คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
5
วัน่อมา...
@ะวิศวรรมศาสร์
ปลาาวมาเรียน้วยารอนแทเลนส์ หลัเหุาร์นแล้วหนีเมื่อวาน แล้วแว่นสายาถูเหยียบพัยับไม่มีิ้นี เธอเศร้าทุรั้ที่มอแว่นที่เยเป็นู่หูู่านั้น
วันนี้เลิเรียนเร็วว่าปิ เพราะอาารย์้อไปประุมานฟุบอลระับมิรระหว่าะวิศวรรมศาสร์ับสถาปัยรรมศาสร์ ึ่ะมีึ้นในเือนหน้า
หลัเลิเรียน อวั็ลับทันที ปลาาวเลยวนเนนิที่แฟนไม่อยู่มานั่เป็นเพื่อนเธอที่โสส่อหนุ่มวิศวะ
ปลาาวอบผู้ายหล่อแบบในีรีส์ีนเาหลีและที่ะวิศวะมีหนุ่มหล่อเยอะเหมือน้อนหินริมทารถไฟเลยแหละ แ่เสียายที่นิสัยพวเาส่วนให่สวนทาับพระเอในีรีส์โยสิ้นเิ บานหน้าาระับพระเอแ่นิสัยลับเหมาะับบทัวร้ายมาว่า
รุนี้บอไ้เลยว่าเป็นทำเลทออสายา เพราะึวิศวรรมอมพิวเอร์หรือ ‘ภาอม’ อยู่ภาแรทาเ้าะ ใรผ่านไปผ่านมา็้อเินหรือับรถผ่านุนี้แน่นอน ถัไปเป็นึวิศวรรมเรื่อล หรือ ‘ภาเรื่อ’ และร้ามถนนเป็นวิศวรรมไฟฟ้า หรือ ‘ภาไฟ’
เ็วิศวะอที่นี่ะุ้นปาับารเรียื่อภาวิา้วยำย่อที่ส่่อันมารุ่น่อรุ่น เพราะสั้นระับและเ้าใ่าย
“เธอใส่อนแทเลนส์แล้วน่ารัมา าเธอลมโนูแป๋วึ้นมาเลย” เนนิมปลาาว
“ันอบใส่แว่นมาว่า” เธออบเสียเบา หลันึถึแว่นาที่พึ่พัาไปแล้วเศร้า
ระหว่าที่ทั้สอสาวเพื่อนสนิทนัุ่ยัน สาวสวยาภาวิศวรรมอุสาหาร (Industrial Engineering : IE) หรือ “ภาไออี” เินเ้ามาพร้อมับเพื่อนหน้านิ่
“เนนิ อเบอร์พี่เฟหน่อยสิ”
“เฮียเฟเปลี่ยนเบอร์ ยัไม่อใหม่เลย”
“นะ อหน่อย ันอยาสาน่อหลัาลาเีย
ปลาาวมอแป๊บหนึ่แล้ว้มหน้าล
“ไม่เื่อันเหรอ อะเนี่ยะโทรใหู้” เนนิัรำา้วยารโทรออ
เฮียเฟนเลวอน้อ
ริ! ริ!
พอเนนิโทรออเสียสัาปิเรื่อ็ัึ้นทันที ปลาาวแปลใ เลยเอามือถือัวเอลมาวาบนั เลื่อนไปรื่อ
พี่เฟว่าที่แฟนปลาาว
แ่ไม่รู้ว่าะเปิมาทำไมเมื่อเธอัเาออาเส้นทาีวิแล้ว เพราะไม่อยาเป็นหมาในเมส์อเา เลย้อมอเบอร์อยู่แบบนั้น
“เห็นไหมไม่ิ” เนนิบอับสาวไออีหลัโทรออไปถึสามรอบและปิเรื่อทุรอบเพื่อยื่นยันวามถู้อ
“ั้นอเบอร์ใหม่พี่เฟให้หน่อยสิ” วามเรใไม่มีันิ เมื่อไม่อยาพูอะไรให้มาวาม เนนิึเบี่ยหน้าหนีทำเป็นไม่สนใำอ สาวสวยไออีและเพื่อนหน้านิ่เลยเินหนีไป
ส่วนปลาาวยัมอเหม่ออยู่รมือถือบนั เนนิมอเพื่อนอย่าสสัย
“ปลาาว”
“ห่ะ”
“เหม่ออะไร”
“ายห่า” นิ้วเรียวเผลอโทรออไปหา
‘พี่เนว่าที่แฟนปลาาว’
“เป็นอะไร ทำไมในานั้น?” เนนิหันมอเพื่อนัวเล็้วยวามแปลใ ปลาาวไม่เยพูหยาบแบบนี้เลยั้แ่บันมา ปลาาวเป็นเพื่อนที่น่ารัมาสำหรับเนนิ
“เปล่าๆ” ปลาาวรีบวาสายแ่ไม่ทันแล้ว เพราะปลายสายรับแล้ว เธออยาะรีร้อ ื้อหวยทำไมไม่ถู พี่เฟโทรลับมา
รื!
