คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [ Cinteuk ] Jealous
คำเตือนเล็กน้อยจากไรเตอร์ : SF เรื่องนี้มีการใช้ถ้อยคำหยาบคายเพื่อให้เข้าถึงอารมณ์มากขึ้น
รับไม่ได้คลิก [X] ทางด้านขวามือเลยฮะ (:
“ ฮีชอลอ่า ~~~~~~~~ เป็นอะไรหรอตัวเอง ? ทำไมเดินหนีเค้าอย่างนี้ล๊าาา าา ? ~~~~ ” เสียงใสเอ่ยไล่หลังผมมาทันทีเมื่อเห็นผมกำลังเดินหนีและทำเมินใส่เค้า
“ มึงไม่ต้องมาทำเสียงออดอ้อนใส่กูเลยนะ ได้ยินแล้วกูจะอ้วก ! ” ผมหันไปพูดกับคนที่ดูตัวเล็กกว่าผมนิดหน่อยก่อนที่จะมุ่งหน้าเดินต่อไปโดยทำเป็นไม่สนใจคนที่กำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามผมมา
“ เอ้า ! นี่สรุปกูทำอะไรผิดว่ะ ? ทำไมมึงต้องเดินหนีกูด้วย ” คราวนี้ไอ้เจ้าของเสียงน่ารำคาญนั่นมันวิ่งมาดักหน้าผมเลยครับ ผมจะเลี่ยงไปทางไหนมันก็เอาตัวน้อยๆของมันมาบังไว้ทุกทาง
“ ไอ้จองซู !!! มึงช่วยไสตัวมึงไปไกลๆหน่อยได้มั้ยกูจะเดิน ! ” ผมก็ยังคงทำหน้าซังกะตายใส่มัน บอกตามตรงนะครับตอนนี้ผมอยากจะฆ่าไอ้ตัวที่ยืนทำหน้าแบ๊วไม่ดูอายุของมันจริงๆ
“ งั้นมึงก็บอกกูมาเซ่ะว่ามึงเป็นอะไร ทำไมจู่ๆก็เดินหนีกูมาแบบนี้ ” นี่มันไม่รู้จริงๆน่ะเหรอครับว่าผมเป็นอะไร ? โอ้ยตายครับตาย คิมฮีชอล คนนี้อยากกัดลิ้นตัวเองตาย
“ เปล่ากูไม่ได้เป็นอะไร ” ผมตอบหน้าเนือยๆกับการไม่รู้เรื่องรู้ราวของจองซู ไม่รู้มันเคยกินปลาบ้างหรือเปล่าทำไมมันโง่อย่างนี้นะ
“ แหน้ะ ! มึงคิดว่ากูไม่รู้หรือไง ? มาอีหรอบเนี้ยมึงกำลังไม่พอใจกูใช่ป่ะ ” ขอบคุณสวรรค์ที่อย่างน้อยมันยังมีความฉลาดหลงเหลืออยู่บ้าง TOT ~~~
“ มึงจะให้กูพูดตรงๆใช่มั้ย ? ... ก็ได้กูจะบอกให้นะว่า กูเบื่อหนังหน้าเหี่ยวๆของมึงมากกกกกกก ! หน้ามึงก็เหี่ยวแถมยังชอบมาทำแอ๊บแบ๊วมึงคิดว่าตัวมึงอายุ 14 - 15 หรือไง แล้วดูดิ๊ตีนกามึงก็เยอะไม่เหมาะกับการทำท่าเกิร์ลกรุ๊ปแบบนั้นหร๊อก ! ” แล้วผมก็จัดเต็มตามอารมณ์ของผมที่ตอนนี้กำลังเดือดปุดๆ
“ เอ้า! กูพูดขนาดนี้แล้วยังไม่ไสหนังหน้าเหี่ยวๆหลบกูอีก หรือจะต้องให้กูจุดธูปอัญเชิญมึงไป ? ” ทันทีที่ผมพูดจบจองซูมันก็หลบทางให้พร้อมกับสายตาที่บ่งบอกถึงความสงสัยของมันแต่ผมก็ไม่แคร์เพราะตอนนี้ผมไม่อยากเห็นหน้ามันมากๆเลยแหละครับ (-___,-)
หลังจากชายที่หนุ่มรูปร่างสันทัด ผิวขาวราวกับหิมะแถมใบหน้ายังสวยหวานยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีกเดินจากไป ชายหนุ่มผู้ซึ่งเพิ่งจะโดนแฟนตัวเองด่าไปหยกๆถึงกับส่ายหน้าน้อยๆให้กับสภาพอารมณ์ของฮีชอลที่พักนี้ไม่รู้เป็นอะไรเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไอ้ข้อนี้จองซูก็รู้ดีอยู่หรอกนะแต่พักหลังนี่รู้สึกจะเป็นบ่อยและหนักขึ้นเรื่อยๆโดยเฉพาะเวลาที่จองซูชอบไปทำท่าทางสนิทสนมกับเด็กหนุ่มรุ่นน้องหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่ง เรียนเก่งฬาเลิศ ลูกชายเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง ชเวซีวอน
“ พี่จองซูคร้าบบบบบบบ !!!!~ พี่จองซู .. มีอะไรหรือเปล่าครับ ? ” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งวิ่งตามมาทันทีเมื่อเห็นว่าบุคคลอีกคนได้เดินจากไปทิ้งให้พี่จองซูสุดที่รักเค้ายืนมองตามตาละห้อย
“ อ๋อๆ เปล่าๆไม่มีไรหรอกซีวอน ” จองซูหันหน้ามายิ้มตามสไตล์ของตัวเองให้กับรุ่นน้องแต่ในใจก็ยังคงนึกสงสัยอาการแปลกๆของฮีชอล
“ งั้นเราไปต่อเรื่องของเราดีกว่านะครับพี่จองซู เจ้าฮันเกิงกับคยูฮยอนเพิ่งมาถึงตะกี้เองครับ ” สิ้นเสียงของซีวอนทั้งสองก็พากันเดินไปยังโต๊ะม้าหินที่มีบุคคลนั่งรออยู่แล้ว 2 คน
