พัลวันรัก ข้ามเวลา

ลำดับตอนที่ #5 : เหรียญนี้สู่ยุคสุโขทัยโบราณ

เมื่อถึงอาทิตย์ที่อายต้องไปถ่ายวิดิโอโปรโมทวัดกับต่อที่วัดตระพังทองในขณะเดียวกันทายก็ต้องไปมีตติ้งทำบุญที่วัดสุโขทัยเช่นเดียวกัน

“พ่อคะแม่คะ เดี๋ยววันนี้อายขอขับรถไปถ่ายวิดิโอที่สุโขทัยนะคะว่าจะแวะไปส่งยัยทายมีตติ้งกับนักร้องด้วยนะ”

ชายหญิงที่พอมีอายุที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์จึงหันมาคุยกับลูก

ผู้เป็นพ่อได้เอ่ยขึ้น “ได้สิ แต่ขับรถระวังๆนะอาย”

“แล้วทายล่ะ ยังแต่งตัวไม่เสร็จอีกหรอ เดี๋ยวแม่ไปดูให้นะลูก”ผู้เป็นแม่ถามพร้อมยิ้มให้

ทันใดนั้นหญิงสาวในเสื้อยืดที่สกรีนคำว่า โอม อิส มายแฟมิลี่ พร้อมกางเกงยีนส์ทับเสื้อผมถักเปียรวบข้างสะพายเป้รีบวิ่งมาหาอาย “พร้อมแล้ว พี่อาย พ่อคะ แม่คะหนูไปก่อนนะคะ”

“ระวังตัวด้วยดูกระเป๋าให้ดีล่ะ” เมื่อแม่พูดจบ ทั้งสองพี่น้องก็ไหว้ลา พ่อกับแม่พร้อมยิ้มให้

อายในชุดนักศึกษาพลีทคลุมเข่ารัดผมสีน้ำตาลอ่อนไปข้างหลัง มีไรผมร่วงอยู่ข้างหน้าซ้ายขวาสองเส้น  คาดเข็มขัดนิรภัยพร้อมที่จะขับรถจากกรุงเทพสู่สุโขทัยแล้ว

“พี่อายเดี๋ยวพอทายมีตติ้งเสร็จทายว่าจะแวะไปค้างบ้านยัยปันอันสักสองสามวันนะ ไม่ต้องรอ ทายบอกพ่อกับแม่เรียบร้อยแล้ว”

“ที่ศรีสัชนาลัยน่ะหรอ มีรถผ่านใช่ไหมพี่จำไม่ได้”

“แม่นแล้ว มีรถผ่านค่ะ”ทายยิ้มให้อาย บ้านเพื่อนของอายที่ชื่ออันปันอยู่ที่ศรีสัชนาลัยซึ่งอายก็เคยไปเที่ยวอยู่ครั้งหนึ่ง จึงไว้ใจเพื่อนของทายคนนี้ได้ เมื่อรถขับมาถึงจุดหมายปลายทางของทาย ทายจึงชี้ด้วยความดีใจ

“สวยจังเลยพี่อายดูสิ  เดี๋ยวพอทำบุญเสร็จ พี่ทีมงานบอกจะพาทัวร์อุทยานประวัติศาสาตร์สุโขทัย งานนี้ฟรีจ้า พวกพี่ทีมงานนี่ใจปล้ำจริง”ทายพูดพร้อมน่าตาชวนฝัน

“นี่ ดูแลตัวเองด้วยกระเป๋าระวังให้ดี มีตติ้งเสร็จโทรบอกพี่ด้วย”

ทายลงจากรถ ก่อนไปเดินทำบุญและทัวร์อุทยานก็ไม่ลืมที่จะลาพี่สาวคนสวย  “ทายดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวทายโทรหานะ บาย”ทายยกมือลาพี่สาว ผู้เป็นพี่สาวก็อดยิ้มในท่าทางรีบร้อนของน้องตนเองไม่ได้ จากนั้นอายก็ขับรถหาที่จอดรถแถวๆวัดตระพังทองซึ่งอยู่ใกล้กับอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย เมื่อลงจากรถก็รู้สึกว่าเย็นที่หลังอีกครั้งซึ่งอายเองก็หาคำตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร

มีผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าอายใส่เสื้อแขนยาวห้อยป้ายนักศึกษาและใส่เกงกางสีน้ำตาลเดินมาทางอาย “ใช่น้องอาย เอกประวัติศาสาตร์หรือเปล่าคะ”

“ใช่ค่ะ อายเอง พี่เป็นรุ่นพี่จากคณะมัณฑนศิลป์รึเปล่าคะ” อายยิ้ม

“ใช่ค่ะพี่ชื่อพี่แหวนนะ ตามพี่มาทางนี้เลย” ระหว่างที่อายเดินกับพี่แหวนก็สังเกตรอบๆวัดเห็นเจดีย์ประธานทรงระฆังที่ดูเก่าแก่ ถัดมาอีกนิดก็เป็นใบเสมาหินชนวนคู่ อายมองไปยิ้มถึงความสวยและเก่าแก่เมื่อเดินมาถึงตระพังน้ำขนาดใหญ่ก็เจอพวกรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่เตรียมของเตรียมกล้องกันอยู่

ณัฐนนท์ที่เป็นตากล้องก็เดินมาทางอาย “อายอีกแปปนึงจะเริ่มถ่ายแล้วนะ สะพายสายสะพายดาวเลย ”

“นนท์ แล้วต่อล่ะยังไม่มาหรอ”

“โอ้ย รายนั้นมาแล้วแต่หาอาหารแพงๆกินโน่นเดินถือของมาโน่นแล้ว”จิ๊บหรือสุวิตราผู้เขียนสคริปยืนเท้าเอวบ่น

เมื่อต่อมาถึงก็นำข้าวของที่ซื้อมาแจกทุกคนและไม่ลืมที่จะให้อาย “นี่จ้ะอาย จากใจต่อเลย”

“ขอบใจนะ”อายได้แต่ยิ้มให้

“เมื่อมาครบกันแล้ว เตรียมตัวกันได้เลย”เสียงจิ๊บที่เป็นทั้งผู้กำกับและผู้เขียนสคริปเอ่ยขึ้น

จากนั้นอายกับต่อก็ได้ทำหน้าที่ดาวเดือนมหาวิทยาลัยเป็นมัคคุเทศก์ที่นำชมวัดตระพังทองโดยเริ่มจากมณฑปจัตุรมุขสร้างขึ้นสมัย พระมหาธรรมราชาลิไท  จากนั้นก็แนะนำพระอุโบสถไปไหว้หลวงพ่อขาวที่อยู่ด้านในและด้านนอกก็พาชมใบเสมาหินชนวน เจดีย์พระประธานเป็นต้น

“วันนี้ทุกคนทำหน้าที่ได้ดีมากถึงจะใช้เวลาเยอะหน่อยก็ตาม  ถ้าตัดต่อวิดิโอเสร็จเมื่อไหร่ จะเอามาให้ทุกคนดูนะ”เสียงชื่มชมของพี่แหวนทำให้ทุกคนต่างภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่ของตนเอง

“ฮัลโหล ทายหรอ พี่ถ่ายเสร็จแล้วนะ เดี๋ยวพี่จะแวะไปอุทยานนะเราออกมาหรือยัง”

“โอ้ย ถึงบ้านยัยปันอันสักพักแล้วพี่”

“อ้าวหรอ งั้นไม่เป็นไร แค่นี้นะ”

พออายหันหน้ามาก็พบว่าต่อยืนรออยู่ตรงหน้าแล้ว

“อาย  ไปกินข้าวกัน”ต่อถามด้วยความหวังว่าอายจะตอบรับ

“ขอโทษนะต่อ อายไม่หิวอายขอตัวนะมีธุระส่วนตัว” อายรีบเก็บของเดินออกมาด้วยหวังว่าจะพ้นจากต่อ คราวนี้ทำให้ต่อต้องผิดหวังอีกตามเคยและไม่กล้าตามอายไป

