*:.❉ DREAMMEL'S ROOM ❉.:*

ลำดับตอนที่ #5 : ส่งตัวละคร

APPLICATION

Gilbert Gregory

บทตัวละคร :: 1) หัวหน้าหน่วยองค์กรเซวิอัส

2) หัวหน้าหน่วยสมาคมวิจัยพลัง

อื่นๆ ก็ตามใจได้เลยค่ะ แต่อยากให้เป็นคนดีนะคะ

ชื่อ-นามสกุล :: กิลเบิร์ต เกรกอรี่ (Gilbert  Gregory)

ชื่อเล่น : กิล , จิล (Gill , Jill)

เพศ : ชาย

อายุ :  20 ปี (หรือมากกว่านี้ก็ได้ค่ะ)

นิสัย :: ชายหนุ่มผู้ที่มักจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าตลอดเวลา

ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ใดก็ตาม เว้นแต่เรื่องของเพื่อนสมัยเด็ก

หากมีคนพูดถึงล่ะก็ เขาจะดูนิ่งขึ้นมาทันทีโดยพยายามทำเป็นไม่ใส่ใจ

ชอบพูดจากวนประสาทคนอื่นเพื่อคลายความเศร้าลึกๆของตน

ชอบพูดจาเล่นๆแต่ทุกคำของเขาล้วนมีเหตุผล ถึง

พูดคุยเข้ากับคนอื่นได้ง่ายแต่ยากที่เขาจะไว้ใจ

คาดเดาความคิดได้ยากเพราะไม่เคยเผยอะไรบนใบหน้านอกจากรอยยิ้ม

เวลาโกหก กลัวหรือโกรธความรู้สึกของเขาจะแฝงอยู่ในดวงตา

ชอบทำตัวเป็นผู้สังเกตการณ์จึงรู้บางอย่างที่มีคนทั่วไปไม่ค่อยรู้

และมักจะรู้ข้อมูลที่หาได้ยากและเป็นที่ต้องการของคนอื่น

เนื่องด้วยนิสัยนี้เขาจึงเป็นคนที่อ่านนิสัยและจับผิดได้เก่งพอตัว

เพราะทุกๆคนไม่ว่าใครที่อยู่รอบตัวเขา เขาจะสังเกตท่าทางยันการแต่งตัว

ทำให้พอรู้นิสัยของเจ้าตัวได้ และถ้าเจ้าตัวทำตัวผิดไปจากปกติ

เขาจะรู้ได้ทันทีเลยว่าคนๆนั้นโกหก

ภายนอกเขาดูเป็นคนที่เชื่อถือไม่ได้เพราะว่าชอบพูดจาเล่นๆ

แต่เห็นแบบนี้เขาก็เป็นคนที่ฉลาดเข้าใจอะไรได้ไว ชอบอ่านหนังสือ

จึงเป็นคนที่รอบรู้เอามากๆ

ดูจากนิสัยเขาก็เป็นคนใจเย็นเอามากๆเลยแทบจะไม่เห็นเขาโกรธ

แต่อย่าได้พูดถึงเพื่อนสมัยเด็ก คนที่เขาไว้ใจในทางที่ไม่ดี

หรือพูดโกหกให้เขาจับได้(ต้องมีที่มาที่ไป ถ้ามีเหตุผลก็ไม่เป็นไร)

เชียวล่ะ ไม่อย่างนั้นรอยยิ้มบนหน้าอาจจะหายไปได้และจะ

ทำอะไรโดยไม่คิดทุกทีแต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นคนที่ควบคุมสติได้ไว

เมื่อมีคนต้องการความช่วยเหลือ เขาจะเป็นคนแรกที่ยื่นมือไปช่วย

แต่ตรงข้ามกับคนที่ทำให้คนที่เขารักเจ็บ เขาจะยิ้มและทำทีเป็น

ยินดีเข้าไปช่วยแต่ความจริงคือมอบความหายนะไปให้

สุดท้ายคือเขาทำทุกวิธีทางที่จะไม่ใช่พลังที่แลกกับอายุขัย

ไปกับเรื่องที่เขาคิดว่าไร้สาระ

สายพลัง :: ลูกครึ่งปีศาจ(ที่ลักษณะคล้ายวิญญาณ)

