ลุ้นรัก...คุณหนูสุดร้าย (Bigbang Vs 2ne1) อัพแล้วจ้า (06/08/2555)

ลำดับตอนที่ #5 : [ - Part 3 - ]

[ - Part 3 - ]



  

               ร่างหนาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบเอวเอาไว้ ซึงฮยอนเดินไปยังเตียงขนาดคิงไซส์เพื่อสำรวจดูให้แน่ใจอีกครั้งว่าว่ายัยเด็กผมแดงหลับสนิทจริงๆ มือหน้าค่อยๆเลื่อนผ้าห่มที่ตอนนี้คลุมตัวเธอไว้หมดทั้งตัว ซึงฮยอนแอบหน้าขึ้นสีเมื่อเห็นหน้ายัยเด็กผมแดงตอนที่หลับตาพริ้ม ต่างจากเมื่อกี๊ที่ยียวนกวนปนะสาทเขาเหลือเกิน 'ตอนนอนน่ารักกว่าตอนตื่นสะอีก' 


               ซึงฮยอนเลื่อนผ้าห่มไว้ดังเดิม ก่อนจะหันตัวกลับไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนมาใส่ชุดนอน ปาร์คบอมที่หลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเลื่อนผ้าห่มลงเล็กน้อย สายตาจ้องมองไปยังซึงฮยอนที่กำลังจะเปลี่ยนเสื้อ แต่ทันใดนั้นก็รีบเลื่อนผ้าห่มขึ้นมาเหมือนเดิมด้วยความตกใจ



               "ไอ้ลิงคิงคองหน้าไม่อาย ขนาดมีคนนอนอยู่ในห้องยังกล้าแก้ผ้าอีก ให้ตายสิ บรึ๊ยย!! ดีนะที่ปิดตาทัน ขืนดูได้เป็นตากุ้งยิงแน่ๆ"


       
                ปาร์คบอมหลับตาลงทันที เมื่อรู้สึกถึงการสั่นไหวของเตียง ซึงฮยอนจัดการนำเอาหมอนข้างมาคั่นกลางเอาไว้ เพราะไม่แน่ใจว่ายัยเด็กผมแดงอาจจะกลิ้งมาทับก็เป็นได้่ ก่อนจะล้มตัวลงนอนเพราะความเมื่อยล้า



               "หลับได้สะที พลิกไปพลิกมาอยู่ได้"



               หลังจากที่ซึงฮยอนล้มตัวลงนอน ปาร์คบอมก็ลุกขึ้นมา สองมือเลื่อนไปที่หน้าของซึงฮยอนที่หลับสนิทพลางกวัดแกว่งไปมา เมื่อไม่มีอาการใดๆ จากคนที่นอนอยู่ สองขาก้าวลงจากเตียงอย่างช้าๆและค่อยๆเดินไปยังตู้ขนาดใหญ่ของซึงฮยอน



               "ผ้าห่มอยู่ที่ไหนน่า"



               ประตูตู้เสื้อผ้าแต่ละบานถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ดวงตากลมกวาดมองไปทั่วเพื่อค้นหาผ้าห่มที่เธอต้องการ ปาร์คบอมไล่เปิดตู้ทุกบานจนในที่สุดก็เจอสิ่งที่ต้องการ ผ้าห่มกับผ้าปูที่นอน 'เสร็จแน่ หึหึ'



               ปาร์คบอมจัดการวางม้วนผ้าปูที่นอนให้มีความยาวขนาดพอเหมาะสองผืน ตามด้วยการปูผ้าห่มทับลงไปที่ด้านข้างของเตียงฝั่งที่ซึงฮยอนนอนอยู่ ริมฝีปากอวบยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะกระโจนขึ้นเตียงพร้อมกับร้องกรี๊ดเสียงดัง



               "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"



               "เห้ย เห้ยยยยยยยยย"



               ซึงฮยอนตกใจเสียงกรี๊ดร้องจึงรีบลุกขึ้นมา แต่ก็ต้องตกใจอีกรอบเมื่อปาร์คบอมจัดการผลักเขาจนหล่นลงจากเตียง จากนั้นก็จะโจนลงมาจับผ้าที่ตอนนี้ซึงฮยอนกำลังนอนทับอยู่ผับใส่ที่ตัวเข้าแล้วก็จัดการกลิ้งซึงฮยอนไปจนสุด



