คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ep.5 อยู่ด้วยกันแบบจำใจ
ทันทีที่ได้ออกจากโรงพยาบาล มัสในร่างบอสก็จัดการบอกกับแม่ของบอสว่าจะขอย้ายไปอยู่กับบอสในร่างมัสทันที โดยอ้างว่าสะดวกต่อการไปเรียนมากกว่า ซึ่งแม่ของบอสก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังเห็นดีเห็นงามด้วยอีก
"ดีเลยลูก มัสอยู่คนเดียว แถมพึ่งออกจากโรงพยาบาล เกิดเป็นลมเป็นแล้งไปจะแย่เอา" แม่ของบอสพูดขึ้น
"แต่ผมก็เพิ่งออกจากโรงพยาบาลเหมือนกันนะครับ"
"บอสแข็งแรงจะตาย ดูสิ ออกจากโรงพยาบาลพร้อมมัสแท้ๆ กลับดูสดใจกว่ามัสอีก แล้วอีกอย่าง ก่อนจะออกจากโรงพยาบาล แม่ได้ถามคุณหมอเรื่องอาการของลูกกับมัส หมอยังบอกว่า ลูกน่ะ ฟื้นฟูร่างกายได้เร็ว แต่มัสน่ะ ร่างกายยังไม่ค่อยสมบูรณ์ ตอนแม่เข้าไปในห้องมัส มัสยังหน้าซีดอยู่เลย แม่เห็นแล้วอยากจะให้นอนที่โรงพยาบาลต่อจริงๆ" แม่ของบอสพูดขึ้นมาทั้งๆที่กำลังช่วยมัสในร่างบอสเก็บของอยู่
"ทำไมแม่ถึงดูเป็นห่วงมัสจัง อ๊ะ" มัสเอามือทั้งสองข้างปิดปากตัวเองทันที หลังจากที่รู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรแปลกๆออกไป
"เอ้า ก็ต้องห่วงสิ เพื่อนสนิทลูกไม่ใช่หรือไง หืม? แม่ก็ต้องห่วงอยู่แล้ว อีกอย่าง แม่ว่ามัสน่ารักดี อยากได้เป็นลูกอีกคน"
"จริงหรอครับ แม่อยากได้เป็นลูกจริงๆหรอ"
"จริงสิ แต่ไม่ต้องน้อยใจแม่นะ แม่แค่เอ็นดูมัสเฉยๆ เอามาเป็นลูกไม่ได้หรอก พ่อแม่หนูมัสหวงลูกจะตาย" แม่ของบอสพูดด้วยรอยยิ้ม
"นั่นน่ะสิ" มัสในร่างบอสพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"ว่าอะไรนะลูก"
"เปล่าครับแม่ แค่คิดว่าลืมอะไรอีกไหม" มัสพูดขึ้นอย่างร้อนรน
"แม่ว่าไม่น่าลืมไรแล้วนะ อ้อ! จริงสิ แม่ฝากนี่ให้หนูมัสด้วยนะ" แม่บอสพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบบางอย่างในครัวออกมา
"เอ๊ะ นี่มัน..."
"ขนมใส่ไส้ลูก แม่จำได้ว่าหนูมัสชอบกิน แม่ฝากเอาไปให้หน่อยนะ" แม่บอสบอกกับมัส ก่อนจะยื่นถุงขนมให้กับมัส
"ครับ" มัสรับมาก่อนจะยิ้มให้แม่ของบอส รู้สึกดีใจอยู่ลึกๆ เพราะว่าตัวเองไม่ได้มาเหยียบที่นี่หลายปีแล้ว ตั้งแต่ที่ทะเลาะกับบอส แต่ไม่คิดว่าแม่ของบอสจะยังจำได้อีก
"ว่าแต่เราโทรหามัสหรือยังลูก ว่าจะย้ายไปวันนี้"
"ผมบอกก่อนออกจากรพ.แล้วครับ แต่เดี๋ยวจะโทรบอกอีกที"
"โอเค งั้นแม่ไปทำข้าวเที่ยงก่อนนะ"
"ครับ"
.
.
.
