คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชีวิตที่ไม่ปกติของผมในวันที่ 1 Tea time with Door 100%
“อะ…อูยยยยย….”ผมรู้สึกมึนและเบลอ จับหน้าผากตัวเองว่ามีไข้เปล่า? ไม่มีแฮะ แต่มันมีอะไรซี๊ดๆตรงแก้มยังไงไม่รู้ เหมือนมีใครเอามือไปกระทบแก้มผม…แล้วไหงผมถึงสงบไปได้ไง แล้วผมไปนอนตรงโซฟาตอนไหน? ความจำสุดท้ายก็ ผมไปทำงานนอกเมืองหลวงแล้วกลับบ้าน มา เจอเพนแล้วให้กล่องอะไร เปิดมาเป็นผู้หญิง แล้วก็มาตบผมสลบไปงั้น?
เสียมารยาท!..นี่น่ะเหรอ สุภาพบุรุษ มาเปิดกระโปรงแล้วมาส่องอก ของเลดี้กันน่ะ…
เสียมารยาท!..นี่น่ะเหรอ สุภาพบุรุษ มาเปิดกระโปรงแล้วมาส่องอก ของเลดี้กันน่ะ…
เสียมารยาท!..นี่น่ะเหรอ สุภาพบุรุษ มาเปิดกระโปรงแล้วมาส่องอก ของเลดี้กันน่ะ…
เสียงสุดท้ายที่ยัยผู้หญิง…ไม่สิ ตุ๊กตาที่ว่าผม…. “สงสัยจะฝันไปมั้ง…” แต่ฝันอะไรทำให้ผมต้องเจ็บขึ้นมาในโลกแห่งความจริงได้ขนาดนี้
“นี่เจ้าคนใช้! ถึงเวลาน้ำชาของฉันแล้วนะ!!”
อ่า…รู้สึกจะไม่ใช่ความฝันแล้วล่ะ…ผมยกตัวขึ้นแล้วมานั่งโซฟาแบบปกติ ก็เห็นร่างบางตัวเล็กที่ทำเบ๊ะปากมองผมอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ “มัวแต่นอนอืดแบบนี้ อยู่ได้! ช่างเป็นคนใช้ที่ไร้ประโยชน์มากๆเลย!”
“คำนึง ก็ คนใช้ คำที่สองก็ คนใช้ ไม่ทราบว่าผมไปเป็นคนใช้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ J”
“นี่! นอกจากจะเป็นคนรับใช้ที่ไม่ได้เรื่องแล้ว เสียมารยาทแถมยังจะมาปากเสียกับฉันนับว่ากล้ามาก! ”
“ขอโทษนะครับ…คุณตุ๊กตาหัวโหนก(ฉึก!) เมื่อกี้กระผมเพิ่งจะเปิดกล่องแล้วเห็นคุณนอนจนน้ำลายเยิ้ม(ฉึก!) แล้วมาไขลานตัวคุณแล้วคุณก็ตบหน้า(หล่อๆ)ผม แล้วใครกันแน่ที่เป็นคนเสียมารยาทกันครับ?”
“! นะๆ-” ฉึกเต็มๆล่ะซี่..ไม่นึกเลยว่าตุ๊กตาจะมีความรู้สึกนึกคิดตัวเองด้วยน่ะ “แล้วอีกอย่างที่นี่คือบ้านของผม แล้วคุณมาอยู่บ้านผมโดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วยังมาสั่งนู่นสั่งนี่อีก-”
“ทำไมฉันจะสั่งไม่ได้น่ะ? เพราะว่าฉันเป็นลูกสาวของโรเซต-” เธอพูดไม่ทันจะจบตัวทรุดลงกับพื้น! “เฮ้ ตุ๊กตา! เธอเป็นอะไรไป! ”ผมยกตัวเธอขึ้น มาดูว่าปากเธอซีดเซียวมาก แล้วเนื้อตัวแห้งมากเกินไปด้วย แถม หนังตาของเธอเริ่มลงมาปิดลูกตา แกร๊กๆๆ! เสียงในตัวของเธอเสียงดังและเริ่มติดๆขัด แล้ว หยุดโครม จนผมตั้งตัวไม่ทัน แล้วเธอก็กลับมาในสภาพเดิมคือ ไม่หายใจ ไม่ขยับอีกต่อไปแล้ว?... “เฮ้ๆๆ ฮัลโหลลลลลลล?”
