ตำนานคนธรรมดา The villager legend

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 โลกของภูต

ตอนที่ 5 โลกของภูต

 

    
     
     นี่เฟลมเด็กนี่มาจากไหนเนี่ย ปกติจะต้องเป็นเด็กแรกเกิดไม่ใช่เรอะรึเจ้าว่าอย่างไรเสียงแว่วเข้ามาในโสตประสาทของไอที

 

     เสียงอะไรเนี่ย เกิดอะไรขึ้นพอเข้าประตูมาทุกอย่างก็มืดสนิทไปหมดเลย แล้วทำไมเราถึงขยับตัวไม่ได้!แม้แต่ลืมตายังไม่ค่อยจะขึ้นเลย ไอทีพยายามลืมตาจนเธอพอจะมองเห็นได้บ้างแม้มันจะเบลอๆก็ตาม  ดูเหมือนเราลอยค้างในอวกาศเลยแฮะสัมผัสอะไรไม่ได้เลยมีแต่อากาศ อากาศ และก็อากาศ! รอบด้านก็มืด เอ๊ะ!มีคนอยู่ด้วยนี่

 

    ไม่รู้สิวู้ด เด็กนี่อายุตั้งสิบห้าแล้วนะ แถมธาตุของนางยังแปลกๆอีกสิบหกต่างหาก! ชายผมสีดำ นัยตาสีแดงกล่าวตอบหญิงสาวที่ทั้งผมและตาเป็นสีเขียว 

 

    แล้วใครจะเอานางเล่าหรือจะเป็นเจ้าวินดี้ชายหนุ่มผิวขาวหน้าหวานผมและตาเป็นสีฟ้าเช่นเดียวกัน

 

    ขอบายเถอะอควา เจ้าก็รู้ว่าเด็กที่เกิดมาช่วงนี้ได้ภูตลมเยอะจะตาย ยกให้ซีโร่ ไม่ก็ดาร์กเถอะเด็กที่ได้ภูตว่างเปล่ากับความมืดน้อยจนนับได้เลยล่ะมั้งวินดี้หญิงสาวผมเงินนัยตาสีเดียวกันบุ้ยปากไปทางหญิงสาวผมสีขาวที่ยืนหลับตาอยู่ และชายหนุ่มผมสีดำและนัยตาสีนิลที่กำลังอ่านหนังสืออยู่

 

     เอ่อ...ข้าว่าอย่าเพิ่งไปยุ่งกับทั้งสองเลยดีกว่ามั้ง แล้วเอิร์ธล่ะว่าไงจะเอานางมั้ยอควาหันไปถามชายหนุ่มที่มีทั้งผมและสีตาเป็นสีน้ำตาลอีกคนซึ่งยืนใกล้ๆกับวู้ด

 

     ข้าก็ไม่ต่างจากวินดี้เท่าไหร่นักหรอกทรัพยากรภูตดินมันก็เยอะเหมือนกันแหละ เจ้าก็ไม่ต้องให้นางมีภูตซะก็สิ้นเรื่อง

 

    คนพวกนี้พูดอะไรกันเนี่ยทำอย่างกับเราเป็นสิ่งของอย่างนั้นแหละ ไอทีคิดและพยายามเขยิบไปให้ใกล้แม้ผลที่ออกมาจะไม่ได้เป็นไปตามที่หวังเลยก็ตาม

 

    อย่าพยายามขยับตัวเลย เจ้าทำไม่ได้หรอกเสียงนิ่มแต่เล็กแหลมทำให้รู้ว่าเป็นผู้หญิงไอทีเห็นหล่อนนั่งยองๆข้างหน้าเธอ หล่อนช่างเป็นหญิงสาวที่งดงามมากถึงภาพข้างหน้าจะเบลอแต่เธอก็รับรู้ได้ ผมสีชมพูและนัยตาสีม่วงสว่างไสวรอบกายของเธอมีแต่แสงเต็มไปหมด

 

     แล้วบอกได้มั้ยล่ะว่าที่นี่คือที่ไหน

 