พี่เฟว่าที่แฟนปลาาว
“ใรโทรมา ทำไมไม่รับ?” เนนิถามเมื่อเสียเรียัไม่หยุแ่ปลาาวไม่ยอมรับสาย
“มิาีพ” ปลาาวอบเสียแผ่ว
“้อระวั เธอยิ่ื่อๆ อยู่้วย” เนนิเือน้วยวามเป็นห่ว ปลาาวหน้าเื่อนล เานนั้นรู้เหมือนเลยมาหลอีบเธอแบบนี้
พี่เฟนใร้าย
ริ่!
เสียโทรเ้าหยุไปเป็นเสีย้อวามมาแทน
พี่เฟว่าที่แฟนปลาาว : โทรมาทำไมไม่พู พี่โทรลับทำไมไม่รับ
ปลาาว : ผิ ไม่มีอะไร่ะ
พี่เฟว่าที่แฟนปลาาว : รับสาย ไม่ั้นพี่ะเินไปหาที่ภาอม
แ่อ่านถึับนลุ เธอลุาเ้าอี้บอเนนิแล้วเินหลบหลัเพื่อนมารับสาย
“ฮัลโหล”
(“หัน้าย”) เสียปลายสายสั่ เธอทำามทันทีและเห็นเฟยืนมอมาพร้อมรอยยิ้มร้ายา
“็รับแล้วไ ะเินมาทำไม”
(“เธอรับ้า”)
“้าที่ไหน”
(“มันัั้สามรั้”)
“พี่เฟเอาแ่ใ!” เธอพูเสียเบาเพราะลัวเนนิไ้ยิน
(“ึภาอมับภาเรื่อิัน เธอลืม?”)
“ไม่ลืม ไม่ลืม้วยว่าาพี่ยาว!”
(“รอื่น็ยาว”)
“หมมุ่นริๆ”
(“พี่หมายถึนิ้วมือ เธอิอะไร?”) ำพูนั้นทำให้เธอิถึเรื่อืนนั้นโยไม่ั้ใ ใบหน้าาวเนียนเห่อร้อนึ้นทันที
‘พี่สอนิ้วแบบนี้เธอเ็บไหม’
‘อ๊า! เ็บ แ่ปลาาวอบ มันเสียวีมา’
เ้าไปลึมา รู้แล้วว่านิ้วยาว
“แ่นี้นะ ะไปหาเนนิ”
(“อย่าพึ่วา โทรผิืออะไร”) เาถามอย่าไม่พอใ
“เมื่อี้มีสาวสวยมาอเบอร์พี่แล้วเนนิบอพี่เปลี่ยนเบอร์เลยเปิเบอร์พี่มาู เนนิเรีย ใเลยโทรออ”
ำอบรๆ อยัยเปี๊ย ทำเฟหลุหัวเราะแผ่วเบาในลำอ นัวเล็หันไปมอเาทันทีหลัไ้ยินเสียหัวเราะ เห็นอีนยยิ้มเ้าเล่ห์มอมาที่เธอ
พร้อมมอไปเห็นผู้หิหลายนมอเา้วยวามแปลใเพราะเฟเป็นนยิ้มยา ทำให้สาวหลายนเผยยิ้มาม
แ่ปลาาวบึนปาใส่เพราะรู้ว่าเาำลัหัวเราะเธอ
(“เธอหวพี่?”)
