คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 04:ของฉัน
“ซากุระไปโรงเรียนได้แล้ว”ซาสึเกะที่ตอนนี้อยู่ในชุดนักเรียน ก่อนจะมาที่ห้องของน้องสาวและเคาะประตูเรียก
“คุณหนูไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าแล้วค่ะคุณซาสึเกะ”
“อะไรนะครับเธอไปกลับใคร แล้วทำไมซากุระไม่รอผม”ประโยคสุดท้ายของเขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเขาพอจะรู้สาเหตุอยู่ว่าทำไมซากุระถึงไม่รอเขา
“คนขับรถไปส่งเธอนะคะ”
“ครับผมไปก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
ซาสึเกะเดินไปขึ้นรถก่อนจะออกรถไปเขามองข้างเบาะรถคนขับ ที่เคยมีน้องสาวเขานั่งส่งยิ้มมาให้ ซาสึเกะยื่นมือไปหวังจะไปจับใบหน้าหวานแต่ภาพนั้นก็ทลายหายไป ซาสึเกะทุบพวงมาลัยรถก่อนจะเหยียบคันเร่ง
ซากุระที่กำลังทานข้าวในโรงอาหารเธอมองข้างๆที่นั่งของเธอที่เคยมีพี่ชายนั่งยิ้มจนเห็นฟันขาวและขยี้หัวเธอ ซากุระรีบหันหน้ามาที่อาหารต่อ เธอยังไม่อยากเห็นหน้าคนที่ทำร้ายเธอ ซากุระหันมองรอบๆโรงอาหารก่อนจะพบพี่น้องหลายคนมาทานอาหารที่โรงอาหาร เธอรีบออกจากที่นั้นทันที
“ไงซากุระ วันนี้พี่ซาสึเกะไม่มาด้วยหรอ”อิโนะพูดอย่างแปลกใจ จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไงก็ซาสึเกะชอบมากับซากุระตลอด ติดกันเหมือนกับเงาเลยก็ว่าได้เลย แล้วไงวันนี้ไม่มาด้วยกัน
“คือพี่ซาสึเกะเขาตื่นสายเลยมาก่อน”ซากุระพูดแล้วมานั่งที่
“แล้ว กาอาระละ ยังไม่มาหรอ”ซากุระถามออกไปเมื่อมองเพื่อนสนิทที่ชอบมาทุกเช้าก่อนเธอ
“ได้ยินว่าติดธุระนะจะมาก็สายๆนะ แล้วทำไมถามถึงแต่กาอาระคิดไรกับเขาเปล่า”อิโนะแซวขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวถามหาแต่กาอาระ
“อืมคิดสิ ฉันนั้นนะชอบกาอาระมากๆเลยละ พอใจยังยัยหมูอิโนะ”ซากุระพูดไปอย่างหมั่นไส้ และคำพูดนั้นก็ทำให้คนที่แอบฟังถึงสองคนตกใจ พวกเขาไม่ได้ฟังประโยคหลังเลย คนหนึ่งยิ้มอย่างดีใจและมีความสุขส่วนอีกคนกำ กำปั้นแน่น มองไปยังที่น้องสาวอย่างโกธรแค้น ก่อนจะเดินจากไป
ซาสึเกะเดินมายังดาดฟ้าของโรงเรียนก่อนจะปิดประตูอย่างแน่นและตะโกนออกไปก่อนจะชกที่กำแพง
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยว่ะ!!!โธ่โว๊ย”ซาสึเกะชกแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมายิ่งได้ยินประโยคนั้นจากปากน้องสาว เขาก็ยิ่งโกธร
