คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ♜ : Chapter Three : You are Tachibana Nadeshiko.
Chapter Three : You are Tachibana Nadeshiko.
“เน่~ คุโรจิน..ไปซื้อขนมกันเถอะ~”
ร่างสูงของมุราซากิบาระ อัตสึชิ สะกิดร่างบางผมฟ้าซึ่งยืนอยู่ใกล้ตัว..คุโรโกะเงยหน้าใช้ดวงตาสีฟ้าสดใสมองเจ้าตัวพลางคิดอะไรในใจเพียงชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้ารับเป็นอันตกลง.. นี่ก็ผ่านไป 3 วันแล้วตั้งแต่ที่พวกเขามาแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนนามิโมริแห่งนี้ สิ่งที่ได้รู้ก็คือข้อ 1 ห้ามสุมหัวกันต่อหน้าหัวหน้ากรรมการคุมกฎอย่างฮิบาริ เคียวยะ เด็ดขาด..
“อัตสึชิ..ฉันบอกให้นายกินขนมน้อยๆหน่อยไม่ใช่รึไง” เอาเป็นว่าก่อนที่จะได้จับมือนุ่มนิ่มของร่างบางผมฟ้า เสียงมารของกัปตันทีมอย่างอาคาชิก็ขัดขึ้นมาพร้อมกับกรรไกรด้ามสีแดงสดก่อนจนได้..
“อย่าเล่นกรรไกรสิครับ อาคาชิคุง..” ร่างบางผมสีฟ้าเจ้าของดวงตาสีฟ้าคล้ายลูกกวาดพูดขึ้นด้วยถ้อยคำสุภาพเมื่อเห็นว่ากรรไกรด้ามสีแดงสดด้ามนั้นแทบจะหลุดมือไปจ้วงไส้มุราซากิบาระอยู่รอมร่อ ส่วนสามีที่ดีอย่างอาคาชิก็ย่อมเชื่อฟังภรรยาเป็นธรรมดา..ทันทีที่ได้ยินดังนั้นก็เก็บกรรไกรเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็วเสมือนมันไม่เคยอยู่ในมือมาก่อน..
“นี่เพราะฉันเห็นแก่เท็ตสึยะหรอกนะ..”
“คุโรโกจจิ~ วันอาทิตย์นี้ไปเที่ยวกันน๊า~” ไม่ทันที่ร่างสูงผมเพลิงจะได้พูดอะไรจนจบ เจ้าหมาน้อยประจำทีมอย่างคิเสะก็วิ่งมากระโดดกอดคุโรโกะอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะถูกอาโอมิเนะซึ่งเดินตามมาที่หลังถีบออกให้ห่างจากตัวภรรยาสุดที่รัก(?)ของเขา
“เที่ยวเหรอครับ..?” คนผมฟ้าทวนคำก่อนจะเอียงคอมองอย่างสงสัย ชวนให้คนมองเลือดหมดตัวอย่างเสียมิได้..
อะเฮือก!! รังสีโมเอะเข้าตา!! =//[]//=!
“อ..อืม เป็นสวนสนุกเปิดใหม่น่ะ ชื่อ มาร์ชเมลโล่แลนด์..” อาโอมิเนะตอบพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อหลบรังสีโมเอะซึ่งกระแทกหน้าไปเต็มๆเมื่อซักครู่ แต่ในความคิดของนักเรียนคนอื่นๆซึ่งเดินผ่านไปผ่านมาแล้วบังเอิญได้ยินชื่อสวนสนุกอันพิลึกกึกกือนี่สิ..
