คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 2 + Talk อ้อนวอนเล็กๆ
ช่วงนี้ไรเตอร์คึกคัก
ฟีลเรื่องนี้กำลังมาเลย แต่งแบบไม่มีพล็อตก็สนุกดีแฮะ 555555555
ไรเตอร์คึกแล้ว ขออ้อนวอนให้รีดเดอร์ช่วยคึกไปกับไรเตอร์หน่อยได้มั้ยคะ
ไรเตอร์แค่อยากรู้ว่าอ่านกันไปถึงไหนแล้วแค่นั้นเอง U.U
บางตอนมีคนอ่านแต่ไม่มีคนเม้น ไรเตอร์ก็ไม่แน่ใจว่าคนที่อ่านจะใช่คนทีติดตามอยู่รึป่าวน่ะคะ
หลายๆคนที่เม้นด้วย ยูสของเด็กดี ทุกครั้งที่ไรเตอร์อัพไรเตอร์จะส่งข้อความลับ
ไปให้ด้วย ... สังเกตกันมั้ยเอ่ย ?*บริการนี้ไม่คิดค่าบริการ สนใจติดต่อได้ J*
สรุปคือ มื้อเย็นของพวกเราจบลงที่ซุปกิมจิจริงๆด้วย แถมใส่เครื่องเทศเผ่าอินคาอะไรนั่นด้วยนะ TOT
แต่จุนฮยองไม่ได้เป็นคนใส่หรอกครับ เค้าบอกว่ามันเสียจรรยาบรรณกุ๊กหมด เอาเครื่องเทศประหลาดมาใส่อาหาร
คนที่ใส่คือน้องชายสุดที่รักผมนี่สิ แอบใส่ไปจนได้ U.U
โฮกกกกกกกกกกกกกก ผมกลัววววววววววววว
มันทำให้ซุปกิมจิธรรมดากลายเป็นซุปกิมจิสีหวานแหววแล้ว !
“ เอ่อ ดูจุนอา จะไม่กินจริงๆอ่ะ ?” โยซอบที่กำลังตักซุปใส่ถ้วยเพื่อแบ่งทุกคนหันมาถามผม
“ไม่เป็นไรดีกว่าโยซอบอา ฮยองแอบกลัวน่ะ =_=;” ผมตอบไปตามความจริง
“ ดูจุน อย่าป๊อดเลยน่า มันคงไม่ตายหรอกมั้ง ... =_=;” จุนฮยองพูดให้กำลังใจ(?)
“ ฮ่ะๆ ฮยองครับ มันไม่ตายหรอกกกกกกกกกกก ผมจะวางยาพวกฮยองทำไมเล่า L” กีกวังหันมาสมทบ “ ถ้าผมวางยาพวกฮยองแล้ว บีทส์ก็ล่มซิฮะ นี่เราจะทัวร์คอนเสิร์ทกันอยู่แล้วนะ” เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ นี่ดูจุนอา ถ้านายไม่กินนายจะไม่สบายเอานะ เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก” ฮยอนซึงพูดขึ้นมาอีกคน
งืออออออออออออออออ แต่ผมรู้สึกไม่ดีกับซุปนี่จริงๆนะ TOT
“...” ทุกคนเงียบแล้วมองหน้าผมด้วยสายตาคาดหวัง ...
กดดันกันเข้าไป U.U เชอะ !
“ ... ก็ได้ ก็ได้ TvT” ในที่สุดผมก็ต้องยอมกินมัน ทุกคนดูสบายใจขึ้นเยอะ นี่คงคิดว่าได้พวกท้องเสียเพิ่มล่ะสิ TOT
ให้ตายเถอะ กีกวังจะเล่นอะไรก็ไม่รู้ น้องชายผมคนนี้ล่ะแสบเชียว L!
“ ดูจุนอา วิตกจริตไปได้” ฮยอนซึงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำพูดด้วยท่าทางสบ๊ายสบาย ~ “ ท้องไม่เสีย แถมรสชาติก็ไม่เปลี่ยนด้วยนะ มันอาจจะเป็นสีผสมอาหารธรรมดาก็ได้ ^-^”
ฮยอนซึงยิ้มให้ แล้วตบไหล่ผมเบาๆเชิงให้กำลังใจ ซึ่งพอดีกับดงอุนที่เดินสวนมา
... จริงๆให้กำลังใจตอนนี้มันแอบสายไปนะ U.U
*ยังกลัวอยู่*
“ ฮยอง ไปนอนกันเหอะ” น้องชายตัวสูงของฮยอนซึงพูดพลางขยี้ตา
“ อา ... งั้นไปก่อนนะดูจุน ตามมานอนไวๆล่ะ ^-^”
ผมมองตามฮยอนซึงที่เดินไปกับดงอุนจนสุดสายตา พวกเขาคงจะไปเข้านอนกันแล้วล่ะมั้ง ก่อนจะพึมพำเบาๆ
“ เห้อ ถึงตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะฮยอนซึงอา =3=” ผมตอบฮยอนซึง ( ที่เดิมพ้นไปนานแล้ว =_=) และเดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำเป็นคนต่อไป
ซ่า ...
นั่นสิ อย่างที่ฮยอนซึงว่า ... สงสัยผมจะวิตกจริตไปเอง =_=
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไปจะเข้าเรื่องจริงๆแล้วนะ ( เกริ่นมาตั้งสี่ห้าบท =_=; )
จะขอใส่แฟนตาซีเยอะๆ เกรียนแบบเยอะๆกว่า
555555555555555555555555555
*ยิ้มอย่างภูมิใจ*
เจอกันตอนต่อไปนะจ๊า 
ความคิดเห็น