21:30 น. ณ.บ้านตระกูลคิม
“ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!~~ นี่มึงจะไม่โทรมาง้อกูจริงๆใช่มั้ย ปาร์คจองซูวววววว ! ” ผมตะโกนขึ้นมาอย่างสุดจะทน ก็นี่ผมนั่งรอโทรศัพท์จากไอ้บ้าหน้าเหี่ยวนั่นมา 3 ชั่วโมงเต็มแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่ามือถือสีดำมันจะดังกริ๊งกร๊างหรือสั่นครืนๆเลยสักกะติ๊ด -.,-
“ พี่ฮีชอล เงียบๆหน่อยได้มั้ยฮะพี่เห็นมั้ยว่าผมกำลังอ่านหนังสือสอบอยู่นะ !!!!! ”
“ เออนั่นดิพี่ ! พวกผมกำลังอ่านหนังสือกันอยู่นะ (- - ) ”
“ อ่ะ ... เออๆ ขอโทษที ฉันลืมไปว่าพวกแกต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ (-/\-) ” จ๋อย ! จ๋อยครับจ๋อย เจอน้องตัวดีทั้งสองคนตะหวาดใส่คิมฮีชอลคนนี้อยากจะร้องไห้ครับ TT^TT ถึงผมจะดูป่าเถื่อนและปากไม่ค่อยจะดีแต่ผมมักจะยอมให้น้องเสมอเลยแหละครับแต่ก็นะถึงผมจะยอมใช่ว่าผมจะพูดดีๆกับมันหรอกนะ
“ ทำไมพี่ไม่โทรไปหาพี่จองซูเองเลยอ่ะ เนี้ยะถ้าพี่โทรไปนะได้คุยตั้งแต่ 6 โมงแล้ว ” เยซองพูดขึ้นขณะที่ตากำลังจ้องอยู่ที่หนังสือตำราแพทย์อะไรสักอย่างของมันซึ่งผมอ่านไม่ออก ( - - )”
“ ไม่ ! ใครบอกว่าฉันอยากคุยกับไอ้บ้าหน้าเหี่ยวจองซูกัน ” เฮ๊อะ ! ผมไม่ได้อยากคุยสักหน่อย .. ก็แค่อยากรู้เฉยๆว่าทำไมมันไม่ยอมโทรมาง้อผมเท่านั้นแหละ - 3 -! ( ไรเตอร์ : แถนะจ้ะคิมฮี คริคริ > <!! )
“ ไม่อยากคุยแล้วพี่มานั่งจ้องโทรศัพท์ทำไมฮะ หรือพี่ว่าไอ้เจ้านี่มันจะใบ้หวยให้พี่เหรอ ? ” เจ็บครับเจ็บ ! ยิ่งคำพูดนี้มันออกมาจากปากน้องเล็กสุดท้องอย่างเรียวอุคผสมกับใบหน้าซื่อของมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอายเข้าไปใหญ่ -///////-
“ ยะ ... หยุดไปเลยไอ้พวกน้องบ้าบอ ไหนแกบอกจะอ่านหนังสือไม่ใช่เร้อะ !!!! ” โมโหกลบเกลื่อนครับ (.__.”)
“ พวกผมคงมีสมาธิอ่านหรอกนะ ถ้าพี่ไม่ตะโกนขึ้นมาน่ะ ” อืมมมม์. ครับผมผิดตลอดแหละ ! ฮีชอลอยากเอาหัววิ่งชนกำแพงตายให้มันรู้แล้วรู้รอด มีน้องน้องก็เถียงคำไม่ตกฟาก มีเมียเมียก็ไม่สนใจ ! กระซิก TT’
‘ คนหล่อรับโทรศัพท์ด้วยครับ คนหล่อรับโท ... ’ ทันทีที่โทรศัพท์สีดำสนิทกรีดร้องขึ้นมามันก็ทำให้ผมรีบหยิบขึ้นมันมาดูและพอเห็นชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอผมก็อยากจะกดรับสายนั้นอย่างไม่รีรอแต่ !!!!!
“ ผมว่าพี่เปลี่ยนเสียงเรียกเข้าเหอะ มันดูไม่เหมาะกับพี่เลยอ่ะ ”
“ ไอ้เยซองงงง !!!~~~ แกอยากตายนักใช่มั้ยห๊าาา ?!!! ” ผมส่งสายตาพิฆาตไปให้ไอ้น้องชายตัวดีที่ชอบกัดจิกผมตลอดเวลา ไม่รู้มันไปเอานิสัยปากดีเถียงคำไม่ตกฟากแบบนี้มาจากใคร ป๊าผมก็ออกจะเป็นสุภาพบุรุษ ม๊าก็เรียบร้อยยังกะผ้าพับไว้ไปเอานิสัยปากคอเราะร้ายแบบนี้มาจากใครฟ่ะ ! (ไรเตอร์ : สาบานนะว่าไม่รู้ ? )
“ มีอะไร ” ผมเดินออกมาจากห้องรับแขกของบ้านก่อนจะปรับสีหน้าท่าทางและน้ำเสียงแล้วจึงรับสายนั้น
‘ เฮ้ย ! นี่อารมณ์ยังไม่ดีอีกเหรออออออออ ? ไหนเป็นอะไรบอกนางฟ้าจองซูสิเด็กน้อยคิมฮีชอล ’ เสียงหวานที่ผมรอมาตั้งสามชั่วโมงในที่สุดผมก็ได้ยินม๊านนนน !!!~~~ TT^TT
“ เด็กน้อยพ่องดิ ! แล้วกูบอกละใช่มั้ยว่าอย่ามาทำเสียงแบบนั้นกูจะอ้วก ! ” เปล่าหรอกครับ จริงๆแล้วมันอีโรติกมากๆจนผมกลัวว่าจะห้ามใจไม่อยู่
‘ เออ ! มึงจำไว้เลยนะว่ามึงด่าพ่อกู กูจะเอาไปฟ้องพ่อแล้วพ่อก็จะได้ไม่เอามึงเป็นลูกเขยยยยยยยย ~~~~~ ’ผมควรจะกลัวดีมั้ย ? เสียงที่ดังลอดมาเนี้ยะบ่งบอกได้เลยนะว่ามันกำลังยิ้มชัวร์ครับ !
