คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : No.4
No.4
ที่ร้านเค้กของเจสสิก้า.....
“ อย่าบอกนะว่าแกจีบยัยเฉิ่มนั่นอยู่ ” ยุนอามองหน้ายงฮวา เพื่อนรักตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูล ที่ไม่ได้เจอกันเกือบสองปี...
“ เฉิ่มที่ไหน น่ารักจะตาย ” ชายหนุ่มก้มจิบกาแฟและใช้ช้อนตักเค้กเข้าปากอย่างอารมณ์ดี
“ ไม่เฉิ่มได้ไง แว่นตาหนาเตอะ...สีเขียวอื๋อขนาดนั้น ใครชอบก็บ้าแล้ว ” หญิงสาวทำหน้ามุ่ย....ไม่สบอารมณ์
“ แกคงยังไม่เห็นตอนที่น้องซอเค้าถอดแว่นล่ะสิ ถึงพูดแบบนี้...ไม่แน่นะแกอาจจะตกหลุมรักก็ได้ ”
“ ไม่มีทาง! ฉันไม่ชอบหนอนหนังสือ ไม่มีรสชาติ ไม่มีสีสัน ” ยุนอาพูดมั่นใจซะเหลือเกิน
“ ให้มันแน่เถอะ ดีแล้ว แกจะได้ไม่มาแย่งฉัน.... หึๆ ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ
“ ว่าแต่....แกมาส่งหนังสือที่นี่บ่อยเหรอ? ” ชายหนุ่มถามต่อ
“ ก็ประมาณอาทิตย์ละสองวัน ทำไมอ่ะ? ”
“ แสดงว่าแกต้องเห็นน้องซอบ่อยกว่าฉัน....งั้นแกช่วยอะไรฉันหน่อยสิ ”
“ ช่วย? ”
“ ช่วยสนับสนุนฉันกับน้องซอหน่อยนะ ”
“ หา!!!!! ”
......................
มือเรียวกำลังคลิกเมาส์เพื่อลากรูปภาพสำหรับจัดแต่งหน้าเว็บเพจใหม่ ซึ่งดูเหมือนว่างานชิ้นนี้เขาจะตั้งใจเป็นพิเศษ ตัวหนังสือ lovely bekery ถูกบรรจงวางหน้าหัวเว็บหลักอย่างประณีต
RRRRRRRRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะการทำงาน เจ้าของเครื่องเผยยิ้มออกมาก่อนจะกดรับ
“ ว่าไงคะ เจส ”
(งานที่เจสรบกวนถึงไหนแล้วคะ)
“ ใกล้แล้วล่ะ ตอนนี้ยูลกำลังทำอยู่ค่ะ ”
(ไม่ต้องรีบนะคะ เจสว่าจะชวนยูลไปธุระเป็นเพื่อนหน่อย พอจะสะดวกมั้ยคะ)
“ ได้สิคะ ที่ไหนเหรอ? ”
( libery hot ค่ะ )
“libery hot งั้นเหรอ.....” ร่างสูงชะงักไป....
“ ยูลไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ เจสไปคนเดียวได้ ”
“ เอ่อ...ได้ค่ะ ...ตอนไหนล่ะค่ะ..............ค่ะ โอเคค่ะ ”
ร่างสูงวางสาย ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าที่อารมณ์ดีเมื่อครู่เป็นเคร่งขรึมขึ้น
...............................
