คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] BBAM - Blue Shades : I
1
He like a blue shades
2 year laster , Seoul
เป็นรั้แรที่แบมแบมรู้สึถึำว่าเวลาผ่านไปอย่ารวเร็ว ้าวเ้าปีที่ห้าที่เาถูส่มาเรียนที่นี่ าเ็น้อยวัยประถมลายเป็นเ็ายที่ำลัะเป็นวัยรุ่น แบมแบมโึ้น อันนี้เารู้เพราะส่อระอยู่ทุวัน เาสูึ้น แ่ยัผอมแห้เ่นแ่่อน ีวิอเายัเหมือนทุปีที่ผ่านมา ใ้ีวิอยู่ในโรเรียนประำ ปิเทอม็ไม่ไ้ไปไหน แ่เาไม่เหาหรอนะ
“ทำหน้าบูอีแล้ว” มีนมาวนทุวัน
“ยุ่”
“เ็ไม่ี พูไม่เพราะับนอายุมาว่าไ้ไ”
“ไม่พูเพราะับนสอบ” นโว่าหัวเราะเสียัับำ่อว่าอแบมแบม
“หัวเราะอะไรแบอม” นโว่าไม่อบอะไรแ่เินมาึแ้มนน้อนยื
“อื้อ! เ็บนะ”
“บอให้เรียว่าพี่ไ ไอ้เ็เี้ย”
“ไม่!”
“ื้อ” แบมแบมมอ้อนนเป็นพี่ นับั้แ่วันนั้น็ผ่านมาเือบสามปีแล้ว ที่แบอมอยมาป้วนเปี้ยนในีวินัวเล็ แบอมนั้นแ่ว่าแบมแบมสอปี แ่อบมาวนทำเหมือนัวเอเป็นเ็ อนแรแบมแบม็รำา สัพั็ลายเป็นินา แ่็ี มันทำให้เาไม่เหาและไม่เศร้ามาที่วร
“ทำัวน่ารัๆมั่ไม่ไ้รึไ ปีหน้าันะบแล้วนะ” ใหาย ไม่อยายอมรับ แ่็้อยอมรับ แบอมำลัะบารศึษามัธยมปลายในปีหน้า เ่นเียวับแบมแบมที่ำลัะึ้นม.ปลาย
“ไม่เห็นเี่ยว”
“เี่ยวสิ”
“เี่ยวยัไ”
“็อยาให้นายทำัวน่ารับ้านี่” มาแล้ว โหมแบอมนอแ แบอมเป็นแบบนี้เสมอเวลาโนแบมแบมัใ ไม่รู้ใรันแน่ที่อายุน้อยว่า
“ทำไ”
“อะไร” แบอมเบ้ปา
“ะให้ทำไ”
“เรียันว่าพี่แล้วแทนัวเอว่าแบม” แบอมเอ่ยพร้อมยิ้มว้า
“พี่..แบอม” ไม่ยานานั้นหรอ แ่ยัไม่ิน ็เรียื่ออีฝ่ายห้วนๆมาั้นาน
“อ่า รู้สึีั”
“เว่อร์!” อแวะนโว่าไม่ไ้ อะไระีใปานนั้น
“ไหนแทนัวเอว่าแบมิ”
“แบม”
“วนีนป่ะเนี่ย”
“ไม่ไ้วน ะให้แบมแทนยัไล่ะ”
“น่ารั” แบอมระโอนัวเล็แล้วโยไปมา
