คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: SPY 004 : ภ า ร กิ จ เ เ ร ก เ สี่ ย ง ต า ย ! :: (100%)(แก้ไขชื่อตอน)
SPY 004 :: ภารกิจแรกเสี่ยงตาย!
ห้องน้ำ
“อ๊าก !! ไอ้หมีดูดนมวัว ไอ้หมีบ้า!! ” เสียงตะโกนพร้อมคำสบถด่าดังลั่นห้องน้ำของหนุ่มตาสวยที่ดังจนนรกตื่นสวรรค์แตก เพื่อนหนุ่มหน้าสวยถึงกับต้องมาล็อกแขนกันมือข้างขวาที่เตรียมจะชกกระจกตรงหน้า ใบหน้าสวยๆของฮีชอลหันไปถอนหายใจทันที
...เฮ้อ...โล่ง ..นึกว่าตรูจะต้องเสียตังซะแล้ว...
“ใจเย็นน่าจองซู อย่าไปเอาเรื่องเอาราวกับคนพวกนั้นเลย” คำปลอบของฮีชอลทำเอาอีทึกต้องหันมามองพรึบก่อนจะถลึงตาใส่ จนฮีชอลถึงกับกลืนน้ำลายกันเลยทีเดียว (ทึกทำซินกลัว 0o0!?)
“นายน่ะ เลิกเรียกฉันว่า จองซูๆ ซะทีสิ เรียกอีทึกได้มั้ยน่ะ? ” ชายหนุ่มหยุดดิ้นทำให้พันธนาการของเพื่อนที่รัดอยู่ค่อยๆอ่อนกำลังลง คนหน้าสวยทำหน้าตางุนงงกับคำพูดนั้นเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้ารับรู้
“โอเคๆ”
แอ๊ด!!
ร่างบอบบางของหนุ่มหน้าสวยอีกรายโผพรวดเข้ามา พร้อมวิ่งเข้ามาหาหนุ่มตาสวยอย่างตื่นตระหนก
“จองซู! นายเป็นอะไรหรือปล่าว พอเจ้าบ้านั่นมัน.....(หอมอ่ะ)แล้วนายก็วิ่งมานี่?” น้ำเสียงหวานถามอย่างร้อนรน แถมคำถามดันไม่ได้ศัพท์แต่คนตาสวยรู้เรื่องดีเชียวแหละ เพราะมันเกิดกับตัวเองนี่!
“ฉันโอเคดี เอาเถอะ ฉันจะคิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ....” คำตอบของอีทึกทำให้แจจุงที่กำลังอ้าปากจะพูดต่อต้องหกลืนคำทั้งมันลงคอกลับไป =0=!
..อะไรวะ? เห็นเมื่อกี้ยังทำหน้ารับไม่ได้แล้ววิ่งหนีมาอยู่เลย= =ล..
“ถ้านายไม่คิดมากก็ดีแล้วจอง..เอ้ย ..อีทึก มาคิดเรื่องภารกิจแรกของพวกเราดีกว่ามั้ย?” คำพูดของฮีชอลทำให้อีทึกถึงกับทำหน้าหน่ายใจ ภารกิจบ้าๆนี่เขาไม่ได้อยากเข้าร่วมสักนิด แต่หลวมตัวมาช่วยแล้วมันก็ต้องเลยตามเลยล่ะว้า!
“ดีๆ! แล้วจะสืบยังไงล่ะ!? *0*” ตากลมๆวาววับเป็นประกายวิ้งๆ สัญชาตญาณอยากรู้อยากเห็นเข้าสิงแม่นางแจจุงซะแล้ว ฮีชอลมองหน้าเพื่อนนิดๆก่อนจะต้องถอยหลังหนีแทบไม่ทัน ร่างบางถอยห่างไปหลบหลังอีทึก พลางชะเง้อหน้ามามองแววตาที่เป็นประกายวาววับที่ดูน่ากลัวคู่นั้น
..เฮ้ย! จะกินกรูแล้วนั่น!T0T~!...
“ฮ่าๆ ....แฮ่มๆ เข้าเรื่องนะ ฉันว่า มันต้องมีแผน... ....”
