คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Black Snow 5
Black Snow 5
หลัาที่พัื่มน้ำื่มท่าแล้ว
ฝ่าบาทมินฮยอน็รับสั่ให้เินทา่อ ุหมายในาร้าแรมืนนี้็ือลาป่า และพรุ่นี้ฝ่าบาทมินฮยอนและอ์ายวานลินะออล่าสัว์พร้อมับพวทหาร...ในที่สุบวนเส็อฝ่าบาทมินฮยอน็เินทามาถึุพัแรม
ท้อฟ้าเริ่มหม่นแสเพราะเ้าสู่่วเย็น
"เราะพั้าแรมันที่นี่" ฝ่าบาทมินฮยอนรับสั่ึ้นเมื่อเห็นว่าถึเวลาที่วระั้ระโม้แรม
"พะย่ะ่ะ!" หลัาที่รับสั่ับ้าราบริพารแล้ว
เหล่าทหาร็แยย้ายับลาระโมให้ับฝ่าบาทมินฮยอน พระสนมอนโฮและอ์ายวานลิน
ส่วน้าราบริพารนอื่น็ผลัเปลี่ยนันเฝ้ายาม ยเว้นแฮวีและหมอหลวีฮุนที่มีหน้าทีู่แลพระสนมอนโฮในระโมอย่าใล้ิ
"พระสนมพะย่ะ่ะ ทระเสวยพระระยาหารเย็นเลยมั้ยพะย่ะ่ะ?" แฮวีถามพระสนมอนโฮึ้น เพราะอนนี้็เริ่มเย็นแล้ว
เินทามาไลลอวันอาะทำให้เหนื่อยและ็หิวไ้
"แล้วนอื่นล่ะ เอ่อ...้าหมายถึฝ่าบาทมินฮยอนและอ์ายวานลิน"
"ทรำลัเสวยอยู่พะย่ะ่ะ" พระสนมอนโฮพยัหน้ารับ่อนะรับสั่ให้แฮวีเอาอาหารเ้ามา
เาเอ็ไม่ไ้หวัะร่วมิน้าวเย็นพร้อมับฝ่าบาทมินฮยอนและอ์ายวานลินอยู่แล้ว
เพราะเารู้สถานะอัวเอี...หลัาที่ฝ่าบาทมินฮยอน พระสนมอนโฮ อ์ายวานลินและ้าราบริพาริน้าวเย็นันเสร็แล้ว
็แยย้ายันไปอาบน้ำอาบท่า ึ่ส่วนอราว์ะไปอาบน้ำที่้นน้ำอลำธารึ่ผลัันอาบหลัานั้นพว้าราบริพาระไปอาบ่อ
"ให้ายสิ" หมอหลวีฮุนพึมพำออมาเมื่อเห็นว่าบริเวที่เาะมาอาบน้ำ
มีพวทหารำลัอาบน้ำันอยู่เยอะมา แม้ว่าะเป็นผู้ายเหมือนันแ่เา็ไมุ่้นินับารที่้อมาเปลื้อผ้าอาบน้ำับผู้อื่นแบบนี้
ยิ่ทหารพวนี้ือพวอบส่สายาน่านลุมาให้เา เา็ยิ่รู้สึลัว ว่าแล้วาเรียว็เปลี่ยนทิศทาพาัวเอมาอาบน้ำที่อีฝั่อลำธารแทน
รนี้เียบสบ ไม่มีผู้นผ่านไปผ่านมา เหมาะับารอาบน้ำนเียวเป็นที่สุ ว่าแล้วหมอหลวีฮุน็่อยๆ
ปลเสื้อผ้าอัวเอออแล้ว่อยๆ ลไปในลำธาร
"อ้า~ เย็นีั" เสียใสว่าอย่าอบออบใับน้ำเย็นๆ ในลำธาร วามเย็นอน้ำทำให้สื่นแะบรรทุวามเหน็เหนื่อยที่สะสมมาทั้วันไ้ีริๆ
และเพราะถูอถูใับน้ำในลำธารทำให้หมอหลวีฮุนเล่นน้ำเพลินนไม่ทันไ้สัเว่ามีร่าสูอใรอีนำลัปลผ้าและเินลมาในลำธาร
เสียน้ำระเพื่อมทำให้าลมเบิาว้าอย่าใ ่อนที่ร่าเล็ะรีบหันไปทา้นเสียทันที
"อะ...อ์ายวานลิน!" หมอหลวีฮุนร้อเรียื่อนรหน้าออมา้วยวามใ
ส่วนร่าสู็ไ้แ่ระุยิ้มมุมปา
"หม่อมันอัว" ว่าแล้วหมอหลวีฮุน็ทำท่าะถึฝั่ทันทีแ่็ลืมไปว่าร่าายอเาเปลือยเปล่าหาะึ้นฝั่ไปอนนี้็...ให้ายสิ
"ไม่ึ้นฝั่แล้วหรือไ?" อ์ายวานลินถามึ้นอย่าเ้าเล่ห์
"หม่อมัน...อ์าย่วยหันหลั..."
