Secret Room Of Me ss.2

ลำดับตอนที่ #5 : HIRYU High School - โรงเรียนผู้มีพลังพิเศษ

“Do you still remember the first time we started talking? I do.”

 Application

“ ฉัน.. ไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอกค่ะ ”

• ชื่อ : นิชิโนโซโนะ อากิโกะ || Nishinosono Akiko

• ชื่อเล่น : อากิโกะ || Akiko

• เพศ : หญิง

• อายุ : 15

• ส่วนสูง | น้ำหนัก : 157 | 46

• นิสัย : อากิโกะเป็นเด็กสาวที่ใครต่อใครล้วนบอกว่าเป็นเด็กสุภาพ อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ชอบโอ้อวดหรือแสดงตนว่าตัวเธอเก่งหรือประสบความสำเร็จในด้านไหนมาบ้าง เธอเป็นคนเก่งคนหนึ่งของโรงเรียน เธอนั้นมีสติปัญญาที่เรียกได้ว่าเฉลียดฉลาดมากเกินตัว ทั้งยังมีไหวพริบในตัวดี มีเซ้นส์ที่ดีกับทุกๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็นด้านการเรียน ด้านกีฬา เธอรู้ว่าควรจะอ่านหนังสือสอบตรงจุดไหนเพื่อให้ได้คะแนนดี เธอรู้ว่าควรออกแบบงานยังไงให้ออกมาสวยงาม หรือแม้แต่ด้านกีฬา เธอก็รู้ว่าเธอควรอยู่ตำแหน่งไหนเพื่อส่งผลต่อตัวเองและทีมให้ออกมาดี

             เธอนั้นออกจะใสซื่ออยู่บ้าง จนบ้างครั้งดูเหมือนเด็กหัวช้าและตามไม่ทันโลก ปราศจากเล่ห์เหลี่ยมหรือกลโกง ทำให้ดูเป็นคนที่อยู่ยากในโลกที่แสนโหดร้ายใบนี้ เพราะอย่างนั้นเวลาเธอออกไปไหนมาไหนข้างนอก จึงมักจะมีเพื่อนซักคนสองคนอยู่ด้วยตลอดเวลา ค่อนข้างจะไว้ใจคนง่ายมากเกินไป ถึงขนาดถ้าใครบอกให้ตามไปก็ตามไปง่ายๆ ไม่ใช่เพราะเธอโง่เง่าหรือซื่อ แต่เพราะเธอมีความเชื่อผิดๆตั้งแต่เด็กๆว่ามนุษย์ยังไงซะก็คงไม่ทำร้ายพวกเดียวกัน จนโดนว่าเรื่องนี้ไปหลายครั้งเช่นกัน

             เป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นในตัวเองมากถึงมากที่สุด เธอจะไม่ลงมือทำหรือตัดสินใจอะไรถ้าหากยังไม่ได้รับคำยืนยันจากคนอื่นๆก่อน ทั้งๆที่สิ่งที่เธอคิดนั้นเป็นเรื่องที่ดี หรือเธอตัดสินใจได้ถูก เธอก็มักที่จะลังเลและไม่กล้าทำเพราะกลัวผลลัพธ์ที่ตามมา  เวลาที่เธอทำเรื่องเดือดร้อนให้คนอื่น เธอจะมีความกังวลอยู่ในใจตลอดเวลาหลังจากเหตุการณ์ที่ทำให้คนเดือดร้อน และมันจะยิ่งทำให้เธอเครียดมากขึ้นถ้าหากว่าไม่ได้ยินคำว่า " ไม่เป็นไร " " ฉันเข้าใจ " " มันโอเค ไม่ต้องกังวลหรอก " คำพูดพวกนี้จะทำให้เธอคลายความกังวลและหายเครียดไปในทันที

