คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4หลินปิงรีเทิร์น
ฉันเดินเข้าบ้านอย่างหงุดหงิดอีตาดาร์ลี่นะยิ่งคิดยิ่งแค้น-_-^^
‘เธอคิดว่าฉันพิศวาสเธอถึงขั้นจะปล้ำเธอกลางถนนรึไง’
‘ก็เออสิยะ’
‘ประสาท-_-;;’
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดนายกล้าดียังไงมาว่าฉัน’
‘เงียบซะไม่งั้นฉันจะปล้ำเธอ’
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดไอ้โรคจิต’
‘บอกให้เงียบ!!’
‘อุ๊บ(-x-)’
‘ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ’
เวลา ณ ปัจจุบัน
กรี๊ด!!ยิ่งคิดยิ่งแค้นจริงยัยวิงเวียนนั่นฮึ่ย!!ฉันนอนแดดิ้นบนเตียงด้วยความโมโห
ฉันปาหมอนใส่กำแพงอย่างโกรธกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆนายดาร์ลี่นายตายแน่-_-+
รุ่งขึ้น
ฉันแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เก้าโมงเช้า(เก้าโมงบ้านแกเรียกเช้าเหรอ=_=)
วันนี้ฉันใส่ชุดเขียวอ๋อยบึ่งรถBM(ย่อมาจากอะไรก็มะรุ้คนเขียนไม่รู้เรื่องรถจ้ากรุณาอย่าถามT^T)
ไปบ้านนายดาร์ลี่
หน้าบ้านดารืลี่
ฉันมาถึงไวเหมือนโกหก(ก็นิยายนี่เนอะ)ฉันถีบประตูบ้านนายดาร์ลี่เต็มแรงจนส้นสูงหักส่วนประตูน่ะเหรอมะขยับเลยจ้าT^Tกรี๊ดเท้าจะหักใส่กุญแจไว้ก็ไม่บอกอีตาบ้า
“ใครมาทำอะไรโครมครามหน้าบ้านฉันยะ”มีผู้หญิงคนนึงเดินออกมาโวยวายทำไมหน้ายัยนี่หน้าคุ้นๆ=_=
“เธอ....ยัยชิลลี่-_-^^แกบุกมาถึงบ้านเลยเหรอยะ”ยัยเหียก(พึ่งตั้งให้เมื่อกี้)ชี้หน้าฉัน
“หรือว่า...เธอคือ......ใครอะ-_-”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดแกทำฉันไว้ตั้งหลายเรื่องแกจำไม่ได้เหรอ”
ไม่ได้จ้าโอลัลล้า-_-
“ฉันหลินปิงไงแกจำได้ยัง”
ใครล่ะคะท่าน=_=หนูจำมะได้>_<
“เอ่อ...ขอโทษนะฉันจำไม่ได้ว่าแต่เธอเป็นคนใช้บ้านนี้ใช่ไหมไปตามดาร์ลี่ให้หน่อย”ฉันพูดพร้อมเชิดใส่ยัยหลินปิงอ๊ะหรือหลินฮุ่ย=_=
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....แกว่าใครเป็นคนใช้กัน”ยัยฮุ่ย(ย่อมาจากหลินฮุ่ย)หันมาอ้าปากกว้างใส่ฉัน
“เอ๊ะ...อะไรกันยัยเห็ดเผาะฉันบอกให้ไปตามดาร์ลี่มา”ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย
“ฉันหลินฮุ่ยเอ๊ยหลินปิง”เอากับมันชื่อตัวเองยังจำผิด=_=
“จะชื่ออะไรก็ช่างไปตามดาร์ลี่มาป๊ายยยยยยย”ฉันแว้ดใส่
“ทำไมมีธุระอะไรกับน้องฉันยะ”ยัยฮุ่ยพูดหาเมื่อกี้มันว่าไงนะ
“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะยัยฮุ่ย”
“ฉันหลินปิงย่ะฉันถามหล่อนว่ามีธุระอะไรกับน้องฉัน”
“หมายควายว่าเอ๊ยความว่า”ฉันชี้หน้ายัยฮุ่ย
“ดาร์ลี่น้องฉันและฉันก้ไม่ให้เธอพบด้วย”ยัยฮุ่ยเชิดหน้าทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้เชิด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดไปตามมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันตบ”ฉันยื่นคำขาด
“ไม่”
“ผัวะ”ฉันปล่อยหมัดตรงใส่ดั้งยัยหลินฮุ่ย
“แก๊-_-^^”ยัยฮุ่ยเงื้อมือจะมาตบแต่ฉันหลบได้ด้วยความพลิ้วฉันปล่อยหมัดอัปบ์เปอร์คัตใส่คางจนคางแหมบ?