ที่ปูซาน
“ ค่ะ พ่อ....คิดว่าพรุ่งนี้ก็น่าจะเสร็จเรียบร้อยค่ะ ”
หญิงสาววางสาย ก่อนจะเดินไปคุมการตกแต่งร้านที่กำลังเป็นรูปเป็นร่าง
ประตูด้านหน้าร้านเลื่อนออกต้อนรับผู้มาเยือน
“ สวัสดีค่ะ แทยอน ” สาวตายิ้มทักทายขึ้นก่อน
“ สวัสดีค่ะ ทิฟฟานี่ เชิญนั่งก่อนนะ ” เจ้าของร้านยิ้มตอบ ก่อนผายมือให้อีกคนนั่ง
“ ไอยู ขอกาแฟสองแก้วนะ ” ร่างเล็ก หันไปสั่งลูกน้อง
“ ได้ค่ะ พี่แท รับเค้กด้วยมั้ยคะ ” สาวน้อยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ โอเค สองชิ้น รสส้มนะ ^^ ”
“ แทชอบเค้กรสส้มเหรอคะ ” สาวตายิ้มถามขึ้น
“ ค่ะ...ชอบมาก. ” พลางยิ้มออกมาด้วยสีหน้ามีความสุข
“ ฟานี่ก็เคยชอบเหมือนกันค่ะ...แต่ตอนนี้ชักจะไม่ชอบแล้วสิ ” ยิ้มที่เคยมีนั้นคลายลง จนอีกคนมองอย่างเป็นห่วง
“ ทำไมเหรอคะ มีความหลังอะไรรึเปล่า ”
เหมือนแทงใจดำ ทำให้ความเข้มแข็งของผู้มาเยือนพังทลายลง แววตาสั่นระริก พยายามอดกลั้นไว้ ด้วยการเม้มปากแน่นๆ ....
“ มีอะไรเล่าให้ฉันฟังได้นะ ” มือเล็กเลื่อนมือไปบีบอีกมืออย่างให้กำลังใจ
“ .#@$@#$#%#%#$@%#%# ....................................................”
บทสนทนาของทั้งคู่ดำเนินต่อไป ต่างฝ่ายต่างเล่าเรื่องราวของกันและกันให้อีกคนฟัง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไว้ใจกันได้รวดเร็วขนาดนี้ ทั้งที่เราเจอกันแค่ไม่กี่วันเท่านั้น
“ ขอบคุณนะคะแท...ที่รับฟังฟานี่ ”
“ คนเราก็มีความหลังกันทั้งนั้นแหละค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะเก็บเรื่องเหล่านั้นมาเป็นบทเรียนไว้สอนให้เราเดินต่อไป หรือจะเก็บไว้เพื่อทำลายตัวเองมากกว่า ”
“ แทก็สู้ๆ นะคะ ฟานี่เชื่อว่าเราต้องผ่านมันไปได้ ”
“ ^^ ค่ะ ” สองรอยยิ้มประสานกัน...
ทว่ากลับมีสายตาหนึ่งมองมาด้วยความไม่พอใจ...ในภาพที่เห็นนั้น...........
...............................
เช้าวันใหม่.....
ร่างสูงบางกำลังนอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มสีเขียวผืนใหญ่ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว มือเรียวกุมหัวสะบัดความเจ็บปวดออกจากหัว ก่อนจะควานหากระปุกยาข้างเตียง แล้วเอาใส่ปากอย่างไม่รีรอ
RRRRRRRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“ ว่าไงคีย์ ” สาวน้อยพูดเสียงเนือยๆ
(วันนี้แกไม่มาทำงานเหรอ นี่จะเก้าโมงแล้วนะ) ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงแตกตื่น
“ ฉันไม่สบาย ฉันโทรบอกที่ร้านไปแล้วนี่ ”
(แล้วแกเป็นไรมากรึเปล่า ฉันไปหานะ) เพื่อนชายแสดงอาการห่วงใยเต็มที่
“ ไม่เป็นไร วันนี้ฉันอยากพักผ่อนเต็มที่ ขี้เกียจคุยกับแก แค่นี้นะ ” พูดพลางกดตัดสายทิ้ง ก่อนจะล้มตัวนอนอย่างอ่อนแรง
.........................
Libery hot.....