“ เชิญมึงไปฟ้องพ่อ-มึงเลยไป ... อยากพาใครไปเป็นลูกเขยพ่อ-มึงก็เรื่องของมึง ”
‘ ไม่เอาๆ พ่อกูบอกจะเอามึงเป็นลูกเขย .. แหม ! กูก็ขัดคำสั่งพ่อกูไม่ได้ด้วยดิ ’ บ๊ะ !!!!~ คิมฮีชอลคนนี้กำลังเขินบรรลัยเลยครับพี่น้องงงงงง ~~~~~~~
“ มึงอยากได้ก็บอกมาตรงๆเหอะไม่ต้องเอาพ่อมาอ้าง ” ผมพยายามอย่างสุดซึ้งที่จะทำเสียงเข้มแต่มันก็ยากเกินไปที่จะห้ามไม่ให้ผมยิ้มกับคำพูดน่ารักๆของคนปลายสาย
‘ จะมีครั้งไหนมั่งมั้ยว่ะที่มึงจะไม่รู้ทันกูเนี้ยะ ’
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ก็กูมันเทพมึงเลียนแบบไม่ได้หรอก หึหึ ” ทำไมผมจะรู้ไม่ทันมันละ แหม! ใช่ว่าผมกับมันเพิ่งจะคบกันเมื่อไหร่
‘ มันต้องมีสักอย่างแหละที่มึงไม่รู้ คิมฮีชอล ! ’
“ อะไรที่มึงว่ากูไม่รู้ ? กูอยากจะบอกว่าทุกตารางนิ้วบนตัวมึงอ่ะกูรู้หมดแหละ .. มึงจะให้กูบรรยายให้ฟังมั้ยว่ามึงมีปานตรงไหน ส่วนไหนของมึงเซ็กซี่ที่สุด เอ๋ ! แต่กูว่ายังดูไม่ดีเดี๋ยวกูไปตรวจดูที่บ้านมึงตอนนี้เลยดีกว่า ”
‘ พะ ... พ่องดี ! นี่มึงพูดได้ไม่อายฟ้าอายดินอายเทวดาผีป่าซาตานเลยนะมึง ’ ให้ผมเดานะตอนนี้หน้ามันกำลังแดงอยู่แน่ๆเลย แอร้ยยยย ! แค่คิดถึงหน้ามันผมก็อยากพุ่งตัวไปก(อ)ดใจจะขาดแล้ว >//////<
‘ ว่าแต่มึงหายโกรธกูแล้วใช่ป่ะๆ ’ อ้อนผมต่อทันทีเลยนะไอ้เจ้านี่ มันไม่รู้หรือไงว่าผมกำลังสำลักความน่ารักของมันตาย -/-
“ กูไม่ได้โกรธมึงสักหน่อย ”
‘ โกหก !!!! ’ สั้นๆห้วนๆแบบนี้อย่าบอกนะว่า จองซูมันจะเข้าดาร์กโหมด =[]=’’
‘ ไม่ได้โกรธแล้วมึงเป็นอะไร พักนี้มึงชอบทำตัวแปลกๆนะ ’ พอมันเห็นผมเงียบก็เริ่มถามขึ้นมาด้วยเสียงที่อ่อนกว่าเมื่อกี้
“ ก็อย่างที่บอกแหละ กูเบื่อหน้าเหี่ยวๆของมึง ... ฮ้าววววววววว !!!~ กูง่วงล่ะงั้นกูไปนอนก่อนนะ ” พูดจบผมก็ตัดสายทิ้งทันที - -*
ผมละเบื่อนิสัยนี้ของตัวเองจริงๆเล๊ยกะอีแค่คำว่า ... ทำไมพูดไม่ออกฟ่ะ !
รุ่งขึ้น
“ อ่าวเฮ้ยฮีชอล แปลกแต่จริงเว่ยวันนี้มึงมาโรงเรียนเร็วกลัวใครคาบจองซูไปแดกหรือไง ^___^ ” ผมอยากเดินไปต่อยปากไอ้แจจุงซะจริงเรื่องมีเป็นพันดันไม่แซวเจือกแซวเรื่องที่มันทิ่มแทงผมสุดๆ (T_____T) ดู๊ดูมันยิ้มซะแก้มแทบแตกไปมีความสุขที่ไหนมา
“ จะไปตายที่ไหนก็ไปซะ - -+ ” ผมส่งสายตาพิฆาตไปให้ไอ้เพื่อนบ้า คิมแจจุง - -;
“ อาการแบบนี้มึงไม่ได้กินนางฟ้ามาละซิ อารมณ์เลยบูดเป็นตูดหมาอย่างนี้ ” ตูดหมา .. อืมม์ผมจะพยายามจินตนาการนะ - -”
“ เปล่า .. เอออันที่จริงมันก็ใช่แต่กูไม่ได้กลุ้มเรื่องนั้น ”
“ งั้นคงเป็นเรื่องที่มีพวกรุ่นน้องมาติดจองซูใช่แม้ะ ? ” จึกกกก !!! หลังจากที่แจจุงมันพูดจบก็เหมือนผมได้ยินเสียงแปล๊บๆดังขึ้นที่ขั้วหัวใจดวงน้อยๆของผมเลย โอ้ยยยยยยยย! ผมกำลังจะตาย (T____T)
“ นิ่งเงียบแบบนี้แสดงว่าใช่ละสิ ใช่มั้ยมึง ? ”
“ แล้วมึงจะย้ำกูเพื่ออออออออ ? รู้แล้วก็เหยียบไว้เลยนะมึง ” ผมจ้องตามันเขม็ง
“ เออกูรู้แล้วน่า ... แต่จองซูมึงนี่เสน่ห์แรงเว้ยมีมาที 3 คนแหน้ะกูไม่เห็นมีมั่งเลยว้า ~~~ ”
“ ขอบคุณที่ตอกย้ำกูนะครับไอ้คิมแจจุ๊งงงงงงง ! ” ผมลุกขึ้นทำท่าแยกเขี้ยวใส่มันอย่างที่ผมชอบทำมันก็ได้แต่หัวเราะกับท่าทางของผม
“ แล้วมึงจะทำไงต่อ ? คุยกับจองซูหรือยังวะ ? ” เออนั่นสิผมจะทำไงต่อดีฟ่ะ ? (.___.?)
