คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4 : Send love for my love only!
TITTLE : Send love for my love only!
WRITER : นายโกโก้ :]]
COUPLE : kibum X donghae
CHAPTER4 : Sweet
ณ ม้าหมุนแห่งช็อกโกแล็ตแลนด์
ขณะนี้ สองหนุ่มรูปงาม ‘คิบอม’ และ ‘ดงเฮ’ กำลังจู๋จี๋ดู๋ดี๋ กันอยู่ที่ม้าหมุน (ฮิ๊วๆ)
“ คิบอมๆ เค้าอยากนั่งตัวที่เป็นม้าอ่ะ เค้านั่งได้ป่ะ? ”
ดงเฮทำหน้าตาราวเด็กน้อยไร้เดียงสา และอ้อนคิบอมอย่างสุดฤทธิ์
“ ได้สิครับ^^ ”
ไอ๊ หย๋า า! ~ คือเสียงตะโกนภายในจิตใจของคิบอมที่ตื่นเต้นกับใบหน้าไร้เดียงสาของดงเฮ คิบอมถึงกับจะละลายไปเลยทีเดียว ( คนแต่ง : อิอิ )
“ คิบอมนั่งกับเค้านะ นั่งคนเดียวเค้าเหงา ~ ”
ดงเฮยังคงอ้อนคิบอมต่อไป ๆ ทำหน้าตาหยั่งกะลูกแมวน้อยที่อ้อนเจ้านาย
“ !? ไม่ได้หรอกครับ ม้ามันตัวนิดเดียวเอง นั่ง2คนไม่ไหวหรอกครับ ”
คิบอมอึ้งปนกับเขินอยู่เล็กน้อย แต่ก็พยายามทำหน้าขรึมเข้าไว้เพราะจะได้ปกปิดความเขินอายของตัวเอง
“ ทำไมหล่ะๆ? นั่งได้สิ เราก็เบียดๆกันไง อบอุ่นดีออกนะ คิบอมรังเกียจเค้าหรอ? ”
ดงเฮทำหน้า งงๆ พร้อมกับยิงคำถามลูกเบ้อเร่อใส่คิบอม ที่สำคัญหน้าของดงเฮ โอ้ว! น่ารักกเกินไปแล้ว!
“ ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้รังเกียจด๊องเลยนะครับ ผมรักด๊องครับ เรานั่งด้วยกันก็ได้ครับ ”
คิบอมตอบอย่างรวดเร็วทันควัน และบอกรักดงเฮด้วยความหวาน><(อีกแล้วเรอะ!)
“ เค้าก็รักคิบอมเหมือนกันแหละ จุ๊บ!^^ ”
(แน่ะ!) ดงเฮก็บอกรักคิบอมเช่นกัน และก็หอมแก้มคิบอมเบาๆไป 1 ครั้ง!
และแล้วทั้ง 2 คนก็นั่งม้าหมุนด้วยกัน โดยม้าตัวที่ทั้งสองคนนั้นเป็นม้าสีขาวปนกับสีชมพูและสีทองเป็นม้าที่น่ารักและสง่างาม ดงเฮนั่งก่อนและคิบอมก็นั่งโอบกอดดงเฮจากข้างหลัง
“ สนุกอ่ะคิบอม เค้าสนุกมากเลย ^^ เย้ ๆ ฮะ ฮ่า ”
ดงเฮมีความสุขกับการขี่ม้าหมุน หัวเราะ และยิ้มออกมาอย่างจริงใจ ราวกับว่าดงเฮกลับไปเป็นเด็กอนุบาลที่ไม่มีความทุกข์ร้อนอะไรเลย
“ ครับ ผมเห็นด๊องสนุกผมก็สนุกเช่นกันครับ จุ๊บ ”
คิบอมหอมแก้มเบาดงเฮไป 1 ครั้ง และนำคางของตัวเองไปเกยไว้ที่ไหล่ของดงเฮเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆของ คิบอมได้รดผ่านซอกคอขาวๆของดงเฮช้า เล่นเอาดงเฮซาบซ่านไปเลยแหละ!
