เป็นอีหนูของเสี่ยวัย22 (omegavrese)

ลำดับตอนที่ #5 : ใจ๋อั้ม 4

บทที่4.



"อ่าส์!!อั้มอย่าทำแรง" ใจ๋บอกคนที่กำลังขยับแก่นกายเข้าออกในร่างของตัวเองด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆเซ็กส์ที่กำลังค่อยๆเป็นค่อยๆไปได้รุนแรงขึ้นอย่างดุดัน

"ใจ๋!!" อั้มเรียกชื่อคนใต้ร่างของตัวเองด้วยความตื่นจะหนกตกใจเขาลืมกินยาแก้รัต!!!

"มีอะไรครับ?" ใจ๋ถามร่างใหญ่ตรงหน้าที่หยุดเคลื่อนที่นอนทับอกตัวเองอยู่

"รีบออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้!" เสียงที่เค้นออกมาจากสติที่ไม่ค่อยเต็มร้อยเพราะสัญชาตญาณดิบกำลังถูกปลุกให้ตื่นขึ้นภายในไม่ช้าแก่นกายปกติที่เคยใหญ่อยู่แล้วกับเพิ่มขนาดขึ้นมาอีกจนทำให้ถุงยางที่ใส่รัดอยู่ฉีกขาดออกจากกันโดยที่ทั่งสองไม่รู้ตัว

"เสี่ยลืมกินยาหรอ" ใจ๋ที่พอจะเริ่มเข้าใจแล้วจึงได้ถามอีกฝ่าย

"ใช่รีบออกไป!" แม้จะทรมานหากไม่ได้ลิ้มลองร่างตรงหน้าแต่ก็ต้องอดทนเพราะอาการรัตในแต่ละครั้งของเขาค่อนข้างรุนแรงแม้จะกินยาระงับแล้วก็ตามที

"....." ใจ๋คิดอยู่ในใจไม่ถึงเสี้ยวิว่าจะทำยังไงดีกับเหตุการณ์นี้แต่แล้วความคิดอันน้อยนิดที่ไม่ได้รับการไตรตรองเพียงแค่ความอยากอยากที่จะให้คนตรงหน้าเป็นของตนเองคนเดียวไม่ใช่ของโอเมก้าคนอื่นทำให้ร่างบางประกบริมฝีปากของตัวเองลงไปที่ปากหนาของอีกฝ่ายในทันที แม้จะรู้ตัวว่ากำลังนำความเดือดร้อนมาให้ตัวเองก็ตาม

"?!!" อั้มถึงกับตกใจของการกระทำของอีกฝ่ายแต่เพราะอาการรัตถูกปล่อยออกมาจนเต็มที่แล้วจึงไม่สามารถห้ามอะไรได้อีกจึงทำให้ร่างใหญ่พลิกตัวเองลงมานอนบนเตียงและให้ใจ๋ได้นอนทับร่างตัวเองโดยที่มือก็ใช้บีบเค้นก้นนิ่มทั้งสองข้างของอีกฝ่ายอย่างรุนแรงแต่ปากก็ยังคงทำการดูดกลืนน้ำหวานจากร่างบางตรงหน้าอย่างหิวกระหาย

"อ่าส์!" ร่างบางร้องออกมาเมื่ออั้มใช้สามนิ้วยัดเข้ามาในร่างกายตนในทีเดียวมันจะเจ็บน้อยกว่านี้ถ้าอีกฝ่ายไม่ขยับมันเข้าออกอย่างรุนแรง

"แน่นจังว่ะ!" อั้มสบถออกมาก่อนที่จะยกตัวร่างบางให้นอนลงพร้อมไล่พรมจูบร่างกายของอีกฝ่ายตั้งแต่ส่วนบนลงมายังจุดสงวน

"อ่าส์!!" ใจ๋จะโกนออกมาพร้อมจิกหัวร่างสูงตรงหน้าเมื่ออีกฝ่ายกำลังละเลงลิ้นอยู่ตรงส่วนรูรักของตนเองอย่างหิวกระหายจนทำให้ต้องเผลอปล่อยกลิ่นฟีโรโมนแห่งความสุขออกมาอย่างห้ามไม่ได้แต่นั้นก็เท่ากับเป็นการกระตุ้นร่างใหญ่ให้ดีดขึ้นมากกว่าเดิม