“ ไปเคลียกับไอ้ 3 ตัวนั้นเลยแม้ะ ตัวตัวเลยมันจะได้รู้ว่าจองซูอะของกู ” ผมพูดขึ้นโดยไม่มีการกลั่นกรองใดๆทั้งสิ้น
“ ไม่เวิร์กๆ มึงต้องทำให้จองซูเห็นว่ามึงควรค่าแก่การเลือก ถ้ามึงไปทำแบบนั้นจะเท่ากับว่ามึงกลายเป็นพวกป่าเถื่อนชอบใช้กำลังซึ่งข้อนี้มึงเป็นอยู่แล้ว ” สรุปมันกำลังให้คำแนะนำหรือด่าผมกันแน่ ? -_____,-
“ มึงต้องสวมบทพระเอกแบบทำเป็นโง่ไม่รู้เรื่องซึ่งกูว่าข้อนี้มึงถนัดนะดูจากคะแนนกลางภาคแล้วบทโง่ๆนี่มึงตีบทแตก ! ” ผมว่ามันกำลังหลอกด่าผมอยู่แน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงนั่งนิ่งฟังมันพูดต่อไป
“ พอจองซูเห็นว่ามึงนิ่งๆแล้วทำดีต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันก็จะแบบว่า เฮ้ยยยย. แฟนกูมันดีนี่หว่าแล้วกูจะไปหาของใหม่ทำไมฟ่ะ อะไรประมาณเนี้ยะ ” คือสรุปมันให้ผมอยู่เฉยๆทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวปล่อยให้ไอ้ 3 ตัวนั้นแย่งจองซูไปจากผม ??? มันดูจะไม่เข้าท่าเลยนะครับว่ามั้ย ? -______-
“ ทำอย่างที่มึงว่าแล้วจะเวิร์กหรอว่ะ ? ไม่ใช่อีกทีกูโดนคาบไปแดกอ่ะ ” ยังลังเลกับความคิดไอ้บ้านี่อยู่ครับ เห็นมันหน้าสวยเคะเรียกแม่แบบนี้แต่ผมขอบอกว่ามันแปลกมากเลยละครับ
“ เออ ! กูเอาหัวไอ้หมีเป็นประกัน ” นั่นไงขนาดตัวมันยังไม่มั่นใจเลยแล้วผมควรจะมั่นใจมั้ยเนี้ย ???? เอาหัววิ่งชนกำแพงสักแปปนะครับ (T_____T)”
2 อาทิตย์ผ่านไป
หลังจากที่ผมได้รับคำแนะนำที่มาพร้อมกับการหลอกด่าจากแจจุงผมก็ทำตามที่มันบอกทุกกระเบียดนิ้วเลยครับ ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแม้ว่าบางครั้งที่ผมเห็นไอ้เหี่ยวนั่นทำท่าทางสนิทสนมเกินไปผมยังต้องห้ามใจไม่เข้าไปตั๊นหน้าพวกมัน 3 ตัวไว้อย่างสุดความสามารถ (T_____T) ผมไม่ชอบจริงๆเลยนะครับที่ไอ้เหี่ยวทำท่าทางสนิทสนมกับคนอื่นๆ ปล่อยให้คนอื่นแตะต้องตัวได้ง่ายๆมันไม่รู้หรือว่ามันลืมกันแน่นะว่าตัวมันน่ะเป็นของผมและผมก็มีสิทธิ์แตะต้องตัวมันได้เพียงคนเดียว !
“ พี่จองซูคร้าบบบบบบบ ~~ นี่กินสิครับผมซื้อมาฝากพี่จองซูโดยเฉพาะเลยน๊ะ ^O^ ” / ‘ คิดว่ายิ้มแบบนั้นจะชนะใจไอ้เหี่ยวได้เร้อะ
เฮ๊อะ ! ไอ้เหี่ยวมันชอบยิ้มของกูเฟร้ยยยยย ! ’ ผมก่นด่าไอ้ซีวอนศัตรูหมายเลขหนึ่งของผมอยู่ในใจ
“ พี่จองซูครับ เรื่องที่พี่บอกผมอ่ะมันจริงเหรอ ? ยังโสดจริงๆเหรอออ ?? ” / ‘ห๊ะ ! โสด ? ใครโสด ? ไอ้เหี่ยวนั่นโสดเหรอ ? .. หันมาดูเซ่ะแฟนมันนั่งอยู่นี่ จองซูไม่ได้โสดว้อยยยยยยยยยยยยยยย ! ’ แน่นอนครับอันนี้ผมก็ก่นด่าไอ้ตี๋สำเนียงเปล่งอยู่ในใจเช่นกัน -_____,-
“ พี่จองซูๆ เมื่อไหร่พี่จะพาผมไปบ้านพะ ... อุ๊ปส์ ! ”
“ ห๊ะ ... ห๊าบ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!~~~ ” เท่านั้นแหละครับความอดทนผมขาดผึ่งมาดพระองพระเอกห่าเหวอะไรที่แจจุงมันคอยเป่าหูมาตลอดผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วครับรู้แต่ว่าผมต้องเคลียกับไอ้ 3 ตัวนี้ !!! ผมเดินไปหาจองซูที่โต๊ะนั้นทันทีสีหน้าผมเป็นยังไงไม่รู้แต่พอผมเดินไปถึงไอ้พวกนั้นหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยล่ะครับ
“ ฮะ .. ฮีชอลคือกูอธิบะ ... ”
“ หุบปากของมึงไป กูไม่ได้ถามอย่าเสร่อตอบ ” ผมก็ไม่ได้อยากจะพูดจาร้ายกาจแบบนี้หรอกนะครับเดี๋ยวมันจะเสียภาพพจน์พระเอกของผมหมดแต่ด้วย ณ.วินาทีนี้อารมณ์ผมเดือดพล่านมากอะไรมาฉุดก็คงไม่อยู่
“ พวกมึง 3 ตัวตามกูมา กูมีเรื่องจะคุยด้วย ” ผมจ้องหน้าพวกมัน 3 ตัวนั้นก่อนจะเห็นมันกลืนน้ำลายลงคอบอกตามตรงผมสะใจครับ !
