้นดีนัก เชอะ สิก้าคิดในใจ ไม่กล้าพูด เพราะยังไงเค้าก็เป็นถึงลูกเจ้าของบ้าน

"โถ สงสารคุณหนูน้อยนะขอรับ  เห็นไวเป็นลิง ร่าเริงตลอดเวลาอย่างนั้น จริงๆแล้วคุณหนุน้อยน่าสงสารมากเลยนะขอรับ แม่ก็ตายตั้งแต่ยังเด็ก พ่อก็ไม่เอาไหนเลย มัวแต่หม้อสาว เพิ่งจะมาหยุดได้ตอนเจอคุณแม่คุณหนูนั่นล่ะขอรับ"

"แล้วคุณหนูคนอื่นเค้าไม่น่าสงสารเหมือนยัยนั่นเหรอ" สิก้าเริ่มอยากรู้อยากเห็น

"ก็น่าสงสารเหมือนๆกันล่ะครับ คนละแบบ คุณหนูใหญ่ก็เป็นที่รักของอาม่า คุณหนูรองก็ไม่สนใจใครเลย แกตั้งใจเรียนมาก คือแกอยากเป็นหมอทำคลอดเพราะไม่อยากให้ใครตายเหมือนแม่ของแก แล้วแกอยากรักษาตาของคุณอิรุให้หายด้วยนะขอรับ ส่วนคุณอิรุ ได้รับความรักจากทุกคนในบ้านเพราะแกตาบอด แถมยังเกิดมาหล่อซะอีก กระผมยังอิจฉาแกเลย ผู้หญิงอะไร ใส่แว่นตาดำแล้วหล่อกว่าผู้ชายซะอีก อีกอย่างก็คุณหนูใหญ่นั่นล่ะขอรับ ดูแลคุณอิรุชนิดที่ว่า....อย่าให้กระผมพูดเลยขอรับ อยู่ไปนานๆ คุณหนูสิก้าก็จะเห็นเอง"

"ลุงชดคะ ข้ามยูริไปแล้วค่ะ" 

"คุณยุริของกระผม เกิดมาตัวดำขอรับ หน้าก็เหมือนลิง สมองไวก็จริงแต่ทึบ เรียนไม่ค่อยทันเพื่อน แกเลยรุ้สึกมีปมด้อย ไม่เหมือนพี่เหมือนน้องที่มีจุดเด่นไปคนละนิดละหน่อย แกเหมือนโดนทอดทิ้งนะขอรับ เมื่อก่อนกระผมกับชินยองก็คอยเล่นกับแก แต่พอแกโต แก็จะอยุ่แต่ในห้องทดลองของแกน่ะครับ"

"ห้องทดลอง อะไรหรอคะ"

"คุณหนูน้อยอยากแปรรูปกล้วยให้เป็นขนมที่ดังและคนชอบกินเหมือนมันฝรั่งทอดนะขอรับ ห้องทดลองแกต่อเติมเพิ่มอยู่หลังน้องนอน วันๆ แกก็จะขลุกอยู่ที่นั่น"

"อืม ถึงบ้านแล้ว ขอบใจมากนะลุงชด งั้นชั้นขอตัวไปหาพี่ชินยองก่อนนะ จะเอาเกาเหลาไปให้้"

..........................


"พี่ชินยองคะ พี่ชินยองงงงงง"

"คุณหนูสิก้า หายไปไหนมาคะ พวกเราตามหาเสียแทบแย่ คุณยูริก็โทรมาถามเป็นสิบรอบแล้วว่าคุณหนูสิก้ามาถึงบ้านหรือยัง"

"หึ ช่างเค้าเถอะค่ะ ไม่ต้องบอกนะคะ ว่าสิก้ากลับมาแล้ว นี่ค่ะ เกาเหลาน้ำตก สิก้าซื้อมาฝาก พี่ชินยองกินก่อนนะคะ แล้วค่อยโทรไปบอกเค้า"

........................


"ตืดดด ตืดดดด พี่ชินยอง สิก้ากลับมาหรือยัง "

--สิก้าทำสัญญาณมือบอกว่า ไม่ต้องบอกว่ากลับมาแล้ว---

"ยังไม่มีใครเห็นเลยค่ะ หายไปไหนยังไม่รู้เลย แล้วคุณหนูอยู่ไหนคะ"

"ชั้นไม่สบาย เดินจูงรถกลับบ้าน ตอนนี้ชั้นอยากได้ยา เอายามาให้ชั้นกินด้วยนะ"ยูริผู้น่าสงสาร คุณหนูน้อยที่ไม่เคยลุยฝุ่นลุยดิน ต้องมาเดินจูงรถกลับบ้านเอง ถึงกับไข้ขึ้น

"ตืดดด ตืดดด ชินยองงง อาม่าล้มในห้องน้ำ หลังเคล็ด พี่ชินยองขึ้นไปนวดให้อาม่าหน่อยนะ ใหญ่นวดไม่เป็น  ลิลลี่ก็ไม่อยู่ ไปเข้าค่ายโอลิมปิก พี่ขึ้นมาเร็วด้วยล่ะ"

