ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : PART 5: BOU
ร่างสูงวางโทรศัพท์ก่อนจะเดินไปชงกาแฟแก้วใหวนั้นกำลังนึกถึงคนหนึ่งตลอด
'โบ' ใบหน้าสวยของบุคคลที่คุ้นเคยก็เข้ามาในหัวของมือกลอง ภาพความทรงจำต่างๆค่อยๆเข้ามา ความทรงจำที่ไม่อยากให้ร่างสวยที่นอนอยู่บนเตียงรู้เลย
"โธ่ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้เนี่ย"เทรุกิทุบลงบนโต๊ะก่อนจะทำเอาทาคุยะสะดุ้งตื่นขึ้น ส่วนคนอื่นหลับเป็นตาย(หูผิดปกติเชียว)
"เออ มีอะไรรึป่าวครับเทรุซัง"ทาคุยะถามพลางพับผ้าห่มก่อนจะเดิไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่เทรุกิทุบไปเมื่อกี้
"นายสัญญาได้มั้ยว่าจะไม่บอกไค"ทาคุยพยักหน้าก่อนจะเอากาแฟที่เทรุกิเพิ่งชงมาดื่มแททำเอาเทรุกิทำหน้าไม่ถูก
"นายรู้ใช่มั้ยว่าชั้นกับมิคุเป็นอะไรกัน"ทาคุยะพยักหน้าแรงๆสองสามครั้ง
"แต่ก่อนหน้านั้นชั้นคบกับโบอยู่นะ"ทำเอาทาคุยะอ้าปากค้างกาแฟที่เพิ่งดื่มแทบจะไหลออกมา
"ละ....แล้ว....ทะ.....ทำไม"ทาคุยะพูดไม่ออกเพราะว่าคนอย่างคุณโบเนี่ยนะจะมาชอบคนอย่างคนเทรุกิ(เฮ้ย หาเรื่องหรือนี่-เทรุกิ)
=====30 %======
"ตอนนั้นชั้นก็คบกับมิคุอยู่เหมือนกันล่ะ"มานยิ่งทำเอาทาคุยะอึ้งไปใหญ่ คนๆนี้นะหรอเจ้าชู้ไม่น่าช่ายเลย
"ว่าแต่ทำไมต้องมากลุ้มด้วยล่ะครับยังไงคุณโบก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ซักหน่อย"สิ่งที่ทาคุยะพูดทำเอาเทรุกิอยากฆ่าตัวตายถ้าอย่างนั้นเจ้าตัวก็ไม่ต้องมากลุ้มหรอกแต่เรื่องมันกลับๆไม่เป็นงั้นอ่ะดิ
"ก็โบจะกลับมารวมวงอีกครั้ง"ทำเอาทาคุยะนิ่งไปชั่วครู่นี้เค้าคงหมดประโยชน์สำหรับอันคาเฟ่แล้วสินะในเมื่อคุณโบกลับมาเค้าก็ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว
"นายอย่านะโว้ยเพราะอย่างไงนายก็เป็นพวกเราตั้งแต่ที่คานนเลือกนายแล้วดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องโบหรอกหมอนั่นก็กลับมานายก็ยังเป็นนายไม่มีไคแทนที่ของนายได้หรอก"สิ่งที่เทรุกิพุดเอาให้ทาคุยะรู้สึกดีขึ้นมามากโข
"เออ....ผมว่าจะไปดุยูกิซักหน่อยดูท่าจะกลิ้งไปทับคานนซังแล้ว"แล้วร่างของเด้กหนุ่มหน้าอ่อนก็รีบวิ่งไปลากเพื่อนออกมาเพราะเนื่องด้วยเพื่อนตัวยุ่งนั้นจะไปทับรุ่นพี่ร่วมวงอยู่แล้ว ทำอย่างกับมันเบาหนักหนา
ท่ามกลางเสียงโวกแวกยามของสมาชิกวงอันคาเฟ่นั้น มีหัวหน้าวงที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกทำให้ร่างบางที่เพิ่งทำอาหารมาให้เป้นห่วงอย่างมาก
"เทรุจังมีอะไรรึป่าวหน้าเครียดจัง"เสียงหวานๆนั้นทำให้ร่างสูงรู้สึกตัวว่าเค้าจะมานั่งคิดทำไมเรื่องระหว่างเค้ากับมือกีต้าร์สุดสวยก็จบลงตั้งแต่ที่เค้าออกจากวงแล้วนี่นา ตอนนี้เค้ามีแต่จะต้องทำให้คนที่อยู่ตรงหน้ามีความสุขให้ได้