“โว้ย ไอ้พี่บ้า” แบมแบมิ้นลุลัในอ้อมอนโว่า เาไม่ปิเสธหรอนะว่ามันอบอุ่น แบอมลายานแปลหน้าเป็นพี่ายนสนิทอเา แบมแบมไม่ใ่นมนุษยสัมพันธ์ี ิะแย่้วย้ำ แ่แบอม็่อยๆสอนให้เาทะลายำแพในใล แบอมบอเาว่า ไม่ว่าใระอยู่หรือหายไป โล็้อหมุน่ออยู่ี ทีแรเ็น้อย็ไม่่อยเ้าใำมแปลๆอนพี่ แ่ว่าอนนี้เาเ้าใแล้ว แบอมสอนให้เาอยู่ให้ไ้้วยัวเอ และ้ออยู่อย่ามีวามสุ
“อ่า หน้าฝนอีแล้วเหรอเนี่ย” แบอมบ่นเบาๆ
“แบมเลียฝน”
“ทำไมล่ะ ันอบนะ”
“ฝนไม่เยพาอะไรีๆเ้ามา” มีแ่พาาไป
“แ่ฝนทำให้้นไม้เิบโนะ มันมี้อี” แบมแบมเท้าามอแบอมที่ยื่นมืออไปรอน้ำฝน้านนอ แบอมเหมือนสีฟ้า แบมแบมิแบบนั้น สีฟ้าสใส ไม่ไ้ร้อนแรนอยู่ใล้ๆแล้วโนแผเผา แ่็ไม่ไ้เยือเย็นนหนาวสั่นเมื่อเ้าใล้
“แ่แบม็ไม่อบอยู่ี”
“สัวัน ฝนอาะนำอะไรีๆมาหานาย็ไ้”
“อือ” นัวเล็อบรับในลำอ แ่อนนี้ฝนำลัะพาอะไรีๆไปาเาอีแล้วนี่นา
ฤูาลผันเปลี่ยนไป สายฝนาไปแสแอันอบอุ่นยับเ้ามาแทนที่ แบมแบมนึอบุอีปี ที่สายฝนยัไม่นำพาใรบานาเาไปเ่นแ่่อน
“ว่าไ เ็ม.ปลาย” เสียนุ่มทุ้มพร้อมรอยยิ้มวนๆที่แบมแบมุ้นเย มาพร้อมับร่าสูในุนัเรียน
“อือ” แบมแบมานรับในลำอ นัวเล็มอไปรอบๆโรเรียนที่ลับมาึัอีรั้ เพราะวันนี้เป็นวันเปิเทอมวันแร
“ทำหน้าบูอีแล้วนะ” แบอมไม่พูเปล่าแ่ส่มือมาึแ้มนน้อที่นับวันะยิ่ยืึ้น
“โอ้ย เ็บนะ” แบมแบมโวยวาย
“ทำัวให้มันสใสหน่อยไ้มั้ยเ้าเ็ื้อ” นัวเล็อมยิ้มน้อยๆับสีหน้าเร่เรียอแบอม
“ยิ้มอะไร”
“ยิ้มไม่ไ้เหรอ”
“วนเหรอ” แบอมทำท่าะเ้ามาึแ้มนน้ออีรั้
“เอ่อ อโทษนะรับ” เสียนุ่มๆรับับใบหน้าสะอาสะอ้านอผู้ายทีู่แล้วน่าะรุ่นราวราวเียวับแบมแบมัึ้น
“รับ” เป็นแบอมที่หันไปอบรับ
“ือ แผนม.ปลาย ปี1 ห้อA ไปทาไหนเหรอรับ” แบมแบมเือบหลุำับท่าทาหวาลัวอผู้ายที่อายุเท่าเา ใรเอแบอมรั้แร็ลัวทั้นั้นแหล่ะ ทั้ๆที่เ้าัวไม่ใ่นน่าลัวเลยสันิ
“ปี1 A เหรอ แบมแบมพาไปสิ เาอยู่ห้อเียวับนายนี่” เ้าอื่อเพียพยัหน้าแล้วเินนำไปยัเส้นทาสู่ห้อเรียน โรเรียนอเาเป็นโรเรียนสห มีนัเรียนทั้หิและาย แบ่เป็นแผนม.้นและ ม.ปลาย ห้อ A ือห้อิ แ่ว่าที่เาเรียมันว่าโรเรียนประำ เพราะโรเรียนอนุาให้นัเรียนายพัในหอพัอโรเรียนไ้