"ไม่" ไม่รอให้อีนพูบอ์ายวานลิน็อบลับออมา
"แ่หม่อมัน!"
"อายหรือไ ผู้ายเหมือนันแท้ๆ" อ์ายวานลินว่าพร้อมับเหลือบสายามอล่ำ
เนื่อาลำธาร่อน้าใสทำให้ไม่สามารถบบัอะไร่อมิอะไรใ้น้ำไ้ หมอหลวีฮุนหน้าแ้วยวามอับอายับารระทำอนรหน้า
รู้สึเหมือนโนูหมิ่นศัิ์ศรีไม่น้อย
"แ่อ์ายไม่วรมาทำแบบนี้ับหม่อมันนะพะย่ะ่ะ!"
"้าทำอะไร...้ายัไม่ไ้..."
พรึ่บ
"อ์าย!" หมอหลวีฮุนร้อเสียหล้วยวามใเมื่อแนหนาเี่ยวเอวบาอเาเ้าไปใล้นร่าายแนบิ
อะไร่อมิอะไรใ้น้ำเสียสีันนร่าเล็อับอายนอยาะร้อไห้ออมา
"ผิวเ้านี่ลื่นมือไม่เหมือนผิวบุรุษเลยริๆ"
พูไม่พอ มือหนายัลูบไล้ไปามแผ่นหลับา้วย
"ปล่อยหม่อมันนะพะย่ะ่ะ อ์ายไม่วรทำับหม่อมันแบบนี้"
"ทำไม้าะทำไม่ไ้ ้าเป็นษัริย์ เ้าเป็น้าราบริพาร
้าะทำยัไ็ไ้"
"ถึเยี่ยนั้น้า็เป็นหมอหลว! ้ามิใ่นาในหรือนาโลม
อ๊ะ...อย่ามาทำหยาบายับหม่อมันแบบนี้" หมอหลวีฮุนว่าน้ำาลอเมื่อมือหนายัลูบไล้ับร่าายอเาไม่เลิ
ใบหน้าหล่อเ็มไป้วบวามสะใที่ไ้ล้อเล่นับศัิ์ศรีอเา
"่อให้ไม่ใ่ แ่ถ้า้าพอใใร นผู้นั้น็ไม่สามารถปิเสธ้าไ้"
อ์ายวานลินว่าพร้อมับระับเอวบาเ้ามาแนบิมาว่าเิม แม้ว่ามือบาะพยายามันแผ่นออเาออแ่มีหรือที่อ์ายวานลินะยอมปล่อย่ายๆ
เาะถูในรหน้ายิ่นั ยิ่ท่าทาอวี หยิ่ทะนัว็ยิ่อยาเอานะ
"ปล่อยหม่อมันนะ อ์ายหม่อมันบอให้ปล่อย"
หมอหลวีฮุนพยายามิ้นัืน
"ยิ่เ้าิ้น็ยิ่ระุ้นอารม์้า" ร่าเล็ะัไปทันทีับำพูอร่าสู
"นใร้าย อ์ายใร้าย เป็นถึษัริย์แ่ลับรัแ้าราบริพาร
้าเลีย อื้ออออ" เสียหวานถููลืนไปในลำอทันทีเมื่อริมฝีป่หนาประบลมา
ลิ้นร้อนสอแทรเ้ามาในโพรปาบาเี่ยวพันับลิ้นเล็อย่าร้อนแรนีฮุนอ่อนระทวย
อ์ายวานลินระุยิ้มอยาพึพอใ มือหนา่อยๆ ลูบไล้่ำลนถึสะโพอร่าเล็ทำให้ร่าเล็ปล่อยน้ำาออมาทันที
สมเพ...เาำลัสมเพัวเอที่เป็นถูเหยียบย่ำศัิ์ศรีแบบนี้ เสียสะอึสะอื้นในลำอทำให้อ์ายวานลินถอนูบทันที
่อนะมวิ้วถาม้วยวามไม่เ้าใ
"เ้าร้อไห้ทำไมัน?"