...ใครตั้งชื่อวะนั่น =[]=
“นายก็ไปด้วยกันสิคุโรโกะ..” คางามิพูดขึ้นบ้างพลางเดินไปกอดคอร่างบางผมฟ้าแสดงถึงความสนิทสนมออกหน้าออกตา ใบหน้านวลของคุโรโกะขึ้นสีเล็กน้อยแม้จะยังมีสีหน้าปกติอยู่ก็ตามที..แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้เหล่าสามีทั้งหลายซึ่งอยู่รอบกายเป็นอันเลือดพุ่งหมดตัวไปตามๆกัน
“พวกนายนี่โง่ชะมัดเลย..ฉันขอเตือนด้วยความหวังดี นายควรถอยห่างออกจากคุโรโกะเดี๋ยวนี้ เจ้าบ้าคางามิ..” มิโดริมะซึ่งเดินตามมาทีหลังพูดขึ้นบ้างเมื่อสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ก่อนจะดันแว่นขึ้นตามความเคยชิน...หันกลับมาที่อาคาชิซึ่งรู้สึกว่าจะบทน้อยไปตามกาลเวลา และเพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าตัวเอากรรไกรวิ่งไล่จ้วงไส้ไรเตอร์คนนี้..ไรท์จึงขอเสริมบทให้นายน้อยไปในทันทีทันใด..
“ไทกะ..” อาคาชิเรียกชื่อของคางามิขึ้นพลางยกยิ้มเหี้ยมบนใบหน้า มือถือกรรไกรสีแดงสดซึ่งถูกเก็บไปเมื่อซักครู่เอาไว้แน่น..ดวงตาสองสีทอประกายวาววับอย่างแค้นเคือง รังสีอำมหิตถูกแผ่ออกมาจนเหล่านักเรียนตัวประกอบไร้ค่าจ้างทั้งหลายเป็นอันต้องหลบฉากไปเพื่อรักษาชีวิตของตนเอง..
“ ชะอุ๊ย.. “ หันมาทางผู้มาใหม่..ไม่อาจรู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่ ซาวาดะ สึนะโยชิและยามาโมโตะ ทาเคชิ เข้ามาแบบผิดจังหวะสุดๆ ทั้งคู่ยิ้มแหย่ๆทันทีที่พบรังสีอำมหิตแผ่รอบตัวของจักรพรรดิไร้พ่ายอย่างอาคาชิ
“เอ่อ..ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วนะพวกนาย” ผู้กล้าหาญ(?)นามยามาโมโตะเป็นผู้ทำลายจิตสังหารของอาคาชิแบบเนียนๆ เหล่านักบาสสะดุ้งก่อนจะรีบเดินเข้าห้องเรียนกันอย่างรวดเร็ว เพราะเกรงว่าหากอยู่นานกว่านี้อาคาชิจะเอากรรไกรจ้วงไส้คางามิจริงๆ
“เอาล่ะ..เงียบๆกันหน่อย!” ร่างสูงของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางแลดูสง่างาม(?) ผมสีทองและดวงตาคมสีอำพันคู่นั้นสึนะและเหล่าผู้พิทักษ์จำได้ดี..ยิ่งรอยสักที่แขนนั่นยิ่งแล้วใหญ่ และท่าทางสะดุดล้มเมื่อครู่ยิ่งตอกย้ำความคิดของพวกเขาให้ชัดเจนยิ่งขึ้น..นี่มัน...
“คุณดีโน่ / เจ้าม้าพยศ!!” เมื่อดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้ของสึนะหันไปมองรอบๆก็พบว่าไม่มีลูกน้องของคุณดีโน่อยู่บ้างเลยซักคน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคืออีกฝ่ายมาทำอะไรที่โรงเรียนต่างหาก..!!!
“เจ้าห่วย นายรู้จักคนๆนี้ด้วยเหรอ?” นักเรียนชายซึ่งเป็นตัวประกอบ A ถามขึ้นพลางหรี่ตามองอย่างสงสัย ถึงแม้จะหล่อ(สวย)ขึ้นและเรียนเก่งขึ้น..แต่เนื่องจากท่าทางเปิ่นๆที่สึนะยังคงต้องแสดงออกที่โรงเรียนนั้นทำให้ฉายาเจ้าห่วยสึนะยังคงถูกเรียกอยู่เสมือนถูกตราประทับไว้บนหน้าของเขา แต่สึนะหาได้สนใจคำถามนั้นไม่..เพราะเขากำลังข้องใจว่าเหตุบอสของคาบัคโรเน่ถึงมาอยู่ที่นี่!!