แอ๊ดดดด (กะจะเปิดประตูกันทั้งเรื่องเลยว่างั้น!?)
ไม่ทันที่อีทึกจะพูดอะไรมากไปกว่านั้น ผู้มาใหม่อีกห้าคน นำทีมโดย จุนซู ดงเฮ ซองมิน ฮยอกแจ และเรียววุค
“อ๊า! พอดีเลย! *0*” แจจุงโผวิ่งเข้าไปหาจุนซู พร้อมกับไล่ไปทีละคนและทุกคนยกเว้นจุนซูต่างมีอาการเดียวกับฮีชอลหมดทุกราย ทำเอาคนหน้าสวยหงอยลง
..นี่ทุกคนมองตรูเป็นตัวอะไร =[ ]=!?
แจจุงเบ้ปากมองไปทางเพื่อนซี้จุนซูอย่างต้องการถาม...
...นี่กรูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ!?...
ราวกับสื่อสารกันรู้เรื่องจุนซูพยักหน้าหงึกหงักๆ แต่ดูท่าทางจะพยักแรงไปจนฮยอกแจทำหน้าแหยมองหัวของคนข้างกาย กลัวมันจะหลุดออกมาสั่นต่อบนพื้น =[]=!
...นี่ถ้ามันหลุดออกมากรูต้องวิ่งใช่มั้ย!?..
“เลิกเล่นได้แล้วน่าแจจุง พวกนายมานี่ๆ” อีทึกปรามแจจุงเล็กๆ ก่อนจะเรียกทุกคนในมารวมกลุ่ม
“คืองี้นะ..พวกเราต้อง....................”
..................................
..........................
......................
.........................
....................................
เย็นวันนั้น
ห้องผู้อำนวยการ
"นี่คือประวัติของนักเรียนใหม่พวกนั้น..เอาไปอ่าน" ผู้อำนวยการชินดงยื่นแฟ้มเอกสารส่งให้คนสวยที่รับมันมาพร้อมเปิดอ่านทันที
"แล้ว..แผนที่พวกผมเสนอไป ผอ.ตกลงมั้ยครับ?" คนตาสวยถามอย่างนอบน้อม
"โอเค แต่ต้องระวังตัวหน่อย.."
ณ โต๊ะตัวหนึ่งในถนนต้นไม้(ของโรงเรียน พวกเคะเรียกว่า ถ้ำ)
“พวกเราคือมาสไรเดอร์ลิง (?) !!!” เสียงหวานใสทั้งหกตะโกนก้องทำเอาคนที่นั่งอยู่ต้องหันมามองกันพรึบ พร้อมกับหัวเราะกับท่าทางประหลาดๆ
สงสัยล่ะสิทำไมมีแค่หก?
“เฮ้อ...” ใบหน้าหวานเบือนหนีจากภาพทุเรศๆ ตรงหน้าไปมองสิ่งที่มันดีกว่าขึ้นมานิดนึงอย่างถังขยะ =[]=?
...ทำไมคนหล่อๆอย่างฉันต้องมาอยู่กับคนไม่เต็มกลุ่มนี้ด้วย???....
...โอ้!...พระเจ้าไก่! ...ตอบผมสิ T^T.. (แล้วแกเต็มแน่เหรอฮยอก?)
“นี่!! มาสไรเดอร์วีเจ็ดไปนั่งทำหน้าไก่ตรงนั้นทำไม มานี่ๆๆ” เสียงเล็กๆพร้อมมืออวบๆที่คว้าข้อแขนของคนที่นั่งมองถังขยะ ฮยอกแจมองมืออวบอย่างงุนงงก่อนที่จะประมวลคำพูดได้ แล้วสะบัดแขนออก
“ไม่เอา! อ๊ะ...เอ่อ...คือฉัน....” ฮยอกแจปฏิเสธเสียงดัง ทำเอาซองมินสะดุ้ง ก่อนจะเริ่มหาคำพูดมาแก้ตัว
“ทำไมล่ะ?..ฮยอกจี้อ่ะ น้าๆ” ซองมินเข้ามาเกาะแกะแขนของเพื่อนพร้อมทำหน้าแบ๊วเต็มที่
“เอ่อ...”