จากนั้นอายก็เดินเรื่อยๆเพื่อไปอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยเหนื่อยเมื่อไหร่ก็พัก เมื่อเดินมาได้พักใหญ่ก็ถึงจุดหมาแล้วยถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็คุ้มที่ได้มาเห็นโบราณสถานโบราณวัตถุที่ยิ่งใหญ่ หลังจากที่ได้จ่ายเงินค่าเข้าแล้วเธอจึงเดินสำรวจรอบๆ

“โอ้ย สงสัยทำบุญมาน้อย ทำไมต้องบังเอิญมาเจอผู้หญิงขวานผ่าซากตรงนี้ด้วย”เสียงชายหนุ่มในชุดเสื้อแขนยาวสีน้ำตาลกางเกงสีเทาดำสวมแว่นกันแดดยี่ห้อหรูยืนกอดอก นั่นไงโจทย์เก่าของอายนักร้องหนุ่มขวัญใจน้องสาวของเธอ ทำให้อายต้องรับหันมาหาเจ้าของเสียง

“ขอโทษนะคะไม่มีขวานอยู่ตรงนี้ แล้วก็ไม่มีใครจะผ่าอะไรมั้งคะ”อายตอบกลับด้วยสีหน้ายียวนกวนประสาท

“น้องครับพี่แก่กว่าน้องนะครับพี่เรียนจบแล้ว เรียกพี่สิครับจะได้ดูน่ารักเหมือนหน้าน้องไง”

อายแอบเขิล “ไม่ค่ะ ขอโทษนะคะไม่อยากเรียกแต่คนอย่างคุณนี่ชอบมาดูประวัติศาสตร์ด้วยหรอคะ นึกว่าวันๆเอาแต่เข้าสปา กินอาหารหรู หรือปาร์ตี้ไปทั่ว”เธอหัวเราะอย่างสะใจ โอมเริ่มโมโหแต่ไม่อยากมีเรื่องเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิง อีกอย่างก็ไม่อยากจ้องหน้าอายมาก เพราะเขาก็กลัวหลุดเขิลออกไป

“เฮ้ย เหยียบอะไรวะเนี่ย”โอมหยิบจากใต้ฝ่าเท้าขึ้นมาดู เมื่ออายเห็นจึงเข้าไปดูใกล้ๆด้วย

“ฉันว่า มันเหมือนเหรียญโบราณนะ เอาไปให้เจ้าหน้าที่ดูดีกว่า” เมื่อพูดจบเธอรู้สึกเหมือนเหยียบเหรียญอะไรบางอย่างเหมือนกับโอมเลยเธอจึงหยิบขึ้นมาดู พบว่าเป็นเหรียญที่เหมือนของโอมทุกประการ
ทั้งสองอุทานพร้อมกัน“อะไรกันเนี่ย” จากนั้นก็เกิดลมเย็นขึ้นที่หลังของทั้งคู่ แล้วทั้งคู่ก็หมดสติไปชั่วครู่ คนที่รู้สึกตัวเองก่อนก็คือโอมเขาไม่ได้สังเกตว่าสถานที่รอบๆตัวเองว่าเปลี่ยนไปเช่นไร เพราะว่าเขาปวดหัวอย่างรุนแรงพร้อมมองไปที่อาย ในขณะที่เขากำลังเขย่าแขนเรียกให้อายตื่นนั้น ก็มีชายร่างสูงใหญ่วัยกลางคนผิวคล้ำสักยันต์เต็มตัวดูเหมือนคนโบราณทั่วไปซึ่ง เปลือยอกแต่นุ่งโจงกระเบนสั้นเหนือเข่า พร้อมชี้ดาบไปกลางหน้าผากที่โอม “พวกมึงเป็นผู้ใดเล่า” คำพูดและเสียงดังดุดันพร้อมใบหน้าคล้ำที่เกรี้ยวกราดทำให้โอมถึงกับตะลึงและพูดไม่ออก