คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : FOURTH DAY
ไอ้เทา เที่ยงนี้อยากกินไรว่ามาเลย..
“เห้ยไอ้ฮุน จารย์เรียกไปยกของอะ” ไอ้จงแดใช้เท้าสะกิดผมขณะที่สายตายังเอาแต่จับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ ผมขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดที่โดนขัดเวลาส่วนตัว
“แล้วทำไมต้องกูด้วยวะ?”
“ก็มึงสอบอังกฤษตกอะ ไปเลยยยยยยยยยย”
ผมฟึดฟัดลุกขึ้นจากโต๊ะเรียน แม่.งอะไรวะ แค่ตกคนเดียวในห้องต้องใช้นักเรียนด้วยเหรอ คนหล่อเซ็งชิบ !
ผมเดินหน้าโง่ถือกองสมุดจำนวนสามสิบเล่มตามอาจารย์อายุมากแต่งหน้าเข้มคนหนึ่งไปตามทางห้องพักครู แม้ในใจผมจะบ่นไปร้อยแปดที่โดนใช้แรงงาน แต่ทว่าความจริงผมก็ทำได้แค่เออออและยิ้มตามคำโม้ของอาจารย์ไปตลอดทาง
ครืดดดด
ผมเดินเข้าไปยังห้องพักครูที่ในที่สุดก็ถึงสักที ไม่รู้ทำไมผมล่ะไม่ชอบบรรยากาศมันเอาเสียเลย แอร์ข้างในมันดูเย็นเฉียบผิดปกติ ชวนขนลุก ไหนจะอาจารย์หน้าเข้มแต่ละคนที่เอาแต่นั่งคิ้วขมวดกับงานนักเรียน เว้นที่บางทีก็อาจมีครูฝึกสอนมาบ้าง ยังพอได้เจริญหูเจริญตา..
“อ้าว อาจารย์สวัสดีครับ..”
“คยองซูนี่เอง..มาทำอะไรจ้ะ?”
จึก..หลังจากเหตุการณ์คัดไอดอลบ้าบอนั่นไปหลายอาทิตย์ผมก็เพิ่งจะได้เจอหน้าพี่เตี้ย ว่าแต่ทำไมดูซูบๆไปล่ะเนี่ย
“พอดีว่ามาดูคะแนนสอบไปให้เพื่อนน่ะครับ”
มอง
แล้วก็มอง..
“ผมขอตัวนะครับ..”
ไปแล้ว..
เห้ย ต้องไม่ใช่แบบนี้ดิ !!!
“พี่คยอง !!!” ผมตะโกนลั่นทางเดินห้องพักอาจารย์ที่เป็นทางทอดยาว เวลานี้คงไม่ต้องเกรงใจอะไรมากมายหรอกครับ ส่วนใหญ่ตอนนี้เขาเป็นเวลาเริ่มต้นเรียนภาคบ่ายกัน
กึก.
เยส ! พี่เตี้ยหยุดเดินครับ
“พี่เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย?” ผมเดินก้าวยาวไป พลางนึกคำจะพูดไป ไม่รู้เหมือนกันว่าพอมีโอกาสได้พูดกัน คำพูดมันจะหายไปทุกที..
“ก็ดี” สั้นไปอีก..
“ผมคิดถึงพี่..”
“แล้ว?” โถ่..หันหน้ามาคุยกันก่อนดีมั้ยยยยยยยยยย T_T
“ผมเหงาครับ คิดถึงเสียงพี่ คิดถึงคำบ่น คิดถึงคำด่า คิดถึงคนแย่งอาหาร คิดถึง..”
“พอเถอะ..”
อึก…
“กลับไปเล่นเกมนายสิ ไม่เห็นต้องเหงาเลย”
“ทำไมพี่ต้องยัดเยียดผมไปอย่างอื่นด้วย ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด”
“……….”
“ตอนนี้พี่อาจยังไม่คุยกับผมก็ไม่เป็นไร แต่ผมจะต้องเอาพี่คืนกลับมาให้ได้!”
โอ เซฮุนคนจริงครับ พูดคำไหนคำนั้น..
“อ้าวไอ้ฮุน มึงมาทำอะไรวะ?” ผมหันขวับไปอีกทางพบไอ้จงอินเพื่อนอีกห้องที่เคยสนิท แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะย้ายสายไปเลยไม่ค่อยได้คุยกันอย่างเก่า
“พอดีกู...”
“พี่คยองซูครับ เย็นนี้ว่างติวอังกฤษให้ผมมั้ย? ถ้าว่างผมรอที่เดิมนะ” เดี๋ยวนะ..พี่คยองซูเหรอ?
ไอ้จงอิน…
“อื้ม”
สั้นๆแต่บาดไปถึงชีพจรเส้นสุดท้ายครับ.. ผมว่างานนี้มันไม่ใช่แค่เล่นๆแล้ว
-
ความคิดเห็น