Legend of the shadow (รับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #5 : ยินดีที่ได้รู้จัก

มิติที่ 5

บัลลังก์เงา

"นายท่านครับ"  เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นหน้าบัลลังก์สูงใหญ่ ทำให้คนถูกเรียกต้องลืมตาตื่น

รอยยิ้มบางๆเผยขึ้นบนริมฝีปากนุ่มนิ่ม เมื่อพบร่างของชายหนุ่มร่างสูงกับเหล่าสัตว์เลี้ยงแสนรักของเจ้าตัวกำลังคุกเข่าคำนับอยู่หน้าบัลลังก์ของตน  ก่อนจะขยับเพื่อนเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมา

"ว่าไง วาลาเดเมีย เด็กน้อยของข้า"

"เจอว่าที่เงาแล้วครับ"  เสียงนุ่มเอ่ยออกไป ไม่ดังไม่เบามากมาย ดวงตาสีสวยอ่อนโยนไร้ซึ่งความรู้สึกตื่นเต้นหรือกังวลแต่อย่างใด

ใบหน้าเผยรอยยิ้มบางๆแต่ดูเหมือนกับว่าไม่สนใจโลกหรือสิ่งใดแม้แต่น้อย

แต่คำพูดแค่นั้นก็ทำให้คนฟังเผยรอยยิ้มกว้างออกมาได้

กายบางของคนด้านบนค่อยๆลุกจากที่นั่งของตนแล้วเดินออกมาเล็กน้อย

"เก่งมาก วาลาเดเมีย ดาร์คคิล  เอาล่ะ  ไปตามว่าที่เงาคนนนั้นมาให้ข้า"

"ครับ นายท่าน"

สิ้นสุดเสียงคำสั่ง ร่างโปร่งก็หายไปทันที เหลือไว้เพียงชิ้นส่วนของอัญมณีชิ้นเล็กๆเอาไว้เท่านั้น

และแล้วก็เกิดความเงียบเข้าปกคลุม

ผู้มีศักดิ์เป็น "นายท่าน" คลี่ยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินไปนั่งบนบัลลังก์ของตน

ดวงตาสีอ่อนชำเลืองไปทางด้านซ้ายมือของตน

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยืนควงใบมีดสั้นของตนเงียบๆ  ดวงตาสีไพลินเฉยชาตลอดเวลานั้นทำให้ผู้เป็นนายเผยยิ้มออกมา

"ดีคาไซด์"  เสัยงทุ้มเอ่ยเบาๆ แต่เรียกให้คนนิ่งหันมาได้ไม่ยาก

ร่างโปร่งเดินเข้ามาคุกเข่าหน้าบัลลังก์อย่างเร่งรีบ แต่ก็คงความนิ่งเอาไว้

"ขอรับนายท่าน"

ผู้เป็นนายมองที่ดวงตาแสนจะเฉยชานั้นนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ย

"หน้าที่ดูแลว่าที่เงา ข้าให้เจ้าอีกคน  ไปรับเด็กคนนั้นมา ดูแลเขาให้ปลอดภัยด้วยล่ะ"  เอ่ยออกมาแบบสบายๆ

ขาเรียวตวัดขึ้นไขว่ห้างตามนิสัยของตน

ผู้ได้รับงานเงยหน้าเล็กน้อย และยังคงซึ่งความนิ่งสนิทเช่นเคย

"รับคำสั่งขอรับ.....นายท่าน"

ว่าจบ ร่างทั้งร่างก็หายไปทันที

"นิ่งจังนะ เด็กน้อของข้า เอาเถอะ  ข้าคิดว่า  อีกไม่นาน เจ้าคงยิ้มมากขึ้นแหละนะ......เชื่อข้าสิ หึ"

......................

