ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    3 DayonlyDay I love U

    ลำดับตอนที่ #5 : สถานะที่น่าจดจำ

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 53


    +++ ตอนเช้า+++]

    ยัยป๊อบ  วันนี้ทำไมตื่นเช้าได้  ไม่สบายรึเปล่าลูก   แม่ร้องถามด้วยความตกใจ  ที่เห็นฉันตื่นเช้า     ก็ร้อยวันพันปีถ้าแม่ไม่ปลุกฉันก็คงยังไม่ตื่น   แค่บอสบอก  พรุ่งนี้ไปโรงเรียนพร้อมกันนะ     ทำให้ฉันอยากตื่นเช้าขึ้นมาทันที

    คงตื่นมารอ  ใคร บางคนละครับแม่     กอล์ฟพูดพลางยิ้มมาที่ฉัน

    ~ ก็เพราะเธอน่ารัก   ฉันเลยต้องรัก ก็ไม่จำเป็นต้องห้ามหัวใจ  แค่เพราะว่าอยากรัก  ไม่กลัวจะต้องเสียใจ  ไม่ว่าจะยังไงเลือกแล้วว่าจะเป็นคนที่รักเธอ ~

    เสียงโทรศัพท์ของบอสนี่

    สวัสดีคะ   ใครค่ะ

    (แฟนเธอไง )

    นี่นายว่างมากรึไง 

    ( แสดงว่าเธอยอมรับว่าเป็นแฟนฉันแล้วอ่ะดิ )

    บ้า   ฉันไม่ได้เป็นแฟนนายซักหน่อย

    (ฉันรอเธออยู่หน้าบ้านแล้วนะ)

    อือ  แล้วฉันจะรีบไป

    กอล์ฟไปกันเถอะ    แม่  หนูไปโรงเรียนแล้วนะ

    ออกมาฉันก็เห็นนายบอสยืนรออยู่

    เจ้ เมื่อกี้ เจ้ คุยกับพี่บอสใช่ป่ะ   เห็นยืนเขินอยู่นั่นแหละ    

    ไอ้น้องบ้า  เบาๆ อายเขา    ฉันบอก กอล์ฟให้พูดเบาๆ  ดูหน้าตาบอสดิบานซะขนาดนั้น

    รอนานรึเปล่า   ร้อนไหม  ฉันถามออกไป

    ไม่หรอก

    หวานขนาดนี้ ห่วงกันขนาดนี้ถ้าไม่ใช่แฟนแล้วเขาเรียกว่าอะไร  น๊า

    ไปกันเถอะปล่อยให้น้องฉันบ้าคนเดียว  ฉันบอกบอส

    บอสเดินมาจูงมือฉัน  และถือกระเป๋าให้  ฉันยิ้มขอบคุณเขา    เขาทำแบบนี้ไม่รู้เขาคิดอะไรกับฉันบ้างรึเปล่า  อยากรู้จัง   แต่ไม่กล้าถาม

    +++บนรถเมล์+++

    คนบนรถเมล์ไม่ได้แน่นมาก    แต่ไม่มีที่ว่างให้ผู้หญิงที่น่ารักๆอย่างฉันนั่ง    รถเมล์เบรกแต่ละที่หน้าฉันก็ทิ่มเข้ากับ หน้าอกของบอสทุกที   ฉันกลัวเขาเจ็บ แต่เขาบอกไม่เป็นไร   ตรงที่ฉันยืนมีคนลุก   ฉันกำลังจะไปนั่ง บอสก็ดึงฉันไว้  แล้วกวักมือเรียกนักเรียนหญิงที่ยืนข้างๆฉันมานั่งแทน  

    ใช่สิ  อยากแกล้ง ฉันใช่มั้ย    ฉันถามไปอย่างเหลืออด

    นี่เธอกำลังน้อยใจฉัน  รึเปล่าเนี่ย บอสถาม แกล้งดึงเปียฉัน

    ไม่รู้  ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน     จากนั้นฉันก็ไม่พูดกับเขาอีก

