คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter3; Hey,Im Subtle! [กูบอบบางนะโว้ย!]
“ลุงฮะ ทาเบาๆ หน่อยสิผมปวดนะ โอ้ยยยยย T_T”
“แกไปทำอะไรมาล่ะถึงได้ช้ำไปทั้งตัวแบบนี้”
“หกล้มฮะ”
“หกล้มแล้วมันเป็นรอยรอบข้อมือด้วยเรอะ ไม่ยักรู้มาก่อนนึกว่าไปมีเรื่องกับใครแล้วสู้เขาไม่ได้เสียอีก”
ถูกต้อง -_-;
“เอาน่ะ! หกล้มก็หกล้มเถอะน่า -*-”
“จ้าๆ”
คุณลุงพูดตัดบทแล้วทายาตรงรอยช้ำที่หลังให้ฉันต่ออย่างว่าง่ายส่วนฉันก็เอายาที่บีบออกมาจากหลอดมานวดๆ คลึงๆ ที่ข้อมือให้ตัวเองเพราะว่าฉันทายาที่หลังไม่ได้คุณลุงก็เลยช่วยทำให้ส่วนตัวคุณลุงเองไม่มีรอยช้ำที่หลังหรอกจะมีก็แต่ที่หัวที่โนๆ นิดๆ เพราะโดนสันหนังสือกระแทกเข้าแบบจังๆ สมน้ำหน้า -.-
“เสร็จแล้วครับคุณหนู” คุณลุงทำเสียงประชดประชัน
“ขอบคุณฮะ ^_^”
“แล้วอย่าไปซนที่ไหนอีกล่ะ เอ้า!”
ปึ้ก!
“แว้กกกกกกกกกกกกกกก คุณลุง! มันเจ็บนะ!! L”
ฉันร้องลั่นตอนกำปั้นใหญ่ทุบลงตรงรอยช้ำที่หลังของฉันอั้กใหญ่ทุบธรรมดาก็เจ็บอยู่แล้วนะแล้วทุบทั้งๆ ที่มีช้ำอย่างนี้ก็ตายพอดีสิวะ แงงงง ไอ้คุณลุงบ้าถ้าปืนฉันอยู่ตรงนี้ฉันจะเอามาเป่าหัวคุณลุงให้ปลิวเลย T_T
“อึดๆ หน่อยไอ้หลานทำงานเป็นคนใช้ต้องเจอหนักกว่านี้อีกนะ”
“แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในหน้าที่นะลุง ฮ่วย! =_=*”
ฉันค่อยๆ กระดึ้บออกจากบริเวณรัศมีฝ่ามือของคุณลุงไปอุ้มคุณเป็ดมาเล่นด้วยเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้นบ้างน่ะนะว่าแต่คุณลุงนี่ก็แปลกนะตั้งชื่อห่านว่าเป็ดแถมยังให้ฉันเรียกมันว่าคุณเป็ดทั้งๆ ที่คุณลุงกลับเรียกมันว่าไอ้เป็ดเสียเองเข้าใจยากจัง -_-
“อยากเก่งพอที่จะคว่ำผู้ชายตัวใหญ่ๆ ได้สบายๆ ไหมล่ะ”
“อยากดิ -3-”
“งั้นลุงจะสอนให้”
(O_o)?
เหมือนเหตุการณ์ในหนังไม่มีผิดถ้ามีเพลงเปิดอินขึ้นโทรนี่คงเป๊ะสุดๆ คุณลุงสอนฉันตั้งแต่ฝึกกำลังกายพื้นฐานแต่ที่น่าดีใจสุดๆ ก็คือคุณลุงบอกว่าฉันฝึกฝนได้ไวมากท่าบางท่าคุณลุงบอกว่าต้องฝึกเป็นอาทิตย์แน่ะถึงจะทำได้คุณลุงใจดีมากสอนอะไรเจ๋งๆ ให้ฉันเยอะแยะเลยจนตอนนี้ฉันตีลังกาล้อเกวียนเป็นแล้วนะไม่อยากจะคุย >O< แล้วความจริงวิชาพวกนี้ก็ไม่ได้ยากอะไรนักหนาด้วยมันเหมือนว่าฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้แล้วบางทีฉันก็อาจจะเคยทำอย่างนี้มาก่อนก็ได้ในเมื่อฉันยิงปืนเป็นศิลปะป้องกันนี้ทำไมฉันถึงจะทำไม่ได้ล่ะแล้วบางทีนะถ้าฉันฝึกบ่อยๆ เข้าฉันอาจจะจำอะไรได้เร็วขึ้นก็ได้ สู้เขาเดอะอาฟเตอร์! ^_^
“เออคุณลุงในเมื่อคุณลุงก็เก่งขนาดนี้แล้วทำไมคุณลุงถึงไม่ไปทำหน้าที่ของผมให้คุณบอสเขาเสียเองล่ะ?”
