High school deadline สงครามชิงอัญมณีศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #5 : ➸ Intro Chapter II [30%]

.......

 

➸Intro Chapter II

 ตำนานมักเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ 

การเสียสละของเหล่าบุคคลผู้มีความสามารถ 

รวมถึงนักพยากรณ์สาวผู้มีพลังพิเศษในปี คศ.1956 

และเหล่าเพื่อนพองที่ยอมสละ 'สิ่งสำคัญ' 

ของตัวเองเพื่อปกป้องประชาชนและเกาะแห่งนี้เอาไว้ 

บางตำนานทั้งหนังสือและคัมภีร์ไม่อาจบ่งบอกชัดเจนว่า 

เขาเสียสละอะไรไปถึงได้มอบพลังพิเศษที่แตกต่าง

ให้แก่เด็กทั่วโลกให้มารวมตัวกันที่

 ' โรงเรียนแห่งนี้ ! '

........

     เรื่องราวที่เกี่ยวกับ เกาะ 'โซสึเซรัน'นั้นคือ เรื่องเล่าของอัญมณีล่ำค่าซึ่งหาที่เปรียบไม่ได้ แม้แต่แค่เงินสักกี่ล้านก็ไม่สามารถซื้อมันมาได้ เพราะเป็นอัญมณีสำหรับผู้ที่มี 'ความปรารถนา' หรือ 'สิ่งที่ต้องการ' เท่านั้น! และต้องเป็นผู้ที่รอดพ้นจากศึกสงครามแห่งชะตากรรม ที่มีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่อาจจะได้ 'สิ่งปรานถนา' 

    เด็กหนุ่มที่เปิดหน้าต่อหนังสือต่อไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ความสนอกสนใจ เหมือนกับกำลังอ่านนวนิยายที่ชื่นชอบอยู่อย่างนั้น ถึงแม้ในขณะที่นั่งเครื่องบินมาก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกเวียนในขณะอ่านเลยสักนิด

 กริ้ง~ 

"หืม?" 

เสียงแก้วใสที่กลิ้งอยู่บนพื้นเรียกสติของเขาให้ออกจากโลกแห่งหนังสือ พบว่าสิ่งที่กลิ้งมาหยุดที่ปลายเท้าของเขานั้นคือสร้อยลูกแก้วขนาดเล็กมีสีใสแวววาวภายในนั้นเหมือนมีเส้นสายหลากสีตกแต่งอยู่จนชวนหน้าหลงใหลทุกครั้งที่ได้จ้องมองลูกแก้วนั้น ไม่ทันที่เขาจะได้เป็นฝ่ายหยิบขึ้นมา ก็มีปลายนิ้วเรียวบางเอื้อมมาหยิบมันเสียก่อน 

"....ขอโทษ พอดีผมทำหล่นเองรบกวนสินะ? " 

" มะ....ไม่เป็นไรครับ" 

    เด็กหนุ่มยิ้มกริ่มให้ผู้ที่หยิบลูกแก้วขึ้นมาด้วยสีหน้านิ่งๆ เล็กน้อยก่อนจะหันไปปิดหนังสือที่อยู่ภายในมือแล้ววางมันลงข้างๆ 

"นั้นหนังสือเกี่ยวกับ เกาะ โซสึเซรัน โรงเรียนมัธยมแห่งนั้นด้วยสินะ....." 

ดวงเนตรสีเทาหม่นหมองของอีกฝ่ายจ้องมองหนังสือในมือของเด็กหนุ่ม ก่อนจะนั่งลงข้างๆอีกฝ่ายเพราะเครื่องบินเองก็เริ่มสั่นเครืออยู่บ้าง หากยืนอยู่อาจจะอันตราย

 "นาย...? รู้เรื่องพวกนี้ด้วยงั้นเหรอ??" 

"อืม..."เขาตอบนิ่งๆ "ก็เป็น....นักเรียนของที่นั้นเหมือนกันนิ...." 