หลังจากที่มัสแยกตัวกับแม่บอส มัสก็เอาโทรศัพท์บ้านโทรเข้าหมายเลขโทรศัพท์ที่คอนโดตัวเองทันที
ตู๊ดด.. ตู๊ดด...
(โหล) ทันทีที่ปลายสายกดรับ มัสก็ได้ยินเสียงจากปลายสายทันที แต่เสียงที่ได้ยิน กลับไม่ใช่เสียงของตัวเอง แต่กลับเป็นเสียงของบีม เพื่อนสนิทของเขานั่นเอง ว่าแต่ทำไมบีมถึงไปอยู่ที่นั่นได้ล่ะ
(ใครเนี่ย ไม่พูดวางสายละนะ) เหมือนว่ามัสจะเงียบนานไปหน่อย เลยทำให้ปลายสายพูดขึ้นมาอีกรอบนึง
"เรามะ.. บอส เราบอส"
(อะไรอีก จะโทรมาหาเรื่องอะไรมัสอีกห้ะ!)
"ปะ.. เปล่า คือ.. เราขอคุยกับมัสได้ไหม" มัสถึงกับตะกุกตะกัก จริงอยู่ที่บีมรู้ว่ามัสกับบอสไม่ถูกกัน แต่คิดไม่ถึงว่าบีมจะห่วงมัสมาก ถึงขนาดตะคอกใส่บอส (ถึงแม้ว่าตอนนี้ที่อยู่ในร่างบอสจะเป็นมัสก็เถอะ) แบบนี้
(ไม่ให้คุยเว้ย! จะมาโทษอะไรมัสอีกห้ะ! ก็รู้น-- --มีอะไรบีม) เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นในระหว่างที่บีมกำลังระเบิดอารมณ์อยู่ มัสถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก แอบคิดในใจว่า เพื่อนตัวเองก็มีมุมโหดเหมือนกัน นึกว่าจะมีแต่มุมบ้าผู้ชายแบบเดียวซะอีก
(โหล) อ๊ะ เสียงนี้
"บอส บอสใช่ป่ะ"
(อืม มีไร)
"กำลังจะไปที่คอนโดนะ ช่วยมารอรับข้างล่างที"
(ได้ กี่นาทีจะถึงล่ะ)
"น่าจะครึ่งชั่วโมงได้ แล้วบีมล่ะ"
(ให้กลับบ้านไปแล้ว โทรศัพท์มึงพังใช่มะ กูหาไม่เจอเลยเนี่ย เห็นมีแต่โทรศัพท์บ้าน)
"อืม ของมึงก็ด้วยสินะ"
(เออดิ แต่ช่างแม่ง มึงรีบมาแล้วกัน)
"เออ อีก 30 นาทีเจอกัน" มัสพูดจบ ก็กดวางสายทันที ก่อนจะยกข้าวของที่มัสและแม่ของบอสได้ช่วยกันเก็บเมื่อสักครู่มาวางไว้ตรงโต๊ะหินอ่อนตรงหน้าบ้าน เพื่อที่จะรอแท็กซี่ที่เรียกไว้มารับ และเดินทางไปอยู่กับศัตรูหมายเลขหนึ่งทันที
.
.
.
.
ใช้เวลาเพียง 20 นาทีกว่าๆ มัสก็เดินทางมาถึงคอนโดตัวเองอย่างปลอดภัย มัสหยิบเงินจ่ายค่าแท็กซี่ และก้าวขาลงอย่างรีบเร่ง โดยไม่ลืมที่จะยกสัมภาระที่ตัวเองขนมาจากที่บ้านบอสด้วย
หลังจากที่ยกของออกจากรถมาหมดแล้ว มัสก็เดินเข้าไปในโซนล็อบบี้ของคอนโด ซึ่งเมื่อเดินเข้าไปปุ๊ป มัส(ในร่างบอสก็เจอกับพี่ส้ม Receptionist คนสวยประจำคอนโด แถมยังสนิทกับมัสด้วย เพราะเวลามัสไปเที่ยวต่างจังหวัดคนเดียวทีไร มักจะมีของติดไม้ติดมือมาฝากพี่ส้มเสมอ
และด้วยความที่สนิทกันมาก ทำให้พี่ส้มจำมัสได้ทันที ต่อให้มันจะใส่เสื้อฮู้ดปิดทรงผม หรือใส่แมสเวลาไม่สบาย พี่ส้มจะเอ่ยคำทักทาย และถามสารทุกข์สุขดิบกับมัสเสมอ
"สวัสดีค่ะ ต้องการติดต่อเรื่องอะไรคะ" ยกเว้นตอนนี้น่ะนะ...