ทำไม ทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมฟ้ายังแกล้งกันไม่พอรึไง เรื่องที่รักกันไม่ได้มันก็ทรมานมากแล้ว แล้วยังมาจะเรื่องที่เขาข่มขืนเธออีก ซาสึเกะชกกำแพงครั้งสุดท้ายก่อนจะทรุดตัวลงก่อนจะเอามือที่เต็มไปด้วยเลือดทุบที่พื้นอีก
“ซากุระวันนี้แกไม่ไปกินข้าวกินพี่ซาสึเกะหรอ”
“พี่ไม่ว่างนะ”ซากุระพูดขึ้นก่อนจะตักอาหราเข้าปาก
“หรอ แต่ฉันว่ามันก็แปลกอยู่ดีนั้นละ พี่ซาสึเกะนั้นนะจะไม่ว่างจนไม่มากินข้าวกับน้องสาว”อิโนะพูดอย่างแปลกใจนี้สองพี่น้องนี้ทะเลาะอะไรกันอีกละเนี่ย
“พี่เขาคงไม่ว่างจริงอย่าไปสนใจเลยนะ กินต่อเถอะ”
“เออ”
“ซากุระ เธอทำรายงานเสร็จยัง”กาอาระที่เดินเข้ามาในโรงอาหารพูดขึ้นก่อนจะมานั่งข้างๆซากุระ
“เสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้วละ แล้วนายละ”
“อืมเสร็จแล้วเหมือนกัน ซากุระ”
“อะไร”
“ฉันขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม”กาอาระพูดขึ้นก่อนจะเกาหัวแก้เขิน
“ก็ถามมาสิ”
“เธอชอบฉันจริงๆหรอ”เมื่อกาอาระพูดจบทั้งสองถึงกับอึ่ง เกิดความเงียบชั่วชณะ ซากุระและอิโนะมองหน้ากัน ก่อนจะมองกาอาระ
“กาอาระฉันไม่ได้ชอบนายหรอกนะ”
“เอ้า..ไหนตอนอยู่ห้องเธอบอกว่าชอบฉันไงละ”กาอาระพูดอย่างฉุดๆ ก่อนที่ซากุระจะอธิบายให้กาอาระฟัง
อิโนะที่สังเกตเห็นร่างสูงคุ้นตาก่อนจะเรียก
“พี่ซาสึเกะค่ะ มานั่งนี้ก็ได้ค่ะที่ว่ายังเหลืออยู่” ซากุระเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็หันไปมองซาสึเกะ ก่อนที่ซาสึเกะจะมานั่งข้างๆกาอาระ
“ขอบคุณนะอิโนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
หลังจากนั้นก็เกิดความเงียบบวกกับแรงกดดัน ทำให้อาหารไม่ทานเอาสะเลย
“นี้ซากุระแกไม่พูดอะไรกับพี่แกเลยหรอ”อิโนะกระซิบและมองไปทางซาสึเกะ
“ไม่ละ กินใครกินมันนี้ละดีแล้ว” หลังจากนั้นซากุระก็เอาแต่พูดกับกาอาระทำให้ซาสึเกะต้องพยายามระงับอารมณ์โกธรไว้ และข้าวเที่ยงอันแสนกดดันก็ผ่านไปด้วยดี
ตอนนี้ซากุระอยู่บ้านกาอาระ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของกาอาระ
“นี้กาอาระของขวัญ”ซากุระยื่นกล่องสี่เหลื่ยมห่อด้วยกระดาษสีทอง
“ขอบคุณนะซากุระ”
“ขอบคุณแต่ซากุระนะแล้วฉันละ”อิโนะแซวก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะ และพากันฉลองอย่างมีความสุข
“ซากุระเดี่ยวฉันไปส่งนี้มันก็ดึกมากเลยแล้ว”กาอาระพูดขึ้นหลังจากมองนาฬิกาข้อมือ 19:00 แล้วเดี่ยวที่บ้านเธอก็เป็นห่วง
“อืม”แล้วซากุระก็เดินไปขึ้นรถ
