FIC boku no hero academia X kimetsu no yaiba |Different world| #ฟิคเด๋อกับเด๋อมาเจอกัน

ลำดับตอนที่ #5 : เด๋อกับเด๋อมาเจอกัน : CHAPTER 05 (100/100)

คำเตือน

แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มีการอ้างอิงจากอนิเมะเรื่อง kimetsu no yaiba 

เป็นแนวข้ามโลก ตัวละครหลักคือ โทโดโรกิ โชโตะ

อยากเห็นโมเม้นคุณชายจอมเด๋อกับคุณกิยูผู้เด๋อกว่า ติดตามกันเยอะๆนะ♥

EP.05

*ยังไม่ได้แก้คำผิด*

อีกโลกหนึ่ง

ตู้มมมมมม!!!!

“ม่ายยยยย ลูกรักของฉ๊านนนนนนนน แง๊งงงงงงง”

“โชโตะอยู่ที่ไหน!!!!”

เสียงตูมตามพร้อมกับเพลิงนรกของฮีโร่อันดับหนึ่งที่เอาแต่ตะโกนเรียกหาลูกชายคนเล็กไป ทำลายเครื่องจักรในห้องของนักเรียน UA สาขาสนับสนุนที่หายใจเข้าก็เป็นลูกรัก หายใจออกก็เป็นบริษัทซัพพอร์ตอย่างฮัตสึเมะ เมย์จนย่อยยับไปหมดทั้งห้อง

ไม่แปลกหรอกที่เอนเดเวอร์จะอารมณ์เสียแบบนี้ ลูกชายคนเล็กของเขาหายไปทั้งคน

ไม่มีใครรู้ว่าโทโดโรกิ โชโตะหายไปไหน เพราะภาพสุดท้ายที่เหล่านักเรียนห้อง A เห็นคือใบหน้ามึนๆกับตาที่เบิกขึ้นนิดหน่อยก่อนจะโดนทดลองด้วยลูกรักของฮัตสึเมะและหายตัวไปจากบริเวณนั้น

หลังจากเกิดเรื่องเหล่านักเรียนห้อง A ก็ล้มเลิกการฝึกและออกตามหาเพื่อนผมสองสี โดยเฉพาะเด็กหนุ่มผมสีเขียวนามว่ามิโดริยะที่วิ่งหาจนทั่วโรงเรียนแล้วก็ไม่พบร่างของเพื่อนสนิทแม้แต่ปลายเส้นผม พอพากันไปบอกอาจารย์ไอซาวะที่ไปแอบงีบหลับอยู่ที่ห้องก็โดนบ่นจนหูชา และนำเรื่องไปบอกกับผู้อำนวยการเนซุ ก่อนจะมีคำสั่งให้ออกตามหาในเวลาต่อมา

ทว่าทุกเมืองที่เหล่าอาจารย์ไปกลับไม่มีพบร่างของโทโดโรกิ โชโตะ และนั่นทำให้ฮีโร่อันดับหนึ่งผู้มีสถานะเป็นพ่อที่มักจะรักลูกในรูปแบบผิดๆอย่างโทโดโรกิ เอ็นจิหรือในนามฮีโร่เอนเดเวอร์ถึงกับบุกเข้ามาอาละวาดในแผนกสนับสนุนอย่างที่เห็น

“เอาโชโตะคืนมานะโว้ยยยยยย!!!!!”

“ใจเย็นๆก่อนนะเอนเดเวอร์คุง”ออลไมท์เข้ามากล่อมให้พ่อคนห่วงลูกใจเย็นลง แต่ดูเหมือนรอบนี้คงไม่มีใครมาหยุดเพลิงนรกที่กำลังลุกโชนทั่วร่างของเอนเดเวอร์ได้นอกจากลูกชายคนเล็กที่ควรจะยืนอยู่ตรงหน้า

“ให้ใจเย็นงั้นเหรอ? แกลองมามีลูกแล้วลูกหายไปดูบ้างเซ่เจ้าบ้า!!!”ตะโกนใส่หน้าด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนจะหันไปจ้องถลึงใส่เด็กสาวผมสีชมพูที่เอาแต่กอดเจ้าลูกรักตัวปัญหาตั้งแต่เมื่อกี๊นี้แล้ว