“ มึงอยู่นี่ไม่ต้องตามกูไป กูไม่ทำร้าย คนสำคัญ ของมึงหรอก ! ” ผมเน้นเสียงหนักตรงคำว่า คนสำคัญ ถึงผมจะแสดออกไม่เก่งและปากร้ายแต่ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งนี่ครับที่ไม่อยากให้แฟนสนใจคนอื่นนอกจากผมแล้วผมก็เหมือนผู้ชายทั่วๆไปที่ หึง แฟนตอนที่มีคนเข้ามาจีบแฟนตัวเอง -*-
จองซูนั่งนิ่งมองหน้าผมก่อนที่ผมจะเดินนำไอ้ 3 ตัวนั้นมาที่สวนหลังตึกเรียนซึ่งตอนนี้ค่อนข้างจะปลอดคนเพราะมันเลิกเรียนนานแล้วไม่ค่อยมีคนแถวนี้มากนัก
“ มึงจะเอายังไง ? ต้องการอะไร ? บอกกูมาตรงๆดิ๊ ” ผมพยายามทำใจเย็นแต่คนอย่างผมก็คงเย็นได้ไม่นานหรอกครับดูแต่ละตัวมันทำซิ คิดว่าจองซูของผมเป็นไอ้เหี่ยวสาธารณะหรือยังไง -_____,-
“ นี่กูกำลังคุยกับพวกมึงอยู่นะ มึงจะเอายังไง ? .. กูเตือนพวกมึงไว้ก่อนนะว่ากูความอดทนต่ำ !!!! ” ผมเค้นเสียงผ่านลอดไรฟันก่อนจะจ้องหน้ามันทีละตัว พวกมันหน้าซีดไปตามๆกันไม่มีใครกล้าพูดสักนิดแม้แต่จ้องตาผมมันยังไม่กล้า
“ เฮ๊อะ ! พวกมึงนี่พออยู่กับแฟนของคนอื่นทำท่ากระดี๊กระด๊าอย่างกับหมาที่ได้เจอเจ้าของ พอมาเจอตัวจริงเข้าหน่อยทำหงอพูดไม่ออก ทำไมตอนที่พวกมึงทำไม่ละอายแบบตอนนี้บ้างนะ ? มึงคิดว่าจองซูเป็นของสาธารณะเหรอห๊ะ !!!!!!!! ” ผมตะหวาดใส่หน้าพวกมันก่อนที่พวกมันจะเงยหน้าขึ้นมองผม
“ พี่จองซูเหรอ ???? ” เออเว้ย ! พวกมันมีปฏิกิริยาตอบโต้ทันทีที่ผมพูดถึงไอ้เหี่ยวของผม ย้ำนะว่า ของผม !
“ ก็เออเซ่ ~~ มึงไม่รู้หรือไงว่าจองซูมีแฟนอยู่แล้วและแฟนมันก็กูนี่แหละ ! ” ผมชี้ที่ตัวเองเพื่อยืนยันว่าไอ้เหี่ยวเป็นของผม ( ไรเตอร์ : ย้ำจังนะค่ะคิมฮี > <’ ฮีชอล : อยากมีชีวิตเขียน SF ป่วงๆเรื่องต่อไปมั้ย ? - -+ ไรเตอร์ : บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ T/\T )
“ รู้ครับ !!! ”
“ พวกมึงรู้แล้วทำไมยังมายุ่งกับจองซูของกูอีกห๊ะ ???!!!! นี่พวกมึงคิดจะแย่งจองซูไปจากกูจริงๆใช่มั้ยยยยยยยยย ?!!!!!! ” ผมตะโกนใส่หน้าพวกมันทันทีที่มันพูดจบสีหน้าของพวกมันซื่อจนผมอยากวิ่งเข้าไปชกให้รู้แล้วรู้รอด -.-
“ ผะ ... พวกผมนี่นะจะไปแย่งพี่จองซูจากพี่ ???? ”
“ เออออออออออออออออออออออ ! พวกมึงนั่นแหละมึงคิดว่ากูพูดกับต้นไม้ใบหญ้าแถวนี้หรือไง ” ชักจะเหลืออดจริงๆแล้วนะ - -!
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ! พี่เข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ ” ไอ้เด็กนี่มาจีบแฟนชาวบ้านแถมยังทำหน้ากวนตีนใส่ผมอีก หน็อยยย ! ไอ้เด็กนี่ชื่อไรนะ ? หน้ามันหลุมๆหน่อย อ่ะ อ๋ออ ! ไอ้คยูฮยอนเดี๋ยวได้เห็นดีกัน ฮึ่มม!
“ เข้าใจไรผิดว่ะ ? ก็พวกมึงแข่งกันจีบจองซูของกูไม่ใช่หรือไง ? ” ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วล่ะเพราะหน้าตาพวกมันแต่ละคนบ่งบอกว่ามันงงจริงๆ
“ ฮะเฮ้ย ! พี่มันไม่ใช่แบบนั้นนะ พวกผ .. ”
“ พวกผมอ่ะไม่ได้จะจีบพี่จองซูนะ ไม่กล้าด้วยเพราะผมรู้ว่าพี่จองซูมีแฟนอยู่แล้ว .. ละ ละ แล้ว ”
“ แล้วแฟนพี่จองซูก็โหดมาก ป่ามาก เถื่อนมาก ที่สำคัญหล่อมากกกก ! ” เอ่อะ ! นี่มันกำลังชมหรือด่าผม ? -_____,-? ถึงพวกมันจะแย่งกันพูดแต่ผมก็ฟังทันว่ามันไม่ได้จะจีบจองซูของผมแล้วววววว ... ?