“เพราะว่าวิชาพวกนี้ลุงฝึกมาจากคุณบอสนั่นล่ะ”
เจ้านายฉันมันรู้วิชาเยอะขนาดนี้เลยเหรอ!? =__=
ก๊อกๆ
ใครมา? แถมยังขัดจังหวะอีก แย่ที่สุด! -___-^
“ลุงครับ”
เสียงนี้มัน...
“อ้าวคุณบอสมา!”
ไม่ผิดแน่ TOT
“เดี๋ยวลุงผมขอซ่อนก่อน!”
“หา?”
“ผมไม่ชอบเจ้านายตัวเอง ตามนั้นนะ!”
ปึงๆๆ!!
“อย่าให้ผมรอนานนะครับคุณลุง!”
ฉันรีบมุดลงไปซ่อนใต้เตียงในขณะเดียวกันกับคุณลุงที่เดินไปเปิดประตูรับเขาแค่หน้าเขาตอนนี้ฉันก็ไม่อยากเห็นมันเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ อาจจะเป็นเพราะตอนนี้ฉันยังคงไม่พร้อมจะฟาดฟันกับใครล่ะมั้งก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว U_U;
“อาฟเตอร์อยู่ไหนครับ”
นี่มาหาฉันเหรอ O_o จำชื่อฉันได้ด้วย! ประทับใจดีไหม?
“อ๋อ ก็...ก็...ไอ้อาฟมันไป...”
“ไปไหนครับลุง?”
“ไป...”
“ไม่ต้องแล้วครับผมรู้แล้วล่ะว่าหลานรักของลุงอยู่ที่ไหน”
“หา!”
เฮ้ยไม่จริง! O_o
พรืดดดดดดด
“ออกมาได้แล้วไอ้หนูวันนี้เราเล่นซ่อนแอบกันสองรอบแล้วนะ” มือผีบ้าล้วงเข้ามาจับข้อเท้าฉันไว้และลากออกมาจากใต้เตียงอย่างง่ายดายอย่างกับดึงไอ้ลูกแมวเหมียวออกมาจากที่ซ่อน TOT
“สองรอบหมายความว่ายังไงครับ??”
เขาเหล่ตามามองฉันนิดหน่อยแล้วพูด “ไอ้หมอนี่ยังไม่ได้เล่าให้ฟังงั้นเหรองั้นค่อยสอบปากคำมันหลังจากผมคุยธุระกับมันเสร็จแล้วกันนะครับ” ว่าแล้วก็ลากฉันออกไป ทรามกว่านี้มีอีกไหม! =__=
“ธุระอะไร -_- โว้ย ถามก็ตอบสิไม่ใช่ลากเอาๆ อย่างนี้ไอ้เจ้านายป่าเถื่อน =[]=”
“จะถือว่านั่นเป็นคำชม”
จ้ะ - -^
พลั่ก
ร่างจ้อยๆ ของฉันถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างง่ายดายพร้อมกับร่างสูงที่เอนลงมานอนข้างๆ ฉันอย่างไวว่องแถมยังใช้ขาข้างหนึ่งพาดไม่สิกดตัวฉันเอาไว้ไม่ให้ลุกอีกต่างหาก O_O
นี่เขาจะทำบ้าอะไรเนี่ย -[]-
“กรุณาเอาขาออกไปฮะ -_-”
“อะไรกันฉันอุตส่าห์มีธุระจะคุยกับแกนะ -.-” ไอ้หน้าตาชั่วร้ายนั่นมันคืออะไรกันชักหวั่นใจแล้วสิ -____-;
“ก็รีบๆ พูดมาสิ เฮ้ย!”
พอคุณบอสเอาขายาวๆ ที่พาดอยู่บนตัวฉันออกไปยังไม่ทันจะลุกขึ้นฉันก็ถูกโอบรัดไว้ด้วยแขนทั้งสองข้างแล้วกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันกำลังโดนเขากอดอยู่บนเตียงนี่... =[]=////
“คุณบอสปล่อยนะฮะ!” ดิ้น
“ตัวแกนี่มันก็นุ่มนิ่มน่ากอดแล้วก็หอมดีนะฉันชักจะชอบแล้วสิ หึๆ”
“ปล่อยฮะ! =__=////” ดิ้นหนักเข้าไปอีก
“อยู่เฉยๆ สิครับลูกน้องที่รักไม่งั้นเจ้านายจะลงโทษแล้วนะ J”
“ลงโทษอะไร? ปล่อยโผ้มมมมมม =[]=////”
ป้าบ! ป้าบ! ป้าบ!