"ป่าวหรอก มิคุโบกำลังจะกลับเข้าวงนะ"ทำเอามิคุนิ่งอึ้งไปเลย คานนที่กำลังจะกินข้าวแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ยูกิหันไปมองหน้าทาคุยะทำให้เข้าใจว่าทำไมเพื่อนคนนี้ถึงไม่ค่อยร่าเริงขึ้นเลย
"ดีจังเลย โบกลับมาแล้ว"มิคุร้องไห้ออกมาทำเอาเพื่อนในวงตกใจรีบเข้ามาปลอบแทบไม่ทัน คานนที่ไม่ได้เข้าไปปลอบหันมามองเทรุกิอย่างกินเลือดกินเนื้อทำเอาเทรุกิทำอะไรไม่ถูกแล้วคานนก็เดินมากระซิบที่ข้างหูยิ่งทำเอาเทรุกิอึ้งเข้าไปใหญ่สิ่งที่คานนกระซิบข้างหูเค้าคือ
'นายอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้เรื่องของนายกับโบนะเทรุกิ'
คานนที่เดินผ่านเทรุกิไปหยิบของแล้วเข้ามาช่วยอีกสองคนที่นั่งปลอบร่างบางอย่างเอาเป็นเอาตาย
"นี่นายจะดีใจหรือเสียใจกันแน่มิคุ"คานนพูดพร้อมส่งไอ้nyappy-chanให้มิคุ ร่างบางรีบคว้าหมับแล้วกอดหมาตัวอ้วนกลมแล้วนั่งมองหน้ามันอย่างเศร้าๆ
กีอกๆ
เทรุกิที่พิ่งได้สติจากคำพูดของคานนเดินไปเปิดประตูแล้วก็มีคนกระโจนเข้ามากอดร่างสูงทำให้เทรุกิเซลงไปนั่งกับพื้นทันที
ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องออกมาดูแล้วก็พบว่าผู้ที่มาคืออดีตมือกีต้าร์หน้าหวาน ในชุดโลลิต้าสีชมพู
"ไง ทุกคนไม่ได้เจอกานนานนะ"โบยิ้มนิดๆก่อนจะลุกขึ้นขึ้นเพราะดูเหมือนเทรุกิจะตายอยู่แล้วเพราะตนทับอยู่นั่นเอง
"ทำไม นายแต่งชุดนี้มาล่ะโบคุง"สรรพนามที่คานนพูดทำเอาโบอึ้งไปนิดๆแล้วก็หันมามองคนที่อยู่ข้างๆคานน มันทำให้โบทำหน้าไม่ถูกด
'โบ' ใบหน้าสวยของบุคคลที่คุ้นเคยก็เข้ามาในหัวของมือกลอง ภาพความทรงจำต่างๆค่อยๆเข้ามา ความทรงจำที่ไม่อยากให้ร่างสวยที่นอนอยู่บนเตียงรู้เลย
"โธ่ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้เนี่ย"เทรุกิทุบลงบนโต๊ะก่อนจะทำเอาทาคุยะสะดุ้งตื่นขึ้น ส่วนคนอื่นหลับเป็นตาย(หูผิดปกติเชียว)
"เออ มีอะไรรึป่าวครับเทรุซัง"ทาคุยะถามพลางพับผ้าห่มก่อนจะเดิไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่เทรุกิทุบไปเมื่อกี้
"นายสัญญาได้มั้ยว่าจะไม่บอกไค"ทาคุยพยักหน้าก่อนจะเอากาแฟที่เทรุกิเพิ่งชงมาดื่มแททำเอาเทรุกิทำหน้าไม่ถูก
"นายรู้ใช่มั้ยว่าชั้นกับมิคุเป็นอะไรกัน"ทาคุยะพยักหน้าแรงๆสองสามครั้ง
"แต่ก่อนหน้านั้นชั้นคบกับโบอยู่นะ"ทำเอาทาคุยะอ้าปากค้างกาแฟที่เพิ่งดื่มแทบจะไหลออกมา
"ละ....แล้ว....ทะ.....ทำไม"ทาคุยะพูดไม่ออกเพราะว่าคนอย่างคุณโบเนี่ยนะจะมาชอบคนอย่างคนเทรุกิ(เฮ้ย หาเรื่องหรือนี่-เทรุกิ)
=====30 %======
"ตอนนั้นชั้นก็คบกับมิคุอยู่เหมือนกันล่ะ"มานยิ่งทำเอาทาคุยะอึ้งไปใหญ่ คนๆนี้นะหรอเจ้าชู้ไม่น่าช่ายเลย
"ว่าแต่ทำไมต้องมากลุ้มด้วยล่ะครับยังไงคุณโบก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ซักหน่อย"สิ่งที่ทาคุยะพูดทำเอาเทรุกิอยากฆ่าตัวตายถ้าอย่างนั้นเจ้าตัวก็ไม่ต้องมากลุ้มหรอกแต่เรื่องมันกลับๆไม่เป็นงั้นอ่ะดิ