"ฮึ พอพระทัยหรือยัพะย่ะ่ะ? ทำลายศัิ์ศรีหม่อมันนพอพระทัยหรือยั!?!" ำถามอร่าเล็ทำให้อ์ายวานลินะัไปทันที
"้า..."
"หม่อมันไม่รู้ว่าทำไมพระอ์ถึไ้เลียหม่อมันนานี้
หาหม่อมันเย ฮึ ทำอะไรใหุ้่น้อหมอพระทัย ฮึ หม่อมัน็อประทานอภัย้วย แ่ไ้โปร...ฮึ
อวามรุาอย่ามาทำแบบนี้ับหม่อมันอีเลย" ว่าแล้วหมอหลวีฮุน็ผลัอีนแล้วหนีึ้นฝั่ไปทันที
ไม่สนใแล้วว่าะเปลือยายึ้นฝั่่อหน้าอีนอย่าไร มือบารีบหยิบเสื้อผ้ามาใส่อย่ารวเร็วและวิ่ออไปทันที
ส่วนอ์ายวานลิน็ไ้แ่สบถออมาอย่าหุหิใ
"ให้ายสิ! ิเอเออเอ!"...ึ...อ์ายวานลินนอนระับระ่ายทั้ืนอย่ารู้สึหุหิใ
ภาพใบหน้าใสที่เ็มไป้วยหยาน้ำาลอยเ้ามาในหัวอเานอวัยวะในหน้าอ้าน้ายเผลอระุ้วยวามเ็บหน่ว
ให้ายสิ...เาไม่วรรู้สึแบบนี้ นั่นมันหมอหลว ใ่! แ่หมอหลว แถมยัเป็นนาแพ็เอี
เาไม่วระสนใหรือเ็บมาใส่ใอะไรทั้นั้น นาแพ็เไม่สรไ้รับวามปราีหรือเห็นใาเา
ในเมื่อนาอาาัรนี้พยายามมาแทนที่เส็แม่อเา เาไม่อบพระสนมอนโฮ ไม่สิ เาไม่เยอบพระสนมสันอพระบิา
แ่เพนาะพระสนมอนโฮถูพระพันปีสนับสนุนะให้เป็นพระมเหสีแทนที่แม่อเา เาเลยยิ่ไม่อบและพาล...ไม่อบนาแพ็เนอื่นๆ
้วย! ใ่...เาไม่อบนาแพ็เ ไม่อบหมอหลวีฮุน เาไ้แ่บอับัวเอแบบนั้น...รุ่เ้า...หลัาที่เสวยพระระยาหารเ้าแล้ว
ฝ่าบาทมินฮยอน อ์ายวานลิน อรัษ์โฮและทหารส่วนหนึ่็พาันไปออป่าล่าสัว์
ทำให้ที่พัมีเพียพระสนมอนโฮ แฮวี หมอหลวีฮุนและทหารอีส่วนหนึ่เท่านั้น
"้าอยาออไปเินเล่น" พระสนมอนโฮพูึ้น
"แ่ในป่ามันอันรายนะพะย่ะ่ะ" แฮวีทัท้วในทันที
"้าโแล้วน่า อีอย่า้า็ไม้ไ้ะไปไล เินมนมไม้แถวนี้เอ"
"ั้นให้หม่อมัน..."
"ไม่้อาม้าไปหรอ อยู่่วยหมอพััเรียทอาหารสำหรับมื้อเย็นเถอะ"
"พะย่ะ่ะ" แฮวีรับปาอย่าไม่่อยะเ็มใเท่าไหร่...เมื่อไ้ออมาเินเล่น
พระสนมอนโฮ็มนมไม้ามที่ใ้อาร ในป่าอาาศีไม่น้อย มีเสียนร้อ่อแ็ฟัแล้ว็เพลินหูเ่นัน
"อ๊ะ...ระ่าย" พระสนมอนโฮยยิ้มทันทีเมื่อเห็นระ่ายป่าัวหนึ่อยู่ไม่ใล้ไม่ไล
ว่สแล้วร่าบา็พาัวเอไปหาเ้าระ่ายป่าัวนั้นทันที แ่เพราะเสียัไปหน่อยระ่ายป่าึรู้ัวและวิ่หนีไป
พระสนมอนโฮึวิ่ามทันที...หนึ่ั่วยามผ่านไป...