แย้ก!
มือข้างหนึ่งของคุณบอสเลื่อนต่ำลงจากที่โอบตัวฉันอยู่ไปตีก้นฉันแทนสามครั้งถ้วนแล้วพอตีแล้วก็ไม่ได้เอามือไปวางในที่ๆ มันสร้างสรรค์เลยสักนิดวางแหมะอยู่ตรงก้นฉันนั่นละ โอยจะบ้า ฮือออ T///T
“ถ้ายังดิ้นต่อไปฉันจะเปลี่ยนจากตีเป็นบีบมันแล้วนะ ^_^”
หยุดแล้วจ้ะ T_T
“ปละ...ปล่อยผม ดะ...ได้แล้ว”
“นี่แกตัวสั่นนี่กลัวฉันเหรอไม่ต้องกลัวนะมันไม่เจ็บหรอกฉันจะทำรุนแรงกับที่รักของฉันได้ยังไงกัน หึๆ”
ทะ...ที่รัก? เหมือนจะเคยได้ยินตัวเองพูดเมื่อกลางวัน -[]-;
ตัวฉันถูกกลับทางจากหันหน้าเข้าหาหน้าอกของคุณบอสกลายเป็นหันหลังชนแทนแล้วจังหวะนั้นร่างที่อยู่ด้านหลังฉันก็พลิกตัวของฉันให้หน้าคว่ำลงกับที่นอนและเขาก็ใช้มือข้างหนึ่งกับขาสองข้างกดทั้งแขนแล้วขาฉันจนแทบจมลงไปกันเตียงส่วนมืออีกข้างที่เหลือก็พยายามจะถอดเสื้อฉันออก วินาทีนี้ล่ะที่ฉันรับรู้ได้ถึงความกลัวสุดขั้วหัวใจ “ไม่เอานะคุณบอส ไม่เอา ปละ...ปล่อยผม!”
“อยู่เฉยๆ น่า”
อยู่ให้แกพรากบริสุทธิ์ทางประตูหลังเรอะ! TT_TT
เอ้ะ? หยุดแล้วนี่
“คะ...คุณบอส” ฉันพยายามเหลียวคอไปมองอย่างยากลำบากก็มันอยู่ด้านหลังนี่นา -___-;;
“เจ็บมากไหม” พูดพลางเอามือมาไล้ที่หลังของฉันเบาๆ ทำเอาฉันขนลุกซู่ -///-; แต่เมื่อกี้เขาถามอะไรนะ? เจ็บหลังเหรอ?? อ้อ ไอ้รอยเมื่อกลางวันนั่นสินะ
“มะ...ไม่เจ็บแล้วฮะคุณลุงทายาให้แล้ว ปล่อยผมได้หรือยัง?”
“เชิญ”
ฉันรีบลุกขึ้นอย่างไวว่องแล้วจัดเสื้อให้เป็นปกติเหมือนเดิมจากนั้นก็ค่อยๆ กระเถิบออกห่างจากคุณบอสที่อยู่บนเตียงช้าๆ ...ค่อยๆ ...ใจเย็นๆ
“ทำอะไรของแก”
“ปะ...เปล่าๆๆ ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยไม่มีธุระอะไรแล้วใช่ไหมฮะงั้นผมกลับก่อนนะ”
“ฉันจะให้แกมาอยู่ที่บ้านหลังนี้กับฉันเหลือห้องว่างห้องหนึ่งเป็นของน้องสาวฉัน”
“ไม่เด็ดขาด!”
“อะไรของแกทำสะบัดสะบิ้งอย่างกับผู้หญิงตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว?”
“อย่ามาแตะตัวผมนะ! =[]=;;;” ฉันรีบกระโจนหนีพอคุณบอสทำท่าท่างว่าจะมาจับฉันไปเขย่าระบายอารมณ์ไม่พอใจอีกแต่ความจริงมันไม่ใช่แค่นั้นนี่นาในเมื่อเหตุการณ์เมื่อกี้มันยังตามหลอกหลอนอยู่ในหัวฉันไม่จบไม่สิ้น T_T
“อ้อ ฉันรู้แล้ว”
รู้...รู้อะไร? -_-;;;;
“แกกลัวฉันสินะ”
“มะ...ไม่ แว้ก! =[]=”
เอาเข้าไปอีกรอบเพราะคุณบอสกระโจนมาตะครุบตัวฉันอย่างโคตรไวเป็นเหตุให้หลบไม่พ้นคราวนี้เป็นยังไงล่ะฉันก็ยิ่งกลัวหนักสิโว้ย! TOT
“โอ๋ๆๆ ไม่ต้องกลัวนะเด็กดี J”
คุณบอสจับฉันมานั่งบนตัก (ท่าเสียวตูดมาก! TOT) แล้วใช้สองแขนพาดไว้บนไหล่ฉันทั้งสองข้างจากนั้นก็โยกซ้ายทีขวาทีเหมือนไกวเปลเลี้ยงเด็กจนในที่สุด...
