ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อเลาดี้
"นี่ฟงฉันบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิเลิกตามฉันมาได้แล้ว!!"
ฉันหันไปตวาดใส่บุคคลที่เดินลอยหน้าลอยตาตามฉันมาเขามองฉันพร้อมกับรอยยิ้ม
ที่สามารถกระชากใจสาวๆได้ทุกคนยกเว้นฉัน!!
"ผมไม่ได้เดินตามคุณมาซะหน่อย"ฉันอยากจะบอกว่าผู้ชายคนนี้หน้าหนาจริงๆ-*-
"ก็เห็นๆอยู่ว่านายเดินตามฉันมา"ฉันเถียงกลับโดยไม่เกรงใจคนที่อายุมากกว่าฉันเลย
"ไหนล่ะครับหลักฐาน^^"เขายิ้มให้ฉัน
"ชิ!!"ฉันสะบัดหน้าหนีฟงแล้วเดินตรงไปที่ร้านหนังสือที่ฉันเข้าประจำฉันเหลือบมองไปข้างหลัง
เขาไม่ได้ตามฉันมาจริงๆด้วยเฮ้อฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก
"อ้าวคุณหนูวันนี้ทำไมมาช้าจังเลยล่ะครับ"คุณลุงร้านหนังสือที่กำลังอ่านหนังสือก็เงยหน้าขึ้นมาทักฉัน
"พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะคะ^^"ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตรคุณลุงยิ้มกลับแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
ร้านหนังสือร้านนี้เป็นที่ที่ฉันชอบที่สุดเพราะมันทั้งเงียบและสงบกว่าที่อื่นเมื่อฉันเดินตรวจดูความเรียบ
ร้อบของเมืองนี้เสร็จก็ชอบแวะมาที่นี่แหละ
ตุบ
ฉันเดินไปชนกับร่างสูงที่กำลังอ่านหนังสืออยู่หนังสือกฎหมาย?ฉันคิดอยู่ในใจร่างสูงหันมามองฉัน
เขาสวมเสือคลุมสีดำแขนยาวทับเสื้อเชิ้ดข้างในแล้วฉันก็ต้องชะงัดเมื่อเห็นหน้าเขา
"คุณพ่อ"ฉันเผลออุทานขึ้นมาคิ้วเขาขมวดเล็กน้อยแย่แล้วทักคนผิด
"เอ่อโทษทีฉันทักคนผิดน่ะ"และฉันก็เดินผ่านเขาไปแต่
หมับ
เขาจับแขนของฉันอย่างเบามือแล้วมองฉันฉันจึงรีบสะบัดมือออก
"มีอะไร"ฉันถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"จำฉันไม่ได้หรอ"เขาถาม
"?"ใครเนี่ยฉันรู้สึกว่าเพิ่งเจอเขาเป็นครั้งแรกเอง
"เจ้านายของเธอไง"เขาพูดด้วยหน้าเสียงและสีหน้าที่เย็นชา
"เอ๋"คำพูดนี้คุ้นๆนะฉันนึกย้อนเรื่องที่เพิ่งเกิดกับฉันเมื่อกี้นี้
'นายเป็นใคร'
'เจ้านายของเธอไง'
จำได้แล้ว!!หมอนั่นน่ะเองเขายืนกอดอกมองฉันแล้วหัวเราะในรำคอ
"หึหึ"ฉันนรีบตวัดแววตาคู่สวยมองไปที่เขาฉันยิ่งเป็นคนที่แค้นใครแล้วไม่ยกโทษให้ง่ายๆซะด้วย
โดยเฉพาะต้นเหตุที่ทำให้ฉันแผลที่ข้อมือฉันยกทอนฟาอาวุทคู่ใจฉันขึ้นมา
"ในนี้จะดีหรอ"เขาพูดพร้อมกับมองไปที่ทอนฟาของฉัน
"ยังไงซะที่นี้ก็ถิ่นฉันถึงมีใครเห็นก็ไม่เสียหายหรอ"แทนที่เขาจะร้อนรนเขากลับยืนอ่านหนังสือหน้าตาเฉย
"นี่นาย!!"ฉันตะโกนลั่นเพื่อเรียกเขาให้มาสนใจคนตรงหน้าแล้วเขาก็หันมาจริงๆเขาเก็บหนังสือเข้าชั้นพร้อม
กับเดินมาฉัน
"ฮ้าวววววว"หาวแล้วเอามือปิดปากอย่างหลวมๆ
"จะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ"ฉันพุ่งเข้าไปหาเขาแต่เขาเบี่ยงตัวหลบทันเขาดึงแขนฉันที่ถือทอนฟามาใกล้ตัว
ทำให้ร่างบางของฉันถูกร่างสูงกอดเอาไว้ไม่ไปไหน
"ที่มีกฎว่าห้ามไม่ให้ใช้เสียงและพกอาวุท"เขาพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังพยามยามดิ้นออกมาจากอ้อมมแขนเขา
นอกจากพ่อกับแม่ฉันไม่เคยให้ใครกอดฉันเลยนะ
"ขอโทษนะครับ"เสียงสุภาพๆนี่มันฟงหรอ
"พอดีเธอคนนี้เป็นของผมของคืนด้วยครับ"
"แต่เธอเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน"เขากอดฉันแน่นขึ้นอีกโว๊ยยยยยฉันไม่ของใครทั้งนั่นแหละเฟ้ย!!