             จิตใจของเธอนะเปราะบางราวกับเปลือกไข่ แค่ถูกกระทบกระทั่งเพียงเล็กน้อยก็คิดมาก แถมยังมองโลกในแง่ร้ายเพิ่มขึ้นซะอีกด้วย ดังนั้นแล้วอาจจะเห็นน้ำตาของเธอบ่อยๆ จนบางครั้งคนรอบข้างก็จะชินชา และพกผ้าเช็ดหน้ามาเผื่อเธออยู่เสมอๆ-- เรียกได้ว่าเมื่อเธอร้องไห้เมื่อไร พวกเขาก็จะยื่นทิชชู่ให้ทันทีอย่างมิได้นัดหมาย อากิโกะเป็นคนที่สวยมากคนหนึ่งเลยล่ะ ถึงแม้จะไม่ได้สวยจนเหมือนรูปปั้นเทพีมาจุติ แต่กลับน่ารักน่าชังเหมือนเด็กเล็กๆคนหนึ่ง ทำให้มีคนหลงปลื้มและยกเป็นไอดอลอยู่บ่อยๆ แต่เธอกลับเป็นพวกที่คิดว่าตัวเองน่ะ ไม่สวยเอาซะเลย ทั้งนี้ก็เพราะค่อนข้างขาดความมั่นใจในตัวเอง ในช่วงฤดูร้อน หรืออากาศอบอ้าว เธอมักจะถูกเพื่อนๆรุมล้อมอยู่เสมอ เพราะรอบๆตัวเธอนั้นเย็นเฉียบราวกับเธอเป็นก้อนน้ำแข็งเดินได้ เธอไม่ใช่คนที่ตัวเย็นราวกับคนตาย เพียงแต่บรรยากาศรอบๆตัวเธอนั้นดูเย็นเฉียบและหนาวเหน็บอยู่ตลอดเวลา

             อากิโกะค่อนข้างจะซุ่มซ่าม บางครั้งก็มีแผลติดตัวอยู่บ่อยๆ เพราะชอบไปเตะโดนนู่น ชนนี้จนบาดเจ็บอยู่เสมอ บางครั้งก็ค่อนข้างจะโชคร้าย ถ้าวันนั้นที่เธอโชคดี เธอก็จะโชคดีไปทั้งวัน แต่ถ้าวันไหนโชคร้าย เธอก็จะโชคร้ายไปทั้งวันเช่นกัน เธอเป็นคนเปิ่นๆ โก๊ะๆ จนเผลอทำให้ใครหลายๆคนอดห่วงเธอราวกับน้องสาวตัวเล็กๆอยู่เสมอ เป็นคนที่ความรู้สึกในเรื่องรักๆใคร่ๆช้ามาก เธอจะรู้ตัวก็ต่อเมื่อมาบอกต่อหน้าตรงๆเท่านั้นแหละ ถ้าจีบทางอ้อมหรือยังไงก็ตาม เธอจะไม่มีทางรู้และจะคิดว่าเป็นการกระทำของพี่หรือเพื่อนก็เท่านั้น เรียกได้ว่า ถ้ามีคนมาบอกว่า ' ขอหอมแก้มหน่อยสิ ' เธอก็จะพยักหน้า และคิดว่าเป็นการแสดงความรักในรูปแบบของเพื่อนหรือไม่ก็พี่เท่านั้น..  

• ประวัติ : เกิดมาในครอบครัวที่มีแต่ผู้ชาย เพราะแม่ของเธอนั้นทิ้งเธอและครอบครัวไปตั้งแต่ที่คลอดน้องชายเธอเสร็จ แม่ของเธอนั้นรักตัวเองมากกว่า เพราะทันทีที่ครอบครัวเริ่มยากจน จากที่เคยร่ำรวยมาก่อน แม่ก็เริ่มแสดงอาการเบื่อหน่าย แต่ที่ยังทนอยู่ก็เพราะยังอุ้มท้องน้องชายเธอไว้อยู่ พอคลอดเสร็จ แม่ก็หย่ากับพ่อทันที และไปแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่ที่รวยกว่า

                 ดังนั้นแล้ว ครอบครัวของเธอจึงประกอบไปด้วย พ่อ พี่ชายสองคน เธอ และน้องชายอีกหนึ่งคน ด้วยความที่เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้าน ครอบครัวจึงค่อนข้างที่จะห่วงและหวงเธอราวกับไข่ในหิน ไม่เคยให้ต้องเผชิญเรื่องร้ายๆหรือความลำบาก คอยดูแลอยู่ตลอด จนทำให้เธอไม่ทันคนและโลกภายนอก ส่วนหนึ่งที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะครอบครัวที่คอยประคบประงมเธอจนมากเกินไป ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ ก็ต้องคอยบอกและถามครอบครัวอยู่เสมอ เธอจึงไม่กล้าที่จะทำหรือตัดสินใจอะไรเอง