"ตายล่ะ พี่ต้องขึ้นไปดูอาม่าก่อนนะ ทำไงดีแล้วคุณยุริ"

พี่ชินยองนี่ก็แปลกคน ชงมาให้อย่างนี้ เหมือนบังคับให้เราไปดูยัยนั่นเลย

"พี่คะ เดี๋ยวสิก้าเอายาไปให้ยูริเองค่ะ"

"งั้นพี่ฝากด้วยนะคะ นี่ค่ะยา แล้วฝากเช็ดตัวให้คุณหนูด้วยนะคะ คุณหนูยูริต้องเช็ดตัวด้วยน้ำอุ่นถึงจะหายไข้ กินยาอย่างเดียวไม่หายหรอกค่ะ ประสาทแกแข็ง"


.............................................

(แล้วเวลาที่รีดเดอร์รอคอยก็มาถึงงงง)


แอ๊ดดด เสียงแง้มประตูห้องนอนลิงน้อย

"คุณยูริคะ ฉันเอายามา............

"แม่ แม่จ๋า แม่กอดยูลที แม่อยู่ที่ไหน ยุลไม่สบาย อยากกินน้ำเย็นๆ แม่จ๋า คิดถึงยูลบ้างไหม"

".........................." สิก้าอึ้ง..เงียบกริบ

"แม่จ๋า ยูลตัวร้อน ยูลไม่สบาย ยูลทำเพื่อนหาย ยูลนิสัยไม่ดีใช่ไหมแม่ ไม่มีใครอยากอยู่กับยุล"

เจสสิก้าก้าวเท้าเข้าไปใกล้ควอนยูริ แล้วเอื้อมมือไปอังที่หน้าผาก ตัวคุณร้อนมากเลย แล้ว...คุณร้องไห้ด้วยหรือนี่

"คุณยูริคะ...รู้สึกตัวไหมคะ.....นี่สิก้าเองนะคะ สิก้ากลับมาแล้วค่ะ" 

"แม่มาหายูลใช่ไหม มาดูแลยูลใช่ไหม" ยูลเพ้อ แล้วมือไม้ก็ปัดป่ายหาแม่ที่ด่วนจากไป

"ไม่ใช่ค่ะ นี่สิก้าา อุีฟฟฟ........" ว่าแล้วยูริก็คว้าตัวเจสสิก้าไปกอด 

"แม่ อยู่กับยูลนะแม่ แม่จ๋ากอดยูลได้ไหม..." ยูริกอดเจสสิก้าไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรัก

"คุณยูริคะ นี่สิก้าเองค่ะ " ยูริได้แต่พร่ำเพ้อหาแม่ ไม่ได้ิยินเสียงไม่รับรู้อะไรเลย กอดเท่านั้นที่ยุริต้องการ

"ก็ได้ค่ะ คุณยุริคะ   คืนนี้ ชั้นจะเป็นแม่ให้คุณ แต่ก่อนอื่นคุณเอาหน้าออกไปจากนมฉันก่อนได้ไหมคะ"


--------------------"แป่ววววว"--------


แล้วนี่ทำไมชั้นต้องมาดูแลยัยนี่ด้วยนะ ต้องมาเช็ดตัวให้อีก 

"ตายละ เช็ดตัว งั้นก็ต้องถอดเสื้อ >////< "

"ไม่เห็นเป็นไรเลย สิก้า ผู้หญิงเหมือนกันเธออายอะไร ตั้งสติหน่อย เธอทำได้........ไฟติ้ง"

เจสสิก้าเตรียมผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ยูริ เริ่มจากใบหน้า ยูริ จมูกเธอโด่งจัง แก้มเธอก็นุ่มนิ่ม ขนตาที่ยาวเป็นแพ เห็นชัดแม้กระทั่งตอนหลับ

ริมฝีปากเธอ เหมือนดึงดูดให้ฉันเข้าไปใกล้ๆ หน้าผากเธอร้อนจัง ไข้คงขึ้นสูงมาก นี่สิก้า เธอเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วนะ เธอเป็นอะไรของเธอ

"คุณยูริ คุณ..สวยจัง" ว่าแล้วสิก้าก็เหมือนโดนมนต์สะกดให้ อยากสัมผัสริมฝีปากของควอนยูริ เธอก้มหน้าลงไป เข้าไปใกล้ๆ

จนริมฝีปากของเธอได้สัมผัสกับของควอนยูริ ......จูบที่แสนหวาน จูบที่แสนอบอุ่น จูบที่เหมือนจะบอกว่าฉันจะดูแลคุณตลอดไป

"กอดกันนะ เจสสิก้า ฉันรุ้สึกตัวตั้งแต่เธอเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วล่ะ"


>//////////////////<" 

(งามหน้าไหมล่ะ)