ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic 1827 I] ถึงซึนเเต่ฉันก็ชอบโมเอะนะ

    ลำดับตอนที่ #5 : ในบ้าน....(10069 แถมนิดๆ)

    • อัปเดตล่าสุด 31 ต.ค. 54



    เอาล่ะไหนๆวัันี้เป็นวันสำคัญนะครับ วันฉัตรมงคลเเละก็เป็นวันเกิดท่านฮิบาริ!!

    HBD นะค้าาา ฮิบาริซาม้าาาา

     

    โฮกกกกกก

    _____________________________________________________

    "หวาาา คุณฮิบาริอย่านะ ToT"


    "...."คุณฮิบาริ ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ยังรุกผมต่อไป


    ฉันกำลังจะโดน คุณฮิบาริ สอยเวอร์จิ้นเเล้ววว เย้ดีใจจังเว้ย ชีวิตตรู \(ToT)/  (ประชด)


    ครืดดดดด


    อยู่ๆมีเสียงที่คาดว่า เป็นเสียงเปิดประตู ทำให้คุณฮิบาริ ชะงัก เเล้วเงยหน้าไปมอง


    ตรงประตูเป็นชายร่างสูง ที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน(สำหรับบางคน)


    "แหม! ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะครับ เเต่พอดีผมรู้ว่าซาวาดะ สึนะโยชิ ต้องมาหาคนที่เป็นหมาป่าอย่างคุณ ก็เลยเป็นห่วง


    ^_^"ใช่เเล้วผู้ชายคนนั้นก็คือ


    "มุคุโร"ผมพูดออกแบบเบาๆ เชิงตกใจว่าเขามาเห็นช็อตเด็ดหายากประจำปี


    "มีธุระ อะไร =___=;;"คุณฮิบาริทำหน้าเซงมาก


    "ผมจะมารับ สุดที่...."ขณะที่มุคุโร่จะพูดอยู่ก็มีเสียงเเทรกขึ้น


    "มุคุโร่ คู้งงงงงง"ชายผู้ได้ฉายาว่าเผือก วิ่งกระโดดกอดเกาะขา มุคุโร


    "นี่คุณทำอะไรเนี่ย(ย่ะเเย๋ง อี้ =o=)"มุคุโรสะบัดขาไปมา


    "ก็มาตามมุคุโร่คุงนินา ก็ตัวหายไปตั้ง 2 วินาที เราก็เป็นห่วงง >_<"  =__=;;;


    "อย่ามายุ่งกับโผ้มมมมมม >o<"พอมุคุโรสะบัดขาได้ก็รีบวิ่งจู๊ดไปเลย


    "มุคุโร่คุงงงงง"เเละเบียคุรัน ก็ตามไป


    อะไรวะเนี่ย =__=


    "มาต่อดีกว่า"พอทั้ง 2 คนไปไม่นานคุณฮิบาริก็พูด


    จ๊ากกกกกกกก =[]=


    "ผมไม่เอาเเล้วคร้าบบบบบบบบ"ผมวิ่งเปิดประตูเเล้วจู๊ดไปเลย


    _________________________________________________

    สึนะ วิ่งไป โดยไม่ได้หันไปมองข้างหลังเลยว่า ฮิบาริมองเขาด้วยรอยยิ้มก่อนเลียแผลบเเล้วพูดว่า


    "ช่างเถอะ ค่อยไปต่อที่บ้านก็ได้"

    __________________________________________________

    เวลา 16.00


    โฮ้ยยย เหนื่อยจริงๆ T^T  ทั้งเรียนทั้งระเเวง


    แถมวันนี้ต้องกับคนเดียวเพราะ โกคุเทระกับยามาโมโตะ บอกว่ามีธุระด้วยกันนิดหน่อย =__=;;;


    แอ๊ดดดดดด


    ผมเปิดประตูเข้าบ้าน ที่ไม่มีใครอยู่ เพราะ แม่กับพวกคุณแม่ เขาไปอิตาลี่กัน โดยทิ้งฉันไว้ =___=


    ที่ต้องไปก็เพราะเจ้าเเรมโบ้ทำระเบิดตกนี่เเล่ะ


    ผมไปที่ห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะเดินขึ้นห้อง


    เอี๊ยดดดดดดด


    ผมเปิดประตูเข้าไปแล้วเจอสิ่งที่ไม่คาดคิด แล้วก็ไม่อยากเจอด้วย


    เฮ้ยยยยยยยย!!!


    "คะ...คุณฮิบาริ มาได้ยังง้ายยยยย =[]="



    "หน้าต่างห้องนายไม่ได้ล็อค ฉันเลยปีนขึ้นมา"


    "เอ๋.อะไร?....อ้าาาา"อยู่ๆคุณฮิบาริก็ดึงผมเข้าไป


    "ต่อจากห้องกรรมการดีไหม"คุณฮิบาริกระซิบข้างหู


    "ไม่ดีอย่างยิ่ง ToT"


    เอ็ะ! ทำไมเหมือนมีอะไรลูบหลัง


     


    อ๊ะ!!!ขยับไม่ได้


    จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก =[]=

    _________________________________________________________

    จบเเค่นี้เน้อรู้สึกคนเขียนเริ่มเพลินกับนิยายนี้เเล้ว 5555


    อยากให้คนเป็นแฟนคลับบทความนี้เยอะๆนะ ขอร้องล่ะ >__<
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×