ยัยฮุ่ยกระโดดทับฉันด้วยแรงกดดันอันมหาสารทำให้ฉันร่วงลงไปกับพื้นและตบฉันจนคอแทบหลุดเจ็บชะมัดยาดT^T
“ทำอะไรน่ะ”
เสียงใครคุ้นๆ>_Oเมื่อเงยหน้าขึ้นมาฉันก็พบสายตาอาฆาตของนายดาร์ลี่ที่กำลังมองฉันอย่างหยาดเยิ้ม-_-
“ดาร์ลี่”ยัยฮิบฮุ่ย(เกิดจากฮิบโป+หลินฮุ่ย)รีบลุกออกจากตัวฉัน
“พี่ทำอะไรน่ะเป็นผู้ใหญ่แล้วก็หัดคิดซะบ้างไปทะเลาะกับหมาทำไม”5555สมน้ำหน้ายัยฮุ่ยโดนน้องด่าแต่เหมือนอีตานี่ด่าฉันด้วยยังไงไม่รู้-_-
“เธอมาทำไม”อีตาดาร์ลี่หันหน้าหล่อมาใส่ฉัน
“ฉันมาหานายนั่นแหละ”
“มาหาฉัน?มีแผนอะไรป่ะเนี่ย”
ชิเกลียดคนรุ้ทันที่สุด-_-
“นายลืมรึเปล่าเราจะต้องหมั้นกันในอีก6วันข้างหน้านี้แล้วและฉันจะไปเลือกแหวน”ฉันโกหกความจริงจะไป ช็อปต่างหาก-_-
“ไม่เชื่ออย่างเธอเนี่ยนะไปเลือกแหวน...ฉันว่าเธอต้องหลอกฉันให้ไปถือของตอนเธอช็อปใช่ไหม”
อีตานี่.....รุ้ได้ไงเนี่ยมีพลังจิตอ๊ะเปล่า=_=
“เออ...นั่นแหละไปด้วยกันหน่อย”ฉันเชิดหน้าตอบ
“ไม่”อีตาดาร์ลี่เชิดมั่ง...พอเหอะจะอ้วกผู้ชายบ้าไรมาเชิดหน้า=_=
“ไปเดี๋ยวนี้นะ”ฉันดึงแขนเสื้ออีตาบ้าดาร์ลี่
“กรี๊ดดดดดดดดดแกมาดึงน้องฉันทำไมยะ”ยัยฮุ่ยรีบมาแกะมือฉันใครจะยอมฟระย้ากO>_<O
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อย”
“ไม่”
“ปล่อยยยยยยยยยยย”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย”
“บอกให้ปล่อยไงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย”ยัยฮุ่ยกระชากฉันเต็มแรง
“แควก”
เสื้ออีตาดาร์ลี่ติดมือฉันมาแว้ววววววววO_Oตอนนี้เขาโชว์แผงอกกำยำรับลมหนาวอยู่ข้างหลังเขามีรอยแผลเล็กๆด้วยอะมันอะไร
“เธอเห็นแล้วใช่ไหม”ดาร์ลี่หันมามองหน้าฉันพร้อมตะคอกเสียงดัง
“รอยแผลนั่นน่ะเหรอ”
“.....”เขาเงียบ
ฉันเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออกอยู่ดีๆฉันก็เกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรงก่อนหมดสติไป
ความคิดเห็น