คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อาบนำ?(80%)
ปุ้ดๆๆๆๆ
“หึหึหึหึหึ เจ้าแมวน้อยเอ๊ย จงลงไปอยู่ในหม้อนั่นซะเถิด..”เสียงเย็นดุจดั่งปิศาจ
“เมี้ยวๆๆๆ” เสียงของแมวน้อยขนสีขาวที่ตอนนี้ถูกผู้ปองร้ายรวบตัวไปห้อยอยู่เหนือหม้อต้มขนาดยักษ์ ที่กำลังเดือดปุ้ดๆ
“หึหึร้องไปเถิดเจ้าแมวเอ๊ย..... ยังไงวันนี้แกก็ต้องมาลงกระเพราะฉัน เพราะวันนี้เทมาริไม่อยู่หึหึ”เสียงปิศาจนั่นดังก้องไปทั่วโสดประสาทของแมวน้อยขนสีขาวฟูฟ่อง และแล้ว
“ ลงไปซะ..” เจ้าของเสียงปิศาจนั่น ทำท่าจะโยนเจ้าแมวน้อยนั่นลงหม้อ......
“เมี้ยวววววววววววววววว”และโสดประสาทสุดท้าย........
....................................................................................................
เฮือก! OoO ฉันตื่นมาอยู่ในห้องสีขาวสะอาดเฟอร์นิเจอร์หรุแต่ไม่ฟู่ฟ่านัก ห้องของ คาเสะคาเงะห่วยแตกนามว่ากาอาระ ซึ่งตอนนี้ หมอนั้นยังคงนอนอยู่บนเตียงนุ่มสีขาวสะอาดตาไม่มีการตกแต่งใดๆ และยังคงหลับตาอยู่อย่างนั้นเพราะนี่มันเพิ่งจะตี5เองค่ะ...-[]-
ฉันฝันร้ายค่ะ ฝันว่ากาอาระมันจะกินช้านนนนน น่ากลัวชะมัดเล้ยยยยย
บรื๊อ..... ฉันขนลุกซู่ ค่ะตอนนี้ฉันนอนอยู่ที่โซฟาของห้องนี้ ที่ติดกับระเบียงห้อง ผ้าม่านสีฟ้าอ่อนที่ถูกลมแซกมาทางช่องประตูระเบียงพัดพาให้ผ้าสวยปลิวไปตามแรงลม
“เมี้ยว...”ฉันครางเบาๆ แต่ด้วยความเงียบมันจึงดังไปทั้งห้อง ทำไมไม่ว่าจะส่งเสียงใดๆมันต้องเป็นเสียงเมี้ยว ตลอดเลยฟระ กรุชักเคลียดแล้วนะเนี่ย...TAT
“อื้ม....”เสียงหมอนั่นครางเบาๆ เหมือนกันแต่ฉันไม่สนใจ ฉันเดินลงจากโซฟานุ่ม มาที่ประตูเลื่อนติดระเบียง ฉันพยายามใช้ฟันนั่น ง้างประตู้เลื่อนออก
ครืด..... เสียงประตูเลื่อนเปิดนิดหน่อยเพราะเป็นแมวตัวมันเล็กไง....
“เมี้ยว...”อากาศดีจังนะ ฉันมองลงไปข้างล่าง บนถนนที่มีทรายจำนวนมหาศาล ถูกลมพัดไปเล็กน้อยลอยขึ้นมาตามลม กับแสงไฟสลัวๆ สีเหลืองนวล ท้องฟ้ายังมืดอยู่...เฮ้อ....... บรรยากาศดีก็จริงแต่ตอนนี้ฉันกำลังเคลียดดดดต้องอยู่ในร่างแมวนี่อีกนานแค่หนายยยยยยย รึว่าต้องอยู่แบบนี้ตลอดปายยยTTOTT
ครืด......เสียงประตูเลื่อนเปิดอีกครั้ง ฉันหันไปมองผู้มาเยือน
“มาทำไรตรงนี้...เดี๋ยวตกลงไปฉันก็อดกินแกพอดี...”หมอนั่นพูด หมอไหนคงไม่ต้องพูดนะ เพราะมันอยู่สองคนแหละในบ้าน......
“เมี้ยว...เมี้ยว....” ฉันเริ่มด้านแล้วล่ะกะคำว่า จะต้มกินเนี่ย(ต้องเข้าใจมันปรับตัวเร็ว)
“ หึหึ....” หมอนั่นหัวเราะก่อนที่จะ อุ้มฉันขึ้นมาซึ่งนั่นฉันก็ไม่ขัดข้องไร เพราะชินแล้ว(บอกแล้วมันปรับตัวเร็ว)
กาอาระนั่งลงที่ราวระเบียงซึ่งถ้าเป็นฉันป่านนี้เสียวตายไปแล้ว.....