"ไหนล่ะครับหลักฐาน"มามุขนี้อีกแล้ว-_-
"....."เขาเงียบไปพร้อมกับจับตัวฉันหมุดไปให้ฝ่ายตรงข้ามดู
"....."ฝ่ายตรงข้ามถึงกับเงียบเฮ้ยเกิดอะไรเนี่ยฉันสำรวจตัวเองพร้อมกับมองไปที่สิ่งผิดปกติ
"เฮ้ยยยย"ฉันตกใจกับปลอกคอที่แขวนอยู่ที่คอฉันมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"เห็นรึยัง"เขามองหน้าฟงนิ่ง
"เกิดอะไรขึ้นหรอครับอ้าว!คุณอเลาดี้"คุณลุงที่เพิ่งเดินเข้ามาทักร่างสูง
อเลาดี้ชื่อแปลกชะมัดเลยทั้งสอง(ฟงกับอเลาดี้)มองหน้าฉันราวกับจะบอกว่า
'จัดการให้หน่อยสิ'สุดท้ายก็ไม่พ้นฉันใช่ม่ะ
ณ ที่บ้าน
ฉันจัดการอธิบายให้คุณลุงร้านหนังสือฟังว่าฟงกำลังตามหาฉันอยู่ก็เลยตกใจที่เห็นฉันอยู่กับอเลาดี้คิดว่าอเลาดี้คิดจะลักพาตัวฉันไปเลยมีเรื่องกันนิดหน่อย(จริงๆนะ)ก็เลยรอดออกมาฟงขอตัวกลับก่อนเพราะมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ
"ฟี้ ฟี้"แต่ที่ฉันหงุดหงิดที่สุดคือตัวเจ้าปัญหามานอนอยู่บนเตียงฉันอย่างสบายอารมณ์
"นี่นายนี่มันเตียงฉันนะ"ฉันเขย่าตัวเขาแรงๆ
"....."ไม่ตื่นเดี๋ยวปัดเอาทอนฟามาฟาดซะนี่-*-
"เฮ้ย"จู่ๆเขาก็ดึงฉันลงบนเตียงแล้วคร่อมฉันไว้
"...."เขาจ้องหน้าฉันนิ่ง
"ปล่อยซิ"ฉันดิ้นไปทั่วแต่ทว่าแขนถูกอเลาดี้รวบไว้ด้วยมือข้างเดียวเจ้าบ้าจะทำอะไรฉัน
"เธอเป็นสัตว์เลี้ยงฉันงั้นลองทำให้เจ้านายพอใจสิ"
"!!!!!"
.........................................................................................................................................................................................................................................
กลับมาแล้วจ้าช่วงนี้อาจจะมาอัพให้ไม่เยอะเพราะต้องมาอัพประมาน
เที่ยงคืนกว่าๆ(เนื่องจากไรเตอร์ติดเกมส์มากไปหน่อย-.,-)แต่จะมาอัพให้
ทุกวันนะพระเอกของเราอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงด้วยนะค่ะหึหึหึ
ฉันหันไปตวาดใส่บุคคลที่เดินลอยหน้าลอยตาตามฉันมาเขามองฉันพร้อมกับรอยยิ้ม
ที่สามารถกระชากใจสาวๆได้ทุกคนยกเว้นฉัน!!
