คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Whisper
Title:
Whisper
Fandom:
Yume100
Rate:
PG
Pairing:
Apollo x Frost
Note: AU
Idols
“อพอลโล!” เสียทุ้มอายผมสีเินที่อยู่ในห้อน้ำเอ่ยเรียนที่อยู่ในห้อรัว
“มีอะไร?” เ้าอื่อะโนลับมา้วยเสียอันั
“ันัาเในให้แล้วนะ”
“อบใ!”
เสียพูุยะโน้ามหัวั่อเนื่ออีหลายประโยนนในห้อนั่เล่นึ่เป็นห้อโถลาเริ่มรำาเพราะภาพยนร์ที่พวเาำลัูมันเริ่มเ้าถึาไลแม็์
“เฮ้! นี่พวันูหนัอยู่นะ!” เฮราเลสหยุเรื่อบลูเรย์แล้วหันมาะอใสู่่รัที่ะโนุยัน้วยวามหัวเสีย
“โทษที” ฟรอส์เอ่ยพลาเินหยิบั้นในที่เพิ่ัไปาที่ระเบีย
นผมทอส่ายหน้า่อนะเอนหลัพิโฟาและเล่นหนั่อ
ัลาสและแรี่็หันมาูภาพยนร์้วยสีหน้าที่บ่บอว่า ‘ินแล้ว’
ฟรอส์เินผ่านห้อโถไปหานในรัวเพราะนรัเรีย
เาึสวมผ้าันเปื้อนเพื่อไป่วยทำอาหาร
แม้ว่าเสียโทรทัศน์ะัมาเพราะโฮมเธียเอร์รบุอเฮราเลส
แ่สามหนุ่มในห้อโถ็ไ้ยินเสียหัวเราะและระิบระาบอู่รันัร้อนรู้สึอิา
“เี๋ยววันหลัผมะพาอิเรียมาบ้า…”
“ัน็หมั่นไสู้่นี้เหลือเิน
เี๋ยวะพาเมียมาฮันนีมูนลาห้อบ้า” นผิวแทนบ่นพลาินป็อปอร์น
“แร์อยู่่าประเทศ ฮึ…” นัวโสุเบะปาเศร้า
ไม่รู้ว่าเพราะอินันหนัหรือเพราะแฟนไปทำานที่ห่าไล
“ไม่เป็นไรนะ” มือให่เหมือนอุ้มือหมีบบ่าว้าแปะๆ
“เอาน่า บาวันเมียัน็ไม่ให้เ้าบ้าน” มือหยาบร้านโอบไหล่นเศร้าแล้วเย่าเบาๆ
“อืม...อบในะ” เฮราเลสเลิเศร้าแล้วมาเล้าเพื่อนูหนัแทน
ในห้อรัว
สอหนุ่มหล่อที่ำลัทำอาหาร็พูุยพลาเรียมวัถุิบ
มือเรียวหยิบผัมาหั่นแล้วเรียนหั่นเนื้อับพ่อรัว
มือหยาบเพราะับี้าร์ับมือสวยแล้วสอนแล่เถืออย่าใล้ิ
“ไม่้อมายืน้อนหลัแบบนี้็ไ้” ฟรอส์ที่ยับัวลำบาเอ่ยึ้นเมื่อหลัอเาแนบับแผ่นอำยำ
“็ะสอนให้ไ” น้อเล็อวระิบเบาๆ้าหู
“ไอ้ท่อนล่า็ไม่้อเอามาเบีย” สะโพอนผมเินถูเบีย้วย้นาแ็แรอน้าหลั
“็เมื่อืนนายบอว่าอบ”
“ไม่ใ่ในรัวสิ...”