-รูปลักษณ์ปกติจะคล้ายมนุษย์ เพียงแต่ว่าสีผิวจะซีดกว่ามาก

เพราะเป็นปีศาจประเภทคล้ายวิญญาณ

-มีพลังในการเปลี่ยนแปลงความทรงจำ

แต่ต้องแลกกับอายุขัยที่ลดลง

-พลังการพลางตัว หายตัว

 โดยการเปลี่ยนร่างกายตัวเองให้อยู่ในรูปวิญญาณ

-พลังในการฟังเสียงจิตใจ

เขาจะได้ยินเสียงหัวใจเต้น และความรู้สึกอีกฝ่ายได้

จึงทำให้คาดเดาการกระทำและการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้

อาวุธประจำตัว ::

ร่ม - มีลักษณะแข็งคล้ายเกราะ

ด้ามสามารถดึงออกมาเป็นดาบได้

เข็ม - อาบยาพิษที่ทำให้ร่างกายชาขยับไม่ได้

ลักษณะ : ผมหยิกสีขาว สีตาสีเทา สีผิวขาวจนเกือบซีด

มักจะสวมเสื้อแขนยาวที่มีฮู๊ด

และเขาจะสวมสร้อยข้อมือที่ได้จากเพื่อนสมัยเด็กไว้ตลอดเวลา

ชอบ :: >สายฝน

-เหตุผลที่ชอบเพราะว่าสมัยเด็ก เพื่อนสมัยเด็กของเขากับเจาตัวเองชอบไปเล่นด้วยกันยามที่ฝนตก

เขามักจะชอบไปยืนตากฝนเพื่อรับความเย็น

(แต่ก็ไม่ใช่ว่าฝนตกหนักจะไปตากฝนนะคะ)

ไม่ก็จะยืนมองฝนอย่างเงียบๆ เมื่อสังเกตเห็นฝนตกเป็นคนแรก

“อ้าว ฝนตกลงมาแล้วสินะ”

คำพูดนี้ดูไม่มีอะไรแปลกไปจากปกติแต่ว่าน้ำเสียงของเขาจะนิ่งและอ่อนโยน

มากกว่าปกติ หากชวนเขาคุยในตอนนี้เขาจะดูกลายเป็นคนอ่อนโยนในทันที

และถ้าถามถึงเรื่องสมัยก่อนเขาก็จะยินดีที่จะเล่า หรือบางทีอาจจะได้ฟังความในใจของเขาด้วยนะ (ต้องเป็นคนเขาไว้ใจแล้ว)

แต่กลับกันถ้าเป็นคนที่เขายังไม่ไว้ใจพอทุกอย่างก็ดูปกติเพียงแต่จะชอบ

หันไปมองฝนอยู่บ่อยๆ

>ความตรงไปตรงมา

-เพราะมันทำให้เขาสามารถไว้ใจคนประเภทนี้ได้ง่ายมากที่สุด

ซึ่งเวลาเจอคนประเภทนี้เขามักจะมองด้วยสายที่เอ็นดู

 >ความลับ

-ด้วยสัญชาตญาณ(?)ของนักสังเกตการณ์

ถ้าเกิดเขาได้ยินเรื่องพวกนี้ล่ะก็จะนั่งเงียบไม่ใส่ใจแต่หูน่ะ

คอยฟังอยู่ตลอดเวลา

เกลียด :: >คำสัญญา

-เหตุผลที่เกลียดเพราะว่าเพื่อนสมัยเด็กเคยสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเขาเสมอมา

แต่เธอกลับจากไปโดยไม่ทันได้ร่ำลา

ถ้าได้ยินคำสัญญาเขาจะขมวดคิ้วดูไม่พอใจทันที

และมักจะถามออกมาอย่างทันควัน “ถ้าทำไม่ได้จริงก็อย่ามาสัญญากับข้า”

 >ความโลภ

-ยิ่งเห็นเขาก็ยิ่งเกลียด จะแสดงออกว่าไม่ชอบอย่างชัดเจน

ทั้งสายตาที่รังเกียจและปากที่เบ้พร้อมกับหันหน้าหนี

เพราะคนพวกนี้ดูคล้ายกับพวกที่จับบิดามารดาของตนไป

> สายฝน

-เหตุผล ยิ่งรักอะไรในทางกลับกันก็ต้องยิ่งเกลียดใช่ไหมล่ะคะ?