"ผมไม่ได้เดินตามคุณมาซะหน่อย"ฉันอยากจะบอกว่าผู้ชายคนนี้หน้าหนาจริงๆ-*-
"ก็เห็นๆอยู่ว่านายเดินตามฉันมา"ฉันเถียงกลับโดยไม่เกรงใจคนที่อายุมากกว่าฉันเลย
"ไหนล่ะครับหลักฐาน^^"เขายิ้มให้ฉัน
"ชิ!!"ฉันสะบัดหน้าหนีฟงแล้วเดินตรงไปที่ร้านหนังสือที่ฉันเข้าประจำฉันเหลือบมองไปข้างหลัง
เขาไม่ได้ตามฉันมาจริงๆด้วยเฮ้อฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก
"อ้าวคุณหนูวันนี้ทำไมมาช้าจังเลยล่ะครับ"คุณลุงร้านหนังสือที่กำลังอ่านหนังสือก็เงยหน้าขึ้นมาทักฉัน
"พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะคะ^^"ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตรคุณลุงยิ้มกลับแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
ร้านหนังสือร้านนี้เป็นที่ที่ฉันชอบที่สุดเพราะมันทั้งเงียบและสงบกว่าที่อื่นเมื่อฉันเดินตรวจดูความเรียบ
ร้อบของเมืองนี้เสร็จก็ชอบแวะมาที่นี่แหละ
ตุบ
ฉันเดินไปชนกับร่างสูงที่กำลังอ่านหนังสืออยู่หนังสือกฎหมาย?ฉันคิดอยู่ในใจร่างสูงหันมามองฉัน
เขาสวมเสือคลุมสีดำแขนยาวทับเสื้อเชิ้ดข้างในแล้วฉันก็ต้องชะงัดเมื่อเห็นหน้าเขา
"คุณพ่อ"ฉันเผลออุทานขึ้นมาคิ้วเขาขมวดเล็กน้อยแย่แล้วทักคนผิด
"เอ่อโทษทีฉันทักคนผิดน่ะ"และฉันก็เดินผ่านเขาไปแต่
หมับ
เขาจับแขนของฉันอย่างเบามือแล้วมองฉันฉันจึงรีบสะบัดมือออก
"มีอะไร"ฉันถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"จำฉันไม่ได้หรอ"เขาถาม
"?"ใครเนี่ยฉันรู้สึกว่าเพิ่งเจอเขาเป็นครั้งแรกเอง
"เจ้านายของเธอไง"เขาพูดด้วยหน้าเสียงและสีหน้าที่เย็นชา
"เอ๋"คำพูดนี้คุ้นๆนะฉันนึกย้อนเรื่องที่เพิ่งเกิดกับฉันเมื่อกี้นี้
'นายเป็นใคร'
'เจ้านายของเธอไง'
จำได้แล้ว!!หมอนั่นน่ะเองเขายืนกอดอกมองฉันแล้วหัวเราะในรำคอ
"หึหึ"ฉันนรีบตวัดแววตาคู่สวยมองไปที่เขาฉันยิ่งเป็นคนที่แค้นใครแล้วไม่ยกโทษให้ง่ายๆซะด้วย
โดยเฉพาะต้นเหตุที่ทำให้ฉันแผลที่ข้อมือฉันยกทอนฟาอาวุทคู่ใจฉันขึ้นมา
"ในนี้จะดีหรอ"เขาพูดพร้อมกับมองไปที่ทอนฟาของฉัน
"ยังไงซะที่นี้ก็ถิ่นฉันถึงมีใครเห็นก็ไม่เสียหายหรอ"แทนที่เขาจะร้อนรนเขากลับยืนอ่านหนังสือหน้าตาเฉย
"นี่นาย!!"ฉันตะโกนลั่นเพื่อเรียกเขาให้มาสนใจคนตรงหน้าแล้วเขาก็หันมาจริงๆเขาเก็บหนังสือเข้าชั้นพร้อม
กับเดินมาฉัน
"ฮ้าวววววว"หาวแล้วเอามือปิดปากอย่างหลวมๆ
"จะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ"ฉันพุ่งเข้าไปหาเขาแต่เขาเบี่ยงตัวหลบทันเขาดึงแขนฉันที่ถือทอนฟามาใกล้ตัว
ทำให้ร่างบางของฉันถูกร่างสูงกอดเอาไว้ไม่ไปไหน
"ที่มีกฎว่าห้ามไม่ให้ใช้เสียงและพกอาวุท"เขาพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังพยามยามดิ้นออกมาจากอ้อมมแขนเขา
นอกจากพ่อกับแม่ฉันไม่เคยให้ใครกอดฉันเลยนะ
"ขอโทษนะครับ"เสียงสุภาพๆนี่มันฟงหรอ
"พอดีเธอคนนี้เป็นของผมของคืนด้วยครับ"
"แต่เธอเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน"เขากอดฉันแน่นขึ้นอีกโว๊ยยยยยฉันไม่ของใครทั้งนั่นแหละเฟ้ย!!