ร่างสูงที่กระวนกระวายเมื่อแก้วตาดวงใจของเขายังไม่กลับบ้านเขาสั่งลูกน้องให้ตามหาแต่ยังไม่ได้เบาะแสเขาแทบนั่งไม่อยู่กับที่ ก่อนที่ซาสึเกะกระวนกระวายไปมากกว่านี้ก็ได้ยินเสียรถมาจอนหน้าบ้านแล้วเขาเห็นเด็กหนุ่มมาส่งน้องสาวเขา นั้นทำให้ซาสึเกะหมดความอดทน
ซากุระที่เดินเข้ามาในบ้านก็ต้องตกใจเมื่อเห็นซาสึเกะมองด้วยความแค้นก่อนที่เขาจะพูดกับเธอ
“แกไปไหนมา”
“หนูไปงานวันเกิดกาอาระค่ะ”
“ไปทำไมใครให้ไป แล้วทำไมไม่บอกฉันสักคำเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง”ซาสึเกะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“หรือแกอยากแต่งงานตอนยังเด็ก แล้วให้มันมาส่งทำไมบ้านเราไม่มีรถรึไง รู้ไหมถ้ามีใครรู้บ้านเราจะเสียชื่อเสียงแค่ไหน สมองเคยคิดบ้างไหม”คำดูถูกมากมายออกมาจากปากของซาสึเกะทำให้ซากุระหมดความอดทน
“แล้วเรื่องที่พี่ข่มขืนน้องสาวตัวเองล่ะค่ะ ถ้าใครรู้มันคงไม่เสียชื่อเสียงใช่ไหม”คำพูดของน้องสาวทำให้ซาสึเกะชะงักไปก่อนจะมองเธอด้วยความโกธร
“แกอย่ามาย้อนฉันนะ ทำไมฉันมันไม่หล่อพอไอ้บ้านั้นหรือไง แกเลยอยากได้มันเป็นผัวอีกหรอ”
เพียะ
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบก่อนจะหันมาทางเด็กสาวที่ตอนนี้ก็อารมณ์โกธรไม่แพ้กัน
“หนูไม่ทำเรื่องต่ำๆเหมือนพี่หรอกค่ะ แล้วหนูจะบอกให้นะว่าที่หนูเลือกกาอาระมันไม่ใช่เพราะหล่อน้อยหล่อมากแต่มันเป็นเพราะรักมากต่างหากละ”คำพูดประชดประชันออกมาจากปากเธอมันทำให้ซาสึเกะควบคุมตัวเองแทบไม่ไหว
สมองของเขาเหมือนไม่ทำงานโกธรจนไม่รู้จะโกธรยังไง ซาสึเกะกำมัดแน่นพยายามอย่างมากเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังจะระเบิด
“แกรักมันหรอ รักมันมากใช่ไหมได้ฉันจะไม่มีวันให้มันได้ตัวแกไป”เมื่อพูดจบซาสึเกะก็กระชากมือซากุระขึ้นไปทางบันได
“ไม่เอาปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง ปล่อยหนู ฮึก ขอร้องละ”ซากุระร้องบอกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน
ซาสึเกะพังประตูห้องอออกก่อนจะเหวี่ยงเล็กไปที่เตียงแล้วจัดการปิดประตู
ซาสึเกะก้าวมาหาเธออย่างช้าๆ การกระทำของซาสึเกทำให้เธอกลัวก่อนจะวิ่งไปที่ห้องน้ำแต่โดยซาสึเกะจับแขนไว้แล้วเหวี่ยงไปทีเตียงเหมือนเดิม
“อย่าทำไรหนูเลยนะ”
“เลิกทำอวดดีแล้วหรอ ฉันจะบอกให้นะว่ามันจะไม่ได้แม้แต่มองแก”ซาสึเกะก้าวไปหาซากุระที่ตอนนี้ถอนหลังติดเตียง
“แล้วอีกข้อแกเป็นของฉัน”
_______________________________________________________________________
คิดเองนะnc คือตันคิดไม่ออกค่ะ
ความคิดเห็น