คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สถานะที่น่าจดจำ
+++ ตอนเช้า+++]
“ ยัยป๊อบ วันนี้ทำไมตื่นเช้าได้ ไม่สบายรึเปล่าลูก ” แม่ร้องถามด้วยความตกใจ ที่เห็นฉันตื่นเช้า ก็ร้อยวันพันปีถ้าแม่ไม่ปลุกฉันก็คงยังไม่ตื่น แค่บอสบอก พรุ่งนี้ไปโรงเรียนพร้อมกันนะ ทำให้ฉันอยากตื่นเช้าขึ้นมาทันที
“ คงตื่นมารอ ใคร บางคนละครับแม่ ” กอล์ฟพูดพลางยิ้มมาที่ฉัน
~ ก็เพราะเธอน่ารัก ฉันเลยต้องรัก ก็ไม่จำเป็นต้องห้ามหัวใจ แค่เพราะว่าอยากรัก ไม่กลัวจะต้องเสียใจ ไม่ว่าจะยังไงเลือกแล้วว่าจะเป็นคนที่รักเธอ ~
เสียงโทรศัพท์ของบอสนี่
“ สวัสดีคะ ใครค่ะ ”
(แฟนเธอไง )
“ นี่นายว่างมากรึไง ”
( แสดงว่าเธอยอมรับว่าเป็นแฟนฉันแล้วอ่ะดิ )
“ บ้า ฉันไม่ได้เป็นแฟนนายซักหน่อย ”
(ฉันรอเธออยู่หน้าบ้านแล้วนะ)
“ อือ แล้วฉันจะรีบไป ”
“ กอล์ฟไปกันเถอะ แม่ หนูไปโรงเรียนแล้วนะ ”
ออกมาฉันก็เห็นนายบอสยืนรออยู่
“ เจ้ เมื่อกี้ เจ้ คุยกับพี่บอสใช่ป่ะ เห็นยืนเขินอยู่นั่นแหละ ”
“ ไอ้น้องบ้า เบาๆ อายเขา ” ฉันบอก กอล์ฟให้พูดเบาๆ ดูหน้าตาบอสดิบานซะขนาดนั้น
“ รอนานรึเปล่า ร้อนไหม ฉันถามออกไป ”
“ ไม่หรอก ”
“ หวานขนาดนี้ ห่วงกันขนาดนี้ถ้าไม่ใช่แฟนแล้วเขาเรียกว่าอะไร น๊า ”
“ ไปกันเถอะปล่อยให้น้องฉันบ้าคนเดียว ” ฉันบอกบอส
บอสเดินมาจูงมือฉัน และถือกระเป๋าให้ ฉันยิ้มขอบคุณเขา เขาทำแบบนี้ไม่รู้เขาคิดอะไรกับฉันบ้างรึเปล่า อยากรู้จัง แต่ไม่กล้าถาม
+++บนรถเมล์+++
คนบนรถเมล์ไม่ได้แน่นมาก แต่ไม่มีที่ว่างให้ผู้หญิงที่น่ารักๆอย่างฉันนั่ง รถเมล์เบรกแต่ละที่หน้าฉันก็ทิ่มเข้ากับ หน้าอกของบอสทุกที ฉันกลัวเขาเจ็บ แต่เขาบอกไม่เป็นไร ตรงที่ฉันยืนมีคนลุก ฉันกำลังจะไปนั่ง บอสก็ดึงฉันไว้ แล้วกวักมือเรียกนักเรียนหญิงที่ยืนข้างๆฉันมานั่งแทน
“ ใช่สิ อยากแกล้ง ฉันใช่มั้ย ” ฉันถามไปอย่างเหลืออด
“ นี่เธอกำลังน้อยใจฉัน รึเปล่าเนี่ย ” บอสถาม แกล้งดึงเปียฉัน
“ ไม่รู้ ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ” จากนั้นฉันก็ไม่พูดกับเขาอีก
ก่อนจะลงรถเมล์ บอสตะโกนลงมา
“ ถ้า อยากรู้ว่าทำไมฉันทำแบบนี้ให้ไปถามเพื่อนของเธอดู ”
ฉันได้ ยินอย่างนั้นก็ยังงงอยู่
วันนี้ฉันมาโรงเรียน ก่อนเพื่อนในห้องหลายคน
“ อ้าวป๊อบ ทำไมวันนี้แกมาโรงเรียนเช้าได้ ” ยัยเพลงถามด้วยใบหน้าที่ดูตกใจ
“ พอดีตื่นเช้า แล้วนี่แกมาพร้อมบาสทุกวันเลยหรอ ”
ฉันถามไป เมื่อเห็นบาสเดินเข้ามาพร้อมยัยเพลง บาสถือกระเป๋าให้ด้วย ยัยเพลงดูหน้าแดงๆเมื่อฉันถาม
“ เปล่า ไม่ได้มาพร้อมกันทุกวัน ” ยัยเพลงรีบปฎิเสธ
“ บาส คือ ป๊อบมีอะไรจะถามหน่อยนะ ” ฉันนึกเรื่องที่จะถามได้พอดี
“ มีไรหรอ ว่ามาดิ ” บาสตอบ
“ คือ ถ้านายขึ้นรถเมล์กับผู้หญิงคนนึง แล้วมีเบาะว่างนายจะให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งรึเปล่า ”
“ ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนอื่นฉันไม่ได้คิดอะไรด้วย ฉันจะให้นั่ง แต่ถ้าผู้หญิงที่ยืนข้างๆฉันเป็นคนที่ฉันรัก ฉันก็จะไม่ยอมให้เขานั่ง ”
“ ทำไมล่ะ / ทำไมล่ะ ” เสียงฉันกับยัยเพลงดังขึ้นพร้อมกัน
“ ก็เพราะว่า ผู้ชายทุกคนอยากอยู่ข้างๆคนที่เรารัก อยากเคียงข้างเธอคนนั้นตลอดเวลา ”