   เครื่องบินค่อยๆร่อนลงจอดที่ลานกว้างของเกาะซึ่งก็คงเอาไวเสำหรับจอดเครื่องบินอยู่แล้ว เหล่าคนหลากหลายคนค่อยๆทะยอยกันลงจากเครื่อง ล้วนแต่ละคนดูอายุราวๆระดับเด็กมัธยมฯทั้งตอนต้นและตอนปลายทั้งนั้น ! 

"ยิ่งใหญ่พอดูเลยนะ ท่าทางศัตรู....จะเยอะเอาเรื่อง...." เด็กหนุ่มดันแว่นทรงกลมเล็กน้อย ก่อนจะพึมพำอะไรสักอย่างไว้ทิ้งความสงสัยให้แก่ชายหนุ่มข้างๆ 

"ศัตรู?" 

"....." 

  'วิลเลี่ยม ลอส' ไม่พูดอะไรต่อเขาเพียงแต่ชายตาไปมองทางอื่นก่อนจะขอแยกออกไปสำรวญรอบๆเกาะ จนปล่อยให้ ' ฮิตานากิริ โคกิ ' ต้องยื่นงัวงงกับสถานที่แปลกใหม่เงียบๆ

 

"ก็นะ... เราควรเอาของไปเก็บที่หอพักก่อนน่าจะดีกว่า..."

ณ บริเวณหอพักนักเรียนที่ถูกออกแบบ ราวกับวิหารในสมัยยุคกรีกโรมัน ถึงแม้จะพุพังและดูทรุดโทรมเล็กน้อยก็ตาม แต่เฟอร์นิเจอร์ภายในกลับตกแต่งอย่างหรูหราและอลังการกว่าภายนอกมาก 

   โคกิเดินสำรวจรอบๆของหอพักนิดหน่อยด้วยความที่ว่าเป็นสถานที่แลดูแปลกหูแปลกตาสำหรับเขา ในขณะที่ดวงตาสีครามสดใสเหม่อมองบริเวณด้านบนของหอพักก็ไม่ได้สนใจทางข้างหน้ามากนักเลยทำให้เกือบชนกับเสาใหญ่ข้างหน้า

"เกือบไปแล้ว....สงสัยต้องระวังๆเสียแล้ว" เด็กหนุ่มเอยกับตัวเองเบาๆ

" นายคนนั้นน่ะ! ระวัง!! "

   โครม!

   ความเจ็บแปล๊บที่รู้สึกตรงบริเวณบั้นท้ายและศีรษะของเขาทำให้รู้สึกเหมือนขยับตัวไม่ได้ชั่วขณะก่อนที่จะมีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาใกล้ๆ เโคกิลืมตาดูเด็กสาวที่เดินมาช่วยพยุงเขาขึ้นมานั่ง พร้อมกับเด็กสาวอีกคนที่เดินมาดูด้วยความเป็นห่วง

 " ไม่เป็นไรนะ? " เด็กสาวผมสีน้ำตาลยาวเอยถาม

 "  อะ...โอเคดีครับ.... ขอบคุณที่เป็นห่วง " โคกิยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นมา

 " ใครเป็นห่วง? ฉันแค่กลัวว่าจะโดนหาว่าฆ่าเพื่อนร่วมโซลด้วยกันต่างหาก!! " เธอแย้งเสียงดังแล้วเดินไปหยิบหนังสือเล่มหนาหลายเล่มขึ้นจากพื้น

 [ ต้องขอโทษด้วยนะคะ...] เด็กสาวที่ช่วยพยุงเมื่อครู่หยิบสมุดที่เพิ่งจะจดอะไรสักอย่างขึ้นมาบอกแล้วก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด 

 " บอกแล้วไงครับว่าผมโอเค อ๊ะ? แต่คุณ....ชื่ออะไรกันงั้นเหรอครับ? "

