คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 :
MY TOWN IS U
[ Chapter : 3 ] “I can’t hate U”
“ฉลองงงงงงงงงงง”
เคร้ง!!!!
แล้วเราสี่สาว (ฉันกลายเป็นสมาชิกเต็มตัว =..=) ก็ยกแก้วชาเขียวใส่น้ำแข็งชนกัน
วันนี้พวกเรามาฉลองกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังราคาแพงแบบกระเป๋าขาด ราคาแพงประดุจนั่งเครื่องบินไปกินเองถึงญี่ปุ่น!!! (เว่อร์ตลอด =..=)
ก็บอกแล้วไง พ่อแม่ฉันไม่ได้ขุดบ่อน้ำมันนะเฟ้ยยย!!! แต่ถ้าพ่อแม่เพื่อนใหม่ฉันก็อาจจะไม่แน่นะ เฮอะ เฮอะ เพราะว่ายัยพวกนี้จับมือกันเป็นเจ้าภาพเลี้ยงฉัน ฮ่าๆๆๆๆ ยัยกุญแจคนนี้จะกินให้ร้านนี้มันเจ้งไปเลย ฮ่าๆๆๆ ^0^/
“อ่ะ เทมปูระทอด อันนี้เป็นกุ้งลอบสเตอร์เลยนะ”
“โว้ววววววววววววววววววววววววววว” O{ }O!!!
ฉันมองกุ้งยักษ์ ที่ถูกชุบแป้งทอดเหลืองกรอบน่ากิน ซึ่งยัยบาร์บี้รับมาจากพนักงานมาว่างบนโต๊ะ
บร๊ะเจ้า!!!! ฉันจะยัดมันทางไหนดี ให้เขมือบมันเข้าปากได้ทั้งตัวเนี้ยย ^0^ (ใหญ่มากนะนั้น)
“กินเยอะๆเลยนะ ถ้าไม่อิ่มสั่งเพิ่มได้”
ยัยจิ๊บจิ๊บพูดพร้อมกับยิ้มร่าเริง แต่ว่าเชื่อได้ป่าวเนี้ย!! =..=
“แต่ว่า พวกเธอเลี้ยงฉันแน่นะ ไม่ใช่ตอนจ่ายตังชิ่งไปเข้าห้องน้ำ แล้วปล่อยให้ฉันล้างจานชดใช้ค่าอาหารนะ”
ฉันพูดพร้อมกับเอาตะเกียบชี้หน้าสามสาวเพื่อนใหม่ ที่เอาแต่มองฉันกิน ...ถ้าทิ้งให้ฉันชดใช้ค่าอาหารนี้เองล่ะก็ ฉันจะตามไปลากคอถึงบ้านเลยคอยดู =*=
“เคี้ยวให้หมดแล้วค่อยพูดก็ได้”
ยัยดีเดียร์ ที่ท่าทางจะเป็นลูกผู้ดีที่สุด พูดพร้อมกับทำหน้ารังเกียดเบาๆ ชิ =).(= ฉันไม่ทำเศษกุ้งยักษ์กระเด็นใส่หน้าเธอหรอกน่า เสียดาย ฮ่าๆๆๆ
“เลี้ยงแน่นอนสิ เธอคือสมาชิกคนใหม่ของเราเลยนะ”
ยัยจิ๊บจิ๊บ ท่าทางจะร่าเริงสุดในแก็งนี้ ยิ้มร่าให้ฉัน....แต่อย่าคิดหลอกฉันเชี่ยวนะ!!
“อย่าทำสายตาไม่ไว้ใจขนาดนั้นสิ เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”
ยัยบาร์บี้ที่ท่าทางเป็นตัวตั้งตัวตีของชมรมนี้ พูดขึ้น....
เฮอะ เฮอะ ก็ดูน่าเชื่อถืออยู่ และอีกอย่างพวกนี้ก็ดูชื่นชมฉันมากๆด้วย หลังจากที่ฉันเข้าไปจัดการทำลายชู้รักของทาวน์ในร้านกาแฟ แต่เหมือนไปจัดการทาวน์มากกว่าเลยนะ =..=
“ถ้ามีเธอล่ะก็ ต่อไปนี้ความรักของทาวน์ และนางฟ้าคีต ก็คงจะเป็นจริงได้สักที” ^^
หือ! เป็นจริงอย่างนั้นหรอ? O__O
“นั้นสิ.. คงได้คบกันจริงๆสักที” ==
คบกันจริงๆอย่างนั้นหรอ? O.O
“แค่คิด ฉันก็มีความสุขแทนพวกเขาทั้งสองแล้วล่ะ เนอะทุกคน”
แค่คิดอย่างนั้นหรอ? O{}O!!!