“ ซอจูไม่สบายครับคุณอิมยุน มีอะไรฝากผมไว้ได้นะ ” คีย์กล่าวกับคู่สนทนา
“ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยากคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว ” สาวร่างสูงเอ่ย
“ แต่ผมกับซอจูไม่เคยมีความลับต่อกัน...ไม่ว่าเรื่องอะไร? ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว
“ หึๆ....พวกคุณนี่รักกันดีจังเลยนะคะ ”
“ มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ ”
“ งั้นคุณพาฉันไปเยี่ยมซอจูของคุณได้มั้ยคะ ฉันรู้สึกเป็นห่วงยังไงไม่รู้สิ ” สาวร่างสูงยิ้มอย่างมีเลสนัย
“ แต่เขาไม่ให้ผมไป ” คีย์ปฏิเสธ
“ คุณไม่ห่วงแฟนคุณรึไงคะ ”
“ แฟน? ” คีย์ทวนคำ...แล้วยิ้มออกมา
“ นั่นสินะ งั้นเชิญครับ ” หนุ่มน้อยผายมือแสดงมารยาท ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ ^^
.............สักพัก.......
“ เจสจะซื้อหนังสืออะไรเหรอคะ ” ร่างสูงเอ่ยขึ้น
“ พอดีเจสอยากได้ไอเดียทำเค้กใหม่ๆ น่ะค่ะเพื่อนแนะนำมาว่าร้านนี้หนังสือเยอะดี ”
“ ค่ะ เยอะจริงๆ ” ยูริเอ่ยขึ้นมา สายตามองไปยังเคาน์เตอร์จ่ายเงิน
“ ยูลขอตัวไปดูหนังสือด้านโน้นนะคะ ” ร่างสูงบอกสาวข้างกายที่มาด้วยกัน
เจสสิก้าพยักหน้า ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังชั้นหนังสือเกี่ยวกับการทำเค้กตามที่ตั้งใจ
“ เอ่อ...ขอโทษนะคะ ” ร่างสูงเอ่ยกับแคชเชียร์ที่อยู่เคาน์เตอร์ซึ่งหันหลังจัดหนังสืออยู่
“ มีอะไรให้รับใช้เหรอคะ ” สาวเสียงหวานหันหน้ามา พร้อมคำต้อนรับ การจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
“ พี่ยูล!! ”
“ ตกใจอะไรนักหนา ” ร่างสูงพูดพลางลูบหัวคนข้างหน้าเชิงหยอกล้อ
“ พี่ยูลกลับมาตอนไหนคะ คริสไม่เห็นรู้เรื่องเลย ” คริสตัล รุ่นน้องที่โรงเรียนเดิมของยูริทักขึ้น
“ กลับมาได้ 3 อาทิตย์แล้วล่ะ....แล้ว.....” ยูริกวาดสายตาไปทั่วร้าน
“ พี่ซอลาค่ะ วันนี้ไม่สบาย ” สาวน้อยตอบอย่างรู้ทัน
“ งั้นเหรอ....แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า ” ยูริถามอย่างตกใจ
“ พี่ยูลไม่ได้ติดต่อกับพี่ซอเหรอคะ อย่าบอกนะว่าพี่ซอยังไม่รู้ว่าพี่ยูลกลับมาแล้ว ” คนน้องมองอย่างสงสัย
“ คริสห้ามบอกซอจูนะ....ว่าพี่กลับมาแล้ว ” ร่างสูงสั่งเฉียบขาด
“ แต่ว่า.... ” คนน้องพยายามจะถามต่อ
“ พี่ยังไม่พร้อมจะเจอกับเขาตอนนี้ ” ร่างสูงหน้าซึมลงอย่างเห็นได้ชัด
“ ได้แล้วค่ะยูล ไหนคะยูลได้หนังสืออะไรบ้าง ” เจสสิก้าเดินเข้ามาทัก ทำให้ยูริหยุดการสนทนาไว้แค่นั้น
“ ยูลสนใจหนังสือ Best seller น่ะค่ะ น้องคะ...ขอดูเล่มนั้นหน่อย ” ก่อนจะชี้ไปที่หนังสือของสตีฟ จอบส์ที่ขายดีเป็นอันดับหนึ่ง
“ จะทำโปรแกรมไปขายให้สตีฟ จอบส์รึไงคะ ” เจสสิก้าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ยูริจะหัวเราะตามไปด้วย ทำให้คริสตัลมองหน้ายูริ อย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
......................