“ฮือ” ต่อมน้ำตาแตก T_T
“แกเป็นบ้าอะไรเนี่ย O_O”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย!”
“ฉันทำให้แกกลัวเหรอ”
แล้วตอนนี้แกเห็นฉันยิ้มไหมล่ะ -_-
“ไม่ต้องกลัวน่า ฉันก็แกล้งแกไปอย่างนั้นล่ะก็เมื่อตอนกลางวันแกเรียกฉันว่าที่รักเองนี่ก็เลยสนองนี้ดให้แค่นั้นล่ะ!”
“แต่ผมกลัวจริงๆ นะ!” ฉันตะคอกใส่แล้วก้มหน้าก้มตาเช็ดน้ำตาอย่างยากลำบากเพราะสองแขนที่พาดอยู่บนไหล่ฉันเหมือนจะไม่ยอมให้ฉันเช็ดน้ำตาได้ง่ายๆ อะไรของเขาอีกเนี่ย! TOT
“มือแกมันสกปรก มา! เดี๋ยวฉันเช็ดให้ -_-” คุณบอสปล่อยฉันออกจากตัวเขาแล้วก็ถูกกดไหล่ทั้งสองข้างให้นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงส่วนตัวเขาเองก็คลานออกมาจากทางด้านหลังฉันแล้วล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงออกมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างเบามือ
ฉันมองการกระทำของเขาทั้งน้ำตาอย่างไม่น่าเชื่อ Q_Q
“มองอะไรอยากโดนอีกรอบเหรอ!”
ไม่มองแล้วจ้า (. . )
“เอ่อ...อย่าทำท่าทางอย่างนั้นสิแกกำลังทำให้ฉันยิ่งรู้สึกผิดนะ -_-;”
มึงจะเอายังไงกันแน่คะ =_=
“เฮ้อ นี่ฉันเอาแกมาเป็นคนใช้เพื่อให้แกดูแลฉันนะไม่ใช่ให้ฉันดูแลแกแล้วอย่าว่าแต่ปกป้องใครเลยแค่ปกป้องตัวเองแกยังทำไม่ได้ผู้ชายอะไรตัวก็เล็กนิดเดียวหน้าตาก็ครึ่งๆ กลางๆ จะว่าสวยก็สวยจะว่าหล่อก็หล่อถ้าแกไว้ผมยาวฉันคงจะมองแกเป็นผู้หญิงแล้วล่ะ -_-”
ดีใจนะที่เขายังพอมองเห็นความสาวสะพรั่งจนสะพรึงภายในกายฉันบ้าง TOT
“ผมไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย” แค่บอบบางระยะสุดท้ายฝึกกับคุณลุงบ่อยๆ เดี๋ยวฉันก็เก่งแล้ว -.-
“ครับผม”
แต่ทำไมเจ้านายฉันทำเสียงเหมือนเชื่อที่ฉันพูดจัง -_-
โครกกกกกกกกกกก
สาบานว่านั่นไม่ใช่เสียงท้องของฉัน (‘ ‘ );
ครืนนนนนน
โอเค...อันนี้ใช่
“ยังไม่ทานข้าวเหรอฮะ/ยังไม่ได้กินข้าวเหรอ”
“...ยังฮะ/เอ่อ...ใช่”
เรามองหน้าอย่างไม่ได้นัดหมายหลังจากเอ่ยคำพูดพร้อมกันสองครั้งในทำนองคล้ายๆ กันแล้วต่างคนก็ต่างหัวเราะ...
“คุณบอสเลียนแบบผม”
“แกนั่นล่ะแย่งฉันพูด!”
โอยพูดไปหัวเราะไปไม่ไหวแล้ว xD
กรวมมมม
“เดี๋ยวฉันพาไปกินข้าวนะไอ้หนูแกจะต้องประทับใจไม่รู้ลืมแน่ๆ”
หมับ
มือของคุณบอสเอื้อมมาจับมือของฉันเอาไว้แล้วออกแรงฉุดนิดๆ ให้ฉันลุกขึ้นพอเทียบกันมือของคุณบอสฉันก็ว่าไม่แปลกหรอกที่เขาจะบอกว่าฉันอ่อนแอ
“ไปได้แล้ว”
แต่ว่า...
“ฮะ ^_^”
...ฉันก็อุตส่าห์บอกแล้วนะว่าอย่าจับมือคนที่ไม่ใช่แฟนอย่างนี้อีก
ความคิดเห็น