“เดี๋ยวก่อนนะ เอือกก.....” ฉันพูดขึ้น ก่อนจะกลืนก้อนกุ้งลงไปในคอ แอบเห็นยัยดีเดียร์ทำหน้าจะอ้วกด้วย =..=
“ทำไมหรอ”
“เธอบอกว่า พวกเขาคงจะได้คบกันจริงๆ สักที ก็แสดงว่าพวกเขายังไม่ได้คบกันงั้นหรอ”
~เดี๋ยว ใครแฟนฉัน ไหนใครแฟนฉัน~
แล้วประโยคคำพูดนี้ก็ลอยเข้ามาใสมองที่กำลังว่างเปล่าของฉันทันที
เฮือก ฉันกลืนน้ำลายอีกครั้ง เพื่อรอคำตอบจากยัยสามสาว..........ตึก ตึก ตึก
“อ่า ใช่แล้ว พวกเขายังไม่ได้คบกัน”
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วน้ำชาเขียวเย็นเจี๊ยบจับใจก็พุ่งพรวดออกจากปากฉันไปยังหน้าของยัยสาวสาม คือฉันเห็นว่าคอกำลังแห้งเลยจะกินน้ำ ซึ่งก็พอดีกับที่ได้ยินคำตอบจากพวกเธอ!!!!
“ว่าไงนะ”
ฉันโวยวาย ซึ่งยัยสามสาวปาดน้ำชาเขียวบนใบหน้าอย่างรังเกียด...ขอโทษที ลืมตัวไปหน่อย!!!!
“เธอจะตกใจทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจเลย”
ยัยบาร์บี้ ที่ตั้งสติได้ก่อน พูดขึ้น ซึ่งยัยดีเดียร์ลูกคุณหนู กับยัยจิ๊บจิ๊บผู้ร่าเริงแทบจะอ้วกไปแล้ว
“มีสิ มากด้วย!!!”
ถ้าเขากับพี่ฉันยังไม่ได้คบกันล่ะก็....แล้วฉันไปอาละวาดใส่ทาวน์กับยัยเด็กแป้งหนาในร้านกาแฟเมื่อกี้
ในตอนนั้น………..
“เธอพูดเรื่องบ้าอะไรของเธอเนี้ย”
ผู้ชายหน้าหวานผมสีเข้มตวาดลั่นร้าน พร้อมกับมองฉันด้วยสายตาโกรธจัด เขาดูน่ากลัวจัง เขาคงจะเกียดฉันเข้าไส้แล้วสินะ แต่นายทำแบบนี้ มันไม่ผิดหรอไง ฉันไม่ยอมให้นายทำผิดหรอก แถมยังผิดต่อพี่สาวฉันด้วย
“ต้องถามนายมากกว่า มีแฟนแล้ว ทำไมต้องมานั่งหลอกเด็กแบบนี้”
“เดี๋ยว ใครแฟนฉัน ไหนใครแฟนฉัน”
เสียงโวยวายตอกกลับใส่หน้าฉันทันที เฮอะๆ ใครแฟนเขางั้นหรอ? เขากล้าโวยวายประโยคนี้ออกมาเต็มปากได้ยังไง!!
เพลีย!!!!!
หน้าเรียวยาวของทาวน์หันไปอีกทางทันที เมื่อฉันฟาดฝ่ามือลงไปบนหน้าของเขา แถมยังเป็นข้างที่โดนกระดาษปาใส่เมื่อเช้าซะด้วย นี่ฉันตบย้ำที่แผลเก่าของเขาด้วยหรอเนี้ย....เขาคงเจ็บสินะ
แต่มันคงไม่เท่าที่ใจฉันเจ็บ เอ๊ย พี่คีตเจ็บหรอก!!!!
ทำไม เขาถึงได้เป็นคนหลอกลวงหลายใจแบบนี้ .....ถ้าพี่คีตมาได้ยินแฟนตัวเองพูดแบบนี้ จะรู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆ เสียใจแน่นอน ขนาดฉัน ฉันยังเสียใจเลย (เน้นคำเดิมทำไปเพื่อพี่คีตจริงๆ)
“ย๊า!!! ทำอะไรของเธอนะ อยากตายหรือไง!!!!!!!”
ผู้ชายที่โดนตบจนหน้าหันโวยวายลั่น ก่อนพุ่งเข้ามากระชากแขนเสื้อของฉันอย่างแรงจนตัวของฉันแทบลอย มะ มันแรงซะ….จนกระดุมเกือบจะหลุด!!!