“รู้อะไรไหม...เจ้าเหมียว..... ปรกติแล้วฉันไม่ชอบแมวหรอกนะ...”กาอาระพูดพลางเอามือมาลูบหัวฉัน
“แต่ฉันเห็นแกแล้วนึกถึงคนๆหนึ่ง เหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง..”กาอาระพูดพลางมองท้องฟ้า
“เมี้ยว....” เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ฉันเห็นหมอนั่น พูดเยอะแบบนี้อ่ะ
แต่ที่สำคัญ หมอนั่นกำลังพูดถึงใครอยู่ซากุระรึป่าวนะ แล้วฉันไปเป็นเหมือนซากุระยังไง......
“เฮ้อ ไปเถอะตรงนี้มันหนาวเดี๋ยวแก จะไม่สบายเอาดูแล้วบอบบางชะมัด..”หนอยหาว่าฉันบอบบางหรอ แต่จะว่าไปตอนกลางคืนนี่ซึนะหนาวกว่าที่โคโนฮะอีกแฮะจะเป็นเตาไฟแช่แข็งอย่างดาวพลูโตเรอะ(พลูโตบ้านพ่องเดะ..-o- ดาวพุธตะหากเฟร้ย)
“ เมี้ยว......”หนาวจริงๆนะ ตอนกลางวันไม่เห็นหนาวงี้เลยอ่ะ ฉันเอาหน้ามุดที่แขนกาอาระ หนาวอ่ะ แต่ว่ากาอาระนี่หอมชะมัดเลยแฮะ....
#-#
“หนาวล่ะสิ..”กาอาระพูดพลางเดินไปที่เตียงแล้ววางฉันลงข้างๆหมอน พร้อมกับห่มผ้าให้.....บางทีฉันควรยึดถือคติใหม่กับหมอนี่นะ ใจดีเหมือนกันเน้...
“ถ้าอ่อนแอเกินไปมันจะไม่อร่อย...”….เอิ่ม...เมื่อกี้ฉันบอกว่ามันใจดีใช่มะ-[]- ขอถอนคำพูดแล้วกัน.......
“เมี้ยว.....เมี้ยว...”
///”กรุไม่ง่วงแล้วเฟร้ย-[]-“///
ฉันพูดก่อนจะ หลับทันทีที่กาอาระห่มผ้าให้เสร็จ(อ้าวไหนว่าไม่ง่วง.....>>>ก็ตอนนี้เป็นแมว แมวมันง่วงเร็วเน้...”////
…………………………………………….
จิ๊บๆ เสียงนกร้องปลุกให้ร่างของสัตว์น้อย นามมิกะ ให้ตื่นขึ้น
“เมี้ยว..ว...ว..”ฉันตื่นแล้วล่ะค่ะและสิ่งแรกที่ปรากฏแก่สายตานั้นก็คือ.....
“.....”ลมหายใจที่สม่ำเสมอของใครบางคนที่นอนอยู่ข้างๆฉํนเนี่ยแหละ
“....เมี้ยว..”ปลุกมันหน่อยดีกว่ามั้ง ที่สำคัญกรุหิววววT^T ฉันยันตัวขึ้น และเดินไปใกล้ๆกาอาระ ฉันใช้ขาหน้าสะกิดเบาๆที่หน้าของหมอนั่น
“อื้ม.....”กาอาระครางเบาๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ แต่มองหน้าหมอนี่ตรงๆแบบนี้แล้ว......... กำดาวจะพุ่งว่ะ-.,-(นางเอกกรุหื่นอีกแล้วรึ..)
“ตื่นเร็วกว่าที่คิดนะ”กาอาระพูดก่อนจะ อุ้มฉันลงไปข้างล่างเตียง
แล้วก็หยืบผ้ขนหนูเดินเข้าห้องน้ำทันที...