               "ปล่อยนะยัยเด็กบ้า นี่เธอทำไรฉันวะ ปล่อยนะเว้ย"



               ปาร์คบอมไม่สนใจกับคำพูดของซึงฮยอน สองมือจัดการนำเอาผ้าปูที่นอนมัดร่างของซึงฮยอนที่ถูกม้วนไปกับผ้าห่มอย่างแน่นหนา



               "เธอทำบ้าอะไรของเธอ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นี่เธอกล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้ รีบมาปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอไม่อยากตาย"



               ซึงฮยอนจ้องมองปาร์คบอมที่ยืนยิ้มอย่างผู้มีชัย ความโกรธพุ่งปรี๊ดที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำกับเขาอย่างนี้ แต่วันนี้กลับโดยยัยเด็กผมแดงที่ไหนไม่รู้มาแกล้งขนาดนี้ ถ้าใครรู้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน



               "อ่ะๆ อย่าดิ้นสิ ถึงดิ้นไปก็ไร้ความหมาย อุ๊ยๆๆ ดูสิๆ จ้องฉันตาเขม็งเลย คิคิ ถึงนายอยากจะฆ่าฉันก็คงทำไม่ได้หรอกนะ เพราะถ้านายกล้าแตะต้องฉันแม้แต่น้อย ฉันจะฟ้องคุณลุง ฮ้าววว ~~~ ง่วงจังเลย นอนก่อนดีกว่า"



               "ยัยเด็กบ้า มาแก้มัดให้ฉันเดี๋ยวนี้ เธอมันร้ายนักนะ  ดี ถ้าเธอไม่ยอมปล่อยฉัน ก็ไม่ต้องนงต้องนอนมันหรอก ฉันจะแหกปากอยู่นี่ทั้งคืนไม่ให้เธอได้หลับได้นอนเลย ยัยเด็กบ้า ปล่อยนะเว้ย ปล่อย ปล่อยฉัน ปล่อยยยย"



               "หยุดตะโกนสักที หนวกหูชะมัดเลย"



                "ปล่อยฉ้านนน ยัยเด็กบ้า ปล่อยนะเว้ยย ปล่อยยยยย ปล่อยเว้ยยยยยยยยยยย"



                ร่างบางลุกขึ้นมาด้วยความรำคา่ญ ก่อนจะเดินไปหาซึงฮยอนที่กำลังนอนเป็นหนอนผ้าห่มอยู่ ปาร์คบอมโน้มตัวลง จนหน้าของเธออยู่ห่างจากหน้าของซึงฮยอนไม่ถึงนิ้ว 'แหกปากอยู่ได้ แบบนี้ต้องเจอชุดใหญ่'



               "ยัยบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปะ อุ๊บ อือๆ ๆ ๆ "

 

               "ซานดาร่ามาแล้วพวกเรา"



               นักข่าวจากสำนักข่าวต่างๆ มารวมตัวอยู่หน้าตึกบริษัท ควอน กรุ๊ป เพื่อมาดักรอ ซานดาร่า ปาร์ค หรือ ดาร่า นักแสดงสาวที่กำลังเป็นที่นิยมอย่างมากในวงการ วันนี้เธอมาที่บริษัท ควอน กรุ๊ป เพราะทางบริษัทติดต่อเธอให้มาเป็นนางเอกเอ็มวีเพลงของควอนจียง เมื่อนักข่าวเห็นดาร่าลงจากรถ ทั้งหมดจึงวิ่งกรูเข้าไปหาเธอ จนผู้จัดการส่วนตัวต้องจัดการกันนักข่าวออกไป



               "คุณดาร่าคะ ได้ข่าวว่าคุณกำลังคบหาดูใจอยู่กับ ลีจุน วงเอ็มแบล๊คใช่ไหมค่ะ"



               "ได้ข่าวว่าชอนดุง น้องชายของคุณกำลังเป็นพ่อสื่อให้คุณกับลีจุนหรอค่ะ"