อันที่จริงเอ็นจิก็อยากจะเผาไอ้สิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนนั่นให้แหลกเป็นผุยผงอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าลูกสะใภ้(?)ขอร้องเอาไว้ก่อนล่ะก็นะ

“คุณฮัตสึเมะไม่รู้เหรอครับว่าโทโดโรกิคุงหายไปที่ไหน”

“ฮึก...ไม่รู้...”หญิงสาวส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา สองมือโอบกอดลูกรักที่เหลือรอดจากการถูกเผาเอาไว้แน่น

ยิ่งได้รับคำตอบกลับมาแบบนี้ เพลิงนรกที่ห่อหุ้มร่างกายยิ่งโหมกระหน่ำมากกว่าเดิมทำเอาคนรอบข้างรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิร้อนระอุจนกำแพงห้องเริ่มละลายอย่างช้าๆ ท่ามกลางสีหน้าตกใจของเหล่านักเรียนห้อง A

“โชโตะ!!!!!!!”

“ว๊ากกก หูฉานนนนนน”

เสียงโวยวายของใครหลายคนดังลั่นพร้อมกับมือที่ยกขึ้นมาปิดหู แต่ก่อนที่ทุกคนจะหูหนวกกับการตะโกนหาลูกของคุณฮีโร่อันดับหนึ่งไปมากว่านี้ เสียงทุ้มของเด็กหนุ่มที่ชื่นชอบความมืดมิดกับของชวนขนพองสยองเกล้าอย่างโทโคยามิก็เอ่ยประโยคที่ไม่มีทางเป็นไปได้ขึ้นมา

“หรือโทโดโรกิถูกส่งไปที่โลกอื่น?”

ขวับ!!

“หืม? ทำไมถึงหันมามองฉันแบบนี้ล่ะ”พ่อหนุ่มอีกาถึงกับเลิ่กลั่กเมื่อเจอสายตาของเพื่อนร่วมห้องรวมถึงเหล่าอาจารย์และฮีโร่อันดับหนึ่งจ้องมองมาที่ตนเป็นทางเดียว

“มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่โทโคยามิคุง!!”อีดะ เท็นยะขอค้านชนฝา มือไม้ก็ขยับไปมาเหมือนหุ่นยนต์ แต่ไม่ทันได้หาเหตุผลมาโต้แย้งก็ถูกมือของเพื่อนสาวคนสนิทดันให้ถอยหลัง

“มันต้องใช่อย่างนั้นแน่ๆโทโคยามิคุง!!”

“อุรารากะคุง!”

“ก็อาจจะเป็นไปได้นะคะ เพราะพวกเราก็ตามหาคุณโทโดโรกิทุกเมืองแล้วก็ไม่พบร่องรอย หากเป็นไปตามที่คุณโทโคยามิพูดจริงๆล่ะก็มีความเป็นไปได้สูงทีเดียวเลยค่ะ”ยาโอโยโรสุยกมือทาบอกกล่าวเห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อนหนุ่มอีกา

เพราะไม่ว่าจะไปที่เมืองไหนก็ไม่เจอเพื่อนผมสองสี หรือแม้แต่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังก็ไม่พบคนที่ชื่นชอบซารุโซบะนั่งสูดเส้นเข้าปากเลยสักร้าน และมติของรองหัวหน้าห้องก็เป็นอันเรียกให้เด็กสาวที่กำลังนั่งกอดลูกรักเจ้าปัญหาถึงกับตาโต ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปหยิบอะไรสักอย่างในกล่องที่ยังไม่ถูกเผาให้เป็นเถ้าธุลีขึ้นมา

“ถ้าพ่อหนุ่มอิเคแมนไปต่างโลกจริงๆล่ะก็ สิ่งนี้มันต้องช่วยได้แน่ๆ!!”