เพราะงั้นเหตุผลที่ทำให้เขาเกลียดก็เพราะเพื่อนสมัยเด็กนั่นแหละ

ฝนมันทำให้เขานึกถึงเธอ หากเขาอยู่ในสภาวะสับสนเมื่อเห็นฝน

เขาจะยิ่งทำอะไรไม่ค่อยมีเหตุผลเพราะความเศร้ามันพาไป

 >คำโกหก 

-สืบเนื่องด้วยคำสัญญา เพราะคำสัญญานั่นแหละจึงทำให้เขาเกลียดคำโกหก

กลัว:: การไว้ใจ การรัก การอยู่ตัวคนเดียว

-ทั้งสามอย่างนี้คือสิ่งที่เขากลัวเพราะเป็นสิ่งที่เขาพบเจอมาตลอดในวัยเด็ก

แพ้:: แสงแดด

เขาถูกแสงมากๆไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เพราะมันทำให้เขามึนหัว

และพร้อมจะหน้ามืดได้ทุกเมื่อ

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ::

-ชอบอาหารทุกชนิดที่ไม่ใส่แครอท

-ชอบหนังสือวิชาการ ตำนานและเรื่องเล่า

-ชอบเสื้อฮู๊ทและสร้อยคอที่ใส่ (หวงมาก)

-ชอบนกฮูกและแมว

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด::

-เกลียดอาหารทุกชนิดที่ใส่แครอท

-สิ่งของลายดอกไม้ที่เยอะเกินไป(?)

-สิ่งของที่มีสีแสบตา

ทวีป(บ้านเกิด) :: เลือกให้หน่อยนะคะว่า ปิแอร์ หรือ คิชิน

เลือกไม่ถูกจริงๆค่ะ รบกวนด้วย //ร้องไห้

อยากมีคู่มั้ย? :: ตามใจเลยค่า~ แต่ถ้ามีก็ดีนะคะ //หัวเราะ

สไตล์คำพูดของคุณ ::

> 'นี่ๆ พวกท่านได้ยินรึเปล่า? เสียงหัวใจที่กำลังเต้นอยู่น่ะ’

-เป็นคำที่เจ้าตัวพูดติดปากมาก

> ‘หืม…อย่างนั้นเหรอ~?’

-เป็นคำพูดที่เจ้าตัวไม่เชื่ออีกฝ่ายเพราะว่าจับผิดได้

> ‘โธ่…อย่าโกรธไปหน่อยเลยน่า ข้าแค่แหย่นิดหน่อยเอง

อย่าเครียดไปเลย หน้าหงิกหมดแล้วนะ~’

-เป็นคำพูดเวลาแซวอีกฝ่ายที่ทำหน้าไม่พอใจ

> ‘อ๊ะ…หรือว่า…?’

-เป็นคำพูดที่เหมือนเจ้าตัวจะรู้อะไรบางอย่างของอีกฝ่ายเข้า

(อย่างเช่นจุดอ่อน สิ่งที่เกลียด) มักจะพูดพร้อมกับสีหน้าประหลาดใจ

> ‘เอ…เอายังไงดีน้า~?’

-เป็นคำพูดเวลากำลังคิด ไม่ว่าจะเป็นมีคนมาขอให้ช่วย

หรือให้แลกเปลี่ยนด้วย

> ‘อย่าคิดนะว่าข้าไม่รู้น่ะ~’

-คำพูดเวลากำลังแกล้งอีกฝ่ายแล้วอยู่เหนือกว่า

> ‘อ่อ…อย่างนั้นเหรอ?’ ‘อืม นั่นสินะ หะๆ’

-คำพูดที่ทำเป็นไม่สนใจและพยายามบ่ายเบี่ยง

> ‘…เปล่าหรอก ไม่มีอะไร’

-กลบเกลื่อน เวลาตัวเองเศร้า

> ‘หายไปซะ’ ‘ถอนคำพูดซะ’ ‘ข้าบอกว่า…หยุด-ซะ!’

-โกรธจนเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ สีหน้าออกชัดเจน ตาถลึงใส่

> ‘เมื่อกี้พูดว่าอะไรงั้นเหรอครับ~?’