“ แล้วพวกมึงมาทำตัวสนิทสนม เกาะติดเป็นปลิงควายจองซูทำไม ? ” ผมจ้องหน้าพวกมันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อและผมจะทำจริงถ้ามันยังคงนิ่งเงียบหลบสายตาอันไม่บริสุทธิ์ใจ
“ เอ่อ ... คือว่า ... เอ่อ ... แบบเรื่องมัน ... คือ .... มัน ... ”
“ อยู่ๆก็ติดอ่างแดกซะงั้นล่ะนะพวกมึงหรือว่ามีอะไรไปติดที่คอหอยพวกมึง ให้กูช่วยเอาตีนล้วงให้มั้ย ? ” หมั่นไส้กับท่าทางพวกมันจนมือเท้าพบกระตุกยิกๆอยากเตะก้านคอพวกมันเรียงตัวจริงๆเลย
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยยย !!!~~~~~ ฮีชอลฟังกูก๊อนนนนนนนนนน !!!!~~~~~ ” เสียงเล็กแหลมดังมาแต่ไกลทำให้ผมและไอ้พวกนี้หันไปมองเจ้าของเสียง .. จองซูของผมนั่นเองครับ มันมาปกป้องกัน ? โอ้ยฮีชอลคนนี้เจ็บครับ ( T___T )
“ พวกมันสำคัญมากขนาดที่มึงออกมาปกป้องมันเลยเหรอ ” น้ำเสียงของผมกดต่ำลงอย่างที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน อาการเจ็บจุกที่หน้าอกก็มีมากขึ้น
“ คือมันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะฮีชอล .. กูกับไอ้พวกนี้ไม่ได้เป็นอะไรกัน ” ผมจ้องที่ใบหน้าหวานนั่นที่ตอนนี้กำลังหอบน้อยๆจากการวิ่งมายังสถานที่ที่เรากำลังยืนอยู่กัน
“ แล้วมึงเป็นอะไรกับพวกมัน ? ” เอาซี๊ !!~ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบยังไง
“ ฮันเกิง ซีวอน คยูฮยอน .. พี่ขอโทษนะแต่พี่จำเป็นต้องบอกจริงๆ ในเมื่อถ้าเราปิดมันไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นสู้ให้ฮีชอลมันรู้ความจริงทั้งหมดไปเลยดีกว่า ” ห๊ะ ห๊ะ .. นี่มันมีความลับอะไรกัน ????? อย่าบอกนะว่าพวกมันเล่น 4P =[]=’’ โอ้ยยยยยยยย !!~~ ไม่นะไม่ไอ้เหี่ยวของโผ้มมมมมมม ~~~~~ TTOTT
“ ตะ แต่พี่ครับผมกลัว ” เฮ้ยมึงกลัวอะไรกัน ? มึงท้องหรอออ ? เฮ้ยยยยยยยย !!!!!! ผมกำลังจะบ้าครับ -.-
“ ไม่เป็นไรซีวอนพี่จะอยู่ข้างนายเอง พี่จะอยู่ข้างพวกนายทุกคนเอง ” เฮ๊อะ ! แค่นี้ผมก็รู้แล้วล่ะว่าจองซูมันเลือกใครผมมันคงไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้วล่ะก็ผมน่ะมันทั้งป่าเถื่อน ปากร้าย เถียงคำไม่ตกฟากอยากได้ยินคำบอกรักของผมน่ะเหรอเฮ๊อะเอาคำด่าไปกินก่อนเหอะครับเพราะผมเป็นแบบนี้ไงไคร๊มันจะทน !
ผมมองภาพของพวกนั้นทั้ง 4 คนมันทำให้ผมเจ็บปวดไปทั้งขั้วหัวใจ .. จองซูของผมซึ่งอีกไม่กี่นาทีข้างหน้ามันคงกลายเป็น ‘ อดีตจองซูของผม ’ กำลังส่งยิ้มหวานที่เคยมีให้ผมเสมอยามที่ท้อแท้หรือมีปัญหา มือน้อยๆของจองซูที่คอยจับผมลุกขึ้นเดินยามที่ผมล้มลงตอนนี้กำลังจับลงบนบ่าของเจ้าพวกนั้น ผะ ... ผมกำลังจะเสียจองซูไปจริงๆเหรอ ? ผมต้องเสียไอ้เหี่ยวของผมไปจริงใช่ม้ายยยยย ?!!
“ ฮีชอล .. คือจริงๆแล้วเจ้าพวกนี้มัน ”
“ มันเป็นกิ๊กของมึงใช่มั้ยล่ะ ? ” ผมเสมองไปทางอื่น ไม่อยากจะมองหน้าจองซูตอนนี้เลย TT^TT
“ พ่อ-มึง ! มึงใช้อะไรคิดว่ะ ? กูก็พอรู้หรอกนะว่ามึงโง่แต่กูไม่คิดว่ามึงจะโง่ได้มากมายและดักดานแบบนี้ ”
“ เฮ๊อะ ! แค่สายตาเมื่อกี้กูก็รู้แล้วว่ามึงคิดยังไงกับไอ้ 3 ตัวนี้ ” ผมหันมาจ้องหน้าจองซูอีกรอบแต่ก็ชะงักเล็กน้อยเพราะมันมายืนอยู่หน้าผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ - -”
“ มึงคิดว่ากูเป็นคนแบบนั้นจริงๆหรอฮีชอล ? มึงไม่เชื่อใจกูขนาดนั้นเลยหรอ ? ” ผมไม่ตอบได้แต่เสมองไปทางอื่นเหมือนเดิม
“ มึงมองหน้ากูซิฮีชอล มองหน้ากู !!!! ” เอ่อะ ! จองซูมันตะหวาดพร้อมกับจับหน้าผมให้จ้องหน้ามัน
“ มองในตากูแล้วบอกว่ามึงเห็นใคร ? ” ผมจ้องไปที่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลคู่นั้น
“ มึงให้กูจ้องขนาดนี้มันก็แหงอยู่แล้วล่ะที่กูต้องเห็นตัวเองในตาของมึง ”
“ ใช่ ! ใช่แล้ว .. ในตาของกูน่ะมันมีแต่มึงเท่านั้น กูไม่เคยมองคนอื่นนอกจากมึงเลยนะฮีชอล .. ในตาคู่นี้ของกูมันสะท้อนเงาของมึงเสมอและมันจะสะท้อนเงาของมึงตลอดไป ” ทะ .. ทำไมมันต้องมาทำซึ้งแบบนี้ด้วยว่ะครับ ผะ... ผมไม่ค่อยชินแบบนี้เลย -///////-
“ ละ .. แล้วทำไมมึงต้องไปสนิทกับไอ้พวกนี้ด้วย ? ” ผมถามกลับทั้งๆที่มือนุ่มๆของจองซูก็ยังจับอยู่ที่หน้าของผม
“ กูบอกแล้วมึงอย่าตกใจนะ ” จองซูลดมือลงจากหน้าของผมแต่ก็ยังไม่เลิกจ้องหน้าผม
“ อื้อ รีบบอกความจริงกับกูมาก่อนที่กูจะหมดความอดทน ” และหัวใจวายตายเพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของพวกมัน .. แน่นอนว่าผมได้แต่นึกอยู่ในใจ - -;
“ ไอ้ 3 ตัวนี้มันอยากจีบน้องของแก ”
“ เฮ้อออออ ~~ ค่อยโล่งหน่อยกูนึกว่าพวกมันมาจีบมะ ... ห๊ะ ห๊ะ ห๊าาาาาาาาาาา !!!!!!!~~~~~~ มึงว่าอะไรนะ ? ” จากตอนแรกที่ผม ( เกือบ ) จะโล่งอกก็ต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจเมื่อคิดถึงคำพูดจองซูดีๆ
“ อ่านปากกูชัดๆนะ ” ผมพยักหน้ารัวๆ
“ พวก - มัน - จะ - สมัคร - เป็น - น้อง - เขย - มึง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” สิ้นเสียงจองซูผมแทบจะหยุดหายใจ เหมือนกับว่าผมโดนไม้ฟาดหน้าเป็นพันๆด้าม -.- งั้นที่ผ่านมา ...
