ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic sj ]~Because I Love you~ [[hancin]]yaoi

    ลำดับตอนที่ #5 : part ::::::::::4:::::::::::

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ค. 52


    ~Because I Love you~

     

    ~Heechul~@~Ly~

     

    Rate : PC ~ NC….

     

    Part : 4

     

    ฮีซอล


    .


    ..


    ..


    ..


    เจ้าของชื่อค่อยๆหันกลับมาหาพี่ชายของตนคิ้วเรียวเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม


    ระวังเศษแก้วบาดนะ


    แฝดผู้พี่ตัดสินใจเก็บความสงสัยของตนไว้แล้วเอ่ยอย่างอื่นออกไปแทนเพราะถ้าหากมันไม่ใช่ในสิ่งที่คนคิดนั่นเท่ากับเขากล่าวหาน้องของตนเอง


    ฮีซอลพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป


    ..


    ..


    ..


    ฟู่


    เมื่อลับสายตาพี่ชายมาแล้วร่างบางก็ถอนหายใจอย่างแรงมือบางไปกับอกข้างซ้ายของตนที่ตอนนี้มันเต้นถี่จนไม่เป็น
    จังหวะ


    เฮ่อ ตกใจหมดนึกว่าความจะแตกซะอีก


    ..


    ..


    ..


    กลับมาด้านแจจุงหลังจากลับหลังฮีซอลแล้ว


    ไม่จริงหรอกเป็นไปไม่ได้..ฮีซอลต้องไม่ทำแบบนั้นน้องของชั้นต้องไม่หักหลังชั้น...ยิ่งฮันคยองยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่  ทั้งสองคนนั่นต้องไปหักหลังชั้น.........ไม่หักหลังชั้นเหมือนกับ….นาย


    แจจุงยืนนิ่งค้างเอ่ยกับตัวเองเบาๆเมื่อน้ำหอมที่ฮีซอลทำหล่นแตกนั้นเป็นกลิ่นที่ฮีซอลชอบที่สุดและเป็นเพียงคนเดียวในบ้านที่ใช้น้ำหอมกลิ่นนี้ แต่นั้นคงไม่ทำให้เกิดความละเวงสงสัยขึ้นได้ถ้าเมื่อเช้าแจจุงไม่บังเอิญไปได้กลิ่นนี้มาจากคนรักของตน


    ..


    ..


    ..


    ..


    ..


    เฮ่อ


    นี่เป็นเสียงถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่สามารถนับได้ของร่างสูงที่กำลังคิดไม่ตกกับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจทำลงไป


    นี่ชั้นทำถูกรึเปล่านี่


    ฮันคยองเอ่ยกับตัวเองเบาๆ

     

     

     

    ...............

     

    หลายวันผ่านไป


    นี่ฮีซอลชั้นไปยินว่านายแอบหนีกลับมาเกาหลีงั้นเหรอ


    อือ


    ร่างบางตอบรับเบาๆแล้วก็เงียบไปจนปลายสายตกใจ


    เฮ่ยฮีซอลนายเป็นอะไรอ่ะอย่าเงียบดิ


    ชั้น....ซีวอน..ฮื่อๆๆชั้น.ๆ


    ยิ่งร่างบางไม่ตอบคำถามเอาแต่ร้องให้ก็ยิ่งทำให้ปลายสายกังวลมากกว่าเก่า


    เฮ่ย ฮีซอลนายร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรนาย


    ....ฮื่อ..ๆๆ


    ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกคนนอกจากเสียงร้องไห้


    เฮ่อ เอาแต่ร้องไห้คุยไม่รู้เรื่องเลยเอาอย่างนี่ล่ะกันนายอยู่ที่บ้านใช่ไหมชั้นไปหานายที่บ้านละกันนะฮีซอล


    ไม่ต้องรอให้อีกคนตอบตกลงร่างสูงก็กดวางสายแล้วรีบขับรถออกจากบ้านเพื่อไปหาเพื่อนคนสำคัญของเค้าทันที


    ..


    ...


    ....


    .....


    ......


    อะไรนะฮีซอล


    ซีวอนตะโกนเสียงดังลั่นบ้านโดยไม่สนใจว่าคนอื่นภายในบ้านจะได้ยินหรือไม่เมื่อได้คำบอกเล่าเรื่องราวจากเพื่อนรัก


    ก็อย่างที่ชั้นเล่าให้นายฟังนั่นแหละ


    นายก็เลยทำตัวเหลวแหลกแบบนี้งั้นเหรอ


    ร่างสูงว่าคนที่นั่งก้มหน้านิ่ง ร่างบางพยักหน้ารับช้าๆซีวอนค่อยๆเอื้อมมือไปดึงเอาศีรษะเล็กของเพื่อนรักให้ซบลงกับอกของตนพลางลูบศีรษะเล็กเบาๆแทนการปลอบใจ


    แต่ชั้นไม่เคยมีอะไรเกินเลยกับคนพวกนั้นนะ


    ฮีซอลบ่นอุบอิบทั้งๆที่ยังซบหน้าอยู่กับอกของเพื่อนรัก ความอบอุ่นพร้อมความห่วงใยถูกส่งผ่านมาให้เพื่อนคนสวยผ่านฝ่ามือแกร่งที่ลูบหัวทุยๆนั้นเบาๆ แต่สัมผัสอบอุ่นนั้นก็เกิดขึ้นได้เพียงไม่นานเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น


    นี่ขนาดถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกไป ก็ยังมีตามมาหาถึงที่เลยรึไงกัน


    ร่างสูงที่เดินลงมาที่ห้องรับแขกเพราะเสียงโวยวายของซีวอนในตอนแรก


    คุณ....