“นั่นมันอะไรฟระ?”บาคุโกมองวัตถุสี่เหลี่ยมเล็กๆที่กำลังส่งแสงแวววาวออกมา ดวงตาสีโกเมนจ้องมันอยู่สักพักก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปที่อื่นอย่างหงุดหงิด

“เครื่องติดสัญญาณยังไงล่ะ มันจะระบุว่าตัวของคนที่ถูกเจ้านี่ติดเอาไว้อยู่ที่ไหน ถ้าหากลูกรักของฉันส่งพ่อหนุ่มอิเคแมนไปต่างโลกจริงๆ มันต้องถูกระบุไว้ว่าแล้วหากถูกส่งไปอีกครั้งก็ต้องไปยังที่เดิม”

“หมายความว่าพวกเราจะได้พบกับโทโดโรกิจังที่นั่นสินะ?”เด็กสาวผู้มีอัตลักษณ์กบเอ่ยขึ้น พร้อมกับบรรยากาศที่เริ่มเคร่งเครียดกว่าเดิมไม่รู้ตั้งกี่เท่า และสิ่งที่ทุกคนคิดเป็นเสียงเดียวกันว่า...

ต้องมีใครสักคนอาสาเข้าไปตามหาโทโดโรกิ โชโตะที่ต่างโลกนั่น

แล้วใครจะเป็นคนไปล่ะ?

แน่นอนว่าคนที่อาสาจะออกไปตามหาต้องไม่พ้นคนเป็นพ่ออย่างเอนเดเวอร์อยู่แล้ว ทว่ายังไม่ทันได้อ้าปากออกไปก็ถูกเสียงทุ้มหวานของลูกสะใภ้(?)ยกมือเป็นคนอาสาแทนซะก่อน

“ผมจะไปเองครับ!!”

“มิโดริยะ/เดกุคุง”

“ผมจะเป็นคนไปตามหาโทโดโรกิคุงเองครับ”เจ้าของชื่อไม่คิดจะสนใจเสียงคัดค้านของเพื่อนร่วมห้อง ดวงตาสีเขียวใบไม้จ้องมองเหล่าอาจารย์และฮีโร่อันดับขึ้นอย่างแน่วแน่และจริงจังเสียจนคนที่อยากจะคัดค้านเป็นอันต้องล้มเลิกความตั้งใจนั่นไป

“คิดดีแล้วใช่ไหมมิโดริยะ”ไอซาวะจ้องหน้าลูกศิษย์ของตนนิ่ง ก่อนจะยกยิ้มอย่างพึงพอใจกับคำตอบของอีกฝ่าย

“ครับ!! ผมจะพาโทโดโรกิคุงกลับมาให้ได้!!”

“นี่แหล่ะสมกับเป็นลูกสะใภ้ของฉัน!!!”ฮีโร่อันดับหนึ่งพยักหน้าพึมพำกับตัวเองเบาเบา ทว่าคำพูดชวนน่าหมั่นไส้ดันเล็ดลอดเข้าหูของเด็กหนุ่มผมสีฟางที่กำลังจะกลายร่างเป็นปีศาจราชาระเบิดอยู่ข้างๆเพื่อนสนิท

ไอ้เวรเดกุจอมเสนอหน้า

แกคิดว่าฉันจะปล่อยให้แกไปคนเดียวหรือไงหาาาาา!!!!

“ฉันก็จะไปด้วย!!”

“อะ...เอาจริงสิบาคุโก”คิริชิม่าแทบจะควักหูตัวเองมาล้างน้ำให้เปื่อยสักสองสามรอบ สีหน้าแบบไม่เชื่อว่าเพื่อนสนิทที่ขีดสถานะเป็นศัตรูมาตั้งแต่ต้นอย่างบาคุโก คัตสึกิจะไปเป็นเพื่อนมิโดริยะน่ะ

“เออดิ! ขืนปล่อยให้ไอ้เวรเนิร์ดไปคนเดียว คิดว่ามันจะมีน้ำยาพาไอ้ครึ่งๆกลับมาเรอะ!!”

ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ไอ้ท่าทางกับสีหน้าของนายมันไม่ใช่อย่างที่ปากนายว่าออกมาเลยนะเพื่อน พวกฉันเข้าใจนายนะบาคุโก การที่นายเสนอตัวไปเป็นเพื่อนมิโดริยะน่ะ.....