“เอ่อ ื่อแบมแบมเหรอ” นแปลหน้าที่เินามหลัเาเอ่ยึ้นมาเบาๆ
“อือ”
“เราื่อยอแนะ” แบมแบมพยัหน้ารับรู้
“อโทษนะที่้อรบวนนาย” นัวเล็หันลับไปมอ ยอแ ที่มีสีหน้าเศร้าๆ
“ไม่เป็นไร ไม่ไ้รบวน” แบมแบมยิ้มบาๆ อ่า ะทำยัไับเรื่อมนุษยสัมพันธ์เาีนะ
“ริเหรอ! อบุนะแบมแบม”
“อื้ม” แบมแบมมอยอที่ยิ้มว้านาปิ ยอแเป็นนพูเ่ ใ้เวลาไม่นานเา็รู้สึเหมือนสนิทับอีนมานาน ปิแบมแบมเป็นนไม่อบสุสิับใร ไม่่อยพูหรือแสอารม์ถ้าไม่สนิทริๆ แ่ับยอแ เารู้สึถูะา้วยเป็นพิเศษ
“แบมแบมับพี่แบอมนี่สนิทันเหรอ” ยอแถามออมาอนที่พวเาำลัินอาหารเที่ยในโรอาหาร
“อื้อ” นัวเล็พยัหน้า แบมแบมน่ะ ไม่มีเพื่อนสนิทหรอ มีแ่แบอมนั่นแหล่ะ
“แปลแฮะ ูไม่น่าสนิทันไ้เลย”
“ทำไมอะ”
“็แบมูนิ่ๆ พี่เาูวนๆ” เ้าอื่อหัวเราะน้อยๆับำบอเล่าอยอแ ไม่แปลหรอถ้ายอแะิแบบนั้น บารั้แบมแบมยัแอบิเลยว่าทำไมเาับอีนถึสนิทันไ้
“เพราะ แบอมทนเราไ้มั้” รอยยิ้มบาๆปราึ้นบนใบหน้าหวาน
‘เลิยุ่ับผมสัที !’ แบมแบมในวัยสิบสามวานโว่า
‘ไม่ไ้หรอ’ นถู่อว่าเพียแ่ยิ้มมุมปา
‘นายไม่ให้อยาให้ันไปหรอ’
‘รู้ไ้ไ! ผมรำาุะแย่อยู่แล้ว’
‘นี่ไ’ นโว่าสบาเ็าย
‘แววานาย มันบอว่า้อารใรสัน’
“ทนเหรอ ทนอะไรอะ” เสียอยอแทำให้แบมแบมหลุาภวั์
“็หลายอย่านะ เมื่อ่อนเรานิสัยแย่มาเลย” แบมแบมยิ้ม อนเ็เาสนใแ่เรื่อเรียน ทำามที่แม่บอ เาไม่สนในรอบ้าหรือารเ้าสัม เา้อารแ่เรีๆไปบอแม่
“นึภาพไม่ออเลยแฮะ เรานึว่าแบมแุ่ยไม่เ่”
“อืม แบอมสอนเราหลายอย่าเลยล่ะ”
“ูๆไป็เหมือนทั้แฟน ทั้พี่ายเลยแฮะ” แบมแบมสำลัน้ำเมื่อยอแพูบ
“ว่าไนะ”
“็มันแบบ ูสนิทันูแลันเหมือนพี่น้อ แ่็มีมุมวายๆอะ”
“วายๆ?” นัวเล็ทำหน้าสสัย
“็ ายรัาย ไรี้อะ”