"ทำไมพระสนมยัไม่ลับมาอี" แฮวีว่าอย่าร้อนใเมื่อเห็นว่าพระสนมอนโฮยัไม่ลับมา
ท้อฟ้าเริ่มหม่นแสลเพราะเริ่มเย็นแล้ว พระสนมออไปเินเล่นั้แ่บ่ายแล้ว
"้าว่าเราไปามหาพระสนมันมั้ย?" หมอหลวีฮุนว่า เาเอ็ห่วพระสนมไม่แพ้แฮวี
ว่าแบ้วทั้สอ็ทำท่าะออไปามหาพระสนมอนโฮ แ่บวนเส็อฝ่าบาทมินฮยอน็ลับมาถึเสีย่อน
"พวเ้าะไปไหนัน?" ฝ่าบาทมินฮยอนถามเสียเรียบ
"ือ..."
"ว่ายัไล่ะหมอหลวพั?" เป็นอ์ายวานลินที่ถามึ้นบ้า หมอหลวีฮุนหันไปมอนัวสูนิๆ
่อนะหลบสายาและอบออมา
"ามหาพระสนมอนโฮพะย่ะ่ะ พระสนมออไปเินเล่นนานแล้วแ่็ยัมิลับมา"
"ว่าไนะ?!?" ฝ่าบาทมินฮยอนถามเสียั
"ให้ายสิ ทหาร! ออามหาพระสนมอนโฮ!" ว่าแล้วฝ่าบาทมินฮยอน
อรัษ์โฮ็พาทหารออามหาพระสนมอนโฮทันที เหลือเพียอ์ายวานลินที่นั่บนม้ามอหน้าีฮุน
"แฮวี ้าว่าเรา็วระไปามหาพระ..."
"ไม่้อ! พวเ้าสอนามไป็ไม่มีประโยน์ อยู่ที่นี่
นี่ือำสั่อ้า!" พูบอ์ายวานลิน็ี่ม้าไปยัระโมอัวเอทันที
"เ้าับอ์ายวานลิน...มีเรื่ออะไรันหรือเปล่า?" แฮวีถามึ้น้วยวามสสัย
"ระ...เรื่ออะไร? ไม่มีอะไรทั้นั้นแหละ ้าว่า้าไปเรียมยาีว่า
เผื่อพระสนมอนโฮลับมาแล้วไ้รับบาเ็บหรือป่วยทาาย ้าะไ้รัษา" ว่าแล้วหมอหลวีฮุน็เินออไปทันที...ท้อฟ้าที่เริ่มอับแส
เสียนร้อที่เยเสนาะหู็แปรเปลี่ยนเป็นเสียนฮูที่เริ่มะออหาิน พระสยมอนโฮรู้สึลัวึ้นมาับใเพราะเายัหาทาลับที่พัไม่ไ้
ไม่น่าเลย...ไม่น่าวิ่ามระ่ายป่าัวนั้นมานไลาที่พัแบบนี้ รู้ัสเ้าอีทีเา็หาทาลับไม่ไ้แล้ว
"่วย้วย! ใร็ไ้่วย้า้วย! ้าอยู่นี่!"
พระสนมอนโฮพยายามร้ออวาม่วยเหลือ แอบหวัว่าะเอับบวนเส็อฝ่าบาทมินฮยอนที่มาล่าสัว์
"่วย้วย! ใร็ไ้ โอ๊ย!" ร่าบาร้อออมาเสียั่อนะล้มไปอับพื้นเมื่อเท้าเรียวสะุับอนไม้อย่าไม่ทันั้ัว
"เ็บะมั" พระสนมอนโฮพึมพำับัวเอพร้อมับับที่้อเท้าอัวเอ
าลมมอไปรอบๆ ัว้วยวามหวาลัว แสอาทิย์เริ่มริบหรี่ลเรื่อยๆ ทำให้ิใสั่นระรัว
ใร็ไ้มา่วยเาที ไ้โปร...ฝ่าบาทมินฮยอน ไ้โปร มา่วยเาที
TBC.
อนนี้ยให้เป็นอนออ์ายเลยเพะ
55555555 อนหน้าเี๋ยวฝ่าบาทะลับมา 5555555 อโทษที่หายไปนานนะะ
ือิว่าไม่มีนอ่าน้วยไร้วยเลยเอื่อยไปเรื่อย 55555 แ่พอเห็นว่ามีนรอเลยรีบิสปรีปั่นให้เลย
ยัไ็ฝาิาม้วยนะะ
Adiantum_Baiifern
ความคิดเห็น