"ไหนล่ะครับหลักฐาน"มามุขนี้อีกแล้ว-_-
"....."เขาเงียบไปพร้อมกับจับตัวฉันหมุดไปให้ฝ่ายตรงข้ามดู
"....."ฝ่ายตรงข้ามถึงกับเงียบเฮ้ยเกิดอะไรเนี่ยฉันสำรวจตัวเองพร้อมกับมองไปที่สิ่งผิดปกติ
"เฮ้ยยยย"ฉันตกใจกับปลอกคอที่แขวนอยู่ที่คอฉันมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"เห็นรึยัง"เขามองหน้าฟงนิ่ง
"เกิดอะไรขึ้นหรอครับอ้าว!คุณอเลาดี้"คุณลุงที่เพิ่งเดินเข้ามาทักร่างสูง
อเลาดี้ชื่อแปลกชะมัดเลยทั้งสอง(ฟงกับอเลาดี้)มองหน้าฉันราวกับจะบอกว่า
'จัดการให้หน่อยสิ'สุดท้ายก็ไม่พ้นฉันใช่ม่ะ
ณ ที่บ้าน
ฉันจัดการอธิบายให้คุณลุงร้านหนังสือฟังว่าฟงกำลังตามหาฉันอยู่ก็เลยตกใจที่เห็นฉันอยู่กับอเลาดี้คิดว่าอเลาดี้คิดจะลักพาตัวฉันไปเลยมีเรื่องกันนิดหน่อย(จริงๆนะ)ก็เลยรอดออกมาฟงขอตัวกลับก่อนเพราะมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ
"ฟี้ ฟี้"แต่ที่ฉันหงุดหงิดที่สุดคือตัวเจ้าปัญหามานอนอยู่บนเตียงฉันอย่างสบายอารมณ์
"นี่นายนี่มันเตียงฉันนะ"ฉันเขย่าตัวเขาแรงๆ
"....."ไม่ตื่นเดี๋ยวปัดเอาทอนฟามาฟาดซะนี่-*-
"เฮ้ย"จู่ๆเขาก็ดึงฉันลงบนเตียงแล้วคร่อมฉันไว้
"...."เขาจ้องหน้าฉันนิ่ง
"ปล่อยซิ"ฉันดิ้นไปทั่วแต่ทว่าแขนถูกอเลาดี้รวบไว้ด้วยมือข้างเดียวเจ้าบ้าจะทำอะไรฉัน
"เธอเป็นสัตว์เลี้ยงฉันงั้นลองทำให้เจ้านายพอใจสิ"
"!!!!!"
.........................................................................................................................................................................................................................................
กลับมาแล้วจ้าช่วงนี้อาจจะมาอัพให้ไม่เยอะเพราะต้องมาอัพประมาน
เที่ยงคืนกว่าๆ(เนื่องจากไรเตอร์ติดเกมส์มากไปหน่อย-.,-)แต่จะมาอัพให้
ทุกวันนะพระเอกของเราอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงด้วยนะค่ะหึหึหึ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น