“ฉันชื่อ ดีโน่ จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แทนอาจารย์มิซุกิซึ่งเกิดอาการประสาทหลอนต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล..ฝากตัวด้วยนะ”
กรี๊ด!!!!
และสิ่งที่จะขาดไม่ได้เมื่อคนหล่อมาแนะนำตัวก็คือเสียงกรี๊ดของเหล่าสาวๆผู้เป็นตัวประกอบแบบไร้ค่าจ้าง สึนะยกมือขึ้นปิดหูทันที..แก้วหูเขาจะแตกแล้วโว้ย!!
แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือที่ดีโน่บอกว่าอาจารย์มิซุกิคนก่อนเกิดอาการประสาทหลอนต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล..
..ชัดเลย..
..ไม่ต้องเดาเลยว่าฝีมือใคร..
.....ไอ้รีบอร์น..!!!!!
“แล้วก็อีกเรื่อง..วันนี้จะมีนักเรียนย้ายมาใหม่จากอิตาลี ดูแลเธอดีๆด้วยล่ะ..ฝากเธอด้วยนะ สึนะ..” ประโยคสุดท้ายหันมาพูดกับนภาสีครามแห่งวองโกเล่ซึ่งกำลังกระพริบตาปริบๆอย่างมึนงง..นักเรียนย้ายมาใหม่จากอิตาลี?
ย..อย่าบอกนะว่า...
“เอาล่ะเข้ามาได้..” จบคำพูดของอาจารย์คนใหม่อย่างดีโน่ คาบัคโรเน่..หญิงสาวร่างบางผู้มีผมสีเงินเป็นลอนยาวถึงกลางหลัง ดวงตาคู่งามสีม่วงอะเมทิสต์ ผิวขาวน้ำนมดูเรียบเนียน ท่าทางแลดูสง่างามเสมือนถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดี..
ม...ไม่จริง..!
“สวัสดีค่ะฉันชื่อ ทาจิบานะ นาเดชิโกะ ฝากตัวด้วยนะคะ..” พูดขึ้นพร้อมกับโค้งตัวลงตามมารยาทที่พึงจะมี ก่อนที่หญิงสาวนางนั้นจะเงยหน้าขึ้นมา..ดวงตาสีอะเมทิสต์แลดูแข็งกร้าวหยิ่งยโส ให้บรรยากาศเหมือนกับนางพญา..
“ย..แย่แล้ว น..นาเด..” สึนะพึมพำด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ทาจิบานะ นาเดชิโกะ..นักฆ่าที่เก่งเป็นอันดับ 2 ของโลกรองมาจากรีบอร์น และยังเป็น..
..คู่หมั้นของเขา!!
ความจริงแล้วการที่เธอจะมาที่นี่เขาก็ไม่ได้รับผลประโยชน์หรือเสียผลประโยชน์ใดๆ เพียงแต่..การที่ผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่ก็คงจะตามคำสั่งของรุ่นที่ 9 แน่ๆ และเขาคงต้องเหนื่อยกับปัญหาการไม่ลงรอยกันของเธอและผู้พิทักษ์ของเขานั่นเอง!! นภาแห่งวองโกเล่เม้มริมฝีปากแน่นอย่างหนักใจ..เพียงแต่ทุกการกระทำของเขากลับอยู่ในสายตาของจักรพรรดิไร้พ่ายอย่างอาคาชิอยู่ตลอดเวลา ก็แค่รู้สึกว่าอีกฝ่ายมีบรรยากาศที่ต่างจากคนทั่วไป ถึงจะดูธรรมดา..แต่มันกลับธรรมดาเกินไปจนน่าสงสัย
อาคาชิ เซย์จูโร่ สัมผัสได้..