“ >////< ”
ดงเฮทั้งอาย และทั้งดีใจมากๆ ที่คิบอมหอมแก้มตัวเองบ้าง แต่ในใจของดงเฮแล้วกลับรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัวแล้ว
“ อายหรอครับ? ผมก็เอาคืนบ้างหล่ะครับ ด๊องหอมแก้มผมตั้ง 2 ครั้งแล้วนะ^^ แหะๆ ”
คิบอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และมีความสุขที่เห็นดงเฮอาย ( แหมๆ น่ารักจริง! )
“ บ้าหน่ะ ใครจะอายกับอิแค่การหอมแก้ม >//< ”
ดงเฮปฏิเสธเต็มที่ แต่ยังไงหน้าของดงเฮก็แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศไปแล้ว หุหุ
“ งั้นหรอครับ? ฮี่ ฮี่ ”
คิบอมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์อีกครั้งนึง พร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างมีเลศนัย สายตาคิบอมมีเล่ห์เหลี่ยมอย่างมาก ราวกับสุนัขจิ้งจอก แต่หน้าของคิบอมก็ยังอยู่บนไหล่ของดงเฮอยู่อีก ลมหายใจเขาก็ยังทำให้ดงเฮรู้สึกเสียวซ่าน ซาบซ่าน อยู่เรื่อยๆ
“ ทะ..ทำ ทำไมหรอ ? หัวเราะทำไมอ่า ? ”
ดงเฮตกใจนิดหน่อยที่เห็นคิบอมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ ตัวดงเฮสั่นหงั่กๆอยู่น้อยๆ
“ งั้นถ้าผม ทำแบบนี้หล่ะครับ ! ”
คิบอมพูดจบก็นำริมฝีปากของคิบอมก็ไปประกบกับริมฝีปากของดงเฮ ลิ้นของคิบอมเลื้อยชอนไชเข้าไปภายในปากของดงเฮ ลิ้นของดงเฮก็รู้หน้าที่ จึงได้ตอบโต้ลิ้นของคิบอมบ้าง ทั้งสองคนก็แลกลิ้นกันอย่างร้อนแรงมาก แต่ จูบ นั้มันไม่ใช่จูบแห่งความร้อนแรง มันคือ จูบ ที่เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นและความอ่อนโยนของคิบอมล้วนๆ
“ อู้ อู้ อี้ อู้ ”
ดงเฮพูดพยายามออกมาอย่างไม่เป็นคำ เนื่องจากลิ้นของคิบอมยังคงพันกับลิ้นของตัวเองอยู่
“ ไงหล่ะครับ? ทีนี้รู้สึกอย่างไรบ้างครับ? ”
คิบอมถอนปากออก และใช้แขนเสื้อเช็ดปากตัวเองเล็กน้อย และยิงคำถามใส่ดงเฮทันที!
“ บะ ..บ้า ! >////////< ”
หน้าของดงเฮตอนนี้แดงมากๆ แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศไปแล้ว ! อิอิ
“ ผมบ้าหรอครับ? ผมบ้ารักด๊องนั่นแหละ ใครบอกให้ด๊องปากน่าจูบเองหล่ะ^^ ”
คิบอมยิ้มอย่างมีความสุข ^^ ( คนแต่ง : ไอ้เจ้าเล่ห์เอ้ย! )
“ >///////////< ”
ดงเฮก็อายต่อไป อายเรื่อยๆ จนหน้าแดงไปหมดแล้ว แต่คิบอมก็ยังกอดดงเฮ และเอาคางเกยไหล่ดงเฮอยู่
[ ~Can I just spend my life with you~ ]
เสียงโทรศัพท์ของดงเฮก็ดังขึ้นมา!
“ โอ๊ะๆ! โทรศัพท์ๆ ”
ดงเฮลุกลี้ลุกลนรีบโทรศัพท์ และหลุดออกจากภวังค์แห่งรักแล้วเรียบร้อย
“ -*- !! ( ใครเนี่ย ขัดจังหวะจริงๆ ) ”
คิบอมทำหน้าตาเซ็งไปเลย! ที่มีมารมาขัดขวางความสุขของเขากับดงเฮ
“ สวัสดีครับ ดงเฮพูดครับ^^ ”
ดงเฮรับสายอย่างสุภาพและอารมณ์ดี เนื่องจากจูบของคิบอมเมื่อสักครู่นี้ ได้เติมพลังให้เขาไปแล้ว 100 เปอร์เซ็นต์!
