Reborn! fic - Project :: Le quattro Stagioni [ Normal ]

ลำดับตอนที่ #5 : Le Quattro Stagioni :: - L'Autunno - Prologue

Title                  :           L’Autunno

Pairing             :           1895 1886 2795

Chapter           :           Prologue

Rate                 :           PG-15

Author              :           Cyan

Note                 :           เรื่องนี้เรตแรงที่สุดเท่าที่เคยแต่งมาค่ะ (ฮา) ความรุนแรงในเรื่องมีสูง ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะ แล้วก็...คาแรกเตอร์จะแปลกจากต้นฉบับไปนิด (?) คล้ายๆ จะเป็นฟิค  AU ค่ะ

------------------------------------------------------------

แม้จะเจ็บปวดแค่ไหน...ก็ไม่เป็นไร

ผม... มีชีวิตอยู่

.. เพื่อปกป้องเธออีกคน ..

            .. ลมหนาวแห่งฤดูใบไม้ร่วงกรีดร้องท่ามกลางค่ำคืนอันเงียบสงัด ..

            เสียงโทรศัพท์จากบุคคลผู้โหยไห้ดังขึ้น...เพียงเพื่อเรียกร้อง ให้หญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงได้ยิน

            // ฮารุ...นี่...ฉัน...เอง.... //

            ..คุโรคาวา ฮานะ..

            เปลือกตาของมิอุระบีบตัวเข้าหากันแน่น มือชื้นเหงื่อกำสายโทรศัพท์ดั่งหวาดกังวลในเรื่องที่จะได้ยิน

            // เคียว...โกะ... //

            คนที่อยู่ปลายสายนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง ทิ้งให้ความเย็นยะเยือกแผ่เข้าปกคลุมผู้รับ หากไม่นานก็มีเสียงฟูมฟายออกมาจากลำคอของคุโรคาวาอย่างไม่อาจห้ามได้...

            // จากเรา...ไปแล้ว //

            แกร๊ง...

            หูโทรศัพท์ที่เคยกำแน่นอยู่ในมือร่วงหล่นลงกับพื้น ก่อนทั้งเครื่องจะตกแตกกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อย     คำพูดคำนั้นดังขึ้นในโสตประสาทราวกับถูกเปิดเทปซ้ำๆ

            เคียวโกะ...จากไปแล้ว

            จากไปแล้ว

            จาก... ไปแล้ว.....

            ร่างของมิอุระ ฮารุสั่นเทาด้วยแรงสะอื้น ลำคอฝืดพยายามกลืนน้ำลายเหนียว หากไร้ผล...หยาดน้ำร้อนสีใสเอ่อทะลักเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

... ไม่มีคำถามอะไรทั้งสิ้น ...

เลือดข้นที่แปดเปื้อนอยู่เต็มใบหน้าของบุรุษผู้นั้นแห้งกรังเป็นรอย ดวงตาสีดำของเขาบีบตัวลงเพื่อห้ามมิให้ความอ่อนแอไหลรินลงมา

โลหิตแดงฉานยังคงร่องรอยบนเสื้อขาว ที่แม้จะชะล้างสักร้อยครั้งพันครั้ง... ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวดต่อบาปของการกระทำไปได้

รอยยิ้มแสนอบอุ่นของชายหนุ่มกรายขึ้น  น้ำเสียงอ่อนโยนพูดเพียงประโยคสั้นๆ... ทว่าบีบรัดหัวใจของมิอุระจนแหลกสลาย


           ไม่ว่าจะเศร้าโศกเพียงใด  นายก็จะยิ้ม...ให้ฉันอยู่เสมอ

            แม้ว่า...

 “ขอโทษนะ...ฮารุ” 

........

…

.

ฉันจะเลว... จนไม่น่าให้อภัย








------------------------


หายไปนานค่ะ นานมากๆ เลย  .....ขอโทษด้วยนะคะ
คู่ L11 (La Primavera) คาดว่าภายในอาทิตย์นี้ "น่าจะ" อัพบทแรกให้ครบร้อยได้นะคะ  = =''



ฟิคสั้นเรื่อง  l'Autunno  เป็นอะไรที่ฟ้าตั้งใจวางพล็อตเรื่องสุดๆ
บทนำจงใจแต่งให้งง + สงสัยค่ะ ไม่ต้องกังวล ฮิๆ


ยังไงก็ขอคอมเมนต์ให้กำลังใจด้วยนะคะ ><