“พวนั้นไม่เห็นหรอน่า…” มือนวามีลแล้วมาับเอวสอบ
สอไปใ้เสื้อ ลูบล้ามเนื้อท้อเป็นลอนอย่าเพลิเพลิน
“ั๊ี้น่า...มือหยาบ…” นโนลวนลามสะุ้นเผลอทำมีบามือ
“อา...บาอีแล้ว”
“ไหนูิ…” อพอลโลเลิแล้นสวยอเาแล้วมาูนิ้วเรียวที่มีเลือออ
เาเบ้ปา่อนะเลียเลือที่ปลายนิ้วเบาๆ
“สปร”
“มาว่านิ้ว็เลียมาแล้ว” วาสีะวันพราวระยับ
ลิ้นอุ่นๆยับไปมานเินว่าารเลียอเหลวรสสนิมบนนิ้ว
“มาลามอะไรอนนี้เล่า…” ฟรอส์ใ้มือ้าที่ว่าบแ้มอีน
“อยาทำแล้ว…”
“อาหาระเสร็มั้ย?” นผิวาวััมือออแล้วไปล้ามือให้สะอา่อนะหาพลาสเอร์มาแปะ
“ฟรอส์…” ราสีห์ัวโร้ออแเสียอ่อยแ่็ลับไปเรียมอาหาร่อ
เาผัอาหารในระทะอย่าล่อแล่วแล้วัลานอย่าสวยาม
นผมเินเินลับเ้ารัวมาหลัทำแผลเสร็็ะลึันเพราะอาหารที่เสร็ในพริบาเหมือนเสมา
ิว่าทำแผลนานไปหน่อย แ่่อนหน้าพวเา็เรียมวัถุิบันอยู่นานสอนาน
ถูหลอให้มาถูลวนลามสินะ...
ฟรอส์สรุปเรื่อในหัว่อนะถอผ้าันเปื้อนออเมื่อรู้ว่าหมหน้าที่ในรัว
ทว่าพ่อรัวประำห้อ็เินเ้ามาประิัวและอเอวอ้อน
“ัวหอมั…” ไม่ว่าเปล่า
ยัมาสูมที่ออาวๆ้วย อพอลโลเนียนแนบริมฝีปาลไป
“พอไ้แล้วน่า” มือสวยที่แปะพลาสเอร์ไว้เ็ม็ยปิปานหื่นไว้ไม่ใหู้บที่อ่อ
“อทีนึสิ…” แมวน้อยสลับราบเ้าป่าอเอวอ้อนสิาลหิมะ
นเย็นาเบนสายาไปมอทาอื่น
“อะไรล่ะทีนึ”
อพอลโลับปลายนิ้วเย็นมาแะที่ริมฝีปานเบาๆ
่อนะแย้มยิ้มพราย
ฟรอส์ผ่อนลมหายใ่อนะ่อยๆแนบุมพิที่เรียวปาสีพีทับนิ้วอเา
ปลายลิ้นอุ่นที่ล้ายะรออยู่่อนแล้ว็แลบออมาเลียริมฝีปาบาสีมพูอ่อน
มือาวัึประอท้ายทอยอศีรษะที่ปลุม้วยเส้นผมสีเพลิให้เอียถูมุม
ุมพิแนบแน่นึ้นนไม่มีัหวะให้หายใ
นผมเินสัเว่านรหน้าเริ่มหอบ็เป็นห่วน้อผละออ
“ไม่เป็นไรใ่มั้ย?” มือเย็นวาแนบบนอ้ายที่ประทับ้วยรอยสัามผ่านเสื้อยืสีำ
หัวใเ้นระรัวไม่่าาเานั
“นาเ็ส์มันน่าื่นเ้นว่านี้ันยัไม่หัวใวายายเลย”
ใบหน้ามายายยิ้มเย่อหยิ่
“ะิน้าวอยู่แล้วยัะมาทะลึ่” ใบหน้าสวยแระเรื่อ เาหมุนัวแล้วเินไปยัห้อโถ่อนะพบว่า…
“โอ๊ย~ ะเป็นเบาหวาน~”
“ออินูลิน้วยรับ”
[เฮราเลส ันไม่ไ้ยินที่สอนนั้นพูเลย]
“ันยื่นมือถือเ้าไปใล้สุๆแล้วนะ!
พวนั้นระิบันเบาะมั!”
The end
ความคิดเห็น