นายแค่อิจฉาที่มิโดริยะจะได้อยู่สองต่อสองกับโทโดโรกิใช่ไหมล่ะ

ดูออกหรอกน่าพ่อระเบิดซึนเดระเอ้ย!!!!

Different world

“ฮัดชิ่ว!!!”

“เป็นหวัด?”

“เปล่า”ดวงตาสองสีเหลือบมองพี่ชาย(จำเป็น)ข้างกายพร้อมกับปฏิเสธเสียงเรียบ นิ้วชี้ยกขึ้นถูกปลายจมูกตัวเองเล็กน้อยพร้อมกับสีหน้ามึนงงว่าทำไมตนถึงได้จามออกมา

อากาศตอนนี้กำลังดี อบอุ่นเหมาะแก่การนอนอาบแสงอาทิตย์ แล้วทำไมถึงได้จามออกมากันนะ?

หรือว่ากำลังมีใครบางคนนินทาเขาอยู่ในใจ

ว่าแล้วก็เหล่ามองคนสวมฮาโอริไม่สมประกอบข้างกายอย่างหมายมั่นแล้วว่าคือคนร้ายที่นินทา

“พยายามเข้า! พยายามเข้า! พยายามเข้า!!”

ไม่ทันได้ชี้เป้าคนร้ายในครั้งนี้ดี เสียงตะโกนของเด็กสาวตัวเล็กสามคนที่โชโตะมักเห็นบ่อยๆตั้งแต่มาดูการฝึกของเพื่อนในโลกนี้อย่างทันจิโร่ และอีกสองหน่อที่ดูแล้วไม่น่าจะอายุใกล้เคียงกับเขาได้เลยสักนิด

คนแรกที่เอาแต่สวมหัวหมูป่า เปลือยท่อนบนกับเสียงตะโกนโวยวายชอบหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว ตอนเจอหน้ากันครั้งแรกก็เอาแต่เรียกเขาว่าไอ้บ้าผมไม่สมประกอบก่อนจะพุ่งเข้ามาทำร้าย แต่ก็ถูกน้ำแข็งของเขาแช่เอาไว้เสียก่อน หลังจากนั้นเจ้าบ้าหมูป่าก็เอาแต่ท้าเขาสู้ลูกเดียว จนโชโตะเลิกไปตำหนักผีเสื้อและหลบไปนั่งดูเมฆกับเสาหลักรุ่นน้องอย่างมุอิจิโร่แทน

ส่วนคนต่อมาคือเด็กหนุ่มที่มีอายุเท่ากับเขา แต่นิสัยนั้นมันเหมือนกับคานามินาริสุดๆ ชอบคิดว่าตัวเองอ่อนแอ ไม่มีพลัง แถมดูเหมือนจะใช้พลังเหมือนกับเพื่อนผมเหลือของเขาอีกด้วย และเพราะนิสัยขี้โวยวายไม่ต่างจากคนแรกทำให้โชโตะขยาดกับตำหนักผีเสื้อไปอีกนาน หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พบกับสองพี่น้องคามาโดะอีกเลย จนมาถึงวันนี้ที่ได้เห็นเด็กหนุ่มทั้งสามแต่งตัวด้วยชุดกักคุรันสวมฮาโอริ และกำลังเดินมาทางที่เขากับเจ้าของชื่อยืนอยู่

“คุณโทมิโอกะ! โชโตะคุง!!”

สองพี่น้องหยุดอยู่กับที่เพื่อรอให้เด็กหนุ่มที่ตะโกนเรียกชื่อของพวกเขา รอยยิ้มสดใสเหมือนดวงอาทิตย์กับสายตาที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็มีแต่ความจริงใจ เด็ดเดี่ยว เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้าจนแม้แต่ตัวโชโตะเองก็ไม่สามารถสู้คนตรงหน้าได้

“จะออกไปทำภารกิจแล้วสินะ”

“ครับ! ผมเลยมาขอบคุณที่ช่วยเหลือผมกับเนซึโกะ”

โชโตะยืนมองสองคนที่กำลังพูดคุยอยู่เงียบๆ ดวงตาสองสีจ้องมองใบหน้าของพี่ชายสลับกับเพื่อนใหม่ที่ดูเหมือนว่าบรรยากาศรอบข้างของคนทั้งสองมันช่างแตกต่างราวกับอากาศสองขั้วที่อีกฝั่งหนึ่งร้อนระอุดั่งทะเลเพลิง ส่วนอีกฝั่งหนาวเหน็บดั่งธารน้ำแข็ง

อ่า...ไอ้บรรยากาศที่ว่านั่นมันก็อัตลักษณ์ของเขาไม่ใช่เหรอ?

