คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF]Story 5:: Secret (SangxSeung)
Title: Secret
Couple: Sanghyun x Seungho
ร่างเล็กยืนผูกเนคไทให้อีกคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ใบหน้าดูอิ่มเอิบขัดกับสิ่งที่อยู่ภายในใจ หลังจากผูกเสร็จ มือเล็กก็จัดการเสื้อผ้าให้อีกคน
“หล่อแล้วล่ะ” ร่างเล็กส่งยิ้มหวานให้อีกคน
“พี่ครับ ผมขอโทษ” ร่างสูงจ้องตากับอีกคน แววตาบ่งบอกด้วยความมรู้สึกผิด แล้วเสียใจ
“คิดมากหน่าปาร์คซังฮยอน พี่ไม่เป็นอะไร” ปากบอกไม่เป็นอะไร แต่ในใจกลับร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง
“แต่ว่า...” ร่างสูงอึกอัก เค้าไม่อยากทำแบบนี้เลยจริงๆ
“ยังซึงโฮคนนี้ยังอยู่ได้ อย่าห่วงเลย ห่วงอนาคตของนายจะดีกว่า ^ ^” ร่างเล็กพูดแทรกก่อนที่อีกคนจะได้พูดอะไรออกมา ‘โกหก ฉันอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีนาย แต่จะให้ฉันทำยังไง’
“นายไปเตรียมตัวเถอะ” ร่างเล็กดันหลังอีกคนให้ออกจากห้องแต่งตัวไป เมื่อร่างสูงปิดประตู น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยทันที
.
.
.
.
.
“ลูกยังไม่มีแฟนใช่มั๊ยซังฮยอน” ผู้เป็นมารดาทรุดตัวนั่งลงข้างๆ ลูกชายคนเดียว
“เอ่อ...เอ่อ ยังครับแม่” ซังฮยอนอ้ำอึ้ง
“ก็ดีแล้ว แม่จะให้ลูกแต่งงานนะ” มารดายังคงส่งยิ้มให้ลูกชายตัวเอง พร้อมทั้งบรรยายสรรพคุณของว่าที่ลูกสะใภ้ออกมา แต่ทว่ามันไม่ได้เข้าหูร่างสูงเลย ตอนนี้ร่างสูงรู้สึกหูอื้อจนไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น
.
.
.
.
.
“พี่ซึงโฮครับ” ซังฮยอนเอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งทำใจอยู่นาน
“มีอะไรหรอ เรียกพี่มาด่วนขนาดนี้” ซึงโฮมองร่างของน้องชายตัวสูงที่นัดเค้าออกมาตอนดึกดื่น ซึ่งดูแล้วคาดว่าคงจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไรนัก หน้าตาเครียดเชียว
“แม่กำลังจะให้ผมแต่งงาน” เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ ตอนนี้ร่างของซึงโฮนิ่งราวกับถูกกดปุ่มหยุดเอาไว้ คำพูดนั้นเจ็บปวดยิ่งกว่าโดนตบหน้า รู้สึกชาไปทั้งตัว
.
.
.
.
.