               ดาร่าที่ได้ยินคำถามถึงกับตกใจที่นักข่าวถามเรื่องของเธอกับลีจุน ซึ่งในความจริงมันไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่าคำว่าพี่น้อง เพราะทั้งวงเอ็มแบล็คเธอสนิทกับทุกคน



               "ดาร่าต้องขออธิบายก่อนนะคะ พี่ๆนักข่าว ความจริงแล้วดาร่ากับลีจุนไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ ไม่ได้คบหรือว่าดูใจอะไรทั้งสิ้น เราเป็นพี่น้องกันค่ะ และในวงเอ็มแบล็คดาร่าก็สนิทกับทุกคนคะ"



               ดาร่าหยุดตอบปัญหาของนักข่าวเสร็จ เธอก็รีบเข้าไปในบริษัททันที เพราะกลัวจะเกินเวลานัดกับทางบริษัท



              "พวกนักข่าวนี่ชอบสร้างข่าวกันจังเลยคะ พี่จังแม"



               ดาร่าบ่นกับจังแมผู้จัดการส่วนตัวภายในลิฟท์ ตั้งแต่เป็นดาราก็มีข่าวไม่เว้นแต่ละวัน ไหนจะเดทกับรุ่นพี่หนุ่มซึงกิ ไหนจะเป็นมือที่สามระหว่างนิชคุณกับวิคตอเรีย ไม่ว่าข่าวไหนๆ ก็ไม่เป็นความจริงทั้งนั้น พวกนักข่าวก็ไม่รู้เอามาจากไหน เหนื่อยจากงานไม่เท่าไหร่ มันจะเหนื่อยก็ตอนแก้ข่าวที่ไม่มีมูลความจริงสักนิด



               "โอ๊ะ ขอโทษค่ะ"



               ดาร่าที่กำลังคิดเรื่องข่าวโดยไม่ระวังตัวก็เดินไปชนกับใครคนนึงเข้าอย่างจัง ก่อนที่เธอจะล้มแขนแกร่งก็คว้าตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะรีบผละออกจากกัน ดาร่าก้มหน้าก้มตาขอโทษโดยที่ไม่คิดจะมองหน้าคนที่เดินชนเลยสักนิด



               "ทีหลังก็หัดระวังบ้างซะนะ ไม่ใช่มัวแต่เดินใจลอย"



               ยองเบมองหญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาขอโทษก่อนจะเดินหนีไป ในใจก็แอบทีจะขำไม่ได้ นี่หรอนักแสดงชื่อดัง ซานดาร่า ที่จะมาเป็นนางเอกเอ็มวีคู่กับเขา 'ก็น่ารักดี' 



               "ต้องขอโทษจริงๆนะคะ เอ๋ หายไปไหนแล้วล่ะ ยังไม่ทันได้เห็นหน้าเลย แล้วนี่จังแมหายไปไหนเนี้ย"



               ดาร่าที่ยินหันซ้ายที หันขวาที ไม่รู้ว่า่จะไปทางไหนก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาผู้จัดการทันที หลังจากที่คุยกับผู้จัดการสักพักดาร่าจึงเดินไปที่ห้องประชุมด้วยตนเอง



               "จังแมนะจังแม ลงไปเอาของก็ไม่บอกกันมั่ง ปล่อยให้เราเดินชนใครก็ไม่รู้ เฮ่ออ แต่ที่รู้ๆกลิ่นน้ำหอมของเขาหอมจัง "




                

 

               ภายในห้องทำงานของควอนจียง บัดนี้เต็มไปด้วยหนุ่มหล่อทั้ง ยองเบ แดซอง ซึงริ รวมถึงจียงด้วย แต่ขาดหายไปคนนึง คือ ซึงฮยอน ที่ตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้ โทรไปก็ไม่รับ



               "โทรเป็นร้อยๆสายไอ้คุณชายชเวก็ไม่รับสักที กระผมจะมือหงิกแล้วนะครับ"



               "เป็นอะไรของมันวะ หรือว่ากำลังฟิทเจอริ่งอยู่"



               จียงใช้มือตบหัวแดซองอย่างแรง ก่อนจะส่ายหน้าให้กับความคิดบ้า่ๆ ของเพื่อนรักอย่างระอา 'นี่มันคิดได้แค่นี้หรอไง'