“ ที่มึงเห็นว่ากูกับเจ้าพวกนี้สนิทกันก็เป็นเพราะมันมาขอให้กูช่วยพูดกับมึงแล้วก็ขอพวกเคล็ดลับชนะใจน้องๆกับชนะใจมึง เพราะมึงน่ะมันขึ้นชื่อเรื่องหวงน้องแถมยังอารมณ์ร้ายอีกด้วย ” ตายห่า ! สรุปที่ผ่านมานี่ผมเข้าใจผิด ผมหึงฟรีหรอเนี้ยะ ? -_______,-
“ ดะ เดี๋ยว ! น้องกูมีสอง ทำไมไอ้พวกนี้มีสาม ??? ” ผมชี้ไปที่พวกมัน 3 ตัวที่กำลังยืนยิ้มแป้นเป็นจานยูบีซีเลย
“ สวัสดีครับผม ชเวซีวอน จะขอสมัครเป็นน้องเขยคนกลางของพี่ฮีชอลครับ ”
“ ผม โจคยูฮยอน ขอจองน้องคนเล็กของพี่ฮีชอลนะครับ ”
“ ผม ฮันเกิง ขอสมัครเป็นน้องเขยห่างๆของพี่ฮีชอลครับ ”
เอ่อเดี๋ยวนะ .. น้องเขยคนกลาง ? จองน้องคนเล็ก ? น้องเขยห่างๆ ? ไอ้พวกนี้มันอะไรก๊านนนนนนนนน ?! งงครับฮีชอลงง @-@’’
“ เอ้าๆ ถึงกับอึ้งเลยเหรอครับคุนคิมฮีชอลลลล ~~ ” ยังมีหน้ามาแซวอีกนะไอ้เหี่ยวจองซู -.-
“ ถ้ามึงไม่ตอบโต้แสดงว่ามึงยอมให้ไอ้เจ้าพวกนี้จีบน้องๆของมึงได้นะ ” จองซูสะกิดผมเบาๆเป็นเชิงเรียกสติของผมให้เข้าสิงตัว
“ เออ ! คือ ... ”
“ อ่าวเฮ้ยยยย ! พี่เขยพวกนายยอมให้จีบน้องเค้าได้แล้ว ไปปฏิบัติการโลดดดดด !!!!~~~ ”
“ ฮิ้วววววววววววว !!!~~~ ในที่สุดพี่ฮีชอลก็ยอม ”
“ ขอบคุณครับพี่ฮีชอล พี่เนี้ยใจดีกว่าที่ผมคิดอีกนะ ”
“ เฮ้ยแล้วจะรออะไรไปกันดี๊ ~ ”
“ ไอ้ฮันนนนน ~ รอด้วยโว้ยยยยยยยยย ! ”
“ เฮ้ยพวกพี่รอผมก่อนเด้ ~~~~~ แก่แล้วเกิดล้มหัวใจวายตายทำไง รอก๊อนนนนนน น~~ ”
“ อะ .. เฮ้ยยยยย ! กูไม่ได้ยอมให้พวกมึงจีบน้องกูววววววววว ~~ กลับมาฟังกูก่อนไอ้พวกปลิงควายยยยยยยยยยยย !!!!~~~~~ ”
ผมตะโกนไล่หลังไอ้ 3 ตัวนั้นแต่ก็ไม่เป็นผลล่ะครับเมื่อสิ้นเสียงไอ้จองซูพวกมันไชโยโห่หิ้ว สรรญเสิญขอบคุณผมกันเป็นการใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งออกไปทันที -.-
“ ฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า. เอาน่าฮีชอลปล่อยๆเด็กมันไปเหอะ ” มันพูดเหมือนผมแก่เลยนะ - -‘
“ ไม่ต้องมาหัวเราะมึงเคลียกับกูยาวยันเช้าแน่ ไอ้เหี่ยว ! ”
“ เคลียบ้าเคลียบออะไรของมึงยันเช้า มึงจะชวนกูเล่นทายปัญหาปัญญาอ่อนหรือไง ? ” ความคิดมันปัญญาอ่อนกว่าของผมอีก - -+
“ มึงแน่ใจนะว่าไม่มีซัมติงอะไรกับไอ้พวกนั้น ? ”
“ เออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ! ” และนี่คือคำตอบมันครับ สงสัยจะกลัวผมฟังไม่ชัดเจน =______=;
“ ที่มึงเป็นเงี้ยเพราะมึงหึงกูใช่ป่ะๆ ” นั่นไง ! โดนเลยคำถามนี้ เก็กขรึม ! ผมต้องเก็กขรึมเข้าไว้
“ เปล่า ไม่ได้หึง ” ผมตอบห้วนๆพยายามทำหน้าปกติเข้าไว้ -////////-
“ แหน้ ~~~ หึงกูก็บอกมาซิครับ คริคริ ^_____________^ ” ยิ้มกว้างขนาดนี้ผมละกลัวรอยย่นมันเพิ่มเสียจริง - -3
“ ระวังตีนกาถามหานะมึง แค่นี้กูก็นับไม่ถ้วนแล้วต้องยืมนิ้วคนอื่นนับอีก ” มันหุบยิ้มทันทีเลยครับ
“ เออ ! ใช่ซี้ กูมันแก่ ตีนกาเยอะ ไม่เอ็กซ์ ไม่เซ็กซ์ นมไม่ตู้มเหมือนสาวๆของมึงนิ๊ .. กลับไปหาสาวๆของมึงเลยไป๊ ! ” ว่าแล้วมันก็หันหลังจ้ำเท้าเดินห่างผมออกไป ... นั่นไงกูอยู่ดีไม่ว่าดีงานงอกเลย -.-
“ เฮ้ยมึงจะไปไหนรอกูก่อนเด้ ~~~~~ ” ผมวิ่งไปดักหน้ามันก่อนที่มันจะจิ๊ปากอย่างคนอารมณ์เสีย
“ กูจะไปไหนก็เรื่องของกูไม่ต้องเสื-อก ! ” นั่นโดนแล้วล่ะผม แบบนี้ละงอนแน่นอนครับ TT^TT