"ก็โบจะกลับมารวมวงอีกครั้ง"ทำเอาทาคุยะนิ่งไปชั่วครู่นี้เค้าคงหมดประโยชน์สำหรับอันคาเฟ่แล้วสินะในเมื่อคุณโบกลับมาเค้าก็ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว
"นายอย่านะโว้ยเพราะอย่างไงนายก็เป็นพวกเราตั้งแต่ที่คานนเลือกนายแล้วดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องโบหรอกหมอนั่นก็กลับมานายก็ยังเป็นนายไม่มีไคแทนที่ของนายได้หรอก"สิ่งที่เทรุกิพุดเอาให้ทาคุยะรู้สึกดีขึ้นมามากโข
"เออ....ผมว่าจะไปดุยูกิซักหน่อยดูท่าจะกลิ้งไปทับคานนซังแล้ว"แล้วร่างของเด้กหนุ่มหน้าอ่อนก็รีบวิ่งไปลากเพื่อนออกมาเพราะเนื่องด้วยเพื่อนตัวยุ่งนั้นจะไปทับรุ่นพี่ร่วมวงอยู่แล้ว ทำอย่างกับมันเบาหนักหนา
ท่ามกลางเสียงโวกแวกยามของสมาชิกวงอันคาเฟ่นั้น มีหัวหน้าวงที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกทำให้ร่างบางที่เพิ่งทำอาหารมาให้เป้นห่วงอย่างมาก
"เทรุจังมีอะไรรึป่าวหน้าเครียดจัง"เสียงหวานๆนั้นทำให้ร่างสูงรู้สึกตัวว่าเค้าจะมานั่งคิดทำไมเรื่องระหว่างเค้ากับมือกีต้าร์สุดสวยก็จบลงตั้งแต่ที่เค้าออกจากวงแล้วนี่นา ตอนนี้เค้ามีแต่จะต้องทำให้คนที่อยู่ตรงหน้ามีความสุขให้ได้
"ป่าวหรอก มิคุโบกำลังจะกลับเข้าวงนะ"ทำเอามิคุนิ่งอึ้งไปเลย คานนที่กำลังจะกินข้าวแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ยูกิหันไปมองหน้าทาคุยะทำให้เข้าใจว่าทำไมเพื่อนคนนี้ถึงไม่ค่อยร่าเริงขึ้นเลย
"ดีจังเลย โบกลับมาแล้ว"มิคุร้องไห้ออกมาทำเอาเพื่อนในวงตกใจรีบเข้ามาปลอบแทบไม่ทัน คานนที่ไม่ได้เข้าไปปลอบหันมามองเทรุกิอย่างกินเลือดกินเนื้อทำเอาเทรุกิทำอะไรไม่ถูกแล้วคานนก็เดินมากระซิบที่ข้างหูยิ่งทำเอาเทรุกิอึ้งเข้าไปใหญ่สิ่งที่คานนกระซิบข้างหูเค้าคือ
'นายอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้เรื่องของนายกับโบนะเทรุกิ'
คานนที่เดินผ่านเทรุกิไปหยิบของแล้วเข้ามาช่วยอีกสองคนที่นั่งปลอบร่างบางอย่างเอาเป็นเอาตาย
"นี่นายจะดีใจหรือเสียใจกันแน่มิคุ"คานนพูดพร้อมส่งไอ้nyappy-chanให้มิคุ ร่างบางรีบคว้าหมับแล้วกอดหมาตัวอ้วนกลมแล้วนั่งมองหน้ามันอย่างเศร้าๆ
กีอกๆ
เทรุกิที่พิ่งได้สติจากคำพูดของคานนเดินไปเปิดประตูแล้วก็มีคนกระโจนเข้ามากอดร่างสูงทำให้เทรุกิเซลงไปนั่งกับพื้นทันที
ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องออกมาดูแล้วก็พบว่าผู้ที่มาคืออดีตมือกีต้าร์หน้าหวาน ในชุดโลลิต้าสีชมพู
"ไง ทุกคนไม่ได้เจอกานนานนะ"โบยิ้มนิดๆก่อนจะลุกขึ้นขึ้นเพราะดูเหมือนเทรุกิจะตายอยู่แล้วเพราะตนทับอยู่นั่นเอง
"ทำไม นายแต่งชุดนี้มาล่ะโบคุง"สรรพนามที่คานนพูดทำเอาโบอึ้งไปนิดๆแล้วก็หันมามองคนที่อยู่ข้างๆคานน มันทำให้โบทำหน้าไม่ถูกด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น