...มีบางอย่างถูกปิดซ่อนไว้อยู่ภายใต้ความธรรมดาที่เห็น..
บางอย่างที่ไม่อาจสัมผัสได้ด้วยตา..
“ค..ควีน!” โกคุเดระ ผู้พิทักษ์วายุแห่งวองโกเล่เบิกตากว้างอย่างตกใจ..เขาและผู้พิทักษ์คนอื่นๆไม่ค่อยลงรอยกับผู้หญิงคนนี้ซักเท่าไหร่ เพราะขึ้นชื่อได้ว่าเป็นคู่หมั้นของสึนะ..สึนะเป็นของพวกเขา เป็นผืนนภาของพวกเขา..! เรื่องอะไรจะให้คนที่ยังรู้จักกับสึนะไม่ถึง 2 ปีอย่างผู้หญิงคนนั้นเอาไป!!
“เอาล่ะ..งั้นให้เธอนั่งข้างๆฮิบาริ เคียวยะ แล้วกันนะ..” จบประโยคของดีโน่ เหล่าวองโกเล่ต่างคิดเป็นเสียงเดียวกันโดยมิได้นัดหมาย..
...ชิบหายแล้วไง!!
ถึงนาเดชิโกะจะชอบฮิเบิร์ดนกของฮิบาริเป็นอย่างมาก แต่กับเจ้าของอย่างฮิบาริแล้ว...เรียกได้ว่าไม่ชอบขี้หน้ากันจนแทบจะฆ่ากันให้ตายไปข้างนั่นแหละ!
ให้อารมณ์เหมือนฮิบาริมาเจอมุคุโร่อะไรทำนองนี้..!!
ชิ้ง!!
การเรียนในแต่ละคาบช่างผ่านพ้นไปได้อย่างยากลำบาก อันเนื่องมาจากการส่งสายตาจิกกัดกันของเหล่าผู้พิทักษ์วองโกเล่อย่างพวกโกคุเดระกับหญิงสาวผู้เป็นนักเรียนใหม่ โดยมีนภาแห่งวองโกเล่อย่างสึนะโยชิที่ตัดสินใจนั่งแยกห่างออกมารวมกลุ่มกับพวกคุโรโกะแทน..
“สึนะโยชิจจิ~ วันนี้ก็ขอรบกวนด้วยน๊า~” คิเสะ เรียวตะ ยังคงพูดอย่างร่าเริง..เป็นเพราะสึนะช่วยหาสนามบาสให้และอาสาพาไปทุกวันทำให้พวกเขามีสนามบาสใช้มาจนถึงทุกวันนี้ คิเสะจึงค่อนข้างที่จะถูกชะตากับสึนะอยู่พอตัว..สุดท้ายก็เลยเติมคำว่า จิ ไปหลังชื่อซะเลย..
เฮ้ๆ..แต่เขายังรักคุโรโกจจิที่สุดนะ! กับสึนะโยชิจจิแค่ถูกชะตาเฉยๆ!!
“อ..อื้ม!”
เวลาเรียนผ่านไปไวเหมือนในนิทาน..ร่างโปร่งบางของสึนะโยชิกำลังนำทางเหล่านักบาสไปยังสนามบาสที่ฐานทัพใต้ดิน แน่นอนว่าเขายังกำชับไม่ให้เดินออกไปไหนโดยไม่มีเขาเช่นเดิม หลังจากที่ส่งพวกคุโรโกะในห้องซ้อมบาสแล้วร่างโปร่งของนภาแห่งวองโกเล่ก็ก้าวขาเร่งเดินไปที่ห้องๆหนึ่งทันที ในจอภาพปรากฏภาพของพวกคุโรโกะที่กำลังซ้อมบาสกันอย่างสนุกสนาน..สึนะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะมองภาพพวกนั้นซึ่งถ่ายจากกล้องวงจรปิดที่อยู่ข้างในด้วยสายตาเรียบนิ่ง..