"แม่งหอมจังว่ะ!" อั้มพูดพร้อมตวัดลิ้นสากตัวเองเลียวนไปทั่วร่างกายของใจ๋ไปมาโดยไม่ลืมที่จะขบฟันไปเบาๆกับจุดที่ตัวเองชอบเป็นพิเศษ

"อ่าส์เสียว!" ใจ๋บอกคนที่กำลังเลียตัวของตนเองอย่างเสพสุข

อั้มมองคนตรงหน้าตัวเองที่ใบหน้าแดงฉ่าด้วยสายตาหื่นกระหายก่อนที่จะใช้มือหนาตบเข้าที่ใบหน้าของอีกฝ่ายเข้ารุนแรง

เพียะ! 

"!!!" ใจ๋ตกใจกับฝ่ามือเมื่อกี้แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรอีกฝ่ายก็ดึงตัวของตนนั้นให้ลุกขี้น

"ถ้าอยากได้เงินค่าเทอมก็รีบจัดการมันซะ!"

อั้มพูดพร้อมกดหัวของใจ๋ให้ลงมาอมในทันที

"!!!!" ใจ๋มองแก่นกายตรงหน้าที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมและถุงยางที่สวมใส่ก็ขาดลงอย่างตกใจ 

"อมสิ!!!" สติของอั้มมีเพียงเล็กน้อยในตอนนี้ทำให้เขาไม่รู้ตัวว่ากำลังโหดกับอีกฝ่ายอยู่

ใจ๋หยิบแก่นกายขนาดเต็มมือขึ้นมาอย่างชั่งใจก่อนที่จะเริ่มจัดการบริเวณส่วนโคนด้วยลิ้นของตัวเองไล่มากเรื่อยๆจนถึงส่วนหัวก่อนที่จะพยายามยัดมันเข้ามาในปากที่ขนาดเล็กกว่า

"อ่าส์!" อั้มครางออกมาอย่างชอบใจก่อนจะใช้มือหนาบีบหน้าของร่างบางให้อ้าปากกว้างกว่านี้

"อึกๆ!" ร่างบางน้ำตาไหลเมื่อถูกเด้งสะโพกใส่ปากเข้าอย่างจัง

"ดีมากทำยังงี้ถึงจะคุ้มกับเงินหน่อย" อั้มบอกก่อนจะเลียน้ำตาบนใบหน้าของอีกฝ่ายออกพร้อมเริ่มทำการสอดใส่อย่างไร้การป้องกันในทันที

"ไม่สด!!" ใจ๋ร้องเสียงหลงออกมาอย่างตกใจ

"หุบปาก" อั้มบอกพร้อมยัดแก่นกายของตัวเองเข้าไปในตัวอีกฝ่ายในทันทีแม้อีกฝ่ายจะร้องโอดครวญเจ็บสักเพียงใดอั้มก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหยุด

"เอาออกไปอั้ม!!" ใจ๋ใช้สองมือตะเกียกตะกายดันร่างสูงออกแม้จะไม่เป็นผลก็ตาม

"รำคาญ!"  อั้มรวบมือบางของคนใต้ร่างกายขึ้นมาเหนือหัวก่อนที่จะเด้งสะโพกไปมาตามใจตัวเอง

"อ่าส์!" ร่างบางร้องออกมามันทั้งเจ็บและเสียวแต่ยังไงใจ๋ก็ไม่ชอบที่อีกฝ่ายทำอย่างไม่สนใจตนเองแบบนี้

'ตนคิดผิดจริงๆ'





PART อั้ม 

"ขอโทษนะใจ๋อั้มไม่คิดว่ามันจะเป็นหนักได้ขนาดนี้" ร่างสูดเช็ดตัวให้ใจ๋ที่กำลังนอนหลับด้วยสภาพที่ค่อนข้างบอบช้ำแม้จะผ่านมา 1 วันเต็มๆแล้วก็ตาม

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารัตและไม่ได้กินยาเลยอาจจะทำให้สัญชาตญาณดิบออกมาจนหมดสิ้นหลังจากเขาได้สติเขาก็ชำระล้างร่างกายให้อีกฝ่ายก่อนจะพามานอนที่เดิมและแน่นอนว่าเรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึงไม่ได้ไปอยู่แล้ว

"...." ใจ๋มองคนตรงหน้าอยากจะเอ่ยปากพูดแต่แค่ขยับตายังไม่มีแรงเลย..