    ก่อนจะลงรถเมล์  บอสตะโกนลงมา

    ถ้า อยากรู้ว่าทำไมฉันทำแบบนี้ให้ไปถามเพื่อนของเธอดู

    ฉันได้ ยินอย่างนั้นก็ยังงงอยู่

    วันนี้ฉันมาโรงเรียน ก่อนเพื่อนในห้องหลายคน

    อ้าวป๊อบ ทำไมวันนี้แกมาโรงเรียนเช้าได้   ยัยเพลงถามด้วยใบหน้าที่ดูตกใจ

    พอดีตื่นเช้า  แล้วนี่แกมาพร้อมบาสทุกวันเลยหรอ

    ฉันถามไป เมื่อเห็นบาสเดินเข้ามาพร้อมยัยเพลง  บาสถือกระเป๋าให้ด้วย  ยัยเพลงดูหน้าแดงๆเมื่อฉันถาม

    เปล่า  ไม่ได้มาพร้อมกันทุกวัน  ยัยเพลงรีบปฎิเสธ

    บาส คือ ป๊อบมีอะไรจะถามหน่อยนะ     ฉันนึกเรื่องที่จะถามได้พอดี

    มีไรหรอ ว่ามาดิ   บาสตอบ

    คือ ถ้านายขึ้นรถเมล์กับผู้หญิงคนนึง   แล้วมีเบาะว่างนายจะให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งรึเปล่า

    ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนอื่นฉันไม่ได้คิดอะไรด้วย  ฉันจะให้นั่ง   แต่ถ้าผู้หญิงที่ยืนข้างๆฉันเป็นคนที่ฉันรัก     ฉันก็จะไม่ยอมให้เขานั่ง

    ทำไมล่ะ / ทำไมล่ะ   เสียงฉันกับยัยเพลงดังขึ้นพร้อมกัน

    ก็เพราะว่า  ผู้ชายทุกคนอยากอยู่ข้างๆคนที่เรารัก  อยากเคียงข้างเธอคนนั้นตลอดเวลา

    ฉันนั่งนึกถึงเหตุการณ์ณ์บนรถเมล์  บอสนายคิดอย่างนี้จริงๆรึเปล่า

    ฉันมัวแต่นึกถึงเรื่องของตัวเอง เลยลืมมองว่า บาสกำลังแอบมองเพลงตลอดเวลาที่เขาตอบคำถามของป๊อบ

    หลังเลิกเรียนฉันก็ไปทำความสะอาดที่ห้องบอสเหมือนเดิม  รู้ไหมคะ ประโยคแรกที่ตานี่ถามฉันตอนที่เจอหน้ากัน                                                     

    หายโกธร แล้วใช่มั้ย   เธอถามเพื่อนเธอรึยัง

    ถามเรื่องไร   ฉันแกล้ง นานทีฉันจะมีโอกาส

    ไม่ต้องมาทำไก๋เลย ยัยเตี๋ย  เขาเดินมาบิดแก้มฉัน

     

     

    วันนี้เป็นสุดท้ายที่ต้องมาทำความสะอาดที่บ้านของบอส     รู้สึกแปลกๆกับตัวเองจัง           ฉันมารอบอสที่เดิม   แต่มันเลยเวลามาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ

    ขอโทษนะครับ  ใช่ พี่ป๊อบรึเปล่า   มีเด็กผู้ชายวิ่งมาถามฉัน

    คะ

    คือ  พี่บอสให้มารับครับ  

    บอสให้มารับ     ฉันถามงงๆ

    พี่บอสกำลังซ้อมบอลอยู่ครับ  ไม่ว่างมารับ  เด็กคนนั้นบอก

    ฉันเดินตามเด็กคนนั้นมาในโรงเรียน   เดินลัดไปลัดมาซักพัก  ก็เจอสนามฟุตบอล  ฉันเห็นบอสกับคนในทีมกำลังซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย    แต่พอดีตานี่เห็นฉันเท่านั้นแหละก็เลิกซ้อม  เดิมมาหาฉันทันที