                จวบจนอายุย่างเข้า 10 ขวบ พลังของเธอก็เริ่มปรากฎ นั้นทำให้เธอเก็บตัวและพยายามอยู่แต่ในบ้าน ไม่กล้าออกนอกบ้านเพราะหวาดกลัวสิ่งที่อยู่ข้างนอกนั้น เพราะเรื่องนี้แม้แต่ครอบครัวก็ไม่อาจจะช่วยเหลือได้ เธอเล่าให้พวกเขาฟังเรื่องนี้ พวกเขาในทีแรกก็ไม่เชื่อแต่เมื่อเธอพิสูจน์ให้เห็น ทุกๆคนก็เริ่มเชื่อสนิทใจ และหาทางแก้ให้เธอ เพราะเธอยังต้องไปโรงเรียน เธอไม่สามารถหมกตัวอยู่ในใต้ผ้าหุ่มในห้องเล็กๆนี้ได้ ดังนั้น เขาจึงให้เธอสวมใส่แว่นตา นัยหนึ่งก็เพื่อไม่ให้เธอเห็นสิ่งๆนั้น อีกนัยหนึ่งก็ปกปิดหน้าตาเธอ เพราะไม่อยากให้มีใครมาจีบ จนเธอได้ไปเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ ถึงครอบครัวจะไม่เห็นด้วย แต่เธอกลับอยากไป เธอจะได้เปิดโลกใหม่ๆบ้าง 

• ชอบ : อากาศร้อน - เพราะรอบๆตัวเธอจะหนาวอยู่เสมอ ดังนั้นแล้วถ้าอากาศร้อน อย่างน้อยรอบตัวก็จะลดความหนาวลงบ้าง--

             ชานม - ชอบกินชานมเป็นอย่างมาก แต่กลับไม่ชอบไข่มุกเอาซะเลย

             เรื่องแฟนตาซี - ตำนานปรัมปรา กับดักฝัน กำไลด้ายแดง เธอชอบเรื่องพวกนี้

             โรตีสายไหม - ของโปรด  

• เกลียด : แมลงมีปีก - ขยะแขยง และพร้อมจะวิ่งได้ทุกเมื่อถ้าเห็น

                ไข่มุก - ไม่เชิงเกลียด เพียงแค่ไม่ชอบก็เท่านั้น

                 กลิ่นบุหรี่ - เพราะมันเหม็น

• แพ้ | กลัว : - | ผี

• ลักษณะการพูด : พูดด้วยโทนเสียงหวานๆใสๆ ราวกับกระดิ่งแก้วยามต้องลม เสียงพูดบางครั้งจะแผ่วเบาราวกับปุยเมฆ แต่จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเขินอายหรือหวาดกลัวเท่านั้น แต่ในยามปกติ จะพูดด้วยน้ำเสียงปานกลาง ไม่ได้ดังและไม่ได้เบาจนเกินไป มักจะแทนคนอื่นนำหน้าด้วยคำว่า 'คุณ' และเรียกคนๆนั้นด้วยนามสกุลอยู่เสมอๆ จะเรียกด้วยชื่อก็ต่อเมื่อคนๆนั้นอนุญาตเท่านั้น มีหางเสียงลงท้ายด้วยค่ะ อยู่เสมอ แทนตัวเองว่า ' ฉัน '

" สวัสดีค่ะ.. " เด็กสาวตรงหน้าเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความประหม่า มือของเธอไขว่กันอยู่ข้างหลังพร้อมกับมือที่ไม่อยู่นิ่ง เธอเงยหน้าและใช้ดวงตาภายใต้กรอบแว่นนั้นจ้องมองไปรอบห้อง แต่ก็กลับมาหลุบตาลงต่ำมองพื้นอีกครั้ง " ฉันชื่อ นิชิโนโซโนะ.. นิชิโนโซโนะ อากิโกะค่ะ ! ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ " เธอกลั้นใจพูดออกไปด้วยเสียงอันดังราวกับเก็บกดมานาน ก่อนจะเอามืดปิดปากตัวเองและเผลอทำตาโต เมื่อรู้ว่าตัวเองเสียงดังเกินไป เธอทำท่าทีเลิ่กลั่ก พลางยกมือขอโทษประหล่กๆ ท่าทางแบบนั้นเหมือนแมวตอนขอโทษเลยให้ตายสิ