ร่างของหญิงสาวในชุดเจ้าสาวสีขาว ช่างดูสง่างามและเหมาะสมกับเจ้าบ่าวในงานนี้เป็นอย่างยิ่งในสายตาของคนอื่น แต่ในสายตาของซึงโฮ ตอนนี้เค้ารู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนี้จริงๆ
เจ้าบ่าวร่างสูงเดินไปรับเจ้าสาวเมื่อเดินมาถึงแท่นพิธี ยิ่งเห็นสองคนนี้ยืนข้างกัน ยิ่งมองจากตำแหน่งของ‘เพื่อนเจ้าบ่าว’ ยังซึงโฮยิ่งอิจฉาผู้หญิงคนนี้ ‘สำหรับเค้าคงได้ยืนแค่ตำแหน่งนี้เท่านั้น’
“คุณลีจีอึนจะรับคุณปาร์คซังฮยอนเป็นสามีหรือไม่ จะอยู่เคียงข้างกันทั้งยามทุกข์และยามสุข ทั้งยามเจ็บและยามป่วย” บาทหลวงเอ่ยถามเมื่อทั้งคู่ยืนอยู่เคียงข้างกัน ยิ่งดูก็ยิ่งเหมาะสมกันเสียจริง หญิงสาวก็สวยน่ารักราวกับตุ๊กตา ส่วนเจ้าบ่าวก็หล่อและดูดีอย่างหาอะไรเปรียบไม่ได้
“รับค่ะ” หญิงสาวตอบอย่างเอียงอาย ยิ่งทำให้ดูน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก
“และคุณปาร์คซังฮยอนจะรับคุณลีจีอึนเป็นภรรยาหรือไม่ จะอยู่เคียงข้างกันทั้งยามทุกข์และยามสุข ทั้งยามเจ็บและยามป่วย” บาทหลวงเอ่ยขึ้นกับร่างสูง ซังฮยอนเงียบสักครู่ เหล่มองเจ้าสาวคนสวยและซึงโฮน้อยๆ ร่างสูงมองไปยังบาทหลวงแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ จนสุดท้ายซังฮยอนหันไปจับมือกับเจ้าสาวของเค้า สบตากันสักพักก่อนจะตอบออกไป
“จีอึนเป็นคนน่ารัก สวยและนิสัยดี เค้าเป็นผู้หญิงที่ถ้าใครได้ไปเป็นภรรยาคงจะโชคดีมากๆ” ร่างสูงส่งยิ้มให้ ส่วนเจ้าสาวก็ได้แต่เขินจนหน้าแดง ส่วนบรรดาแขกทั้งหลายก็ยิ้มอย่างปลาบปลื้ม
“แต่ผมขอโทษที่ผมเป็นสามีคุณไม่ได้ ผมมีคนที่ผมรักจนหมดหัวใจแล้ว ผมไม่สามารถจากเค้าไปได้ ผมต้องการเค้า และเค้าก็ต้องการผม” ร่างสูงเอ่ยประโยคที่ทำให้ทุกคนต้องชะงักทั้งๆ ที่เพิ่งจะดีใจกันไปได้ไม่นาน
“ลูกจะทำอะไรของลูกน่ะซังฮยอน” ผู้เป็นมารดาลุกขึ้นตะคอกถามลูกชาย
“ผมเชื่อว่าจะต้องมีผู้ชายที่ดีกว่าผม ผู้ชายที่จะไม่ทำให้คุณเสียใจ” ร่างสูงพูดกับเจ้าสาวจนจบ ไม่ได้สนใจคำถามของมารดาเลยแม้แต่น้อย จีอึนมองหน้าซังฮยอนด้วยสายตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“ทำไมคะ? ทำไมคุณจะรักฉันไม่ได้” หญิงสาวมองหน้าร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ น้ำใสๆ ไหลออกจากดวงตาคู่สวยนั่น
“ผมขอโทษ” ร่างสูงปล่อยมือเจ้าสาว ก่อนจะเดินไปคว้ามือคนที่ยืนอยู่ตำแหน่ง‘เพื่อนเจ้าบ่าว’ แล้ววิ่งออกจากงานไปทันที
“ซังฮยอนกลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ!!” มารดาตะโกนลั่น เค้าโกรธลูกชายตัวเองมากที่หักหน้าเค้าแบบนี้ หลังจากที่ปล่อยมือจากว่าที่เจ้าบ่าวที่ตอนนี้ไม่ใช่อีกต่อไป หญิงสาวถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นและร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย จนเพื่อนๆ ต้องมาปลอบ
.
.
.
.
.