[“ คุณหนูครับ คุณหนูอยู่ที่ไหนครับเนี่ย? นี่มันเย็นแล้วนะครับ กลับบ้านได้แล้วครับ! ”]
คนที่โทรมา คือ ผู้ติตามฮยอกแจ(นึกว่าใครซะอีก) เขาโทรมาเพราะความเป็นห่วงคุณหนุสุดที่รักของเขา
“ เอ่อ.. แหะๆ คือ... . ”
ดงเฮไม่กล้าตอบว่าอยู่กับคิบอมแถมยังกอดกันอยู่ด้วย
[“ คุณหนู? ฟังอยู่รึเปล่าครับ? อยู่ที่ไหนครับ? ผมจะได้ไปรับ นี่มัน 4 โมงกว่าแล้วนะครับเนี่ย ”]
ฮยอกแจ งงๆ ที่คุณหนูไม่ตอบคำถามสักที และถามคุณหนูอีกครั้งนึง
“ คุณหนูของคุณอยู่กับผมนะครับ เดี๋ยวดึกๆผมจะไปส่งเองครับ สวัสดีครับ ”
คิบอมแย่งโทรศัพท์จากมือของดงเฮและนำไปพูดอย่างหน้าาตาเฉย
[“ คิมคิบอมเรอะ! แกเอาคุณหนูมาน๊าาา าา าา~ ”]
ฮยอกแจโมโหคิบอมขึ้นมา! และต้องการจะเอาคุณหนูของตนกลับบ้าน
[“ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ~ ”]
ฮยอกแจได้ยินเพียงเสียงโทรศัพท์ที่ตัดไปแล้วเท่านั้น และที่สำคัญคิบอมก็ได้ปิดเครื่องของดงเฮเรียบร้อย
[“ แก ไอ้คิมคิบอม ฉันจะฆ่าแก๊! ”]
ฮยอกแจโมโหคิบอมม๊าก แต่ก็ได้แค่โมโหอ่าแหละ(เหอๆ)
“ ทำไมคิบอมว่างั้นอ่ะ? เดี๋ยวเค้าก็กลับแล้ว นี่มันก็ 4 โมงกว่าแล้วนะ เค้าไม่กลับดึกหรอก ”
ดงเฮสงสัยและยิงคำถามใส่คิบอม เปรี๊ยง! เพราะกลัวว่าจะโดนฮยอกแจเอ็ดเอา
“ ก็ ฮึ ฮึ ผมอยากอยู่กับด๊องนานๆหนิครับ ฮึ ฮึ ”
คิบอมยิ้ม และหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ มีเลศนัย! อีกแล้วเรอะ คิม คิบอม!
“ หมะ.. หมายความว่ายังไงอ่ะ เค้าไม่เข้าใจเลย ”
ดงเฮทั้งกลัวทั้งสงสัย ตัวก็ได้แค่สั่นหงั่กๆเบาๆ จึงได้แค่ถามต่อไป
“ เดี๋ยวก็รู้เองหล่ะครับ ฮันนี่~ ^^ ”
คิบอมหยอดคำหวานๆจนเลี่ยนใส่ดงเฮ และยังคงมีเลศนัยต่อไป!