“คิดดูนะ ถ้านายสืบเรื่องค้ายาแล้วสาวไปถึงตัวพวกนั้น นายก็จะกำจัดมันได้ ในโรงเรียนจะได้มีแค่นายที่หล่อไง!” คำพูดที่ดูสมเหตุสมผล(เหรอ?)ในความคิดของฮยอกแจเรียกสติเขาให้กลับมาจากการหาคำพูดแก้ตัว พร้อมหันไปทางฮีชอลเจ้าของคำพูด
“โอเค!?” ริมฝีปากบางของฮีชอลกระตุกยิ้ม
“มาสไรเดอร์ลิงออกปฏิบัติการ!!”
..................................
..........................
......................
.........................
....................................
‘ข้อสังเกตว่าพวกนั้นเป็นคนร้ายหรือไม่มีสองข้อ’
‘1. ถ้าเจ้าพวกนั้นมีตราสัญลักษณ์ รูป บาร์โค้ดไม่ว่าจะเป็นสร้อยหรือรอยสัก แสดงว่าพวกนั้นคือคนร้าย’
‘2. ในคืนนี้จะมีการซื้อขายยาบ้ากัน ถ้าพวกนั้นไปล่ะก็ แสดงว่าคือคนร้าย’
คำพูดของผู้อำนวยการวนเวียนอยู่ในหัวสมองหัวหน้ากลุ่มสปาย หรือ มาสไรเดอร์ลิง - -^ ดวงตาคู่สวยส่องไฟฉายลงที่แฟ้มเอกสารประวัติคนพวกนั้นอยู่ตลอดการเดินทัวร์ในอาคารเรียนยามดึก
ที่พวกเขาต้องมาเดินตะลอนๆในที่มืดๆน่ากลัวๆแบบนี้ก็เพราะผอ.พูดไว้น่ะสิ คืนนี้ถ้าไม่เจอพวกนั้นภารกิจของเราก็จะต้องจบหรือไม่ก็ต้องมุ่งไปหาคนร้ายใหม่ที่อยู่ในกลุ่มซื้อขาย
..เฮ้อ...จะว่าไป..เหมือนเอาชีวิตมาเสี่ยงเลยนะครับ..
ปึก!
จมูกงามๆของอีทึกชนเข้ากับแผ่นหลังของฮีชอลที่หยุดเดินกะทันหัน ร่างบางรีบถอยหลังแล้วคำจมูกยกใหญ่ น้ำที่แทบไหล T0T
“หยุดทำไม?” เสียงหวานถามราวกระซิบ ใบหน้าสวยของคิม ฮีชอลหันมา ก่อนจะทำปากจุ๊ๆ
“เราเดินกันมาแค่สองคน(เพราะจับฉลาก)แต่ทำไมมีเสียงเดินมากกว่า..ฟังดีๆ” ฮีชอลพูดพร้อมทำท่าฟัง อีทึกเงี่ยหูฟัง
.....
“...สองคน...ไม่สิ..หลายคน...” ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างก่อนจะพูดออกมา ฮีชอลยิ้มกริ่มก่อนจะปิดไฟฉายลง
“ใช่ .. ไปกัน!” ร่างบางทั้งสองรีบเดินออกไปพยายามให้เสียงการเดินของเขานั้นเบาลง แต่หากมีดวงตาสองคู่จับจ้องมาที่พวกเขาในความมืด...
........................
ด้านดงเฮ และ ฮยอกแจ
“นายปล่อยแขนฉันสักทีได้มั้ย - -^” เสียงหวานปรับห้าวปรามร่างเล็กที่เกาะแขนเขาแน่น ดงเฮเงยหน้ามองก่อนจะช้อนสายตาหน้าสงสาร
“ฉันกลัวนี่นา...”
“....ไม่เอาน่า..อย่างน้อยก็อายผีบ้างเถอะ ฉันเป็นผู้ชายนะ” ฮยอกแจคำว่า ผี ออกไปแค่คำเดียวเล่นเอาดงเฮคิดเตลิดเปิดเปิงหน้าซีดอย่างกับปลาต้ม
“ผะ..ผีเหรอ...นายเห็นผีเหรอฮยอกแจ อ๊ากก ผีมันต้องมาหาฉันแน่ๆ” ดงเฮผละออกจากแขนของคนที่ถูกกล่าวหาว่าเห็นผีก่อนจะ มองคนตรงหน้าอย่างนึกหวาดกลัว
“...เอ่อ..ฉันเปล่าเห็นนะ..”
