คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 คลอดลูก
ที่โรพยาบาลไมอน์อาร์มสรอ ผมับโเฟียถูหามส่โรพยาบาลทัู้่ อาารเ็บท้อ็รุนแรสุ ๆ นาเป็นเพอร์เฟ์ฮิวแมนเทียร์สูสุยัเ็บนานี้ ถ้าเป็นนธรรมาล่ะ็เ็บเียนายเลยรับ เพราะมลูมันบีบัวนแน่นเินมนุษย์ทั่วไปแล้วอ่ะรับ
แ่ะทำไไ้ ทั้โลเป็นเพอร์เฟ์ฮิวแมนร้อยเปอร์เ็น์แล้วนี่ แถมยัมีลำับเทียร์อี่าหา พอผมับโเฟียหายเ็บท้อแล้ว พวเรา็มาุยัน
“นี่ โเฟีย เป็นอะไรไหมรับ?” ผมหันมาถามภรรยาที่เีย้า ๆ ผม
“ันรู้สึทรมานพอสมวร่ะ” โเฟียอบ และมืออเธอ็วาบนหน้าท้ออเธอ “แ่ใหนึ่ัน็ีในะะ ที่ในที่สุ็ะไ้เห็นหน้าลูเร็ว ๆ สัที”
“ผม็หวัว่าอย่านั้นแหละรับ...อึ้!” ผมอบเพราะลูสาวำลัประท้วผมอยู่ แหม ใเย็น ๆ สิลู พ่อเ็บท้ออยู่นะ
ผมหันมามอท้ออัวเอ ท้ออพวเรา็เรือแสสีทอำสว่าึ้นว่าเิม พร้อมับลูสาวที่ทั้เท้าถีบทั้มือทั้หัวโออาท้ออผมรัว ๆ เลย
“แหม ลูสาวนี่ี้เล่นริ ๆ เลยนะ” ผมบอภรรยา
“พี่ายในท้อัน็เหมือนันแหละ้ะ” โเฟียบอผม “โอ๊ย!”
“ไม่้อห่วนะรับ” ุหมอประำัวผมปลอบ “เี๋ยวทาหมอะ่วยพวุสุวามสามารถนะรับ”
“รับหมอ” ผมอบในะที่มือสอ้าประอท้อลมอัวเออยู่ เ็บท้อ็เ็บ ั๊ี้็ั๊ี้ แ่ยัไผม็ยัรัลูมาว่า
พอถึเวลาีสาม โเฟีย็ถูหามส่เ้าห้อลอ่อนผมะ่อน เพราะหัวอฮารุิเริ่ม่อที่่อลออเธอแล้ว ในะที่ผมำลัรอให้หัวอยูิโะมา่อทา่อลออผมอยู่เลย และว่าะมา่อริ ๆ ็อีห้านาทีให้หลั และพอผมถูหามมาถึห้อทำลอ ผม็ไ้มาอยู่้าเียอโเฟียพอี เธอำลัรีร้อเพราะ้อเบ่ลูนแรออมา
“ภรรยาผมเป็นยัไมั่รับ?” ผมถามหมอทำลอสาวที่ะทำลอให้ผม
“อ๋อ อนนี้ปามลูอุแม่เปินให่พอที่ะให้เ็ออมาทั้ัวแล้ว่ะ” หมอทำลอสาวอบ “อนนี้หัวลูาย็โผล่ออมาแล้ว้วย อีสันิเียว็ออแล้ว่ะ”
“แล้วอผมล่ะรับ?” ผมถาม
“อุพ่อ็ไ้เวลาแล้วนะะ” หมอทำลอสาวอบผม “หัวลูโผล่ออมาแล้ว ปามลูให่มาแล้ว้วย หายใเ้าลึ ๆ พอรู้สึเ็บท้อ ็เบ่ออมาสุแรเลย่ะ”
“รับ” ผมอบ
“สาม สอ หนึ่ เบ่เลย่ะ!”
“ฮื้บ!!!” ผมรีร้อระหว่าออเบ่ ให้ายเถอะ มันเ็บเป็นบ้าเลย
“หัวลูโผล่ออมาแล้ว่ะ!” หมอทำลอบอผม “อีนิเียวให้เบ่ไ้เลย่ะ!”
“อ๊า!!!” ผมแผเสียลั่นะที่เบ่เป็นรั้สุท้าย และในที่สุ ลูสาว็โผล่ออมา
“ยินี้วย่ะ ุพ่อไ้ลูสาว่ะ” หมอทำลอว่า
“ว้าว!!!” โเฟียที่เบ่ลูายออมา่อนเรียบร้อยแล้วร้ออย่าีใ “ุลอเอเหรอะ?”
“รับ ผมลอเอ” ผมอบ
หลัาใ้เวลาทำวามสะอาสัพั ทั้ยูิโะและฮารุิ็ถูอุ้มมาหาพวเรา
“ยินี้อนรับสู่โลภายนอ้ะเ็ ๆ” ผมทัะที่ภรรยาอุ้มลูทั้สอไว้ับัวเพื่อให้ลูทั้สอูน้ำนมาเ้าอเธอ
พอทั้ฮารุิและยูิโะูน้ำนมาโเฟียนพอใแล้ว ็ใหู้น้ำนมาเ้านมแบนราบอผมบ้า เรียว่าผลัันให้น้ำนมล่ะทีนี้
นระทั่พ่อับแม่ทั้ฝั่ผมับฝั่ภรรยา รวมไปถึพี่น้ออฝั่เธอ็มาถึพอี
“ว้าว!! นั่นลูอุอาเหรอรับ?” เออร์นิลร้ออย่าระริระรี้
“ใ่แล้วล่ะ อาทั้สอลอออมา้วยัวเอเลยนะ” ผมบอหลานาย
“น่ารัริ ๆ นะะ” ลาร่าว่า
“ว่าแ่ หมอบอหรือเปล่าว่าฮารุิเป็นผู้ายแบบไหน?” พี่แบร์รี่ถาม
“เป็นลูายแบบพิเศษ่ะพี่” โเฟียอบ “มีมลู้วย”
“อ้าว ริเหรอ?” ริสร้อ
“ลูพี่เป็นายแบบเิมนะ” แบร์รี่ว่า “เาไม่มีมลูเลย”
“เหรอรับ?” ผมว่า “ั้นเอาี้นะรับ ไม่ว่าะเป็นเพศอะไร พวเรา็ยัเลี้ยูไ้นะรับ”
“อืม” ุพ่อแอนรูว์บอ “ั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว พวเราลับไปบ้านอัวเอันเถอะนะ”
“รับ” ผมพู
และทั้หมนี้ือเรื่อราวเริ่นนำ หรืออเรียน้ำย่อยเท่านั้น เรื่อราวเ็ม ๆ ะเป็นอย่าไร่อไป โปริามไ้ในัรวาล Porpiang Master Saga
ความคิดเห็น