   เหมือนจะอ่านความคิดได้เธอคนนั้นก็ตอบว่าที่นี่คือโลกของภูต และพวกข้าที่อยู่ที่นี่ก็เป็นภูต ข้าบอกเจ้าได้แค่นี้แหละ

 

     อ้าวท่านพี่ออโรล่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย พอดีเลยช่วยจัดการหน่อยสิว่าจะเอาภูตธาตุอะไรให้เด็กนี่ดีวู้ดทักออโรล่าเสียงใส พอได้ยินชื่ออโรล่า ทั้งซีโร่ที่ลืมตาสีขาวหม่นของเธอขึ้นและดาร์กที่เก็บหนังสือเข้าช่องว่างที่เหมือนหลุมดำก็มาร่วมสมทบด้วย

 

     เอางี้แล้วกัน ซุบซิบ ซุบซิบออโรล่าหันไปหาทุกตนและเสนอแนะบางอย่างซึ่งไอทีไม่ได้ยิน

 

     เอาจริงรึท่านพี่ ท่านเลือกเด็กนี่ท่านแน่ใจแล้วหรือ มันเกี่ยวพันกับทุกสิ่งทุกย่างเลยนะอาจจะผิดพลาดก็เป็นได้

 

      ข้าแน่ใจแล้ววินดี้ออโรล่าตอบอย่างนิ่มนวล

 

      งั้นทุกตนไปประจำที่วู้ดกล่าว แล้วเจ้าแห่งภูตทั้งแปดตนก็ล้อมรอบร่างของไอทีเป็นวงกลมยกเว้นออโรล่าที่อยู่ตรงกลางกับไอท ออโรล่าพึมพำบทอะไรบางอย่างซึ่งเป็นภาษาที่ไอทีฟังไม่รูเรื่อง จากนั้นภูตอีกเจ็ดตนที่ยืนล้อมรอบก็ยกแขนทั้งสองข้างเหยียดตรงไปข้างหน้าฝ่ามือตั้งขึ้น ทันใดนั้นพลังเจ็ดสีก็ออกมาจากภูตทั้งเจ็ดทั้งสีเขียว แดง เทา ขาว ดำ ฟ้า และก็น้ำตาล พลังทั้งหมดรวมกันที่บอลแสงขนาดเท่าลูกบาสระหว่างมือทั้งสองข้างของออโรล่า เมื่อมารวมกันครบแล้วออโรล่าก็วางบอลแสงลงบนร่างของไอทีมันค่อยๆซึมเข้าไปในร่าง เด็กสาวตกใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ และความเจ็บปวดเหมือนร่างจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆก็บังเกิดขึ้น

 

     อดทนหน่อยนะ มันไม่เจ็บนักหรอกไม่เจ็บกํบผีน่ะสิ ความเจ็บปวดมีมากซะจนเมื่อมันคลายไอทีก็สลบไปทันทีและตัวเธอค่อยๆเลือนหายไปกับอากาศ ในห้วงฝันนั้นไอทีได้ยินเสียงแว่วมาว่า

 

 

เด็กน้อยเอ๋ยเจ้าจงดิ้นรนเอาชีวิตรอดเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคนานับกาลที่เจ้าจะต้องเผชิญเถอะ แม้โลกที่เจ้าจะไปนี้จิตใจของมนุษย์จะสกปรกเพียงใดแต่ก็ยังมีมนุษย์ที่มีจิตใจสว่างอยู่บ้าง ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ต้องก็ต้องปกป้องโลกนี้เอาไว้ให้ได้เพราะมันคือหน้าที่  ข้าขอให้เจ้าโชคดีนะเด็กน้อย......



ขอบคุณสำหรับท่านที่ติดตามนะเจ้าคะ (แม้จะยังไม่เห็นเมนท์เลยก็ตามถ้าคิดว่าอยากเมนท์ก็เมนท์แล้วกันนะเจ้าคะ ข้าน้อยอยากได้คำวิจารณ์เจ้าค่ะ ขอบคุณอกครั้งเจ้าค่ะ ^_^ )