“เปล่า แ่สสัยว่าพี่เปลี่ยนเบอร์ริหรือเนนิโห”
(“เปลี่ยนริ เบอร์นี่มีแ่ป๋าับม๋า เพื่อนสนิทพี่และเธอที่รู้”)
“เนนิ็ไม่รู้เหรอ ถ้าน้อสาวพี่เิเหุร้ายะทำยัไ?”
(“เนนิมีแฟนเป็นำรวไม่้อารพี่ แ่เธอ้อารพี่”) ำพูเาทำให้ปลาาวยิ้มออมาโยไม่รู้ัว แ่พอนึอะไรไ้็หน้าบึ้ทันที
“ผู้หินนั้น่าห่า้อารพี่เฟ เธออยาสาน่อหลัลาเีย”
(“ไม่หึสิ ั้แ่พี่ีบเธอพี่็ไม่ไ้ึ้นเียับใรอีเลย รอึ้นเธอนเียว”)
“ใรหึ! พี่หื่นริๆ เลย ไปแล้ว” วาทันทีโยไม่รออีนพูอะไรอี แล้วเินลับมาหาเนนิที่โ๊ะ ำลัะเอ่ยวนเพื่อนลับ แ่เสียเ้มที่พึ่วาสายไปเอ่ยเรียทัเนนิึ้น่อน
“เนนิ”
“พี่ายสุหล่อมาทำอะไรเนี่ย” เนนิียิ้มีใเพราะปิเฟไม่เยเินมาทัทายเธอ่อน มีแ่เธอทัทายนเป็นพี่และถูเาเมินใส่
“เอาเบอร์ใหม่มาให้ เพื่อเิเหุร้าย” ปลาาวมอเาอย่าใเพราะเฟเล่นลอำพูเธอมาพูับเนนิ พร้อมปลายามอปลาาว
“น้อไม่โทรหาเฮียหรอ มีแฟน่ะ ให้ปลาาวไว้ไ้ไหม อนโปลาาวทาเ้าเปลี่ยวมา”
“เอามือถือมา” เฟไม่สนใำพูน้อสาว หยิบมือถือเนนิามือเล็ทันที
“บอว่าไม่เอาไ เฮียเอาแ่ใลอ” เนนิพูเสียเบาเพราะไม่ล้า่อว่าพี่ายอย่าริั เนนิรู้นิสัยพี่ายัวเอีแม้ะไม่สนิทันันิ
“เพื่อวามสบายใอปลาาว” หลัเมมเบอร์เสร็็เอามือถือราาแพืนให้น้อสาว แล้วเินล้วระเป๋าาเไปทาภาเรื่อลทันที
ทำปลาาวอ้าปา้า
ทิ้ระเบิแล้วไปเลยเหรอ
“เฮียเฟพูอะไร็ไม่รู้ ทำไมันไ้เบอร์เฮียเฟ แล้วเธอ้อสบายใ้วย ไม่เ้าใเลย” เนนิถามปลาาวามนิสัยี้สสัย แ่ถึไม่ใ่นี้สสัย็ถามแหละ เฟเล่นพูแบบนั้น
“ไม่มีอะไรหรอ ลับเถอะ เี๋ยวีรีย์เรื่อใหม่อแฟนมโนเบอร์หนึ่ันะมาแล้ว” ปลาาวพูเปลี่ยนเรื่อ ้วยทัู้่สนิทันมา เนนิรู้ีว่าีรีย์เป็นหนึ่เรื่อสำัในีวิอปลาาว เอาเรื่อนี้มาอ้าเนนิเหวามสนใออาเรื่อเฟแน่
“พระเอเาหลีนที่หน้าเหมือนเฮียเฟใ่ไหม”
“ไม่เห็นเหมือนเลย” ปลาาวรีบท้วน้ำเสียะุะั แล้วเินหนีเนนิมาึ้นวินมอไ์รหน้าะเลย โรธเพื่อนมา มาว่าแฟนมโนเบอร์หนึ่อเธอหน้าเหมือนพี่เฟไ้ยัไ
ไม่เหมือน ื่อไม่เหมือน!
แม้ยัอยู่ในอาารหัวเสียแ่สายาถูึไปหาใรบาน เหมือนมีนำลัมอเธอมาัพัแล้ว แ่พอหันไป็ไม่เอใรอย่าที่ิ นวินมอไ์ที่เธอนั่้อนับออมา
อาะิไปเอเพราะโรธนาฟา
ความคิดเห็น