“บ้าน่า” แบมแบมพึมพำ เาไม่เยมีวามรั ไม่เยิะมี้วย ไม่เยอบใรไม่ว่าะเป็นผู้หิหรือผู้าย มันไม่มีทาเิเรื่อแบบนั้นระหว่าเาับแบอมหรอ
“ุยอะไรันอะ” นัวเล็สะุ้ับเสียอบุลในหัว้อสนทนา
“เปล่ารับ” เป็นยอแที่อบพร้อมยิ้มแหยๆ
“แล้วทำไมไอ้เ็นี่ทำหน้าเหมือนวิาะหลุออาร่า” แบอมมอแบมแบมที่ทำหน้าเหมือนำลัใอะไรสัอย่า นัวโส่มือไปึแ้มอีนนยืแบบที่อบทำ
“โอ้ย เ็บนะ”
“วิาลับเ้าร่าแล้วเหรอ”
“อะไรอพี่เนี่ย” แบมแบมโวยวาย
“ิถึอะ อยาิน้าว้วย” นฟัถึับทำัวไม่ถู ทั้ที่เป็นำพูเล่นปิอแบอม แบมแบมโทษว่าเป็นวามผิอเพื่อนใหม่ที่ทำให้เาเผลอิอะไรแปลๆ
“็ินิ” นน้อบอ้วยสีหน้านิ่ๆ สายาล้อเลียนแปลๆถูส่มาาเพื่อนใหม่อแบมแบม
“พี่แบอมับแบมแบมนี่น่ารัันะรับ” ยอแพู้วยสีหน้ายิ้มๆ
“น่ารั?” นโที่สุถามลับ้วยสีหน้าๆ
“็เหมือน..” แบมแบมเผลอถลึาใส่เพื่อนใหม่ที่อาะำลัพูอะไรประหลาๆออมาอี เา็ไม่เ้าใัวเอว่าทำไม้อเป็นเือเป็นร้อนอะไรนานี้
“เหมือนพี่น้อที่สนิทันมาเลยน่ะรับ” ยอแยิ้มแหยๆ
“แน่ิ เห็นแบมแบมมาั้แ่ัวระเปี๊ย” แบอมยิ้มว้าแล้วยี้ลุ่มผมนน้อเบาๆ แบมแบมเพียปล่อยให้นเป็นพี่เล่นผมัวเอามใอบ เาินแล้วล่ะ ะว่าไปไม่ใ่ยอแนแรหรอที่พูถึวามสัมพันธ์อเาับแบอม เาเยไ้ยินพวผู้หิพูันผ่านๆแ่ไม่ไ้เ็บมาใส่ใ
“อนแรพี่็ลัวนะ ลัวพี่บไปแล้วเ้านี่ะเหา เห็นยอแแล้ว็เบาใ ฝาูแลแบมแบม้วยนะ ถึะนิ่ๆไปบ้าแ่ริๆแล้วแร์นอื่นมาเลยล่ะ” แบมแบมสบแววาอ่อนโยนอนัวโ ่อนะ้มหน้าหลบสายานั้น
“พูมาน่า” นัวเล็พูึ้น
“อะไร เินเหรอ” แบอมแวนน้อ
“เินบ้าอะไรเล่า”
“เวลาเินอบโมโหลบเลื่อนทุทีสิน่า”
“็บอว่าไม่ไ้เินไ”
“เิน็บอว่าเินิเี้ย”
“โว้ย ไม่ไ้เิน” ภาพน่ารัอแบอมและแบมแบมทำให้ยอแเผลอยิ้มออมา แบมแบมเอ็ไม่รู้ัว ว่าัวเอยิ้มให้แบอมไปแล้วี่รั้ นที่ึอี้านอแบมแบมมาไ้ ยอแหวัว่าเพื่อนใหม่อเาะไม่เผลอทำอสำัหลุมือไป
แฮ่ ใรหลเ้ามาอ่าน็เม้นิมหน่อยน้าาา
เป็นำลัใให้นเียน่อไป ิิ
ความคิดเห็น