ก๊อกๆ!..ผมเคาะตัวเธอ แต่เธอไม่ตอบสนอง หรือว่าต้องไขลานอีกหรือเปล่า?..ผมงัดกุญแจไขลานขึ้นมา แล้วเสียบรูตรงอกเธอแล้วหมุน!.. อึ้ยยยยย! หย่ะ! ทำไมมันหมุนไม่ได้หวา!!! ยัยตุ๊กตานี่ทำมาจากอะไรล่ะโว้ยยยยฃ! ผมเอามือไปแหย่ตาเธอแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเลย เมื่อกี้ยังมาพูดซ่าส์กับผม แล้วมาสลบทันทีทันใด?! หรือว่า ลานหมด? ไม่สิ เพราะผมไขลานตัวเธอจนสุดลานไข มันจะไปหมดได้ยังไงล่ะ? คิดสิๆๆ ซาโซริ คิดๆๆๆๆๆๆ
แอ๊ดดดดดด!...มีใครเข้าบ้านผมอีกนั่นยิ่งอารมณ์เสียๆอยู่= =!!
“ชะด้า!....ดันนา!! วันนี้มี-”
พรึบ!!...- -*ผมส่งสายตาอมหิตเข้าให้
“อย่าทำสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างนี้สิ ดันดา อืมม..^O^;”
“มีธุระอะไรเดอิดาระ - -” เจ้าหัวสีเหลืองแล้วมีขี้นกประดับมันชื่อ เดอิดาระครับ เจ้านี่เป็นพาทเนอร์ผมจอมปากหวานและปากพล่อยที่สาวๆอยากครองไปเป็นผัว และมีอารมณ์ศิลป์และจอมเพี้ยนวิทยาศาสตร์ผสมกันทำให้มันเป็นคนบุกคลิก คือ Alert ตลอดทุก ฟิลไหน=^= แถมเป็นคนสำคัญในวังมากๆ ในเรื่อง ทำระเบิด =[]=!
“เออนี่ ยัยอิโนะ มาฝากชานมกับสโคนให้ดันนาหน่ะ เยอะมากๆด้วย อืม!!= =*”เออเห็นหน้านายก็รู้แล้วว่าเยอะ เพราะมาเป็นถังกับกล่องบิ๊กๆเลย! “เฮ้ดันดาผู้หญิงนั่นคือใครอ่ะอืม?”
“เรื่องของฉันแกอย่ายุ่ง - -”
“อู้ว หวงด้วยๆเหรออ? อยากจีบได้ไหมดันนา^[+++]^”
“อย่า ไม่งั้นมีเคลีย์กันหลังเซเว่นปิด- -**”<<<มันมีด้วยเร๊อะ?!
“โด่วๆ นานๆทีเจอคนที่ถูกใจทั้งที(ฮั่นแน่!) ล้อเล่นไปละอืม!” แล้วมันก็ออกไปแล้วไปหยิบถังชานมมารินใส่ถ้วยแก้วลายดอกมาลี สาวบริสุทธิ์ แล้วหยิบสโคนมาวางเรียงชั้นๆๆจาน เพราะตอนนี้ผมรู้สึกหิวมากที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย….ผมหยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่ม.. “!!! เดี๋ยวนะ…”ไวเท่าที่ผมคิด เพราะผมจำคำสุดท้ายยัยตุ๊กตานั้นพูดได้..ผมถือถ้วยวิ่งไปหาเธอที่หลับแล้วป้อนชานมดื่ม….แกร๊ก!....เสียงข้างในตัวเธอเริ่มขยับพร้อมกับมือที่กระดิก หนังตาของเธอเริ่มเปิดขึ้นอีกรอบให้เห็นดวงตาสีเขียวมรกตของเธ-
พรวดดดดดดด!!!!! ยัยนี่รีบดื่มชานมหมดถ้วย!=[]= “ฮ้า! เกือบตายแล้วไหมล่ะ!=o=”