ก็อก! ก็อก!
ร่างที่ป่วย พยุงตัวเองลุกมาเปิดประตูอย่างเสียไม่ได้
“ อ้าวคีย์ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เป็นอะไรมาก ”
“ มีคนอยากคุยกับแกอ่ะ ” ก่อนจะหลบตัว แล้วปรากฏเป็นร่างอีกคนที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง
ณ เวลานั้น แทนที่เจ้าของห้องที่จะตกใจ กลับเป็นผู้มาเยือนที่มองใบหน้าของคนตรงข้ามอย่างอึ้งๆ หน้าที่ไร้เครื่องสำอาง ผิวขาวเนียน ผมยาวสีน้ำตาลที่ปล่อยยาวออกมาไม่เป็นระเบียบมากนัก แต่ดวงตาคู่สวยนี่สิ ที่ทำให้หัวใจของยุนอาเต้นแรงขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่
“ แกคงยังไม่เห็นตอนที่น้องซอเค้าถอดแว่นล่ะสิ ถึงพูดแบบนี้...ไม่แน่นะแกอาจจะตกหลุมรักก็ได้ ” เสียงยงฮวาเพื่อนรักลอยเข้ามาในหัว ยุนอาพยายามสะบัดหน้าไล่ความคิด ก่อนถูกกระตุ้นให้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงที่แหบแห้งของอีกคน
“ คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ คุณคนส่งหนังสือ ” สาวตากลมทักท้วงขึ้นมา
“ เอ่อ! คือ...ไม่มีอะไรค่ะ...พอดีฉันไม่เห็นคุณที่ร้าน ไปเจอแฟนคุณ...เห็นว่าคุณไม่สบายก็เลยมาเยี่ยมน่ะค่ะ ”
“ แฟน? ” เจ้าของห้องทวนคำนั้น แล้วมองไปยังเพื่อนชายที่ยิ้มกริ่ม ก่อนที่สาวน้อยจะมองค้อนคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากค่ะ พี่ยงฮวาฝากมาถามเหรอคะ ” สาวน้อยถามอย่างรู้ทัน
“ คุณรู้? ” ยุนอาขมวดคิ้ว
“ ฝากบอกเขาด้วยนะคะว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก ฉันรู้ว่าพวกคุณเป็นเพื่อนกัน ฉันไม่มีวันสนใจพี่ยงฮวาหรอกค่ะ เพราะฉัน....” ว่าพลางเกาะแขนเพื่อนชายจนอีกคนสะดุ้ง
“ มีแฟนอยู่แล้วค่ะ ” ก่อนจะหันไปยิ้มให้คนที่ถูกเกาะ ที่ยิ้มหวานให้เช่นกัน
“ ฉันขอเวลาส่วนตัวนะคะ....ขอบคุณที่มาเยี่ยม ” เจ้าของห้องปิดประตูไล่ส่งทันที....ปล่อยให้ยุนอายืนแข็งทื่อ พูดอะไรไม่ออกอยู่อย่างนั้น...........
...........................................
เพิ่งมีเวลาแต่เรื่องนี้ มัวแต่ไปแต่งอีกเรื่องอยู่ อิอิ
^^ ตอนนี้เริ่มเผยตัวละครออกมาเรื่อยๆ
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอัพ ก็พยายามจะต่อเรื่องอยู่เสมอๆ ^^
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะจ๊ะ ^^
ความคิดเห็น