เอ้ยยย! O[ ]O กระดุมหลุดไม่ได้นะ เดี๋ยวแม่คิดว่าฉันไปต่อยกับพวกผู้ชายมา ฉันไม่อยากโดนด่าข้ามวันนะ T^T
“ปล่อยฉันนะ...”
แม้จะดิ้นและแกะฝามือที่กำลังกำแขนเสื้อฉันแน่นจนกระดุมแทบหลุด แต่เขาก็ไม่ยอมลดล่ะที่จะปล่อย ฝามืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ง้างหมัดพร้อมที่จะต่อยหน้าฉัน แต่เหมือนเขาพยายามห้ามใจตัวเองอยู่ คงเพราะ ฉันเป็นผู้หญิงสินะ
แต่ว่าถ้าเขายังกระชาก กระชากตัวฉันอยู่แบบนี้ล่ะก็ กระดุมเสื้อฉันได้หลุดจริงๆแน่ ซึ่งมันจะหลุดไม่ได้เด็ดขาดดดดด
ขอร้องล่ะ ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โครม!!!
แทบช็อค!!! ทั้งคนที่โดนผลัก และคนที่ออกแรงผลักอย่างฉัน ร่างของทาวน์ปลิวกระเด็นจนเกือบจะล้มตีลังกาข้ามเก้าอี้ตัวเดิมไป แต่ดีที่เขายังตั้งสติเบรกให้มันหยุดแค่นั่งอยู่บนเก้าอี้ได้ ไม่อย่างนั้น ขาเขาได้ชี้ฟ้าจริงๆแน่ ฉันอาจจะได้โดนเขาฆ่าจริงๆก็ได้ ง่า ฉันไม่ได้จั้งใจจะผลักนายแรงขนาดนั้นนะ T[ ]T
แต่ผู้ชายหลายใจอย่างเขาควรจะล้มหัวฟาดพื้นสมองเสื่อมไปเลย!!!!!
คนที่สมควรความจำเสื่อมคือฉันต่างหาก ฉันทำบ้าอะไรลงไป ฮือออออออๆๆๆ
............เอ่อออ ฉันจะกราบขอโทษใครก่อนดี TT[ ]TT แว๊กกกกกกกกกกกกกก~
“เอาอย่างนี้นะ ทาวน์เคยบอกว่าชอบพี่สาวฉันหรือเปล่า”
(= = )( = =)(= = )( = =) << ส่ายหน้าแบบพร้อมเพียง
ห๊ะ!!! ส่ายหน้าแบบนี้ แล้วใครจะรับผิดชอบชีวิตที่เหลือของฉานนนนนนนนนนนนนนนนนนน T T { } T T
“แล้วพี่สาวฉันเคยบอกว่าชอบทาวน์หรอ”
(= = )( = =)(= = )( = =)(= = ) << ส่ายหน้าแบบพร้อมเพียง
เริ่มมองเห็นปั้นปลายชีวิตที่ไม่ค่อยจะสวยงามของตัวเองแล้ว T T T { } T T T
“แล้วพวกเธอรู้ได้ไงว่าพวกเขาคบกัน”
“เดาเอาเอง”
“ห๊า~” O{ }O ห๊า ห๊า ห๊า และ ห๊า ห๊า ห๊า!!!!!
ตอบให้ฉันชื่นใจ ก่อนตายอย่างสงบอีกครั้งสิ เดางั้นหรอ? แล้วที่ฉัน...ไปอาละวาดใส่สองคนนั้นในร้านกาแฟล่ะ
โอ่ววว ฟ้าดินโปรดให้อภัยแก่สตรีผู้โง่เขลาเบาสติคนนี้ด้วยเถอะ T^T
“ก็ฉันเคยเห็น ทาวน์กับนางฟ้าคีย์ต้าไปเที่ยวด้วยกัน”
ในขนาดที่ฉันเตรียมตัวโดนลงทัณฑ์จากสวรรค์เบื้องบน (เพ้อไปแล้ว) ยัยบาร์บี้ก็พูดขึ้น
ห๊ะว่าไงนะ.....
“พวกเขาแอบมาเที่ยวด้วยกันรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ท่าทางเขาดูไม่ค่อยจะเปิดเผยตัวสักเท่าไหร่”
ก็แหงล่ะ เขาคือนักร้องดังนิ แล้วพี่สาวฉันก็กำลังจะเป็นนักแสดงหน้าใหม่ เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนสิ ซิตี้เคยมีข่าว ว่ากำลังคบกับนักแสดงหน้าใหม่ หรือว่าคือพี่สาวของฉัน O0O!!