“นายทำแบบนี้ทำไมปาร์คซังฮยอน” ร่างเล็กหอบน้อยๆ หลังจากที่ร่างสูงพาวิ่งจนมาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เค้ายอมรับว่าเค้ารู้สึกดีนิดๆ ที่ซังฮยอนลากเค้าออกมาแบบนี้
“ผมมาคิดๆ ดูแล้วระหว่างที่รอทำพิธี ทำไมผมต้องแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักด้วยล่ะ” ซังฮยอนพาอีกคนไปนั่งพักที่ม้านั่งใกล้ๆ
“เดี๋ยวอยู่ไปนานๆ ก็รักกันเองแหล่ะ” ซึงโฮตอบไปแบบนั้น ช่างขัดกับความคิดในใจเสียจริง
“แล้วถ้าไม่รักล่ะ” ร่างสูงสวนทันควัน เงิบเลยยังซึงโฮ -..-
“ถ้าอยู่กันไปแล้วไม่ได้รักกัน ตัวจีอึนเองนั่นแหล่ะที่จะเสียใจ” ซังฮยอนจ้องหน้าซึงโฮ
“แต่ว่า...”
“หรือพี่อยากให้ผมแต่งกันแน่” ร่างสูงมองหน้าร่างเล็กข้างๆ อย่างขำๆ
“ไม่มีทางซะหรอก นายยกเลิกมันไปแล้วนี่” ร่างเล็กยิ้มให้ร่างสูง เค้ารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“ถ้าผมแต่งงานทั้งที ผมก็อยากจะแต่งงานกับคนที่ผมรักมากที่สุด ซึ่งคนๆ นั้นก็คือพี่นะครับ” ร่างสูงโอบไหล่อีกคนให้เข้ามานั่งใกล้ๆ ร่างเล็กก็เอนกายไปซบกับอกกว้างของอีกคน
“แล้วเรื่องแม่ของนายล่ะ” จู่ๆ ร่างเล็กก็ฉุดคิดขึ้นมาได้
“พี่สาวผมจะช่วยคุยให้ก่อน” ซังฮยอนเอ่ยเบาๆ นึกถึงเรื่องที่เค้าคุยกับพี่สาวตัวเอง
“นายหมายความว่าไง พี่สาวนาย...” ร่างเล็กลุกขึ้นมองหน้าร่างสูงงงๆ
“ก็... พี่สาวผมเค้ายอมรับเรื่องของเรา และเค้าก็จะช่วยเรา อย่างน้อยก็อาจจะช่วยให้แม่ใจเย็นลงได้” ซังฮยอนลูบหัวซึงโฮเบาๆ
“เฮ้อ หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น” ร่างเล็กถอดหายใจแรงๆ ก่อนจะกลับลงไปซบร่างสูงเหมือนเดิม
“ในที่สุดความลับของเราก็ถูกเปิดเผยจนได้ เร็วกว่าที่คิดนะครับ” ร่างสูงโอบคนตัวเล็กไว้แน่น
“พี่บอกแล้ว เก็บมันไว้ได้ไม่นานหรอก ยังไงก็ต้องมีคนรู้อยู่ดี” ร่างเล็กหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“แต่ผมไม่สนหรอก ถึงแม่ผมไม่อนุญาต ผมก็จะอยู่เคียงข้างพี่ เพราะผมรักพี่” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ร่างเล็กระบายยิ้มน้อยๆ
“พี่ก็รักนาย”
-THE END-
Talk: แต่งตอนดึก อึนๆ มึนๆ ง่วงๆ แถมสั้นอีกต่างหาก เฮ้อออ เพลียยยย =_= เนื้อเรื่องก็ไม่สัมพันธ์กับชื่อเรื่องอีก แต่เอาเถอะ เค้าอยากลง > < (แต่ใครอยากอ่าน?) นั่งคิดสดๆ คิดปุ๊บแต่งปั๊บ หวังว่าจะชอบกันเน้อ ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและจากไป(เอ๊ะยังไง?) สรุป ขอบคุณทุกๆ คนค๊าาาาาา > < รักนะจุ๊บปี้ <3
ความคิดเห็น