    ยัยเตี้ยทำไมมาช้าจัง  ฉันให้คนไปรับตั้งนาน  เป็นอะไรรึเปล่า   บอสเดินมาและยังเอามือมายีหัวฉัน

    บอสแฟนแกหรอว่ะ  เพื่อนของบอสถาม

    เฮ้ย  ไม่ใช่  ยัยนี่เป็น...    บอสมองมาที่ฉัน  เป็นอะไร  ฉันก็อยากรู้ว่าฉันเป็นอะไรกับนาย   เราอยู่ในฐานะอะไรของกันและกัน   แต่สำหรับฉัน นายคือคนที่ฉัน รัก  แล้วสำหรับนาย ฉันเป็นใคร

    เป็นใครก็รีบบอกมาดิ  ฉันอยากรู้จักจัง  เพื่อนของเขาเร่งเอาคำตอบ  ตอนที่บอสจะบอกว่าฉันเป็นอะไรกับเขา   เหมือนอากาสที่อยู่บนโลกนี้น้อยลงไปทุกที

    ยัยนี่ ก็เป็นแค่คน  คนรับใช้ของฉัน บอสบอกเพื่อนไป     ใช่สินะ  ทำไมฉันลืมไปว่าฉันเข้ามาในฐานะอะไร   และควรออกไปในฐานะที่เข้ามา  ฉันไม่ควรที่จะคิดไปคนเดียว ว่าเขาคงรู้สึกเหมือนเรา   สิ่งที่เขาทำทั้งหมดเขาคงไม่ได้คิดอะไร แค่ทำให้ในฐานะของคนรับใช้   แต่นายจะรู้มั้ย ว่าคำตอบของนาย  ทำให้คนรับใช้อย่างฉัน เหมือนตายทั้งเป็น    หลังจากที่เพื่อนเดินไป  ฉันนั่งเงียบ  มองไปบนฟ้า

     เหม่อเชียว  เป็นอะไรรึเปล่า   บอสสะกิดถาม

    เป็นคนรับใช้ของนายไง  ฉันแค่นยิ้มให้บอส   บอสมองหน้าฉัน หน้าของเขาดูเศร้าๆ

    ฉันขอโทษที่ พูดแบบนั้น  บอสขอโทษฉัน

    ไม่เห็นเป็นไรเลย    นายพูดถูกแล้ว

    วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว  ที่ฉันจะได้อยู่ข้างนาย  ได้เคียงข้างนาย   นายคงดีใจที่ต่อไปนี้ไม่มีฉันคอยกวนใจอีก

    ฮึก....อีกนิดเดียว   อย่าพึ่งไหลนะ   ฉันไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาฉัน ...ฮึก

    ฉันขอโทษ  ฉันขอโทษจริงๆ ที่พูดแบบนั้น   บอสพยายามปลอบฉัน

    อย่าพูดอีก  อย่าขอโทษ  อย่าทำให้ฉันเข้าใจผิด   คิดว่านายรู้สึกผิดที่พูดแบบนั้นคิดว่า  นาย ฮึก.ชะ..ชอบ ฮึก.. ฉัน  ฮือๆๆๆ แล้วฉันก็กลั้นมันไว้ไม่ไหว   น้ำตาของฉันมันไหวไม่ยอมหยุด

    นี่ยัยเตี้ย  เลิกร้องได้แล้ว  นี่คิดเองเออเองหมดเลยนะเนี่ย   บอสปลอบพลางเช็ดน้ำตาให้ฉัน

    ฉันคิดอะไรคนเดียว  ฉันปาดน้ำตาแล้วถามเขา  เขาเงียบไม่ตอบคำถามของฉัน 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×