“เกือบตายแล้วก็หัด รักษาภาพพจน์ตัวเองหน่อยเหอะ=__=”ผมหยิบผมเช็ดหน้ามาเช็ดคาบชานม ยัยตุ๊กตาตัวนี้ที่เขินอายๆ จนยืนขึ้นพรวด! “ฉันไม่ขอบคุณ หรอกนะ! ที่มาเช็ดหน้าฉันน่ะ!-///-” ยัยนี่ซึนเป็นกับเขาด้วย “อ๊ะสโคน!! นี่!”ยัยตุ๊กตาวิ่งเข้าหาของกินพรวด!-____- ว่าแต่ตุ๊กตานี่มันกินข้าวได้ด้วยเหรอวะ? ชักไม่แน่ใจ-
“นาย! รินน้ำชาหน่อย!!”ตื่นมาปุ๊ปก็สั่งปั๊ป! น่าจะกลับไปหลับซะ! เดี๊ยะๆเดี๋ยวพ่อ-
“คร้าบๆ เชิญรอซักครู่นะครับองค์หญิง^^__^^”ผมฉีกยิ้มไปรินชานมให้เธอ สุภาพบุรุษต้องยิ้มเข้าไว้ๆ ฮึ่ม!^^
“ดีมากที่รู้ฐานะของตัวเองว่ากำลังพูดกับใครอยู่หน่ะ!^^” ปึ๊ด!!! เย็นไว้ๆซาโซริ….^^*
“คร้าบๆ”ผมนั่งลงแล้วดื่มชานมแก้วตัวเอง แล้วระหว่างที่สำราญความอร่อยก็เห็นสีหน้าเธอ… “อึ้ม! อร่อยยยยย^)O(^”ไปอยู่หลังเขามารึไงวะ เพิ่งกินสโคนเป็นครั้งแรกหรือ? เดี๋ยว เป็นตุ๊กตาแล้วกินอาหารได้มันแปลกแล้วล่ะ แต่เห็นสีหน้าเธอที่กินนั้นก็…….
น่ารักอ๊ะ!-///-
“ฮะ!/เอ๊ะ!”ผมขอถอนคำพูดเพราะจะหยิบสโคนชิ้นสุดท้าย แต่เผอิญว่ายัยตุ๊กตานี้ก็หยิบด้วยไง แล้วผมก็ไม่ได้กินซักชิ้นเลย แต่เธอกินไปหลายชิ้นแล้ว อย่างน้อยหน้าจะเห็นใจผมหน่อยนะ! “ปล่อย..”พระเจ้าไมได้ฟังผมโธ่…..แล้วอย่างหงี้ก็ต้องศึกชิงสโคนกับยัยตุ๊กตาที่ขเหมือบขนมจนหมดน่ะสิ! ฮึ่ย!!!
ดึ๊งงงงงงง!
“เฮ้ยยยยยยย!!/สโคนช้านนนนนนO[]o” สโคนลอย! ลอย! กลางอากาศ!!! โปรดใช้จักรยานในการรับชมในภาพสโล ผมเหยียบเก้าอี้แล้วกระโดดเอาปากคราบสโคนสำเร็จแต่!...ยัยตุ๊กตานั่นมางับสโคนผมทำม๊ายยยยย!!!!! ไม่อย่างนั้นมันก็ต้อง!
โครมมมมมมมมม!!! ล้มน่ะสิ!
“O///O”
“…” ผมเงียบแต่ยัยตุ๊กตาหน้าแดงเป็นลูกตำลึง…เพราะอะไรหน่ะเหรอ? ก็ผมคร่อมเธอ อยู่น่ะสิ!! แถมปาก 2 ปากงับสโคนอยู่ด้วย งับ! แล้วผมฉีกสโคนครึ่งนึงไปกิน แล้วยังแอบทะเล้น “เธอเป็นพวกอ่อยผู้ชายเหรอเนี่ย พึ่งรู้-”
ผัวะ!!! ไม่น่าเลยกู……
-------------------------------------------------------------------------------------------------
โทษที่อัพช้านะจ๊ะ พอดีไม่มีเวลามาอัพเพราะไปทำการบ้านมา-.- (เม้นด้วยนะเอ้อ!!) มาเเวบแปปลืมใส่เพลง-.-;;
ความคิดเห็น