" ฉันเนี้ยนะคะ !? " เธอตะโกนออกมาเสียงสูง จนคนในห้องหันมามอง เธอยิ้มแหยๆ ก่อนจะก้มหัวขอโทษเบาๆ และหันมาจ้องตาคนตรงหน้า " ฉันทำไม่ได้หรอกค่ะ ไปใส่มาสคอตน้องเมดที่งานโรงเรียนอะไรกันคะ ฉันไม่เหมาะหรอกค่ะ " เธอพูดรัวๆ จนคนตรงหน้าฟังไม่ทัน พลางเอาแต่พึมพำกับตัวเองว่า ฉันไม่เหมาะๆ แต่สุดท้ายก็โดนตื้อจนได้

" คุณนิชิโนะ เป็นยังไงบ้างคะ ไหวรึเปล่า " เธอพูดด้วยน้ำเสียงแตกตื่น แววตาฉายแววตระหนกตกใจ เมื่อเห็นคนตรงหน้าทรุดลงไปต่อหน้าต่อตา เธอรีบวิ่งเข้าไปประคอง แต่กลับเผลอสะดุดล้มเอาซะได้.. " เป็นยังไงบ้างคะ ! " แต่เธอกลับไม่สนใจ พลางเงยหน้ามองคุณนิชิโนะ และร้องเรียกให้คนมาช่วยดูให้ โดยที่ไม่สนเลยว่าตัวเองเลือดกำเดาไหลอยู่..

• ลักษณะภายนอก : โครงหน้าเรียวเล็กราวกับไข่ รับเข้ากับเรือนผมสีน้ำตาลติดไปทางทองมากกว่าราวกับไม่ใช่คนเอเชีย ยิ่งเมื่อยามแสงแดดตกต้องกระทบ เรือนผมจะกลายเป็นสีทองทันทีไม่มีสีน้ำตาลผสมเลยแม้แต่น้อย ผมนุ่มสลวยราวกับไหมชั้นเยี่ยมจากยุโรป ยาวคลอเ คลียหลัง ทั้งมีน้ำหนักและนุ่มลื่นเป็นทรงแสกกลางไร้ซึ่งหน้าม้า คิ้วเรียวเล็กโค้งรับกับดวงตากลมโตราวกับมณีน้ำงาม ภายใต้กรอบแว่นนั้น มีนัยน์ตาสีชมพูอมส้มสวยราวกับพระอาทิตย์ยามเย็น 

                                จมูกโด่งเป็นทรงสวย เชิดรั้นขึ้นเล็กน้อยอย่างคนมีดั้ง พวงแก้มนุ่มนิ่มราวกับแก้มเด็กอมสีชมพูระเรื่ออย่างมีเลือดฝาด ริมฝีปากเล็กกระจับสีกุหลาบฉ่ำวาวไม่แห้งกราน เรียวคอยาวระหงส์ แขนขาเรียวเล็กราวกับแขนตุ๊กตากระเบื้อง บอบบางและแตกหักได้อย่างง่ายดายหากสัมผัสอย่างรุนแรง ผิวขาวอมชมพู ทั้งยังเรียบเนียนราวกับไม่เคยมีแผลใดๆมาก่อน นุ่มนิ่มราวกับมาชเมลโล่ และไม่หยาบกระด้าง 

• พลัง : วิญญาณ - มองเห็นวิญญาณของสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว หรือแม้แต่ภูติผี ปีศาจที่สิงสถิตตามสิ่งของหรือสถานที่ต่างๆก็ล้วนมองเห็น และยังดึงดูดวิญญาณให้มาเข้าใกล้ และถ้าหากเธอเผลอสบตาด้วย ผีตนนั้นก็จะเข้ามาหาและพูดคุยขอร้องให้ช่วยปลดปล่อย ซึ่งเธอที่กลัวผี จึงคอยบอกว่าถ้ามีเรื่องให้ช่วยก็มาแบบสภาพปกติที เธอที่โตแล้วเริ่มชินกับผีพวกนี้ แต่ถ้าโผล่มาแบบจัมสแกร์หรือแม้แต่มาในสภาพเละๆน่ากลัว เธอก็ยังกรี๊ดแตกอยู่ดี เธอนั้นมีเพื่อนเป็นผีเยอะพอๆกับมีเพื่อนเป็นคน เพราะอย่างนั้นก็สามารถขอให้ผีทำนู่นนี้ได้