 [ ....มาซารุ โยชิ ค่ะ ] เธอยกสมุดขึ้นมาอีกครั้งพลางยิ้มอ่อน

 "ผม ฮิตานากิริ โคกิ ครับ ยินดีที่ได้พบ..." เขายิ้มตอบรับ

 "ฉัน พรีเซียส ทวี เรียกว่า พรีเซียส เฉยๆก็ได้....." หญิงสาวเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนเมื่อครู่หันมาเอยแนะนำตัวพลางวางหนังสือที่เพิ่งเก็บขึ้นมาวางไว้ที่โต๊ะเล็กๆข้างกาย ก่อนจะเอยถามต่อราวกับเป็นกันเอง "ที่นายมาหอพักนี้แสดงว่าเป็นสายเวทย์? โซลอะไรล่ะ" 

"....ตำรา...." โคกิตอบอีกฝ่าย

"พวกเราคือเหล่า 'ผู้อ่อนแอ' สินะ?" เสียงเย็นเยือกเอยขึ้นอย่างแผ่วเบา ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่แถวนั้นหันมา เรือนผมสีขาวเรียบสั้นแว่นทรงกลมเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งใครๆก็ต้องถามว่าเขาเป็นใครแต่ยกเว้นโคกิแน่เพราะเขาก็เคยรู้จักมาก่อนหน้านั้นแล้ว

"วิล....นายหมายความว่ายังไง?" โคกิเอยถาม

" นาย...! ว่าใครเป็นพวกอ่อนแอกันห่ะ? ถึงแม้เราจะไม่มีอาวุธแบบโซลอื่นเราก็สามารถ-----"

"สามารถชนะได้? เธอคิดแบบนั้นเหรอ...." วิลเลี่ยมกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอีกครั้ง คราวนี้เขาทำให้พรีเซียสก็ถึงกับเถียงไม่ทันเหมือนกัน เพราะเป็นเรื่องจริงโซลคทา ยังพอเน้นเรื่องโจมตีได้อยู่บ้างแต่ไม่มีทางแรงเท่าพวกโจมตีโดยเฉพาะพวกนั้นได้..... แต่ยิ่งโซลตำราก็เน้นได้แค่ป้องกันเท่านั้น ถ้าเรื่องโจมตีคงจะได้ไม่แรงพอมาก เพราะงั้นเขาจึงเลยคิดว่าเป็นเหล่าผู้อ่อนแอไงล่ะ.......!

[......30%.....]

Talk 2 / 6 / 59 °˖✧◝(⁰▿⁰)◜ เบลกลับมาแล้วค่ะเย้! ตอนนี้เรากำลังเพิ่มบทพูดให้ลูกๆคุณให้มากที่สุดแล้วเท่าเทียมกันอยู่

ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะทำได้ไหม? เพราะบทแรกสายเวทย์ก็ออกก่อนเลย ///-/// เนื่องจากมีคนจำนวนไม่มากเราจึงอาจจะจบการแนะนำโซลนี้ได้เร็ว

เรากำลังคิดบทให้ลูกๆท่านอยู่นะคะ;;w;; ถ้ายังไม่ได้รับข้อความแสดงว่าเบลกำลังคิดอยู่ ส่วนคนที่ส่งไปแล้วก็ขอให้รับทราบด้วยนะคะ

และก็เปิดเทอมแล้วโนะก็อาจจะไม่ว่างมาแต่งเท่าไร เราเลยต้องอัพเป็น 10-20% เท่านั้นหรือบางทีอาจไม่ถึง ต้องขอกราบอภัยในที่นี้ด้วยนะคะ 

บางคนก็คอยติดตามมาเม้นนิดๆหน่อยๆด้วยนะคะไม่งั้นลูกๆ ของคุณมีสิทธิ์ตายได้เร็วนะคะ ∑(゜□゜；

ขออัพเป็นเปอร์เซ็นไปนะคะ แว๊ว~

♥Chillin' Theme♥