               "เลิกโทรแล้วไปหามันที่บ้านเหอะ"



               ยองเบออกความคิด จียง ซึงริ แดซอง ต่างก็เห็นด้วยกับยองเบ ทั้งหมดจึงพากันออกจากบริษัทเพื่อไปบ้านของซึงฮยอน แต่เพียงไม่กี่นาทีที่พวกเขาออกไป ซึงฮยอนก็เดินเข้ามาที่บริษัทของจียงด้วยสีหน้าที่ใครเห็น คงไม่กล้าเข้าใกล้อย่างแน่นอน



               


               แลมโบกินี่สองคันต่างเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของซึงฮยอน จียงที่ลงมากจากรถคนแรกก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงผมสีแดงกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าประตูบ้าน ' คนใช้คนใหม่ของซึงฮยอนสินะ '



               "ใครวะ ผมแดงๆ ไม่เคยเห็น แถมขาวอีก เด็กใหม่ไอ้ซึงฮยอนหรือเปล่าวะ ฮ่าๆๆ"



               "คิดได้นะไอ้ซึงริ ดูแต่งตัวเด็กกะโปโลแบบนี้ คนใช้ล่ะน๊า"



               จียงที่ดูจากท่าทางการแต่งตัวของหญิงสาวผมแดงก็คิดเลยว่าต้องเป็นคนใช้แน่ๆ เด็กกะโปโลแบบนี้ไอ้ซึงฮยอนคงไม่ชอบหรอก



               "เดินเข้าไปเหอะ"



               ยองเบ จียง ซึงริ แดซองก้าวขึ้นบันไดทางเข้าเพื่อจะไปหาซึงฮยอนในบ้าน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อผู้หญิงผมสีแดงได้เดินมาขวางทางเข้าของพวกเขาเอาไว้ ทั้งหมดตกตะลึงในความน่ารัก + สวยของเธอ ผิวขาวเนียน หน้าใสปิ๊ง แถมยังเป็นเด็กอีก โดนใจที่สุด



               "พวกนายเป็นใคร"



               ปาร์คบอมที่เห็นผู้ชายสี่คนกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน เธอก็รีบมาขวางทางเอาไว้ ดวงตากลมมองผู้่ชายกลุ่มนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเอยประโยคที่ทำให้ซึงริ แดซอง จียง ยองเบ แถบลมจับ



               "พวกนายมาขายประกันหรอ ไม่ซื้อหรอก ออกไปสะ"



               "ฉันมาหาซึงฮยอน เจ้านายเธอหน่ะ อยู่ไหม"



               จียงถามปาร์คบอมที่กำลังยืนขวางทางเข้าอยู่ แต่หญิงสาวไม่ตอบคำถามใดๆ พร้อมกับเดินหายเข้าไปในบ้านทันที แดซอง ซึงริ ยองเบ มองหน้าจียงที่กำลังโกรธให้กับท่าทีของผู้หญิงผมสีแดงที่เมินเฉยต่อเข้า



               "เอาน่าจียง เธออาจจะไปตามซึงฮยอนให้ก็ได้ เข้าไปข้างในกันเถอะ"



               "นั่นสิ รีบเข้าไปหาไอ้คุณชายชเวกันเถอะ อยากไปดริ้งแล้วเว้ย"



               ยองเบตบบ่าจียงเบาๆ และเดินเข้าไปพร้อมกัน แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวข้ามประตูบ้าน น้ำสีดำก็กระหน่ำโดนตัวของพวกเขาจนเปียกโชก ทั้งสีมองไปยังจุดที่น้ำถูกสาดมาก็พบผู้หญิงผมสีแดงเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างเอาเรื่อง จียงได้กลิ่นเหม็นจากน้ำที่สาดมาก็จ้องไปทางหญิงสาวผมสีแดงที่ยืนเท้าเอวอยู่



               "ยัยบ้า เธอเป็นแค่คนรับใช้กล้าดียังไงมาสาดน้ำใส่พวกฉัน เธอรู้ไหมว่าพวกฉันเป็นใคร"