ฉันนั่งนึกถึงเหตุการณ์ณ์บนรถเมล์ บอสนายคิดอย่างนี้จริงๆรึเปล่า
ฉันมัวแต่นึกถึงเรื่องของตัวเอง เลยลืมมองว่า บาสกำลังแอบมองเพลงตลอดเวลาที่เขาตอบคำถามของป๊อบ
หลังเลิกเรียนฉันก็ไปทำความสะอาดที่ห้องบอสเหมือนเดิม รู้ไหมคะ ประโยคแรกที่ตานี่ถามฉันตอนที่เจอหน้ากัน
“ หายโกธร แล้วใช่มั้ย เธอถามเพื่อนเธอรึยัง ”
“ ถามเรื่องไร ” ฉันแกล้ง นานทีฉันจะมีโอกาส
“ ไม่ต้องมาทำไก๋เลย ยัยเตี๋ย ” เขาเดินมาบิดแก้มฉัน
วันนี้เป็นสุดท้ายที่ต้องมาทำความสะอาดที่บ้านของบอส รู้สึกแปลกๆกับตัวเองจัง ฉันมารอบอสที่เดิม แต่มันเลยเวลามาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ
“ ขอโทษนะครับ ใช่ พี่ป๊อบรึเปล่า ” มีเด็กผู้ชายวิ่งมาถามฉัน
“ คะ ”
“ คือ พี่บอสให้มารับครับ ”
“ บอสให้มารับ ” ฉันถามงงๆ
“ พี่บอสกำลังซ้อมบอลอยู่ครับ ไม่ว่างมารับ ” เด็กคนนั้นบอก
ฉันเดินตามเด็กคนนั้นมาในโรงเรียน เดินลัดไปลัดมาซักพัก ก็เจอสนามฟุตบอล ฉันเห็นบอสกับคนในทีมกำลังซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่พอดีตานี่เห็นฉันเท่านั้นแหละก็เลิกซ้อม เดิมมาหาฉันทันที
“ ยัยเตี้ยทำไมมาช้าจัง ฉันให้คนไปรับตั้งนาน เป็นอะไรรึเปล่า ” บอสเดินมาและยังเอามือมายีหัวฉัน
“ บอสแฟนแกหรอว่ะ ” เพื่อนของบอสถาม
“ เฮ้ย ไม่ใช่ ยัยนี่เป็น... ” บอสมองมาที่ฉัน เป็นอะไร ฉันก็อยากรู้ว่าฉันเป็นอะไรกับนาย เราอยู่ในฐานะอะไรของกันและกัน แต่สำหรับฉัน นายคือคนที่ฉัน รัก แล้วสำหรับนาย ฉันเป็นใคร
“ เป็นใครก็รีบบอกมาดิ ฉันอยากรู้จักจัง ” เพื่อนของเขาเร่งเอาคำตอบ ตอนที่บอสจะบอกว่าฉันเป็นอะไรกับเขา เหมือนอากาสที่อยู่บนโลกนี้น้อยลงไปทุกที
“ ยัยนี่ ก็เป็นแค่คน คนรับใช้ของฉัน ” บอสบอกเพื่อนไป ใช่สินะ ทำไมฉันลืมไปว่าฉันเข้ามาในฐานะอะไร และควรออกไปในฐานะที่เข้ามา ฉันไม่ควรที่จะคิดไปคนเดียว ว่าเขาคงรู้สึกเหมือนเรา สิ่งที่เขาทำทั้งหมดเขาคงไม่ได้คิดอะไร แค่ทำให้ในฐานะของคนรับใช้ แต่นายจะรู้มั้ย ว่าคำตอบของนาย ทำให้คนรับใช้อย่างฉัน เหมือนตายทั้งเป็น หลังจากที่เพื่อนเดินไป ฉันนั่งเงียบ มองไปบนฟ้า
“ เหม่อเชียว เป็นอะไรรึเปล่า ” บอสสะกิดถาม
“ เป็นคนรับใช้ของนายไง ” ฉันแค่นยิ้มให้บอส บอสมองหน้าฉัน หน้าของเขาดูเศร้าๆ
“ ฉันขอโทษที่ พูดแบบนั้น ” บอสขอโทษฉัน
“ ไม่เห็นเป็นไรเลย นายพูดถูกแล้ว ”
“วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ที่ฉันจะได้อยู่ข้างนาย ได้เคียงข้างนาย นายคงดีใจที่ต่อไปนี้ไม่มีฉันคอยกวนใจอีก”
ฮึก....อีกนิดเดียว อย่าพึ่งไหลนะ ฉันไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาฉัน ...ฮึก
“ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ ที่พูดแบบนั้น ” บอสพยายามปลอบฉัน
“ อย่าพูดอีก อย่าขอโทษ อย่าทำให้ฉันเข้าใจผิด คิดว่านายรู้สึกผิดที่พูดแบบนั้นคิดว่า นาย ฮึก.ชะ..ชอบ ฮึก.. ฉัน ” ฮือๆๆๆ แล้วฉันก็กลั้นมันไว้ไม่ไหว น้ำตาของฉันมันไหวไม่ยอมหยุด
“ นี่ยัยเตี้ย เลิกร้องได้แล้ว นี่คิดเองเออเองหมดเลยนะเนี่ย ” บอสปลอบพลางเช็ดน้ำตาให้ฉัน
“ ฉันคิดอะไรคนเดียว ” ฉันปาดน้ำตาแล้วถามเขา เขาเงียบไม่ตอบคำถามของฉัน
ความคิดเห็น