"นอนพักนะครับ" ทั้งสองลืมสถานะของตัวเองในตอนนี้อั้มได้กดริมฝีปากใส่หน้าผากของใจ๋เพื่อเป็นการกล่อมนอนก่อนที่เขานั้นจะล้มตัวนอนลงข้างๆอีกฝ่ายโดยลืมนึกไปถึงการปล่อยในที่เขาได้เผลอทำไปอย่างลืมตัว





2วันต่อมา

"กินยาหน่อยครับใจ๋" อั้มปลุกร่างบางที่อาการดีขึ้นเป็นอย่างมากแล้วแต่ยังคงอยากพักผ่อนให้ลุกขึ้นตื่นมากินยา 3 วันที่ผ่านมานี้เขาไม่ได้ออกไปไหนเลยเพราะต้องคอยอยู่ดูแลคนบนเตียงแต่เขาก็พร้อมทำด้วยความเต็มใจ

"กินเองได้" ใจ๋บอกเมื่ออีกฝ่ายทำเหมือนตนพิการ

"ไม่ได้ๆอย่าพึ่งขยับร่างกายอาจดีขึ้นแล้วแต่ตรงนั้นยังฉีกขาดอยู่"  อั้มห้ามร่างบางที่นอนอยู่ด้วยความเป็นห่วง

"เพราะใครล่ะ?!" ใจ๋เริ่มดุอีกฝ่ายเพราะความอยากของตัวเองที่ไม่ยอมคิดให้ดีอีกซักนิดแท้ๆ

"มหาลัยหยุดแล้วอยากไปไหนไหมเดือนนี้เดี๋ยวเสี่ยพาเที่ยว" อั้มบอกคนตรงหน้า

 "จะให้ไปไหนล่ะสภาพยังเป็นอย่างงี้อยู่เลย!" 

ใจ๋พูดอย่างโมโหข้างล่างยังไม่หายดีอย่างที่อั้มพูดจริงด้วยยังแสบนิดๆอยู่เลย

"ถ้าไม่ไปไหนงั้นอยู่กับเสี่ยก็ได้อยู่ในคอนโดนี้แหละอยู่กันสองคนเสี่ยอยู่ได้ไม่เบื่อ" 

"หรอๆ" ใจ๋ถามอย่างหมั่นไส้ "ไม่ไปหาอีหนูตัวอื่นหรออีหนูคนนี้เจ็บแล้วเอาไม่ได้" 

"......" 

"เงียบเลยคราวนี้" 

"เสี่ยมีอีหนูแค่ตัวเดียวซึ่งนั่นก็คืออีหนูที่กำลังพูดมากเพราะน้อยใจอยู่บนเตียงนี้"

"โกหกบ้านรวยนิจะเก็บอีหนูโอเมก้าหน้าสวยหน้าหล่อกว่าใจ๋เพิ่มอีกสักสามสี่คนก็ได้นิมีเงินตั้งเยอะแยะ"

"แต่สุดท้ายก็เลือกมีอีหนูแค่ตัวเดียวไง" อั้มบอกอีกฝ่ายจะรู้ไหมว่าคำๆนี้มันมีอะไรแอบแฝงมากกว่านั้น

"ชิให้จริงเถอะ!" 

"จริงสิเพราะฉะนั้นเลิกกลัวติดโรคจากเสี่ยได้แล้วเสี่ยมีอีหนูใจ๋แค่คนเดียวเท่านั้น" 

"ไม่ได้ยังไงอาทิตย์หน้าก็ต้องไปตรวจโรคประจำเดือน"

"ตรวจเลยอยากตรวจก็ตรวจถ้าเสี่ยติดก็ติดมาจากอีหนูตัวนี้แหละ!" อั้มใช้นิ้วชี้ตัวเองจิ้มหน้าผากอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะปล่อยให้ใจ๋ได้พักผ่อนต่อ



ความสัมพันธ์ที่มากกว่าเสี่ยและอีหนูได้เพิ่มขึ้นในทุกๆวันเกินกว่าสถานะในตอนนี้ หรือ แท้จริงแล้วความรู้สึกนี้มันมีมานานแล้วแต่ทั้งสองเก็บมันไว้ในใจส่วนลึก