เวลาต่อมา กาอาระออกจากห้องน้ำแล้วอุ้มฉันลวไปข้างล่าง
“อ้าวกาอาระอรุณสวัสดิ์..”เสียงพี่เทมาริน่ะเองอ่ะค่ะ กาอาระวางแนลงที่พื้นก่อนจะเดินนำไปยังโต๊ะอาหาร
“เอ๋...?แมวนี่...เอ่อ พี่ไม่ได้เอามานะ เอิ่มพี่รู้ว่ากาอาระเกลียดแมว งั้นเดี๋ยวพี่เอามันไป.....”เทจังยังไม่ทันพูดจบกาอาระก็พูดแทรกด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามแบบฉบับของตนเอง
“ฉันเอามันมาเองแหละ”กาอาระพูด
“หืมส์......อ่าจ้ะแหะๆ”เทมาริพูดพลางยกจานมาวางตรงหน้ากาอาระ
“ฮ้าววววว~~ อรุณสวัสดิ์ทั้งสองคน...”คันคุโร่เดินลงมาจากข้างบนกล่าวทักทายทั้งคู่ด้วยสีหน้างัวเงีย
“หืมส์ มีแมวอยู่ในบ้านด้วยหรอเนี่ยยยย”คันคุโร่พูดอย่างตกใจฉันหันไปมองตามเสียงคันคุโร่และเลียเท้าหน้าตัวเองเหมือนที่แมวทั่วไปเค้าทำกันน่ะนะ(บอกแล้วมันปรับตัวเร็ว) “กาอาระเก็บมาเลี้ยงน่ะ”เทมาริพูดแล้วยกจานไปวางที่หน้าคันคุโร่
“ เมี้ยว....เมี้ยววว”
////”กรูก็หิวเน้-[]-“//// นี่คือสิ่งที่ฉันพูดค่ะ
“เจ้าแมวนี่...มันคงจะหิวน่ะนะ มานี่มะ เมี้ยวๆๆๆ”คันคุโร่พูดพลางเรียก –[]-;กรุควรจะไปใช่ปะ...?
“.....”ฉันถอนหายใจแล้วเดินไปหาคันคุโร่
“ฉันไม่หิวน่ะนะ เอาไปเถอะ..”คันคุโร่ยกจานของเขามาให้ฉัน โหยยใจดีอะไรอย่างนี้เนี่ยยย
“คันคุโร่.....เอาข้าวไปให้แมวแบบนั้นน่ะนิสัยไม่ดีเลยนะฉันอุตส่าห์ทำให้กินนะ...”เทมาริพูดอย่างน้อยใจ
“ฉันไม่ได้บอกว่ามันไม่อร่อยแต่ดูแมวตัวนี้สิ มันผอมแห้งแรงน้อยจะตายไป บอบบางชะมัดเลยล่ะ น่าสงสารออก ไปอยู่กะเจ้ากาอาระเนี่ยมีหวัง ได้ตายกันพอดี...”ไอ้อันหลังนี้คันคุโร่พูดเบาๆแต่รังสีอำมหิตของกาอาระกลับส่งมาให้คันคุโร่ทันทีที่พูดจบ มันหูดีจังวะ
“เมี้ยว..เมี้ยววว”
/////”ขอบใจ-[]-“////ยังไงเราก็ต้องมีมารยาทไว้ก่อนน่ะนะ ฉันก้มลงจัดการข้าวในจานนั่นอย่างเรียบร้อย
“.......” ฉันรู้สึกถึงสายตาแปลกๆที่มองมาทางฉันนะ-[]-;; รีบกินดีกว่าเน้
“....”กึก ฉันหยุดกินชั่วขณะเพราะว่า....
“หืมส์...”เสียงเทมาริดูเอ็นดูขึ้นนั่นก็เพราะฉันรู้สึกเหมือนมี บางอย่างมาไล้บริเวณคอฉันOoO;;อ๊ากกกกรูเสียวว้อยยยยยยยยย
“เม...มี้ย..ว...”ฉันครางมาเป็ฯเสียงแมว ก็จะอะไรซะอีกล่ะเจ้ากาอาระมันมานั่งลูบคอฉันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้เนี่ยสิ ไม่มีอารมณ์หิวแล้ววว กำเดาจะพุ่ง>.<(เอาอีกแล้วนางเอกกรู...)ฉันหันไปมองกาอาระแววตาหมอนี่ยังคงนิ่งเหมือนเดิม...
“เมี้ยว.....”ฉันร้องออกมาก่อนจะ หลบหน้าหมอนั่นและเดินหนีทันที กรี๊ดดดเขิลลล>///<
“อะไรกันเห็นงี้แต่รักสัตว์นี่นากาอาระ”คันคุโร่แซว.....
“....”กาอาระเงียบก่อนจะเดินขึ้นข้างบนทันที.......
“เมี้ยว...”ฉันเดินตามกาอาระขึ้นไป
ห้องของกาอาระเนี่ยมองเท่าไรๆก็เหมือนห้องธรรมดานะเนี่ย.....
“นี่...ตัวเหม็นชะมัดเลย...”กาอาระพูดขณะที่หันหน้ามาทางฉัน-[]-อยะ...อย่าบอกนะว่า....
“อาบน้ำมั้ย..”กรี๊ดดดด กาอาระจะอาบน้ำให้ฉันอ่ะ >////<
“เมี้ยววววว ววว วววว”ฉันร้องโหยหวนทันที
“รู้หรอกน่าว่าแมวกลัวน้ำ แต่ถ้าไม่อาบ.....ก็เน่าตายไปละกัน” ดูมันพูดซะฉันเริ่มหวาดๆแล้วอ่ะค่ะ=[]+
“.....”ฉันเงียบทันที
+++++++++
เอาไปก่อน80%
ความคิดเห็น