Phantom kingdom

ร่างสูงของวาลาเดเมียปรากฏขึ้นเงียบๆ ณ ใจกลางเมือง ด้วยความที่เป็นเมืองใหญ่และคนพลุกพล่านมาก ทำให้การปรากฏตัวของวาลาเดเมียนั้นไม่ได้เป็นที่สังเกตแม้แต่น้อย  และเพราะด้วยความเป็นสายเลือดของความมืดที่เกิดจากปีศาจตระกูลแท้ ทำให้เหล่าปีศาจไม่ได้สนใจกันนัก

ดวงตาสีคริสตัลทอดมองไปตามที่ต่างๆ เหมือนกับหาบางสิ่งอยู่

"กรรรร"  เสียงขู่เบาๆเรียกความสนใจได้ไม่น้อย  เพราะเสือสีดำสนิทที่ติดตามตนมานั้นเกิดอาการบางอย่างถึงได้ขู่ออกมา

มือเรียวบางวางลงบนหัวของมันแล้วลูบเบาๆ

"ว่าไง เดนซ์เทน"  เสียงนุ่มเอ่ยกับเสือตัวใหญ่ที่ขู่ไม่หยุด ทำให้ผู้เป็นเจ้าของต้องหันตาม

รอยยิ้มสบายๆเผยออกมา เมื่อภาพที่เห็นเป็นไปตามที่คาด

"ปะปนกับเผ่าความมืดได้.........เหลือเชื่อนะ" 

ถึงคำพูดจะดูแปลกใจ แต่ดูใบหน้านั้นไม่ได้เป็นไปตาม เพราะมันยังคงความอ่อนโยนแบบไม่สนใจอะไรนักอยู่ดี

"ไปรับเจ้าหญิงกัน"

.......

ก่อนหน้านั้น

ร่างบางของหญิงสาวเผ่าแสงสว่างเดินแทรกเหล่าปีศาจทั้งหลายออกมา  มือบางกระชับเสื้อคลุมของตนให้เรียบร้อย

ดวงตางดงามมองไปรอบกายที่เต็มไปด้วยปีศาจ แต่ต่างจากตัวเธอ ซึ่งเป็นแสงสว่างแท้เพียงหนึ่งเดียวในอาณาจักรแห่งนี้

เพราะด้วยลักษณะของเธอ ซึ่งเหมือนกับความมืด ทำให้ไม่แปลกที่เหล่าปีศาจและเผ่าความมืดอื่นๆจะมองเธอเป็นเด็กสาวแห่งความมืดธรรมดาๆเท่านั้น

มันไม่ยากเลยที่จะใช้ชีวิตที่นี่  แต่ไม่....เธอไม่คิดจะอยู่ที่แบบนี้หรอก  เรพาะเธอเอง  เป็นแสงสว่างแท้

นิกซ์ อคิวลอน  ชื่อของเธอ  หญิงสาวแห่งแสงสว่าง เธอเดินทางไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยู่ที่ใดที่หนึ่งนานมากนัก  ร่อนเร่ออกไปทั่วหลังจากวันนั้น วันที่ใครบางคนจากเธอไป...คนที่เธอรักหมดใจได้จากเธอไป เธอก็ไม่คิดว่าที่ไหนคือที่ที่เธอสามารถอยู่อย่างอบอุ่นได้เลย

ขาเรียวพาร่างบอบบางมาที่หน้าร้านขายของแห่งหนึ่ง  หน้าร้านประดับประดาไปด้วยสิ่งของสีดำเต็มไปหมด  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องหน้าสนใจนัก

มือเรียวหยิบของที่ต้องการ ก่อนรีบเดินไปไปเพื่อจ่ายเงิน

"นังหนู  เงินไม่พอว่ะ"  ปีศาจร่างท้วมเจ้าของร้านเอ่ยออกมาแล้วชี้จำนวนเงินที่หญิงสาววางไว้

"แต่ฉันคำนวนแล้ว มีอะไรที่ไม่พองั้นเหรอ" เสียงหวานหากแต่เย็นชา เอ่ยออกมาอย่างไม่นึกเกรง

"ก็ขนมปังนี่น่ะ 5 เหรียญนะ เธอจ่ายแค่สามเหรียญ  เอาเงินมาเพิ่มซะ"  ร่างท้วมว่าแล้วแบมือออกมา

นิกซ์มองนิ่งๆแล้วเอ่ย

"5เหรียญ  นี่มันเกินราคาที่กำหนดแล้วนะ และที่ชั้นวาง นายติดราคาแค่ 3 เหรียญเท่านั้น"

"โอ้ย นั่นมันนานแล้วนังหนู  ตอนนี้ราคามันขึ้นแล้ว"