“ถ้าอย่างงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วเจอกันนะโชโตะคุง!”

ทันจิโร่กล่าวลากับชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะหันมากล่าวลาเพื่อนสนิทคนใหม่ที่ยังคงยืนสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทว่ายังไม่ทันได้วิ่งกลับไปหาเพื่อนสนิทสองคนด้านหลังที่ไปทำภารกิจด้วยกัน ก็ถูกหยุดด้วยเสียงทุ้มต่ำกับประโยคที่ทำเอาผู้ปกครองถึงกับสะดุดกลางอากาศ

“ฉันขอไปด้วยสิ”

“เอ๋?”

“ขอไปด้วย”

“เอ่อ...”

คามาโดะคนพี่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากคุณเสาหลักวารีที่สติหลุดตั้งแต่ได้ยินว่าน้องชายจะเดินทางไปทำภารกิจกับเด็กหนุ่มที่ตนเองสนใจ ดวงตาสีครามหม่นตวัดมองคนข้างกายที่อยู่ในชุดที่เจากันครั้งแรก แถมเจ้าตัวยังบอกอีกว่ามันเป็นชุดที่ออกไปทำภารกิจในโลกของเจ้าตัว

เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องพกดาบนิจิรินหรือสวมชุดกักคุรันกับฮาโอริที่โทมิโอกะอุตส่าห์เดินออกจากตำหนักวารีไปยังคฤหาสน์ของนายหัวเหนือ เพื่อขอให้ช่างตัดฮาโอริสีขาวแดงเฉกเช่นเดียวกับสีผมของอีกคนเอาไว้ให้แล้วแท้ๆ

รู้สึกเฟลนิดๆแฮะ =_=

“มันอันตรายนะโชโตะคุง”

“นายบอกว่าอสูรจันทรามันมีพลังวิเศษเหมือนกับของฉันไม่ใช่เหรอ ถ้าให้ฉันไปด้วยอาจจะช่วยให้พวกนายฟันคออสูรพวกนั้นได้ง่ายขึ้นนะ”

“=[]=”

ไม่อยากจะเชื่อ...นี่เป็นครั้งแรกที่คามาโดะ ทันจิโร่ได้ยินเพื่อนผมสองสีพูดยาวมากกว่าสิบคำในประโยคเดียว!!

พระผู้เป็นเจ้า...ค่อยแตกต่างจากคุณโทมิโอกะนิดหน่อยแล้วโชโตะคุง!!

“แต่ว่า…”

“เนซึโกะก็อยากให้ฉันไปด้วย ใช่ไหมล่ะ?”

กึกๆๆๆ

ไม่จำเป็นต้องหาร่มเงาเพื่อเปิดกล่องถามความเห็นจากน้องสาวสุดที่รัก กล่องไม้ด้านหลังก็ส่งเสียงกุกกักตอบกลับมาเสียแล้ว ครั้นหันไปขอความเห็นจากเสาหลักวารีอย่างโทมิโอกะก็ได้รับแต่ใบหน้าเรียบนิ่งกลับมา เพราะฉะนั้นทันจิโร่เลยตัดสินใจให้เพื่อนผมสองร่วมเดินทางไปกับเขา เซ็นอิทซึ และอิโนะสุเกะ เพื่อสมทบกับเสาหลักเพลิงที่มุ่งหน้าไปก่อนแล้ว

เมื่อได้รับคำอนุญาต โทโดโรกิ โชโตะก็เดินตามคามาโดะคนพี่ไปทันที แต่ระหว่างนั้นขอบอกลาพี่ชายผู้น่าย่างสดก่อนจากกันสักหน่อย

“คุณน่ะสนใจทันจิโร่ใช่ไหมล่ะ?”