• ข้อเสียของพลัง : - [ คิดไม่ออกค่ะ วานไรต์เตอร์ช่วยคิดให้หน่อยน้า ขอโทษที่รบกวนนะคะ ฮือ ]

• เพิ่มเติม : - ถ้าสวมแว่นเธอจะมองไม่เห็นวิญญาณ แต่ถ้าเผลอหน่อย จะชอบโดนกระซิบข้างหูอยู่บ้างเป็นบางครั้ง

                  - ที่อากาศรอบตัวเธอเย็น เพราะมีผีอยู่รอบตัวเธอตลอดเวลาเพียงแค่ไม่มีใครเห็น

                  - บางครั้งคุณผีก็จะชอบมาวอแวกับเธออยู่บ่อยๆ และถ้ามีคนมาทำร้ายเธอหรือเจตนาไม่ดีล่ะก็ พวกคุณผีจะไปทำร้าย                         คนๆนั้นกลับทันที

                  - เรียกผีว่า 'คุณผี'

                  - เคยเรียนต่อสู้ แต่ถูกให้เลิกเรียนเพราะครอบครัวคิดว่ามันจะเหนื่อยเกินไปสำหรับเธอ?

                  - เพราะอย่างนั้นเลยได้ไปเรียนอะไรที่ดูเบาๆแทน นั้นก็คือ ไวโอลิน บัลเล่ย์ ทำอาหาร

                  - 3 อย่างที่กล่าวไป เธอทำได้ยอดเยี่ยมจนเป็นที่ภูมิใจของครอบครัว..?

                  - ตอนนี้ทางบ้านของเธอติดสถานะ 'รวย' เพราะหลังจากที่แม่ของเธอทิ้งไปเพียง 3 ปี พ่อก็สามารถทวงคืนทุกอย่างมาได้ 

                  - this is my family

                                               

นิชิโนโซโนะ ซาโตชิ ( 37 )

 - คุณพ่อนักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฟแรงที่รักครอบครัวยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

นิชิโนโซโนะ เคนจิ ( 19 )

- พี่ใหญ่ผู้อบอุ่นราวกับแสงอาทิตย์ยามเช้า 

รับจ็อบเป็นคนดูแลเด็กกำพร้า

นิชิโนโซโนะ โทมะ ( 18 )

- พี่คนรองผู้หน้าตาล้ำยิ่งกว่าอายุ-- 

รับจ็อบเล่นดนตรีตามร้านอาหารกลางคืน

นิชิโนโซโนะ เรียวเฮ ( 14 )

- น้องชายคนเล็กผู้เยือกเย็นและสุขุมเกินเด็ก 

เป็นหัวหน้าห้อง / นักกีฬา / เด็กกิจกรรม

 Study 

ผลการเรียน 

คณิตศาสตร์ : 86

ภาษาญี่ปุ่น : 94

ภาษาอังกฤษ : 87

วิทยาศาสตร์ : 95

ประวัติศาสตร์ : 99

พละศึกษา : 70

 Question 

• เหตุผลที่สมัครเข้าโรงเรียนนี้คืออะไรคะ?

: แอบเบื่อพวกพี่ๆ--- แค่ก อยากจะเปิดโลกค่ะ !

• คุณคิดยังไงกับพลังของคุณคะ?

: ตอนแรกคิดว่าแย่มากๆเลยค่ะ เห็นแต่อะไรน่ากลัวๆตลอดเวลา จนฉันคิดว่าพระเจ้าจะเกลียดฉันเข้าซะแล้ว

แต่พอเริ่มชินก็ชอบนะคะ มีเพื่อนเยอะแยะเลยค่ะ ได้ช่วยเหลือคุณผีด้วย

• แล้วคิดยังไงกับคนธรรมดาที่ไม่มีพลังพิเศษ

: ไม่ได้คิดอะไรเท่าไรค่ะ 

• คิดว่าอยากทำอะไรในโรงเรียนนี้

: หาเพื่อนเยอะๆ เปิดประสบการณ์ใหม่ๆ ประมาณนี้ค่ะ

• สนใจเป็นหัวหน้าห้องมั้ย?

: ไม่ไหวเหรอค่ะ อย่างฉันนะ..

• สุดท้ายความฝันของคุณคืออะไร?

: อยากจะท่องไปทั่วโลกเลยค่ะ !

Matcha