"แต่คุณยังไม่ติดราคาใหม่ นั่นคือคุณยังใช้ราคาเดิม ไม่ผิดที่ฉันจะซื้อในราคานี้"  ว่าจบมือบางคว้าเอาของทั้งหมดลงกระเป๋าแล้วเดินออกไปทันที

"เห้ย  โกงกันนี่หว่า!!!!!!"  เสียงดังตะโกนไล่หลังมา พร้อมกับมีดหลายเล่มที่ถูกปล่อยออกมาเอาชีวิตหญิงสาว

แต่มีดเล็กๆ ไม่ได้ทำให้เธอระคายเคืองได้เท่าไรหรอก

ร่างบางเพียงขยับเล็กน้อย ก็สามารถหลบเหล่ามีดเล็กๆนั้นได้อย่างง่ายดาย

"หยุดนะเว้ย"  เสียงนั้นยังคงไม่หยุด  และเธอเองก็ไม่คิดที่จะหยุดเช่นกัน  แต่ก็รับรู้ได้ถึงปีศาจที่ไล่ตามตนมา

"อ้าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค"

"ขอโทษนะ....." เสียงกรีดร้องและ เสียงทุ้มนุ่มอบอุ่นดังก้องในโสตประสาทเรียกให้หญิงสาวต้องหันกลับมามอง

ร่างสูงโปร่งของชายคนหนึ่งที่เธอดูก็รับรู้ได้เลยว่า เขาต้องเป็นสายเลือดความมืดแท้ และ......เป็นตระกูลที่สูงส่งเหลือเกิน

ร่างสูงกำลังยืนยิ้มบางๆมาให้กับเธอ

ด้านหลังเป็นภาพของเสือสีดำตัวใหญ่กำลังขย้ำคอของเจ้าของร้านขายของที่ไล่ตามเธอมาอยู่

ดูจากปลอกคอคริสตัลที่คอ ผู้ชายตรงหน้าเธอคงจะเป็นเจ้าของ  แต่ ทำไม....

"วาลาเดเมีย ดาร์คคิล  ยินดีที่ได้พบ"  เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน พร้มกับการโค้งคำนับแบบตระกูลผู้ดี ทำให้เธออดแปลกใจเล็กๆไม่ได้  และพลังของผู้ชายตรงหน้าเธอนั้น  เธอรับรู้ถึงพลังบางอย่างในตัวผู้ชายคนนี้

"...ไม่แนะนำตัวบ้างเหรอ"  เสียงเอ่ยเบาๆ พร้อมดวงตาสคริสตัลที่มองมาที่เธอ........แต่  บอกชื่อไปก็มีแต่ตาย

เพราะตอนนี้ เหล่าปีศาจทั้งหลายเริ่มจะมามุงดูพวกเขาซะแล้ว

และดูเหมือนคนตรงหน้าจะรู้

"งั้น...ไปที่อื่นนะ" 

ไม่ทันที่เธอจะได้พูดหรือเอ่ยอะไรออกไป  เพียบกระพริบตา  ภาพที่คุ้นเคยก็หายไปซะแล้ว

จากเมืองที่มีแต่ความวุ่นวาย  กลายเป็ยชายหาดสีขาวนวลทอดยาวกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสะท้อนกับแสงแดงอ่อนๆเหมือนกับคริสตัลแผ่นใหญ่ไม่มีผิด

"เอาล่ะ  แนะนำตัวหน่อยสิ"  เสียงทุ้มเอ่ยอีกครั้ง พร้อมกับเจ้าเสือสีดำตัวใหญ่ที่เดินมานั่งข้างๆเจ้าของที่ยืนอยู่

"นิกซ์ อคิวลอน"  คำพูดเรียบๆดับขึ้น  หญิงสาวมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความไม่ไว้ใจ

แต่ดูอีกคนก็ไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย  ทำเพียงยิ้มบางๆแบบที่เธอเห็นตั้งแต่พบผู้ชายคนนี้

ทำตัวสบายเกินไปแล้ว

"นายต้องการอะไรจากฉัน"  พูดออกไปเสียงเรียบ  ดวงตาสีโลหิตจ้องมองโต้ตอบดวงตาอ่อนโยนนั้น ดั่งประกาศให้อีกคนได้รู้ว่าตัวเธอไม่ได้กลัวเธอแม้แต่น้อย