“ เออๆไม่เสื-อกก็ไม่เสื-อก แต่กูอยากให้มึงเก็บอะไรไว้อย่างดิ มึงต้องติดตัวมันไปทุกที่เลยนะ ” ผมใช้เสียงที่อ่อนลง
“ อะไร ? ถ้าเป็นคัมภีร์ไบเบิ้ลกูจะเอาเขวี้ยงใส่กะบาลมึงให้ตายไปเลย ” มันพูดอย่างคนอารมณ์เสียแต่ผมอยากบอกว่าหน้าเหวี่ยงๆของมันอ่ะ น่ารักมากกกกก >///////<
“ อะไรของมึง ? จะให้กูตัดแขนมึงแล้วพกไปทุกที่เลยหรือไง ? ” มันถามขึ้นหลังจากที่ผมยื่นกำปั้นไปตรงหน้ามันแล้วผมก็ประจักษ์ว่า จองซูมันโง่จริงจังชนิดที่ผมยังต้องกุมขมับ - -*
“ มึงนี่มันโง่จริงหรือแกล้งโง่วะ ? ... วิทยาศาสตร์เบื้องต้นเค้าว่าไว้ว่า หัวใจของคนเราเท่ากับหนึ่งกำปั้นมือ ... ” ผมเว้นวรรคแล้วมองหน้าจองซู
“ มึงช่วยเก็บหนึ่งกำปั้นของกูไว้กับมึงได้มั้ย ? ช่วยเก็บแล้วพามันไปในทุกๆที่ที่มึงไปได้หรือเปล่า ? (^++++^) ” ผมยิ้มฉบับที่ผมจะยิ้มให้กับจองซูได้คนเดียว รอยยิ้มนี้มันเป็นของจองซูเพียงคนเดียวเพราะว่าคนอื่นไม่สามารถทำให้ผมยิ้มแบบนี้ได้
“ ลองมึงไม่ให้กูสิ กูจะเอามีดผ่าอกมึงแล้วควักมันออกมาเอง ^O^~~~ ” คำพูดมันน่ากลัวใช่ย่อยนะครับแต่ก็แบบนี้แหละความรักสไตล์ผมกับไอ้เหี่ยวจองซู
“ โหดๆแบบนี้ไหนมาให้ป๋า กด เอ้ย! กอดหน่อยสิ ” ว่าแล้วผมก็รวบตัวมันเข้ามากอดในอกอุ่นๆของผม
“ มึงนี่มันจอมฉวยโอกาสจริงๆเลยนะ ”
“ แล้วรักกูมั้ยละครับ ? ” ผมหยอดต่อทันทีเมื่อเห็นอีกคนเริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ เออ ! รักมึงมากมายเลยครับไอ้แปลกฮี ^O^ ” ว่าแล้วก็กดหน้าลงกับอกผมสงสัยมันจะอายนะครับ ^^
“ แล้วมึงรักกูบ้างหรือเปล่า ? บอกรักกูหน่อยดิ๊ไม่ได้ยินตั้งนานแล้ว ” มันอ้อนผมกลับโดยการช้อนตาขึ้นมามองหน้าผม ..
โอ้ยยยยย !!!~~ ผมอยากตายจริงๆนะครับ -///////-
“ ทำใจหน่อยนะกูน่ะรักมึงไม่มากหรอกจองซู ” มันจะผลักผมออกแต่แรงมันเหรอจะสู้แรงผมเมื่อเห็นสีหน้าของอีกคนเริ่มยู่มากขึ้นทุกทีผมก็เลยก้มลงไปข้างใบหูของจองซูก่อนจะพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้จองซูหน้าแดงแล้วก็ไล่เตะผมไปทั่วสวนหลังโรงเรียนเลยล่ะครับ ^^~
‘ กูรักมึงไม่เท่าไหร่เอง ... ก็แค่เท่าหนึ่งกำปั้นของกู หวังว่ามันคงไม่น้อยไปใช่มั้ย ? วันนี้กูจะบอกรักมึงยันเช้าเลยจองซู ^O^ ’
♥ Jealous End.
สวัสดีฮะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่าน >/\<~ วันนี้ไรเตอร์กลับมาอีกครั้งแล้วฮ่ะแล้วก็อย่างเคยไม่มีใครเรียกร้อง
แต่ไรเตอร์อยากมาเอง 5555555’ :D ด้วยความที่ไรเตอร์อยู่ๆก็อยากเขียน SF สักเรื่องแล้วพอดี๊พอดีน้องไรเตอร์
บ่นอยากอ่าน ซินทึกไรเตอร์ก็เลยแต่งสนองนี๊ดให้น้องและของตัวเองด้วย > <”
ฟิคเรื่องนี้ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะฮะ >/\< เพิ่งนั่งคิดสดๆมันก็เลยดูป่วง ( กว่าปกติ ) 55555’
ถ้ามันสนุกก็ขอให้รีดเดอร์ช่วยติดตามงานเขียนไรเตอร์คนนี้ต่อไปด้วยนะฮ่ะ (:
แต่ถ้ามันไม่สนุกก็ต้องติดตาม เอ๊ะ ! ยังไง ? 5555’ พูดเล่นจ้า ~~ ถ้าไม่สนุกก็ข้ามๆมันไปฮะเพราะไรเตอร์ก็เป็น
ไรเตอร์ใหม่แกะกล่องประสบการณ์งานเขียนไม่เยอะก็เลยไม่หนุกและดูป่วง ( เหมือนคนเขียน -.- ) >////<"
เหมือนอย่างเคยละฮะ .. ขอบคุณทุกคำติ - ชม ทุกกำลังใจ ทุกคำแนะนำและสุดท้าย ไรเตอร์รักรีดเดอร์ฮะ :)) ♥♥♥♥♥
ความคิดเห็น