“เป็นไงบ้างล่ะ..คนพวกนั้นที่รุ่นที่ 9 ขอให้ช่วยดูแลน่ะ มีประโยชน์พอที่จะดึงเข้ามาร่วมแฟมิลี่รึเปล่า..” หญิงสาวร่างบางเจ้าของผมลอนสีเงินและดวงตาสีม่วงอะเมทิสต์พูดขึ้นพลางเหยียดยิ้มมุมปากตามนิสัย เธอเอนหลังพิงกำแพงก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอกและเสมองไปที่นภาแห่งวองโกเล่..ซึ่งกำลังเอนหลังพิงเก้าอี้พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากบนใบหน้า
“อาคาชิ เซย์จูโร่ธาตุนภา...คางามิ ไทกะธาตุวายุ คุโรโกะ เท็ตสึยะธาตุพิรุณ มิโดริมะ ชินทาโร่ธาตุอัสนี คิเสะ เรียวตะธาตุอรุณ อาโอมิเนะ ไดกิธาตุเมฆา มุราซากิบาระ อัตสึชิธาตุสายหมอก...” ถึงแม้ความจริงจะไม่คิดว่าคนอย่างอาคาชิ เซย์จูโร่ จะธาตุนภาก็เถอะนะ..
แต่ช่างเถอะ..ขนาดคนอย่างซันซัสยังธาตุนภาเลยนี่นะ
“แล้ว...?”
“ก็นะ..ใช้ได้เลยล่ะ ว่าแต่..รุ่นที่ 9 เป็นคนสั่งให้เธอมาที่นี่งั้นสินะ นาเด..” สึนะละสายตาออกจากจอมอนิเตอร์ก่อนจะหันมาสบตากับนาเดชิโกะซึ่งยังคงยืนมองเขาอยู่ในท่าเดิม
“ใช่..ท่านต้องการให้ฉันมาช่วยดูแลคนพวกนั้น แล้วก็..มีสาส์นจากรุ่นที่ 9..”
“...”
“..’พวกมัน’ เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว..ระวังและปกป้องสิ่งนั้นให้ดี “ นภาแห่งวองโกเล่ซึ่งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะอย่างขำขันออกมาเล็กน้อย.. ช่างน่าขัน..
“แน่นอน..ใครมันจะบ้ายก ‘กล่องแพนโดร่า’ ให้ล่ะ..”
25 / 10 / 2015
จบแล้วอีกตอน เฮ้อออออ~ นั่งปั่นตั้งแต่เมื่อวานค่ะ..แต่เนื่องจากสมองตันจึงแต่งต่อและพึ่งอัพลงวันนี้
พูดตรงๆเลยนะว่าความจริงแล้วไม่คิดจะแต่งให้อาคาชิธาตุนภาเลยด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆๆ แต่คือตอนแรกคิดหนักมากว่าจะให้ใครธาตุอะไรดี แล้วก็พึ่งมาสังเกตว่าสีผมมันพอดีกับสีไฟธาตุ (หัวเราะ) แต่จะให้อาคาชิมีธาตุวายุก็คงจะแปลกประหลาด ก็เลยให้คางามิมีธาตุวายุและให้อาคาชิมีธาตุนภาแทน
เอาเป็นว่าผลออกมาแบบนี้ก็อย่าว่ากันเลยเนอะ!
ยังไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะที่รัก คำผิดบานตะไทถ้าพบเจอก็ช่วยแจ้งช่วยเตือนด้วยนะคะ
รักเธอเสมอแม้อยู่ห่างไกล~ อ่านแล้วเม้น..รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ ><
ความคิดเห็น