“นายเห็นฉันรู้อย่าโกหกเลย T^T”
“เฮ้ย! อย่าร้องไห้ดิ!!” ไม่รู้ว่าพ่อไก่ตัวนี้จะช่วยให้ปลาน้อยหยุดร้องไห้หรือช่วยให้ร้องไห้หนักกว่าเดิมกันแน่ คำพูดเขาเหมือนตะคอกซะขนาดนั้น - -^
“แง้ T0T!!”
...ใครก็ได้ช่วยเอาปลาตัวนี้ไปจากผมทีสิคร้าบบ!! T^T...
.....................................
ด้านซองมิน และ แจจุง
“เฮ้ย! ปล่อยดิวะ!!” ร่างอวบๆสะบัดการจับกุมของใครไม่รู้ ไม่ใช่คนที่เขาตามหา ไม่ใช่เพื่อนเขา ไม่ใช่แจจุง!
“..ขอโทษนะ ฉันคงปล่อยไม่ได้..เพราะนายหลุดมาในถิ่นพวกฉันเอง”คำพูดเหี้ ยมเกรียมจากปากคนปริศนา ร่างบางถูกพาเข้ามาในห้องที่มีไฟเจิดจ้าและมีคนนับสิบอยู่..รวมทั้งแจจุงที่หลงกับเขาเมื้อกี้ถูกมัดไว้กับเก้าอี้
“แจจุง!!!” ร่างอวบตะโกนเรียกคนหน้าสวยที่กำลังสบถด่าคนที่จับตนมา ดวงหน้าสวยหันมาก่อนจะฉีกยิ้ม
“ซองมินนาย!..อ๊ะ!!” แจจุงสะดุ้งเล็กๆเมื่อเห็นบุคคลข้าง ซองมินและคนที่จับตัวมา ใบหน้าคุ้นเคย ดวงหน้ากวนประสาท
“อ้าว! พวกนายมาแล้วอย่างนั้นเหรอ?..มาดูนี่สิ..มีของสวยๆให้พวกนายดูด้วย...สนใจมั้ย?” ไอ้หน้าเหลี่ยมหัวโจกที่จับแจจุงพูดพร้อมกับลูบใบหน้าสวยๆ แต่เจ้าตัวสะบัดหนี
“...” ผู้มาใหม่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เดินเข้ามาสีหน้านิ่งๆก่อนจะมาหยุดตรงหน้าแจจุง ร่างบางตวัดสายตาหนี
..ให้ตายสิ!..ทำไมต้องมาอยู่ในสภาพทุเรศๆตอนที่นายนี่มาด้วยนะ!...
“...สน..” ร่างสูงของยุนโฮหันไปหาไอ้หน้าเหลี่ยมพร้อมฉีกยิ้ม ยิ้มที่ดูน่ากลัวสำหรับแจจุง โฮกก หมอนั่นจะเอาผมไปฆ่าเหรอT^T!
“เออนี่..แล้วคนนี้ล่ะ..น่ารักดีแฮะ..กระต่ายน้อย ^ ^” เสียงทุ้มอีกเสียงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาปนหื่นที่เพิ่งเดินเข้ามาดังขึน มือหนาลูบหัวร่างอวบแรงๆจนทรงผมที่ร่างอวบคิดว่ามันเท่ยุ่งไปหมด
“หัวฉันไม่ได้มีไว้ให้นายเล่น!” ร่างอวบขู่ฟ่อๆ จนคยูอยอนต้องหลุดขำกับท่าทางที่จะเป็นแมวก็ไม่ใช่กระต่ายก็ไม่เชิง..(นี่จะให้มินฉันเป็นตัวอะไร = =?)
“..แต่คงจะยากหน่อย...”
..........................
ด้านจุนซู และเรียววุค
...ให้ตายซี่! ..ทำไมต้องมาซวยอย่างนี้นะ..เจอใครไม่เจอดันเจอตาปาร์ค ยูชอนเข้าT^T...