“แต่ที่รู้นะ ในตอนนั้นน่ะ ผู้ชายที่เหมือนอมทุกข์ตลอดเวลาอย่างทาวน์ ยิ้มกว้างสดใสเหมือนกับเด็กน้อยที่กำลังมีความสุขเลยล่ะ”
“ใช่ ฉันยังจำรอยยิ้มนั้นได้ดี”
~ เจ็บเซ่!!!~
~ย๊า!!! ทำอะไรของเธอนะ อยากตายหรือไง~
เสียงตวาดของทาวน์ดังลั่นอยู่ในหูของฉัน เขายิ้มอย่างมีความสุขเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่สาวอย่างนั้นหรอ?
แล้วตัวตนในทีวีล่ะ ที่นายดูสดใส ใจดี และใสซื่อ ความจริงแล้วเป็นสิ่งที่นายสร้างขึ้นมาหรอ?
“แต่ก็ไม่มีใครสืบได้ว่าเขาคบกันหรือเปล่า มันไม่มีข้อมูลเลย แม้แต่ KPNEWS ชมรมข่าวที่ดีที่สุดที่สามารถเทียบเท่านักข่าวมืออาชีพ ยังหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้เลย”
อี KPNEWS มันคืออีชมรมข่าวที่ปล่อยข่าวด่าฉันใช่ไหม ฉันจำได้นะ ชื่อนี้ก็เป็นหนึ่งในบัญชีรายชื่อที่ฉันจะต้องจัดการ
“พวกเราก็เลยคิดว่า ถ้าเกิด ทาวน์ ได้เป็นแฟนกะ นางฟ้าคีย์ต้าขึ้นมาจริงๆ ทาวน์ที่โหดร้าย อาจจะกลายเป็นผู้ชายที่สดใสเหมือนพี่ชายของเขาก็ได้”
“ใช่แล้ว ดังนั้นพวกเรามารวมมือกันเพื่อพวกเขากันนะ”
แล้วยัยสามคนก็ดึงมือทั้งสองข้างของฉันไปจับ เพื่อรวมพลัง
“ได้สิ ฉันเองก็เป็นแฟนคลับของทาวน์เหมือนกัน และ พี่คีต ก็คือพี่สาวฉันด้วย”
แต่ว่าฉันต้องไปถามพี่สาวฉันให้รู้เรื่องซะก่อน
~เลขหมายปลายทางที่ท่านเรียกในขนาดนี้ไม่สามารถติดต่อได้~
แงแง T<>T ทำไมพี่คีตถึงได้ปิดเครื่องแบบนี้ น้องสาวคนนี้ร้อนใจมากนะ อยากจะเมาส์กะพี่สาวใจจะขาด
ฉันมองตึกสูงของบริษัทค่ายเพลงชื่อดัง ที่พี่สาวของฉันต้องมาถ่ายแบบที่นี้เป็นประจำ ซึ่งมันก็เป็นค่ายที่ ซิตี้ อยู่ซะด้วย ถ้าเขาจะพบรักปิ้งปั๊งกันก็คงไม่แปลก
.....แต่ทำไมพี่คีตไม่เคยเมาส์ให้ฉันฟังเลย หรือเห็นว่าฉันคลั่ง ซิตี้ เลยไม่กล้าเล่า กลัวฉันจะเสียใจ!!!
อ๊ากกกกกกกกกกก พี่คีต ช่วย มาไขข้อข้องใจให้ฉันที ฉันจะอกแตกตายแล้ว~ >{ }<~
“น้องค่ะ”
หือ OO! ฉันเงยหน้ามองผู้หญิงที่ท่าทางเป็นสตาฟของค่ายนี้ ...อยากได้บัตรฝึกงานที่พี่สาวคนนี้ห้อยอยู่ที่คอจริงๆ จะได้ไปเดินร่อนดูนักร้องในค่ายซ้อมเต้น โฮะ โฮะ ^0^
“ซิตี้ ให้พี่มาเรียกน้องเขาไปหาข้างในอ่ะ”
ฉันยิ้มกว้างให้พี่สาวสตาฟ .....เมื่อกี้เขาพูดว่าไงนะ! ....ซิตี้ อยากเจอฉันหรอเนี้ย ^o^
ห๊า!!!! O[ ]O!!!! ซิตี้เนี้ยนะอยากเจอฉัน ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงง
“เจอหนูหรอพี่”
ฉันถามย้ำพลางใช้นิ้วชี้หน้าตัวเอง เผื่อพี่เขาอาจจะมาทักคนผิด
“น้องเนี้ยแหละ น้องชื่อ กุญแจป่ะล่ะ”
“ชะ ใช่”
ไม่ผิดแล้วล่ะ มันเป็นฉันชัดๆเลย T^T
“นั้นก็เข้าไปข้างในหน่อย ซิตี้ รออยู่”
ห๊า!!!! ไม่จริงน้า!!! ทำไม ซิตี้ต้องอยากเจอฉัน หรือว่า เพราะเรื่องเมื่อตอนเย็นที่ฉันไปอาละวาดใส่เขา กร๊าซซซ~ เอาแล้วไง ได้กลิ่นความ ซ ว ย มาถึงตัวแล้ว
“พี่ค่ะ เดี๋ยวก่อน!!!”