               จียงระเบิดความโกรธออกมาพร้อมกับชี้หน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง แดซอง ซึงริ ยองเบ ต่างก็จับเสื้อของตัวเองขึ้นมาดม และพร้อมใจทำหน้าเห่ยเก เพราะความเหม็น



               "ใช่ กล้า กล้ามากด้วย แล้วพวกนายเป็นใครไม่ทราบมาว่าฉันเป็นคนรับใช้ มีตาไว้ประดับหน้าเฉยๆหรือยังไง ถึงได้ตาถั่วแบบนี้ แล้วสมองนะมีไหม หัดคิดสะบ้าง อ๋อ สงสัยคงเป็นเพื่อนของไอ้ลิงคิงคองสินะ ฉันจะบอกให้นะว่าไม่อยู่หรอก เนรเทศตัวเองไปอยู่ในป่าแล้ว  อ่ะๆ พวกนายไม่ต้องอ้าปากถามว่าเพราะอะไร และไม่ต้องอ้าปากมาด่าฉัน เพราะถ้านายอ้าปาก น้ำขัดส้วมนี่เข้าปากพวกนายแน่ และเชิญพวกนายออกไปจากที่นี่ซะ โอ๊ะ เหม็นๆ"



               "ว๊ายตาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันค่ะ คุณหนูบอม อ้าว แล้วทำไมพวกคุณชายถึงได้เปียกขนาดนี้ ว๊าย เหม็นด้วย ไปตกคลองที่ไหนมาคะ"



               แม่บ้านโบยองตกใจที่เห็นเพื่อนของคุณชายซึงฮยอนต่างเปียกโชคไปด้วยน้ำที่มีกลิ่นเหม็นจนแทบจะเป็นลม



                "ป้าก็ลองถามยัยเด็กนี่สิครับ และก็จัดการขั้นเ็ด็ดขาดด้วยครับ"



                ซึงริชี้ไปที่ปาร์คบอมซึ่งเป็นคนสาดน้ำใส่ แต่หญิงสาวก็ยังลอยหน้าลอยตายืนกอดอก โบยองมองไปที่ปาร์คบอมก่อนจะส่ายหัวหน่อยๆ 'จะจัดการได้ไง จะว่าก็ยังไม่กล้า'



               "เอ้ออ ป้าว่าพวกคุณๆล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวป้าจะเอาชุดของคุณชายมาให้ใส่"



               ซึงริ แดซอง จียง ยองเบ ต่างพยักหน้าเห็นด้วยว่าควรอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างยิ่ง จึงเดินตามแม่บ้านโบยองขึ้นไป แต่ก็มิวายหันมาชี้หน้าปาร์คบอมที่ยืนหัวเราะด้วยความสะใจ



                 ระหว่างที่นั่งรอเพื่อนของซึงฮยอน ปาร์คบอมที่นั่งอ่า่นหนังสืออยู่ก็แอบเห็นทั้งสี่คนเดินลงมาด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ ในใจนึกสะใจปนเสียดายเล็กน้อย 'นิสัยแบบนี้โดนน้ำถูพื้นยังน้อยไป น่าจะโดนน้ำขัดส้วมมากกว่า'



               "ป้าโบยองคะ รบกวนส่งแขกด้วยนะคะ"
.

          
                จียงหันไปมองปาร์คบอมอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับยองเบ แดซอง ซึงริ



               'ผู้หญิงบ้าอะไรร้ายชะมัด หึ แต่คนอย่างควอนจียง ไม่เคยยอมอะไรง่ายๆ รับรองฉันมาเอาคืนแน่'

 

26/12/2011

             พาร์ท 3 แล้ว เย้ๆ ในที่สุดป้าด้าก็มีบทกับเขาสักที อิอิ ป้าด้าจะเป็นคนที่น่ารัก บ๊องๆ นะคะในเรื่อง ส่วนบอมมี่ก็น่ารักมากๆเลยใช่ไหมค่ะคุณผู้อ่าน อิอิ หนุ่มๆคงประทับใจน่าดู อิอิ ตอนหน้าจะเป็นยังไงน๊า ถ้าอยากรู้ก็ต้องติดตามนะคะ (รักคนอ่าน ม๊วฟฟฟ!!)

© Tenpoints !