- ยิ้มกว้างพร้อมกับรังสีแปลกๆ(?) ถือว่าเป็นการเตือนครั้งแรก

เวลาไม่พอใจ

> ‘ข้าจะไม่เตือนเป็นครั้งทีสาม’

-เป็นการเตือนครั้งที่สองเวลาไม่พอใจ

ท่าทีจะนิ่งขึ้นแต่ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า

> ‘…ข้า’

- กำลังเศร้าอย่างมากหรือสับสนไปหมด พร้อมด้วยดวงตาที่มองต่ำหลบตา

> ‘อย่าไปกังวลเลยนะ’ ‘ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นนะ’ ‘ไม่เป็นไรแล้วนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้วล่ะ อดทนอีกนิดนึงนะ’

-พูดกับคนที่ตนไว้ใจเวลาปลอบโยน ด้วยน้ำเสียงและดวงตาที่อ่อนโยน

> 'นี่ ระวังไว้นะ~'

'ระวังจะถูกเจ้าตัวตลกผลักให้ตกลงมาจากเวทีนะ~'

'ในนี้...มีคนโกหกล่ะ'

'อย่าประมาทล่ะ บางครั้งหมาป่าเดี่ยวดายอาจจะแพ้ให้กับฝูงกระต่ายก็ได้นะ~'

'เคยได้ยินไหม? เรื่องของอีกาที่พยายามทำตัวเป้นอินทรีย์

แต่สุดท้ายปีกของมันก็อ่อนล้าแล้วตกลงมา ตาย น่ะ'

-เป็นคำพูดเหมือนจะเล่นๆไม่ใส่ใจแต่กำลังสื่อะไรบางอย่างไว้

ประวัติ :: เกิดมาในครอบครัวที่มีสายเลือดเป็นปีศาจผสม

ที่ต้องใช้พลังเพื่อแลกกับอายุขัยของตน เป็นตระกูลที่ชอบปลีกตัว

อยู่เงียบๆไม่สุงสิงกับใคร  บิดาและมารดา

ของเขาถูกมนุษย์จับไปเพื่อใช้พลังจนต้องตายไป

มีแค่เขาคนเดียวที่รอดมาได้เพราะพลังที่ได้มาจากย่า

ซึ่งเป็นปีศาจที่มีลักษณะคล้ายวิญญาณและได้เพื่อนสมัยเด็ก

ที่เป็นมนุษย์ช่วยเอาไว้แต่เพื่อนของเขาต้องตายไป

(เพราะหลังจากนั้นก็หายตัวไป หาไม่เจอ)

นั้นทำให้เขาต้องอาศัยอยู่เพียงคนเดียวมาตลอด เพราะเขาเป็นคนเดียวที่เหลือรอดจากในตระกูลทั้งหมด

และเกลียดชังมนุษย์เป็นที่สุด(ในวัยเด็ก) แต่เพราะมีเพื่อนสมัยเด็กคนนี้

และด้วยกาลเวลาที่ทำให้เขาได้เรียนรู้อะไรๆมากขึ้นจากผู้คนที่ได้พบ

ทำให้เขายังเชื่อว่ายังมีมนุษย์ดีๆอยู่และจะใช้พลังเพื่อพวกเขา

เพิ่มเติม :: -หัวใจของเขาไม่เต้นและไม่มีเสียง

-เขาเกลียดคำสัญญาเพราะคิดว่ามันก็ไม่ต่างกับคำโกหก

-เจ้าตัวเป็นคนค่อนข้างว่องไวเอามากๆ เวลาเดินหรือวิ่งจะไวและ

เงียบเชียบไม่มีเสียง เวลาต้องต่อสู้จึงหลบหลีกได้ไว

พูดคุยกับผู้ปกครอง

1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?

::ได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา~!

2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเคนะคะ?

::โอเคเลยค่ะ แต่ถ้าลูกชายตายก็ขอซึ้งๆ(?)หน่อยนะคะ //หัวเราะทั้งน้ำตา

3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

::ไม่เป็นไรค่า เราเข้าใจ

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D

::อยากบอกว่าตัวละครตัวนี้เคยเอาไปสมัครมาค่ะ แต่ว่าไม่ทันที่เจ้าของนิยายเขาเอาไปแต่ง เจ้าตัวก็ลบเรื่องไปซะแล้ว

คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมคะ ;___; รักลูกคนนี้มากๆเลย

กำลังหาที่อยู่ให้ลูกชายอยู่ นี่เขียนรายละเอียดเพิ่มไปเยอะเหมือนกัน

ทางนี้ก็ขอบคุณเช่นกันนะคะ! //โค้ง

 

｡SYDNEY♔