"เอ่อ.. ผมมาหามัสครับ มนัสวี น่ะครับ"
"อ๋อ ใช่คุณบอสหรือเปล่าคะ พอดีคุณมัสเขาออกไปข้างนอกน่ะค่ะ รบกวนนั่งรอสักครู่นะคะ"
"ครับ ได้ครับ" หลังจากที่ตอบรับคำ มัสก็เดินไปนั่งที่โซฟาทันที
รอได้ประมาณ 10 นาที บอสก็กลับมา ทั้งสองคนก็ช่วยกันยกของทั้งหมดขึ้นไปที่ห้อง ดีที่คอนโดของมัสมีสองห้องนอน ทั้งคู่จึงไม่ต้องลำบากลำบนนอนห้องเดียวกันอีก แค่อาศัยด้วยกันยังรู้สึกลำบากใจเลย
"บอส!" มัสในร่างบอสพูดขึ้น
"อะไร"
"แล้วเรื่องไปเรียนจะทำยังไงดี"
"ก็ไปตามปกติไง งงอะไร"
"มึงจะบ้าหรอ กูไม่ได้สนิทกับเพื่อนมึงซะหน่อย" มัสพูดพร้อมทำสีหน้าหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าไอ้เจ้าของร่างที่มัสอาศัยอยู่ จะทำตัวสบายๆไปไหน ทั้งๆที่ชีวิตประจำวันเปลี่ยนไปขนาดนี้
"ค่อยคิดก็ได้ป่ะ หยุดพักฟื้นอีกตั้งหนึ่งอาทิตย์ ตอนนี้กูอยากนอนมากกว่า เหนียวตัวด้วย อยากอาบน้ำนอนเว้ย"
"เออ เอางั้นก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยมาวางแผนกันใหม่"
"ตามนั้น" บอสในร่างมัสพูดจบ ก็เดินเอาผ้าขนหนูพาดบ่าและเดินไปที่ห้องน้ำทันที
ส่วนมัสก็จัดการขนข้าวของไปไว้อีกห้องนึง ถึงจะไม่ใหญ่เท่าห้องนอนของมัส แต่ก็ไม่ได้คับแคบจนน่าอึดอัด ใช้เวลาไม่นาน ของทั้งหมดก็จัดเข้าที่ได้อย่างเรียบร้อย ก่อนที่มัสจะเริ่มพักผ่อน มัสกลับนึกอะไรบางอย่างได้ จึงรีบวิ่งออกจากห้องนอน และไปทุบประตูห้องน้ำทันที
ปัง! ปัง! ปัง!
"บอส!!! มึงอย่าแก้ผ้าหมดนะเว้ย !!!!"
"ช้าไปแล้วเว้ยยย กูเห็นหมดแล้ว เล็กชห.เลยมึงอ่ะ 555555555"
"ไอ้เชี่ยยยยยยยย !!!!!!!!!"
.
.
.
TBC
.
.
.
กราบสวัสดีรีดเดอร์ทุกๆท่าน ก่อนอื่นต้องขอกราบขออภัยทุกคนจริงๆนะคะที่ห่างหายไปนานมากกกกกกกก เพราะว่าเราทำงานหนักค่ะ ติดเกมด้วย สมองตันอีก แถมคอมเม้นท์ก็น้อย จนเราคิดว่า เรื่องนี้ไม่สนุกแน่ๆ เราอาจจะสื่อสารไม่ดีเลยแบบ ไม่มีคนรองี้ กะจะลบแล้ว แต่ก็ทำใจลบไม่ได้ 55555
ยังไง ก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในใจของทุกคนด้วยนะคะ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า สำหรับตอนนี้ สวัสดีค่ะ
#สลับร่างสร้างรักบีมาร์ค
ความคิดเห็น