“หมดแล้วนะครับ สำหรับม้าหมุนครับ หมดรอบแล้วนะครับทุกท่าน กรุณาเช็คข้าวของสัมภาระด้วยครับ ขอบคุณที่ใช้บริการครับ ”
พนักงานของม้าหมุนประกาศกับลูกค้าทุกท่าน และลูกค้าก็กำลังทยอยเดินออกจากม้าหมุนนั้นออกไป
“ ไปกันเถอะคิบอม หมดรอบแล้ว^^ ”
ดงเฮสะกิดคิบอม และเรียกคิบอม ตอนนี้ดงเฮเริ่มไม่สั่นแล้ว และเรียกคิบอมตามปกติ
“ ครับ แต่เราจะไปไหนกันดีหล่ะครับ? ”
คิบอมลุกขึ้นและลงจากม้าหมุนตัวนั้น และไม่ลืมที่จะอุ้มคุณหนูร่างน้อยลงมาด้วยย
“ เค้าหิวน้ำอ่ะ ”
ดงเฮเข้าสู่โหมดอ้อนคิบอม หน้าตาแอ๊บแบ๊วพิชิตมารของดงเฮจู่โจมใส่คิบอมเข้าให้แล้ว
“ ได้เลยครับ เราไปหาอะไรดื่มกัน^^ ”
คิบอมแอบเขิน>//< อยู่ข้างใน แต่กลัวจะเสียฟอร์มจึงต้องเข้าโหมดขรึมเข้าไว้
ร่างสูงใหญ่และร่างบางได้ลงมาจากม้าหมุนกันแล้ว ทั้ง 2 คนได้ หาม้านั่งนั่งกัน และทั้ง 2 คนก็ได้เจอม้านั่งกันแล้ว เป็นม้านั่งสีฟ้าอ่อน สามารถนั่งได้ 2 คน และดงเฮก็นั่งลงไปแล้วเรียบร้อยแล้ว
“ ด๊อง จะดื่มน้ำอะไรดีครับ^^? ”
คิบอมยืนถามดงเฮ และไม่ลืมที่จะยิ้มหวานๆให้กับดงเฮ
“ ตามใจคิบอมเถอะ เค้ารู้ว่าคิบอมต้องรู้ใจเค้า เค้าขอหวานๆน๊า^0^ ”
ดงเฮเองก็ยิ้มไม่แพ้กัน พร้อมกับอ้อนคิบอมเข้าไปอีก
“ ครับ นั่งรอสักครู่นะครับ^^ ”
คิบอมยิ้มรับ และเดินไปหาร้านขายน้ำแถวๆนั้น
“ อื้อ! อย่าไปนานนะ เค้าคิดถึง^^ ”
ดงเฮตะโกนไล่หลังของคิบอมไป ด้วยความน่ารัก อิอิ
ร้านขายน้ำ ณ ช็อกโกแล็ตแลนด์
คิบอมก็เดินหาร้านขายน้ำซักพัก และเขาก็เจอร้านขายน้ำจนได้ เขาจึงไม่รีรออะไร เดินเข้าไปที่เคาท์เตอร์ และสั่งน้ำที่เขาต้องการทันที
“ ขอน้ำสตอเบอร์รี่ปั่น 1 แก้ว กับ กาแฟเย็น 1 แก้วครับ ”
คิบอมสั่งน้ำแล้วก็ยืนรอ ในท่ายืนกอดอก และก็คิดถึงดงเฮๆ ๆๆ ในหัวมีแต่ ‘ดงเฮ’ เท่านั้น
“ ค่า รอสักครู่นะค่ะ ”
พนักงานร้านขายน้ำรับออร์เดอร์ทันทีทันใด
“ เอ่อ.. ขอน้ำสับปะรดปั่น 1 แก้ว ค่ะ ”
มีสาวสวยคนนึงแต่งตัวดี มีระดับ สวมแว่นตาดำกรอบเพชร เดินเข้ามายืนข้างๆคิบอม และสั่งน้ำเช่นกัน
“ ค่า ค่า ได้ค่ะ ”
พนักงานขายน้ำก็รับออร์เดอร์เช่นปกติ
“ เอ่อ ขอโทษนะคะ ใช่คุณคิมคิบอมมั้ยคะ ? ”
สาวสวยคนนั้นมองคิบอมสักครู่นึง และสาวสวยคนนั้นก็สะกิดที่ไหล่ของคิบอม และถามคิบอม
“ อ๋อ ใช่ครับ ว่าแต่คุณคือ...? ”
คิบอมหันไปมองหน้าสาวสวยคนนั้น และตอบคำถามของเขา พร้อมกับความงงงวย
“ คิบอมจริงๆด้วย ฉันเอง ควอล ยู ริ ไง ”
สาวสวยคนนั้นก็คือ ‘ยูริ’ เธอดีใจที่ๆได้คิบอม และก็ถอดแว่นตากรอบเพชรอันนั้นออก
‘ยูริ’ คือ เพื่อนสมัยเรียนที่อิตาลีของคิบอม แต่ยูริเองไม่ได้เรียนกับคิบอมจนจบเพราะ ยูริ มีปัญหาเล็กๆน้อยๆ ฉะนั้นยูริจึงไดเรียนกับคิบอม เพียงแค่ช่วง 1 ปีแรกเท่านั้น
“ อ๋อ^^ ยูริ นี่เอง นึกว่าใครซะอีก ไม่เจอกันตั้งนานนะครับ ตั้งแต่ตอนที่ผมไปอิตาลีปีแรก แล้วคุณก็ลาออกไป แล้วคุณไปทำอะไร ที่ไหนหรือครับ ? ”
คิบอมจำยูริได้ชัดเลยแหละ เพราะยูริ คือสาวสวยประจำห้องเรียนในตอนนั้น และยิงคำถามใส่ยูริเป็นชุด ปัง ปัง ปั๊ง ปั๊ง!