“..!!!..”

ยิ่งเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่าย โชโตะยิ่งสนุกมากขึ้น รอยยิ้มร้ายกาจที่เพื่อนห้อง A หรือแม้แต่มิโดริยะก็ไม่เคยได้เห็นมัน ฉายประดับอยู่บนใบหน้าหล่อสมบูรณ์แบบพร้อมกับประโยคที่ชวนให้โทมิโอกะอยากจะตวัดดาบฟาดใส่เจ้าเด็กบ้านี่สุดๆ

“ชอบเขาแต่ไม่รุกใส่นี่มันน่าสงสารนะ แต่ไม่ต้องห่วงไปหรอก”โชโตะโบกมือลาผู้ปกครองจำเป็น พร้อมกับประโยคทิ้งท้ายให้อีกคนเจ็บใจเล่นอยู่ด้านหลัง

“เดี๋ยวผมจะดูแลเด็กน้อยทันจิโร่แทนให้เองเนอะคุณพี่ชายจำเป็นJ”

โทมิโอกะมองน้องชายต่างโลกที่กำลังเดินไปพร้อมกับกลุ่มของคามาโดะคนพี่ ชายหนุ่มยืนครุ่นคิดกับคำพูดของเจ้าเด็กร้ายกาจที่มักจะมองออกอยู่เสมอว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ และยิ่งถูกจับจุดอ่อนได้มากเท่าไหร่เจ้าเด็กนั่นก็ยิ่งหาเรื่องให้เขาหลุดจากความนิ่งขรึมมากยิ่งขึ้น

โดยเฉพาะเรื่องของคามาโดะ ทันจิโร่ที่เป็นจุดอ่อนสำคัญของเขา

“อย่าให้ถึงตานายบ้างแล้วกันโชโตะ”

เพราะถ้าเขารู้ตัวคนที่เจ้าเด็กนั่นชอบเมื่อไหร่…

วันนี้จะได้เห็นโทโดโรกิ โชโตะเป็นบ้าเพราะเขาแน่ๆ

โทมิโอกะ กิยูขอสาบานว่าเมื่อคราวนั้นมาถึงเขาจะเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่เจ้าเด็กนั่นทำเอาไว้!!!

[100/100]

#ฟิคเด๋อกับเด๋อมาเจอกัน

อีกโลกหนึ่งเตรียมตัวจะมาตามน้องเด๋อกลับ

ส่วนทางน้องเด๋อก็กำลังไปไฟว้กับคุณอสูรข้างขึ้น 3 กับเหล่าผองเพื่อน

ทิ้งให้พี่ชายจำเป็นต้องหาทางแก้แค้นที่ถูกน้องป่วนด้วยความเด๋ออยู่ด้านหลั

ใครที่อยากให้น้องเดกุมารออีก 5 ตอนนะคะ น้องมาหาคุณชายแน่นอนค่ะ

แต่น้องไม่ได้มาคนเดียวนะ พาก้างชิ้นใหญ่มาด้วย 55555555

งานนี้น่าจะได้เห็นคุณเสาหลักลมกับคัตจังร่วมมือกันหาเรื่องพี่น้องจอมเด๋อแน่นอน

ปล.ที่หายไปนั้นทำงานกับทางบ้านอยู่ค่ะ ไม่มีเวลาแต่งเลย แงงงงงง

หลังวันที่ 18 จะกลับมาอัพวันเว้นวันนะคะ เพราะคนแต่งต้องไปอัพฟิคอีกแอดหนึ่งเหมือนกันงับ

ยังไม่ได้แก้คำผิดทีนะ อย่าพึ่งว่าเค้าล่ะ!!!

เลือกทีมรอกันได้เลยค่ะ

#ทีมคุณชายจอมเด๋อที่ไบเอสมาตั้งแต่ต้นเรื่อง

#ทีมคุณเสาหลักวารีที่เด๋อจนถูกเกลียดไม่รู้ตัว

หรือ...

#ทีมน้องหมอกเด๋อมองแต่เมฆไปวันๆ (ยังไม่เปิดโหมดเด๋อกับคุณชาย)

ชอบก็เม้น ถูกใจก็ติดตามจ้า