เรียววุคนะเรียววุคเดินตามหาดีๆไม่ชอบดันเดินไปชนเยซองเข้า และมันจะไม่มีอะไรแย่ถ้าไม่มียูชอน โฮ T0T!!!
“ทำหน้าอืดอยู่ได้ อย่างตายกลางโรงเรียนก็เดินช้าต่อไปแล้วกัน!” เจ้าของชื่อปาร์ค ยูชอน หันมาหาเรื่องทันที
“ฮึ่ย! นายสิอืด!ชิ! ไอ้ไก่แจ้เอ๊ย !”
“นายเรียกฉันว่าอะไรนะ? พูดอะไรดูตัวเองก่อนเถอะ ปลาโลมาขึ้นอืด!”
“หน็อย!!!”
“หยุดๆ พอ - -^ พวกนายจะทะเลาะกันหาหอยเชลอะไร ถ้าพวกนั้นมันรู้เข้าว่ามีคนหลุดเข้ามาในถิ่นมัน จะแย่เอา!” หนุ่มตาดุนามเยซองห้ามปรามเพื่อนก่อนจะชี้ไปที่ห้องห้องหนึ่งซึ่งมีแสงไฟเล็ดออกมา โดยมีเรียววุคยืนพยักหน้าเห็นด้วย (ทำไมบทเรียวน้อยจัง - -^)
“...ก็ได้!” ทั้งสองพูดพร้อมกัน
“นายพูดตามฉันทำไมไอ้ไก่?”
“นายนั่นแหละปลาโลมาอืด!”
“ฉันบอกให้หยุดด!!!!!!!”
................................
คนตาสวยพยายามตวัดสายตาหาเพื่อน ที่หลงกันกลางทาง ให้ตายสิ!
หมับ!
“อ๊ะ!!!” ร่างไปหันไปตามแรงสัมผัสที่บ่าซ้ายก่อนจะเบิกดวงตากว้าง
“ชู่!! อย่าพูดอะไรนะ...” เสียงทุ้มบอกเบาๆ ก่อนจะฉุดมือบางเสียให้ออกมาจากตรงนี้
“นายจะพาฉันไปไหน - -+”
“อย่าเพิ่งถามถ้ายังรักชีวิตตัวเอง!” เขาบอกทิ้งท้ายไว้แค่นั้น
กึก!
“...ฉันรักชีวิต..แล้วนายจะหยุดทำไม - -?”
“...รู้สึกว่า..นายต้องรักชีวิตให้มากขึ้นอีกนิดนะ..” ร่างหนาเดินมาตรงหน้าร่างบางสร้างความงุนงงให้อีทึกไปอีก
“ทำอะ...”
“...ดูสิ..นายพาของเล่นมาอีกชิ้นแล้ว...” คนหน้าเหลี่ยมๆคนเดิมพูด พร้อมรอยยิ้มเย้ยหยันที่ดูน่ากลัว
“...” คังอินนิ่งในหัวสมองกำลังคิดที่จะช่วยคนตาสวยออกไปอย่างไร อีทึกมองร่างหนาพร้อมกระพริบตาปริบๆ
...รู้สึกว่าผมจะมาพัวพันกับเรื่องน่ากลัวๆนี้ซะแล้ว T^T!...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ 100%
→ Sn๐W Flake`
มีคนมึนๆมั้ย คือผมกำลังแต่งด้วยความมึน- -^
กำลังตันทางจิตอีกแล้วครับท่าน! T^T
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอัพเลยจะสอบแล้วว(ข้ออ้าง!! : บีม)
รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ครบคู่..อ่า..ให้บีมแต่งต่อแล้วกัน
ตอนต่อไปเอามันส์ๆนะเว่ยแก >..<!!
ผมไปแระ บะบาย~!
(ดิทๆ)
... อ่านแล้วช่วยกันเม้นทีสิครับ
นักอ่านเงาทั้งหลายเผยตัวแล้วเม้นให้ผมด้วยจิครับT^T
ขอเม้นด้วยยย ไม่เม้นบีมบอกไม่อัพต่ออ่ะ (ผมก็อยากอ่านตอนต่อไปเหมือนกันครับ 5 5)
(_ _)
ความคิดเห็น