คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บ้านหลังเล็ก
สวัสีฮะ ผมื่อ นาย อิราห์ ื่อเล่น ะวัน ื่ออผมหมายถึ แสสว่าหน่ะรับ ุแม่ั้ให้ อนนี้ผมำลัะไปทำานับุยายฮะ เพราะว่า ุพ่อุแม่ผมเสียแล้ว ท่านพึ่เสียเพราะรถสิบล้อเบรแ ผมไม่โรธพวเาฮะ ุยายบอผมว่า เิแ่เ็บายเป็นเรื่อปิ แ่ผม็ไม่อบใอยู่ี แ่อนนี้ผม...... หลทาฮะ โทรหาุยายีว่า
" ว่าไะวัน ถึไหนแล้ว " เสียุยาย
" เอ่อ...ือ..เอ่อ " ผมะบอีไหมว่าผมหล
" มีอะไรมัวแ่อ้ำๆอึ้ๆยายะรู้ไหม " ผมเา้นอ
" บ้านุท่านให่อยู่ไหนนะฮะ แฮะๆ ะวันลืม " ผมำแห้เลย
" อนนี้ะวันอยู่ไหนลู "
" เอ่อ..อยู่รXXXแล้วฮะ "
" นั่วินมาเลย บ้าน อธิพัน์วโรมไพศาล รีบๆมานะ " ผมไ้แ่เาหัวอะไรเนี่ย ผมเินไปหาพี่วินอีฝั่นึ
" พี่ฮะๆ ไปบ้านอะพัโมไปศาล ฮะ " ผมบอพร้อมยิ้ม
" ห๊ะ อะไรนะน้อ " ผมวินทำน่าใ ผมพูอะไรผิไปหรอ
" บ้านอะพัโมไปศาล ฮะ " พี่วินแเาหัวแล้วำ
" ฮ่าๆ ใ่บ้านอธิพัน์วโรมไพศาลหรือเปล่าน้อ " ผมพยัหน้ารัวๆ
" ใ่ฮะๆ พูยาั "
" ึ้นมาๆ ไปทำไรที่บ้านนั้นหล่ะ " ผมระโ้อนพี่วิน
" ผมไปทำานฮะ " ผมบอน้ำเสียสใส
" .... " พี่วินแเียบไปแล้ว ทำไมมมะวันอบอะไรผิ
" ถึแล้ว " พี่วินบอ
" เท่าไหร่ฮะ " ผมพูพร้อมวัหาเิน
" 20 บาท ทำานที่นี่ระวัหน่อยนะ.. " พี่วินแระิบ
" นี่ฮะ... ทำไม้อระวัหรอฮะ " ผมพูพร้อมหยิบเินให้ พี่แทำหน้าาใ่อนะรับเินแล้วี่ออไป ผมหันไปเห็น พี่าร์ที่เินมาหน้าประู
" มาหาใรรับ "
" เอ่อ....มาหาุยายน้อยฮะ " ทำไมเาหน้าุั ะวันลัวพี่าร์หยิบวอร์ึ้นมา ุยอะไรสัพั่อนที่ะ
" เิ " เาเปิประูให้ผม
" อบุฮะ " ผมยมือไหว้แล้วเินเ้าบ้านให่ หู้วววว อยามีเินเยอะๆแล้วทำบ้านใหุ้ยายแบบนี้บ้าั
" ุยายน้อยฮะ " ผมวิ่ไปหาุอแน่น
หมับ
" ใเย็นๆ ฮ่าๆ "
ฟอ ฟอ
ผมหอมแ้มุยายอย่าิถึ
" ิถึัฮะ " ผมอเอวุยาย
" เ็ื้ออยาย อยู่ับยายนะ ยายะเป็นพ่อแม่ให้ะวันเอ " ุยายลูบหัวผมอย่าเบามือ
" ฮะ ุยายพ่อแม่ " ผมหน้าไปฟัพุุยาย
" ฮ่าๆ ไปๆไปหาุท่านให่่อน " ุยายเินนำผมเ้าบ้านให่มาๆ ถ้าผมเินเอ้อหลแน่ๆ ุยายพาผมเินมาในห้อน่าะเป็นห้อรับแ
" ว้าว *0* " เ็บ้านนอเ้ารุอารม์แบบนั้นเลยฮะ็บ้านเ่าะวันไม่มีแบบนี้นี่ ผมมอไปรอบๆ่อนะเห็นผู้หิท่าทาูมีอำนาน่าเรามแ่ัวเรียบแู่หรู ผมเินไปนั่ที่พื้น้าๆุยาย
" ะวัน นี่ือุท่านให่ ุหิ นภาทิพย์ อธิพัน์วโรมไพศาล " ผมยมือไหว้
" สวัสีฮะ ผมื่อ ะวัน ฮะ เป็นหลานุยายน้อย " ผมยิ้มหวาน ุท่านให่ยิ้มลับมาว้าวสวยั
" ่ะ ยินีอนรับนะ หนูะวัน ัน้อไปานแล้วไป่อนนะ๊ะ " ท่านยิ้ม่อนะเินออไป
" ะวัน ห้ามไปยุ่วุ่นวายหรือเ้าใล้บ้านหลัเล็ ้าหลับ้านให่รู้ไหมลู "
" ทำไมหล่ะฮะ "
" นั่นเป็นบ้านอุไทม์หลานายนเียวอุท่านให่ ห้ามไปเ็าเ้าใไหม " ุยายเน้นว่าห้ามไปแ่ผมอยาไปอ่ะ ทำไีๆๆๆ
" ฮะ ะวันะไม่ไป " ผมยิ้มหวาน
" านอะวัน ือ ทำวามสะอาห้ออุไทม์ แล้ว็ อืม... านรัวแล้วันนะ " ุยายท่านพู
" ะวันทำสวน้วยไ้ไหมฮะ "
" ไ้สิ ามยายมา " ุยายเินนำไปที่สวนหลับ้านให่ นั่นเป็นรั้แรที่ผมไ้เห็นบ้านหลัเล็นั่น... สวยแ่ มันูน่าอึอัไม่น่าอยู่ เอาะเลย ผมมออย่าเสียาย ่อนะเินามุยายเอ ุลุ สน ุลุทำานให้บ้านนี้มา10ว่าปีแล้ว ุลุสนฝาให้ผม รน้ำ้นไม้ เพราะไ้ยินเสียเรียอาร์เรียุลุ
" สวยันะ อไม้พวนี้ " ผมรน้ำ้นไม้มออไม้หลาหลายสายพันธุ์ สวยริๆ แู่่ๆผม็ไ้ยินเสียอะไรบาอย่าออมาาบ้านหลัเล็นั่น
" รี๊!! ่วย้วย "
ปั!!!
เสียอะไรหน่ะเ้าไปูไ้ไหมนะ ้วยวามอยารู้อยาเห็นอผมผมึัสินใเินไปบ้านหลัเล็ ผม็อับภาพรหน้ามา .....
#ทำไมน้อเป็นนี้ยุ่ัรับหืม
ความคิดเห็น