    ซีวอนเตรียมจะลุกขึ้นจัดการกับร่างสูงตรงหน้าซักตั้ง แต่ก็ถูกคนข้างๆห้ามไว้ ซีวอนมองหน้าฮีซอลด้วยความไม่เข้าใจทำไมถึงไม่ยอมบอกความจริงไปทำไมปล่อยให้อีกคนพูดจาทำร้ายตนเองอยู่แบบนี้


    อ้าว ? นายนี่เอง


    ร่างสูงเอ่ยทันเมื่อรู้สึกคุ้นหน้าซีวอนและเริ่มนึกได้ว่าเคยเจอซีวอนที่ไหน


    ครับ..ซีวอนครับ พี่ฮันคยอง


    แล้ว.....


    ฮันคยองที่กำลังจะเอ่ยถามอะไรบางอย่างกับซีวอนแต่ก็ต้องล้มเลิกเพราะคิดได้ว่ามีฮีซอลอยู่ด้วย


    ช่างมันเถอะ


    ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องรับแขกไป


    ..


    ..


    ...


    ...


    ฮีซอล


    ซีวอนเอ่ยเรียกคนที่เอาแต่นั่งเงียบตั้งแต่ฮันคยองเดินออกจากห้องรับแขกไป ร่างบางค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาช้าๆพร้อม
    กับหยาดน้ำใสๆที่ไหลอาบสองแก้ม


    เค้าคงลืมมันไปแล้วล่ะซีวอน


    นายรู้ได้ยังไง


    .......


    ร่างบางสายหน้าแทนคำตอบ


    ทำไมนายไม่บอกพี่เค้าไปล่ะฮีซอล


    ......อย่าเลยซีวอนตอนนี้พี่เค้าเป็นแฟนกับแจนะ


    นายกลัวแจมันไม่สบายใจเรื่องที่พี่ฮันคือคนที่นายรักแล้วสิ่งที่นายกำลังทำอยู่ล่ะฮีซอลถ้าแจมันรู้ว่าน้องชายแท้ๆกับ
    คนรักของตัวเองแอบไปมีอะไรกันแจมันจะรู้สึกยังไง


    ........


    ร่างบางก้มหน้าหลบสายตาของเพื่อนร่างสูง พลางแอบคิดในใจ เค้ารู้ดีว่าถ้าสักวันเรื่องนี้เกิดแดงขึ้นมาคนที่แจจุงจะเกลียดก็ต้องมีแค่เค้าคนเดียวเพราะเค้าเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ขึ้นมา


    ชั้นรู้ซีวอน ชั้นรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ชั้นพยายามแล้วที่จะลืมแต่ชั้นทำไม่ได้ซีวอนชั้นเลิกรักเค้าไม่ได้


    ..


    ..


    ..


    ..


    ภายในห้องทำงานของฮันคยอง


    ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้หนังหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่กลางห้องมือแกร่งหยิบเอากระเป๋าเงินของตนออกมาเปิดขึ้นและ
    หยิบเอาของบางอย่างออกมาจากภายในนั้นก่อนจะว่างกระเป๋าไว้ที่เดิม มือแกร่งค่อยๆลูบไล้เบาๆบนของที่นำออกมาจากกระเป๋า สร้อยคอทองคำขาวที่มีจี้รูปตัว
    H ตัวสายคล้องอยู่บนปลายด้านบนของเส้นแนวตั้งทั้งสองข้าง


    ซีวอน เพื่อนของนายจะลืมชั้นไปรึยัง......


    ..


    ...


    ...


    หลังจากที่ซีวอนกลับไปแล้ว ฮีซอลก็กลับมาที่ห้องของตัวเอง ร่างบางค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งลงบนเตียงมือบางเอื้อม
    เปิดลิ้นชักตู้ข้างเตียงค่อยๆหยิบบางอย่างภายในนั้นออกมาลูบไล้อย่างแผ่วเบาก่อนจะวางมันกลับลงไปที่เดิม


     
    2
    B con

     




    แหะๆหายไปนานมากได้มาแค่นี้หวังว่าคงให้อภัยนะช่วงนี้สุขภาพย่ำแย่ ทั้งๆที่ก็พยายามดูแลตัวเองให้ดีแล้วนะนี่แต่ก็ยังไม่วายเบื่อจริงๆทำไมถึงได้ขี้โรคแบบนี้นะเฮ่อ

    รักแฟนฟิคทุกคนนะ ขอบคุณทุกคอมเม้นและทุกคนที่ให้กำลังใจน้า

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×