พี่สาวสตาฟที่ออกเดินนำหน้า หยุดเดินก่อนหันมามองที่ฉัน
“เออ ฝากบอกซิตี้ ด้วยนะค่ะ ว่าหนู ไม่ว่างแล้ว แม่โทรตามให้ไปซักผ้า”
ใช่แล้ว!!! ไปซักผ้ากองเท่าภูเขายังดีกว่าโดน ซิตี้ ฆ่าหมกห้องน้ำในค่ายนี้ >{ }<
...เขาต้องเรียกฉันไปแก้แค้นแน่ๆเลย ก็ที่นี้มันเป็นถิ่นเขานินา แค่บอกให้แฟนคลับของเขากระทืบฉัน คนเหล่านั้นก็พร้อมจะหลับหูหลับตาพลีกายถวายเท้ามากระทืบฉันแล้วล่ะ กรีสสสสสสสส ไม่เอานะ!!!!!!!
“ซิตี้ รออยู่นะน้อง”
พี่สาวสตาฟย้ำให้ฉันตะหนักถึงความน่าเสียดาย ฉันกำลังจะเสียโอกาสทองที่จะได้เจอนักร้องซุปเปอร์สตาร์ของเมืองไทยเชี่ยวนะ!!!!!
......มันก็ใช่ คนระดับ ซิตี้ เรียกพบ คนธรรมดาอย่างฉัน คนธรรามดาๆอย่างฉันก็ควรจะกรี๊ดสลบด้วยความดีใจ ....แต่ฉันไม่ได้เป็นแค่คนธรรมดาแล้วไง!!!! O[ ]O ฉันคือ อีบ้า ที่ทำร้ายเขาและยังไปด่าเขาในร้านกาแฟ!!!!!
“หนูรีบจริงๆพี่ เนี้ยแม่เพิ่งโทรมาตามเลย”
ฉันชูมือถือแบล็กเบอร์รี่สีดำ (พี่คีตซื้อให้) มาประกอบเพื่อตอกย้ำว่าแม่โทรมาตามจริงๆนะ ทั้งที่ความจริงไม่มีเล้ยยย
พี่สาวสตาฟอึ้งไปเล็กน้อย แค่บอกว่าแม่โทรมามันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอ แต่เอาเถอะ รีบชิ้งดีกว่า
“หนูคงต้องไปแล้วนะพี่”
หมับ!!!!
“เฮ้ยยยยยยยย”
ฉันร้องลั่นเมื่อโทรศัพท์ที่ดูจะมีค่าที่สุดในชีวิตฉัน ถูกกระชากออกไปจากมือ ....ใครฟ่ะ!!!!!
“ไม่อยากเจอฉันขนาดนั้นเลยหรอ”
แว๊กกกกกกกกกก ขาข้างขวาที่เตรียมฟาดหางจระเข้ ชะงักกลางอากาศทันที
“ซิ ตี้”
ฉันเรียกชื่อผู้ชายผมสีอ่อนจนเกือบทองที่ยืนยิ้มกว้างตรงหน้า เฮือกกก !! ถ้าฉันเบรกขาไม่ทันล่ะก็ หน้าหวานๆของเขาได้มีรอยเท้าของฉันประทับอยู่แน่ๆ
ว๊ากกกก O{ }O แผลเก่ายังไม่เคลียฉันจะสร้างแผลใหม่อีกแล้ว
“ว่าไงล่ะ ไม่อยากเจอฉันขนาดนั้นเลยหรอ”
สีผมที่เปลี่ยนไป กับแววตาที่สดใสดูเป็นมิตร เขาดูต่างจากก่อนหน้านี้มาก แถมชุดวอท์มสีขาที่เขากำลังใส่อยู่ มันทำให้เขายิ่งดูน่ารัก >\\\<
LITTLE SWEET
ความคิดเห็น