และจากการที่เขาพาเธอมาที่นี่  ดังนั้นผู้ชายคนนี้คงรู้ว่าเธอเป็นแสงสว่างแน่ๆ  แต่ทำไมถึงไม่ฆ่าเธอ  และทำไมถึงช่วยเธอชากพ่อค้าคนนนั้น

ทุกสิ่งเงียบไปพักหนึ่งก่อนวาลาเดเมียจะนั่งลงบนพื้นทรายแล้วลูบหัวเจ้าเสือสีดำอย่างอ่อนโยน ยิ่งทำให้เธอไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก

"ข้ามีหน้าที่มาพาเจ้าไปพบนายท่าน"

"นายท่าน  ใครคือนายท่าน แล้วพวกนายต้องการอะไร"

"แค่ต้องการพิสูจน์"

ร่างสูงว่าแล้วลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พลางหันหลังให้เธอ

"พิสูจน์อะไร"

"พิสูจน์ว่าเธอเป็นเงารึเปล่า"  ในครั้งนี้ คนพูดไม่ได้หันมามองเธอ  แต่หญิงสาวกำลังอึ้ง

คนคนนี้รู้ว่าเธอเกิดในช่วงของเงา  ต้องหนี....

"ไม่ต้องห่วง  พวกเราไม่ทำร้ายเธอหรอก องค์หญิง"   สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำเอาเธอหยุดชะงัก........หวนนึกถึงวันเก่าๆ  วันที่ใครบางคนเรียกเธอแบบนี้

"คะ..ใครให้นายเรียกฉันแบบนั้นยะ!!!!!"

"แค่อยากเรียกน่ะ"  ยิ่งเห็นใบหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนั้นยิ่งรำคาญ  

ทำตัวสบายเกินไปแล้ว

 ไม่ เธอต้องรีบออกไป

ขาเรียวเตรียมจะออกวิ่ง  แต่ประโยคหนึ่งทำให้เธอต้องหยุดอีกครั้ง

"ไม่มีที่หมายใช่ไหมล่ะ....มาอยู่กับเราสิ  ครอบครัวของเรา"

นานแค่ไหนที่เธอออกเดินทางอย่างไร้เป้าหมายแบบนี้  วิ่งออกไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

"มาสิ....มากับเรา"

เสียงทุ้มดั่งการสะกดจิตใจ  มือเรียวที่ยื่นเข้ามาหาเธอ รอยยิ้มอบอุ่นที่เธอคิดว่าไม่ได้เห้นมานาน

ชั่วขณะหนึ่ง ดั่งกับร่างของใครบางคนซ้อนทับกับชายหนุ่มตรงหน้า  รอยยิ้มที่อบอุ่น.....ดวงตาที่มองมาที่เธอ  ใครบางคนที่มอบความอบอุ่นให้กับเธอ

หากเธอไปกับคนคนนี้....มันจะดีใช่ไหม

มันจะดีใช่ไหม  ออซวอลด์

"มาสิ"

เสียงที่ดังขึ้นอีกครั้ง  พร้อมกับมิติเวลาที่เปิดออกด้านหลังของชายหนุ่มตรงหน้า

มือเรียวบางๆคล่อยดึงฮูดบนศีรษะออกมาช้าๆ  และเมื่อรู้ตัวอีกที ตัวเธอก็........

"อืม"

เลือกไปแล้ว.......จากนี้  จะเกิดอะไรขึ้น.....ก็แล้วแต่โชคชะตาจะนำพา.....

----------------------------------------------------------

มาแล้วววววววววววว  ตอนแรก สั้นๆหน่อยไม่ว่ากันน้า  ออกมาแล้วววววว ว่าที่เงาคนแรก น้องนิกซ์สุดสวยของเราเอง  ก็รอดูว่าตอนต่อไปใครจะออกมานะคะ อิอิ  (ตอนหน้าก็อาจจจะออกครบเลยก็ได้อิอิ)

ติดตามกันน้า

ปล. มีผู้ปกครองหรือรีดเดอร์คนไหนอยากเข้ากลุ่มแชทกับไรต์ไหมคะ  มาคุยเล่นกัน  ถ้าอยากเข้าแอดเฟสแล้วทักมาน้า (ชื่อเฟสอยู่หน้าหลักแล้วน้า)