“ สบายดีค่ะ ก็ตอนนั้นมีปัญหาทางบ้านนิดหน่อยหน่ะ พ่อ-แม่เลยเรียกให้กลับมา แต่ตอนนี้ฉันเป็นนักร้องแล้วนะ^^ ”
ยูริตอบคำถามเป็นชุดที่คิบอมยิงมาอย่างครบถ้วน และเธอก็ได้บอกกล่าวเรื่องราวของเธอ
“ โห! นักร้องเลยหรือครับ? ยินดีด้วยนะครับ คุณสวยขึ้นนะครับ ถึงตอนนั้นจะสวยอยู่แล้วก็เถอะ^^ ”
คิบอมยินดีกับเพื่อนเก่า และชมยูริออกมาก ที่สำคัญที่ขาดไม่ได้เลยคือ รอยยิ้ม ของคิบอม 55
“ ไม่หรอกจ๊ะ แล้วคิบอมหล่ะ สบายดีมั้ย แล้วมาทำอะไรหรอ ? ”
ยูริเองก็ยิงคำถามเหมือนกัน ตู้ม!
“ มาเที่ยวหน่ะครับ^^ ”
คิบอมก็ตอบแบบสั้นๆได้ใจความม๊าก ก!
“ อ๋อ จ้ะ มาคนเดียวหรอ ? ”
ยูริ ยิงคำถามอีก ก(ไม่เลิกๆ)
“ เปล่า มากับ มากับ.....หน่ะครับ>//< ”
คิบอมตอบแบบชาวเขาคือ พูดมะชัด(55) และเขินที่จะบอกว่ามากับคนรัก
“ รู้แล้วแหละ มากับแฟนใช่มั้ยหล่ะ ? ”
ยูริ เก่งมาก กก และยูริก็ยังยิงคำถามเพื่อความชัวร์เข้าไปอีก
“ อือ ก็ประมานนั้นแหละครับ >///< แหะๆ”
คิบอมเองก็ยังเขินต่อไปแถมยังหัวเราะออกมาค่อยๆ แก้ความเขินอาย
ยูริ และ คิบอม คุยกันอย่างสนิทสนม โดยที่คิบอมลืมดงเฮไปซะสนิทเลย ทำให้ดงเฮนั่งรอแล้วรอเล่า สุดท้ายดงเฮก็ได้แอบตามคิบอมไป เพื่อเซอร์ไพร์ส แต่ดงเฮกลับมาเห็นภาพที่ไม่คาดฝัน คือเห็นคนรัก หรือ คิบอม กำลังพูดคุยกับหญิงอื่น และทิ้งตนเองให้อยู่ตามลำพัง ดงเฮหลบอยู่หลังพุ่มไม้ เพื่อสังเกตการณ์พฤติกรรมของคิบอม.... มือของดงเฮเด็ดใบไม้ออกมาขยี้ทีละใบๆ ด้วยความโมโหและงอน คิบอมอย่างเต็มที่ !
สนุกกันมั้ยครับ? ท่านผูู้อ่าน แหะ ๆ
หวานพอมั้ยครับ ? ? แต่งไปแต่งมาเริ่มเลี่ยนเอง 55 5
ถ้าชอบหรือไม่ดียังไงก็ ติ ชม กันได้นะครับ
เม้นบอกมาเลยครับ : ]
ผมขอ 20 เม้นสำหรับตอนนี้ครับ ! แล้วผมจะกลับมาแน่นอน !
นายโกโก้ขอบคุณครับ
ความคิดเห็น