คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ๕ : Chapter 3 My room mate.
Chapter 3 My room mate.
ก๊อกๆๆ
“มาแล้วค่า” ฉันเดินไปส่องตาแมวก่อนจะเปิดประตูให้รูมเมทคนที่เจอกันเมื่อกลางวัน
“ไปกินไรกันเถอะ” รูมเมทเดินเข้ามาโยนสมุดและชีทงานกองกับเตียงก่อจะเดินออกไปรอฉันกับเจ๊หน้าห้อง
“เธอไม่อาบน้ำพักเหนื่อยก่อนเหรอ” เจ๊มีนาถาม
“ไม่เป็นไร แล้วฉันน่ะชื่อเชเช่ เรียกว่าเช่ เชียร์ หรืออะไรก็ตามสบาย แต่อย่าเรียกฉันว่าพยูนก็พอ”
“จ้ะๆ เช่” ฉันกับเจ๊ตอบรับเชเช่พร้อมกัน
“อ้อ ห้องเรามีอีกคนนะ แต่ชื่ออะไรรอให้เจ้าตัวเขามาบอกเองแล้วกัน” เช่บอก
“อื้ม... ไปกินข้าวกันเถอ เมษาหิวแล้วนะ” ฉันทำเสียงเล็กๆ เหมือนเด็กญี่ปุ่น
เราทั้งสามเดินออกจากห้องมุ่งหน้าไปยังแคนทีนกลางยูนิ
“พวกเธอเคยมาแคนทีนแล้วใช่มั้ย ที่นี่มีทั้งหมดยี่สิบสามชั้นที่นิสิตสามารถเข้าได้ ชั้นที่ยี่สิบสามเป็นชั้นโล่งๆ ไว้สำหรับจัดงานคอสเพลย์ที่จัดขึ้นทุกๆ วันเสาร์และอาทิตย์แรกของเดือน ชั้นที่ยี่สิบถึงยี่สิบสองเป็นชั้นที่มีแต่ของเกี่ยวกับคอสเพลย์น่ะ ถ้าสนใจก็ลองไปเดินเล่นดูแล้วกัน ชั้นที่เหลือเป็นชั้นอาหารจากทุกมุมโลก มาเปิดสาขารวมกันที่นี่น่ะนะ” เชียร์พูดแล้วหันมายิ้มให้ฉันกับเจ๊
“แล้วเธอแต่งคอสเพลย์มั้ย” ฉันถาม
“ก็ถ้ามีโอกาสและทรัพย์อำนวยฉันก็แต่งนะ ถ้าจะแต่งอะไรก็บอกแล้วกันเดี๋ยวฉันจัดการเรื่องชุดให้ พอดีมีร้านประจำน่ะ” เราพูดคุยกันเรื่องคอสเพลย์จนถึงร้านอาหราอิตตาเลี่ยนชื่อดังและเป็นร้านที่มีชื่อเสียงถึงขนาดต้องจองก่อนจะเข้าไปทานเป็นเดือนๆ ที่อิตาลี่เชียวนะ
เชียร์เป็นคนสั่งอาหารทั้งหมดอย่างชำนาญ ทำเอาฉันกับเจ๊อึ้งไปเลยทีเดียว
“พวกเธอจะทานไรอีกมั้ย” เชียร์ถาม
“แค่นี้ก่อนก็ได้” เจ๊ตอบ
เราทั้งสามนั่งทานอาหารที่สั่งมาทั้งหมดด้วยเวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็เดินขึ้นไปที่ชั้นยี่สิบเพื่อดูชุดคอสเพลย์ และฉันกับเจ๊ก็ไปสั่งตัดเป็นที่เรียบร้อยเสร็จก่อนวันงานสองวัน นั่นก็คือวันพฤหัสหน้า
“เชียร์ เรากลับโดมกันเถอะ” เจ๊พูด
“อืม... ไม่ซื้อวิกแล้วก็หูแมวก่อนเหรอ เนี่ยร้านข้างหน้าเซลล์ตั้งสามสิบเปอร์เซ็นต์เชียวนะ” เชียร์พูดพลางชี้ไปยังร้านที่เขียนตัวโตๆ ว่าเซลล์สามสิบเปอร์เซ็นต์
“ไหนๆ เจ๊ไปซื้อให้ครบๆ เลยสิ” ฉันลากเจ๊เดินตามเชียร์ไป แล้วเราก็ชอปกันกระจาย ก่อนจะเดินกลับโดมพร้อมกับของที่พะลุงพลังมาก
“เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย” เชียร์อุทานออกมาหลังจากหย่อนก้นลงบนเตียงแสนนุ่ม และนอนราบไปกับเตียง
“วันแรกเธอก็พาเราชอปซะขนาดนี้ ถ้าสนิทกันมากกว่านี่ฉันคงโดนคุณป๋าที่ไทยโทรมาตามตัวกลับน่นอนเลย” เจ๊มีนาพูด พลางยิ้มให้อีกคน
“เจ๊ๆ ถ้าเราชอปเกินห้าหมื่นคุณป๋าจะว่าเราป้ะ” ฉันถาม
“ไม่หรอกนะเจ๊ว่า แต่เราคงต้องกลับไปสู้รบปรบมือกับคุณป๋าที่ไทยนู่นแหละ”
“เจ๊ งั้นเราเอาเงินหมื่นนึงเข้าธนาคารดีป้ะ ถ้าไม่พอจริงๆ ค่อยไปถอนออกมาทีละพันพอ”
“อืม... ก็ดี เชียร์ธนาคารที่นื่ปิดวันไหนบ้างหรอ” เจ๊ถาม
“ปิดจันทร์ถึงพุธน่ะ ที่เหลือก็เปิด แล้วก็จะปิดอีกทีก็ช่วงเทศกาลน่ะ”
“แล้วที่นี่มีวันหยุดเยอะมั้ย อ้อ แล้วปิดเทอมวันไหนหรอ”
“ที่นี่เรียนทั้งหมดสี่เทอมนะ เรียนสองเดือนหยุดหนึ่งเดือนสลับไปเรื่อยๆ ส่วนวันหยุดก็มีประปราย เดือนละสองถึงสามวัน เทอมที่สามเราจะไม่ค่อยได้เรียน เพราะเป็นช่วงเวลาของกีฬาสารสัมพันธ์ระหว่างแบล็คกับไวท์โดมน่ะ และเทอมที่หยุดมากที่สุดก็คงจะเป็นเทอมที่สี่ เพราะจะมีกิจกรรมส่งปีที่สี่กลับประเทศน่ะ ถ้ามีรุ่นพี่ที่อยู่ไทยพวกเธอก็จะได้ไปอยู่กับพวกพี่เค้าทั้งเทอมที่บ้านพักริมทะเลพวกนั้น รุ่นน้องปีสามกับรุ่นพี่ปีสี่ต่างเพศจะได้อยู่ในบ้านหลังเดียวกัน”
“หะ...หา ต่างเพศอยู่ด้วยกัน จะบ้ารึไง เดี๋ยวก็ได้บะ บะ โอ๊ บะกันในบ้านหรอก”ฉันบอก
“อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับรุ่นพี่รุ่นน้องตกลงกันนะ ส่วนใครได้คู่หญิงๆ หรือชายๆ ก็ดีไปหน่อยน่ะ พวกนี้จะมีน้อยหรือแทบไม่มีเลยก็ว่าได้ เพราะที่นี่รับปีหนึ่งของแต่ละประเทษเท่ากับจำนวนรุ่นพี่ปีสอง อย่างพวกเธอเข้าปีสองเนี่ย ทางยูนิก็จะต้องหาปีหนึ่งจากประเทษไทยที่เป็นผู้ชายเข้ามาใหม่อีกสองคนนะ”
“ยูนิถ้าจะลำบากเนอะ ใช่ว่าจะหาเข้ามาง่ายๆ ซะที่ไหน”ฉันพูด
“อืมใช่ พวกเธอได้เข้ามาเนี่ย ถือว่าโชคดีมากเลยนะ” เชียร์บอก ฉันกับเจ๊มองหน้ากันก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงตามเชียร์ไป “อ้ออาทิตย์หน้าตั้งแต่วันจันทร์ถึงพุธเราหยุดเรียนนะ เป็นวันบรรลุนิติพาวะของที่นี่น่ะ พวกที่ขึ้นปีสองจะมีการทำพิธีกับรุ่นพี่ปีสาม พวกเธอต้องใส่ชุดใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้านะ ไว้วันเสาร์ไม่ก็อาทิตย์หลังงานคอสเพลย์เราไปหาชุดแล้วกัน”
“อื้ม” ฉันกับเจ๊ตอบรับ ก่อนจะหลับตาเบาๆ และหลับไปในที่สุด...
Loma_ p
ความคิดเห็น